David Geens – De kunst van het mogelijke

Vanmorgen was ik op weg naar Link2Biz in Kortenberg, maar het was geen pretje op de baan.

Op de Brusselse binnenring was ’s morgens een vrachtwagen gekanteld. Op zich niks speciaals, gebeurt wel meer. Maar deze keer was het een koelwagen geladen met hespen, lappen spek en nog andere vleeswaren. De eigenaar van de lading wou zijn verlies beperken en wou kost wat kost de lading recuperen en daarom moest er gewacht worden op een andere vrachtwagen die zich door de spits moest begeven naar de plaats van het ongeval.

Daar werd dan de lading manueel overgeladen (bron: VRTNieuws.net).

Buiten het feit dat ik er zelf last van gehad heb, vind ik het absoluut niet kunnen dat de file erger wordt gemaakt door het economisch belang van een enkeling.

De economische schade van dat ongeval is gigantisch, als je berekent hoeveel productieve uren van al die wachtende mensen in rook zijn op gegaan.

Ik sta er dan ook verwonderd van dat in ons landje vol met regeltjes allerhande, er geen enkele regel is dat die transporteur kon dwingen om zo snel mogelijk de baan vrij te maken. Voor een zeer zeldzame keer ben ik het dus eens met minister Landuyt dat zulke bepaling dringend in het verkeersreglement moet gegoten worden.

Je houdt niet de Europese hoofdstad in een wurggreep omwille van een paar hespen en speksneden. Zelfs al vergaderen er grotere varkens in onze hoofdstad, dan nog probeert men minder verkeersellende te veroorzaken.

Toppunt was wel dat kort na het opruimen een inspecteur de ganse lading heeft afgekeurd: te lang blootgesteld aan uitlaatgassen.

En mag ik even het adres van de transporteur? Dan kan ik ook mijn factuur voor verloren uren doorsturen…

Onze regering maakt het nu wel heel bont in het bedenken van trucjes om de begroting in evenwicht te krijgen. Bij het begin van de legislatuur wilde eerste minister Verhofstadt nog 200.000 jobs creëren tegen het einde van zijn legislatuur. Eén van de gebruikte middelen daarvoor, was de creatie van de dienstenchequebedrijven.

Met dienstencheques kan je hulp in het huishouden betalen : poetshulp, strijkwerk en nog een aantal andere diensten waarin vooral vrouwen werk vinden. Het systeem is erg succesvol, zelfs in die mate dat het stilaan te duur wordt voor de overheid. Daarom heeft de regering tijdens het begrotingsconclaaf beslist om de toelage aan de dienstenchequebedrijven te verminderen van 21 naar 20 ¤ per cheque.

Moest Guy hiermee nu reeds aan zijn 200.000 nieuwe jobs zitten, dan zouden we het kunnen begrijpen. Maar op dit moment telt de dienstenchequesector maar 30.000 extra jobs hierdoor. Nu ja, 30.000 jobs is niet weinig. We mogen immers vooral niet vergeten dat dit zwartwerk is, dat inmiddels in het witte circuit is terechtgekomen. We kunnen het systeem van dienstencheques gerust een succes noemen. Maar het dreigt nu tenonder te gaan aan zijn eigen succes.

Vakbonden vrezen terecht dat de dienstenchequebedrijven nu zullen moeten besparen, met als gevolg minder opleidingen, minder loon en misschien zelfs ontslagen.

Begrijpt de regering dan niet dat ze hiermee dreigt de klok terug te draaien? De jobs bestaan, niemand zal zijn of haar poetsvrouw willen opgeven. Het enige resultaat zal zijn dat de poetsvrouwen ofwel te weinig gaan verdienen en dan liever in het zwart betaald worden, ofwel gaat het de particuliere werkgevers te veel kosten wegens te weinig fiscale aftrek, en dan komt het opnieuw in het zwarte circuit terecht.

Het zwarte circuit heeft dan ook als gevolg dat er weer minder inkomsten zijn voor de sociale zekerheid, terwijl de werkloosheidsuitkeringen dan opnieuw zullen stijgen.

Ik ben altijd al voorstander geweest van maatregelen die ervoor zorgen dat het geld van de overheid nuttig gebruikt kan worden. Ik vind het veel beter om geld dat anders toch maar uitgekeerd wordt als werkloosheidsuitkering, te gaan besteden aan het creëren van nieuwe jobs waar iedereen mee gebaat is. Want we mogen ook de gevolgen niet vergeten voor de particuliere werkgevers…

In een goeddraaiende economie moet geld in de eerste plaats rollen. Maar het geeft veel mensen ook de kans om zelf flexibeler in de arbeidsmarkt te staan. Want de flexibiliteit is momenteel het grote struikelblok om onze economie draaiende te houden.

Ik vrees dan ook dat het terugschroeven van de dienstencheques veel grotere gevolgen zal hebben dan op het eerste zicht nu zal blijken. In plaats van te besparen zou deze regering veel beter middelen vinden om dit systeem nog verder te promoten. Er liggen nog zoveel uitdagingen voor ons. Onze economie is al lang geen productie-economie meer. Vlaanderen moet één groot dienstenbedrijf worden.

Maar ik wil tegelijk ook wel eens een andere kant van het verhaal belichten. Er zijn gemeenten waar het dienstenchequebedrijf niet zo goed draait. Maar daar waar het een succesvol bedrijf is, stellen we vast dat de bankrekeningen van de dienstenchequebedrijven enorme proporties beginnen aan te nemen. Hoewel de meeste dienstenchequebedrijven zijn opgericht met inbreng van de gemeentes, zijn deze gemeentes zeker geen aandeelhouder en vloeit er dus geen geld terug naar de gemeente. De dienstenchequebedrijven worden kleine eilandjes op zichzelf, waarvan ik me afvraag wie er controle uitoefent op het bestuur.

Met dat geld zou er best ook iets nuttigs gebeuren. Als men van hogerhand blindelings gaat besparen, is het misschien tijd om na te denken of dit geld ook niet opnieuw geactiveerd kan worden en – indien nodig – herverdeeld worden bij andere dienstenchequebedrijven.

Dus in plaats van een kortzichtige visie, zou onze regering beter de tijd nemen om het ganse systeem te evalueren. De beste oplossing zou erin bestaan dat het ganse systeem gewoon wordt overgeheveld naar de gewesten. Een sector met 30.000 nieuwe jobs, die kan je niet zomaar negeren noch het risico lopen dat deze terug verdwijnt. Op deze manier zal Guy nooit aan zijn 200.000 jobs geraken tegen juni volgend jaar.

In Vlaanderen geldt de normale simpele regel “De vervuiler betaalt” als basisregel in de complexe regelgeving omtrent afvalbeheer.

Deze regel is eerder dit jaar door het Europees Parlement nogmaals bevestigd voor ondernemingen:

Na zes weken debat hebben de Europarlementsleden zich uitgesproken voor striktere regels betreffende de verantwoordelijkheid van ondernemingen die aan de basis liggen van milieuschade. Het gaat om een herbevestiging van de regel “de vervuiler betaalt”. Voortaan is bepaald dat ondernemingen volledig verantwoordelijk…

(bron: Prevent)

We kennen allemaal de dossiers omtrent Umicore die om de saneringsplannen in Hoboken, Olen, Balen en Overpelt te realiseren 20 miljoen euro heeft uitgetrokken op hun begroting (bron: Nieuwsblad), of de verplichte sanering van tankstations waar de kosten gedragen worden door alle vervuilers – dus zowel de pretroleumsector als de automobilist (bron: BOFAS).

Voorbeelden genoeg van historische vervuilingen waar de oorspronkelijke veroorzaker toch nog moet – terecht – betalen.

Maar in Knesselare dus soms niet.

In de Hoekestraat werden onlangs de rioleringen naar aanleiding van de Aquafin werken vervangen. Soms kan men de rioleringen niet verwijderen omwille van de wortels van bomen of andere planten. In dat geval metselt men de oude rioleringen toe en stort men ze vol met beton.

Onafhankelijk of men de riolering uitgraaft dan wel laat zitten, moet men ze voordien steeds reinigen. Gewoonlijk zitten zulke rioleringen overvol met slib. Dit moet dan gereinigd worden in een erkende reinigingsinstallatie. Dit was dan ook voorzien in de oorspronkelijke offerte.

In de Hoekestraat heeft men echter vastgesteld dat het slib veel vuiler was dan voorzien. Dit betekent dan ook een aanzienlijke meerkost van 16.500 ¤. De aannemer en het betrokken studiebureau laten geen enkele twijfel bestaan over de oorzaak van de extra vervuiling. Dit is geheel te wijten aan de industriële activiteit van een (voormalig) bedrijf uit de buurt.

Ik snap dan ook niet waarom het schepencollege geen enkele stap heeft ondernomen om het principe “de vervuiler betaalt” te respecteren en de rekening te presenteren aan de vervuiler. Dit is evengoed een historische vervuiling zoals de voorbeelden die ik bovenaan in het artikel gaf. Het schepencollege weet heel goed welk bedrijf hiervoor verantwoordelijk was en dat men eventueel kan aanspreken om deze rekening te betalen.

Maar als men dat niet doet, dan moeten wij als belastingbetaler weer opdraaien voor kosten die eigenlijk niet voor ons bestemd waren.

Het is oneerlijk tegenover de bedrijven die wel hun verantwoordelijkheid opnemen. Het is even oneerlijk tegenover al de belastingbetalers. Daarom hoop ik dat het schepencollege alsnog de nodige stappen zal ondernemen om met de eigenaar van het bedrijf te gaan praten.

Raadslid Roland Bonami wist op de gemeenteraad nog te vertellen dat een lager gelegen weiland in de Hoekestraat werd opgehoogd met slib. Normaal is hiervoor een vergunning nodig. De burgemeester kon zich niet herinneren ooit een vergunning afgeleverd te hebben. Laat ons dan maar hopen dat het ook geen vervuild slib is dat men daar gestort heeft. Het college was er vrij gerust in net omdat er in het dossier enkele meetstaten zaten die aantoonden dat het vervuilde slib werd afgevoerd naar een reinigingsinstallatie.

Wordt vervolgd.

Er zijn dagen dat ik blij ben dat er zo’n makkelijk medium als internet bestaat. Ik kijk en ik zie elke dag via dit schermpje een hele wereld voor mij open gaan. Het is dan ook even stil worden als ik via het Internet iets te weten kom over Peter.

Peter is volledig blind, woont te Leuven, en heeft een fulltime job en een actief sociaal leven. De vorige jaren deed hij beroep op viervoeter Boris om te kijken of hij het zebrapad kon oversteken, om obstakels op de weg te vermijden, of te lokaliseren waar de deur zich situeerde; kortom, dankzij Boris kan Peter ten volle functioneren in de maatschappij.

Boris wordt echter een dagje ouder, wordt veel sneller moe en verliest snel de aandacht; werken met Boris wordt ronduit gevaarlijk. Tijd voor Boris om te genieten van een welverdiend pensioen na jarenlange trouwe dienst.

Een nieuwe geleide-hond kost echter handenvol geld. De overheid komt hierin slechts gedeeltelijk tussen, en vaak is het jarenlang wachten op een wachtlijst.

Peter kwam na enige rondzwervingen terecht bij scheper Eros, en het klikte meteen. Helaas kost de intensieve training van Eros een klein fortuin …

HelpYourNeighbour bestaat uit een groep vrienden van Peter die zich via allerlei initiatieven willen engageren om het geld in te zamelen dat de vergoeding voor Eros -de nieuwe geleide-hond voor Peter- moet dekken, en tracht terzelfdertijd via verschillende media -met de situatie van Peter als voorbeeld- sociale thema’s aan te kaarten, zoals de geleidehond-problematiek en het leven van mensen met een visuele beperking in de maatschappij.

ROB TV (lokale TV regio Oost-Brabant) bracht een mooie reportage:

Dit prachtige initiatief krijgt van mij alle steun. Mijn bijdrage is reeds gestort op rekeningnr 733-0367182-67 en ik hoop dat ik via deze post nog een paar mensen kan daartoe bewegen.

Ik hoop ook dat de politiek misschien eens opkijkt, want ik schrok toch van het feit dat het Vlaams Fonds niet meer kan tussenkomen in deze kostprijs die kan oplopen tot 20.000 €.

Eén van de leuke dingen bij Jong-CD&V is, voor mij althans, de Denk-Mee-Krant. Een simpel blaadje dat ze regelmatig verspreiden, maar met frisse ideeën. Een papieren brainstorm. Geen partijstandpunten of zo, gewoon christendemocratische jongeren die een bepaald idee willen bespreekbaar maken of er alleszins hun gedacht over kwijt willen. Een papieren blog of discussieforum, kan je het misschien noemen.

In het meest recente nummer staat een tekst van Stefaan De Corte, voorzitter van de werkgroep “Werk”. Deze werkgroep is één van de denktanken die het komend jongerencongres over sociale zekerheid voorbereiden. Deze tekst is mijn inziens een tekst die je doet nadenken. Hij staat vol met interessante weetjes en werpt vele vragen op. Om de discussie wat te bevorderen, plaats ik bij sommige stukken mijn idee er tegenover.

Allereerst de tekst zelf, die kan je hier downloaden in pdf vorm.

De vaststelling dat het aantal langdurig werklozen stijgt, maar tegelijk ook het aantal openstaande vacatures, is iets bizar. Ik vind dat het trouwens verder gaat dan alleen knelpuntberoepen. Tenzij je natuurlijk alles waar je geen volk meer voor vindt een knelpuntberoep noemt.

De oorzaak daarvan wordt verderop in het artikel gezocht bij twee oorzaken: de niet-afstemming van het onderwijs op het beroepsleven en meer bepaald op die knelpuntberoepen, maar ook bij het feit dat het soms gewoon niet loont om te gaan werken.

Omtrent het punt van het onderwijs, daar ben ik het volledig mee eens. In mijn post “Leren werken” schreef ik nog dat ik een hekel heb aan ons watervalsysteem, waarbij men in één klap het technisch en beroepsonderwijs degradeert tot een vuilnisbak.

Zolang we in een onderwijsklimaat leven waar enkel universiteiten zaligmakend zijn, zal het probleem blijven bestaan. Pas op, academische opleidingen zijn noodzakelijk, maar niet is niet alles. Ik werk liever met een bachelor informatica dan met een master informatica in mijn bedrijf. Gewoon omdat het beter past bij het type werk. Waarmee ik wil zeggen dat een opleiding voor de ene van een andere waarde is dan voor een ander – niet dat de ene opleiding per definitie beter is dan de andere.

Verderop in het artikel heeft men het over de inactiviteitsvallen.

Eerst en vooral en voor alle duidelijkheid: niet alle werklozen zijn profiteurs. Verre van… Vele kiezen ook niet voor een profitariaat, maar worden er toe gedwongen. Het voorbeeld dat men geeft van wat een werkloze moeder meer verdient als ze gaat werken dan tegenover haar uitkering, zegt veel.

En toch moeten we ook objectief vaststellen dat de werkloosheidsuitkering op zich de mensen in armoede kan doen verzeilen. De Belgische uitkeringen behoren tot de laagste van Europa. Met als risico dat wie in de spiraal van armoede terecht komen, sociaal zwakker staat en nog minder makkelijk werk zal vinden.

Er schort dus iets aan het systeem van de arbeidsmarkt. Werken loont te weinig in vergelijking met niet-werken. Zo lang men niet daarin het verschil zal kunnen maken, zal net genoemde tegenstelling blijven bestaan en het probleem alleen maar vergroten.

Zeer markant vond ik de vermelding van de studie door het Centrum voor Sociaal Beleid: Vroeger werden werkzoekenden die samenwoonden en langer werkloos zijn dan normaal voor hun geslacht en regio, automatisch geschorst. Uit de stuedie bleek dat 25% van de werkzoekenden eens geschorst toch doorstroomden naar de arbeidsmarkt.

OK, dan rest er nog 75%, maar het is een teken aan de wand…

Ik ben het wel eens dat men de werkloosheidssystemen dringend moet doorgeven aan de Gewesten. Arbeidsbemiddeling is een gewestmaterie en gaat nu eenmaal hand in hand met het systeem van werkloosheidsuitkering. Ik ken mensen die tegenwoordig zes keer per jaar solliciteren omdat het nu eenmaal moet van de VDAB, maar als men aangeeft enkel geïnteresseerd te zijn in fotografie in een nachtploeg, tja zeg, kan men dan nog spreken van een correct en eerlijk systeem? Op dat punt ben ik misschien wat harder als ik stel dat begeleiding voor een deel van de werklozen een maat voor niets is als men niet de stok der repressie (lees: schorsing) achter de deur heeft klaarstaan.

Maar ook de VDAB mag eens grondig uitgekuist worden. Ik spreek uit ervaring dat ik feiten ken van een falende begeleiding zowel langs werknemerskant als werkgeverskant. Als men van een werkloze tevreden is dat die snel even op een computer zes jobs opzoekt en naar alle zes een brief stuurt die bulkt van de fouten (soms bewust) en dat die werkloze op een sollicitatie zegt “doe geen moeite, ik kom enkel voor een briefje“, komaan zeg… vooral frustrerend dat men dit bij de VDAB ook wel weet, maar men zich daarin niet te moe wil maken. En omgekeerd ken ik de situatie van een bedrijf dat wanhopig iemand zocht en vond en dat bijna door toedoen van de VDAB de job toch naar het buitenland zou verscheept worden omdat de VDAB-consultente niet te veel inzet vertoonde om te helpen…

Het artikel heeft het ook over de combinatie arbeid/gezin. Nog nooit hadden we zoveel vrije tijd en toch was de druk nog nooit zo hoog door het magische woord flexibiliteit.

Mijn eigen gezinservaring is een mooi voorbeeld van hoe flexibiliteit doorweegt. Ik heb geen nine to five job, er geldt maar één regel en dat is dat het werk gedaan moet zijn. Mijn echtgenote is verpleegster van opleiding. Werkkansen genoeg dus. Maar we kunnen het niet combineren. Ploegsystemen zijn niet combineerbaar met kinderopvang. Als mijn echtgenote om 16u moet beginnen en ik pas om 19u klaar ben met werken, waar kunnen de kinderen terecht? Dan zwijg ik nog over het feit dat onze oudste zoon autistisch is en naar een speciale school in Gent moet – fantastisch initiatief van het stedelijk onderwijs terloops even vermelden, maar er is geen voor- of naschoolse opvang. Wij hebben er dan ook noodgedwongen voor gekozen om mijn partner niet meer te gaan werken; we zijn dan wel zo fair geweest om niet twee jaar lang van een werkloosheidsuitkering te profiteren – dat vond ik onethisch.

Vroeger waren er grootouders. Door de vele vroege eindeloopbaanplannen van de afgelopen 20 jaar, zijn de senioren van vandaag de bevolkingsgroep met de minste tijd. De tijd dat kinderen voor en na school bij de grootouders waren, is ook niet meer alledaags.

Kortom, daar ligt een enorm grote uitdaging. Flexibele kinderopvang: ook dat is dan weer een flexibele arbeidsvraag die niet makkelijk zal in te vullen zijn.

Er is geen simpel antwoord, maar het artikel zet aan tot nadenken. Ik hoop dan ook dat ik niet op mijn honger moet blijven zitten en dat er via deze werkgroep op het congres enkele voorstellen kunnen komen die antwoorden formuleren en geen vage doelstellingen.

Slangen heeft als strategisch manager van de VLD zich al goed laten voelen. Zijn woordvoerder Bart Somers – ooit eerst nog woordvoerder van Guy Verhofstadt en dan even een poging om voorzitter te zijn – liet deze week duidelijk optekenen dat de VLD een progressieve centrumpartij moet worden (bron: VRTNieuws.net).

Somers zegt dat de nieuwe strategie er op gericht is om uit het rechtse vaarwater weg te gaan. De weg die Dedecker altijd bepleitte en hem een tijd geleden nog 40% van de ledenstemmen achter zijn naam bij de voorzittersverkiezingen opleverde. Dus op naar het centrum.

Opvallend is tegelijk het afzweren van de VLD-stelling geen contacten noch inmenging te willen van het middenveld. Geen vakbonden, belangengroepen, mutualiteiten of andere drukkingsgroepen waren welkom bij de VLD.

Nu ze zich op een hisotrisch dieptepunt bevinden en pas de vierde partij van het land zijn, moeten we dringend terug nieuwe vriendjes hebben.

Dus op naar het centrum en maatjes worden met de zuilen.

Tiens, lijkt dit niet op het zo verdorven tsjevenprincipe dat GV nog zo verguisd heeft in 1999? Weg met de partij die zelf niet regeerde, maar waar de zuilen greep hadden op de politiek? Weg met het centrum dat voor iedereen goed wilde doen en daardoor futloos was?

Het is nog straffer: de VLD wil een progressieve centrumpartij worden; want om te overleven kunnen ze best ook wat linkse progressieve stemmen gebruiken.

Dus alles ten spijt, is de VLD een schim geworden van wat ze de CD&V altijd verweten heeft: een machtsgeile partij. Om aan de macht te blijven, verlaat ze zelfs haar ideologie, zet ze koers naar het centrum, gaat ze de zuilen omarmen, …

Dus na 7 jaar paars hebben ze een les geleerd: 50 jaar goed christendemocratisch beleid had een stevige basis. Een échte centrumpartij die een ware compromisideologie heeft, waar werkgevers én werknemers mekaar vinden binnen een partij, waar de zuilen de belangen verdedigen van hun achterban zodat ze werkbare voorstellen komen die voor ieder aanvaardbaar zijn.

Dus gaat de VLD dat recept nu zelf proberen te recupereren… Vooral nu dat blijkt dat de kiezer terug klaarstaat voor de enige échte centrumpartij.

Uiteraard zijn er enkele collega-bloggers die hierover ook al hebben nagedacht en een paar leuke reacties hebben weten te verzamelen. Op Flanders Fields kan je bijvoorbeeld “Van violet richting licht-rood” lezen.

Een andere aanrader is “Le nouveau ID21 est arrivé” op de blog van Hoegin. De vergelijking met Nederland is een item over na te denken en de opmerking over ID21 is terecht op het feit dat een links-liberaal project al uitgeprobeerd is, maar ik maak zelf wel de nuance dat links-liberaal gedragen door een schertsfiguur als Bert Anciaux toch wel iets anders is dan een links-liberaal project van een – weliswaar mislukte – regeringspartij.

Als we dan bedenken dat ook de SP.a al een beweging richting centrum heeft gemaakt, dan kunnen we alleen vaststellen dat het enorm druk wordt in het centrum. Moet dan verwondert staan dat we naar tripartites gaan zoals op Vlaams niveau – eigenlijk zelfs een sixpartite – want alle drie zijn het kartellijsten?

Ik vraag me dan ook af of we op termijn niet noodgedwongen naar een Angelsaksisch model moeten overgaan, waarbij geen proportionele zetelverdeling gebeurt, maar waarbij het principe “the winner takes it all” geldt.

Persoonlijk ben ik geen voorstander van zulk systeem: een eenzijdige inkleuring van het politieke landschap schrikt mij af. Dan hoop ik veel eerder dat enkele socialistische krokodillen terug een rode revolutie op straat brengen, een echte liberaal zoals Dedecker of Bouckaert een rechts-liberale partij als enig aanvaardbaar voor kapitaal en ondernemers poneert en een christendemocratische partij om in dit alles voor het nodige bindmiddel zal zorgen.

Op woensdag 8 november 2006 is er gemeenteraad.

In de agenda (bij meer lezen) valt mij vooral op dat er voorlopige twaalfden gestemd zullen worden. Ik ben benieuwd om te vernemen wat de reden hiervan is.

Normaal moet een gemeenteraad op de eerste maandag van oktober vergaderen over de begroting van het volgende jaar. In praktijk gebeurt dat bijna nergens, maar is de regel dat de begroting toch klaar moet zijn voor het nieuwe jaar begint. Een gemeente kan immers geen rekeningen betalen als er geen goedgekeurde begroting is.

Voor het geval zulks toch uitzonderlijk zou gebeuren, kan een gemeenteraad voorlopige twaalfden goedkeuren. Het begrip verklaart zichzelf voor een stuk: men keurt dan goed om 1/12de van de begroting van de gewone dienst van het jaar voordien als cijfer te nemen voor de lopende rekeningen. Op die manier valt de gemeentewerking toch niet stil.

Stel u immers voor dat het personeel niet meer betaald zou worden, huisvuil niet meer zou opgehaald worden, …

Zonder begroting kunnen er wel geen grote werken,aankopen of investeringen gebeuren.

In Knesselare is het al meermaals gebeurd dat een begroting niet tijdig klaar was, maar ik vraag me af of er deze keer niet meer achterzit.

Het zou er misschien kunnen op wijzen dat dit college verdeeld is. Per slot van rekening moet het huidg bestuur een begroting goedkeuren die dan vervolgens moet uitgevoerd worden door een nieuw bestuur. Veel nieuwe besturen zitten daarom vast in hun eerste bestuursjaar omdat vaak oude besturen nog dingen beslissen tegen de zin van het nieuwe bestuur, die dan wel met de gebakken begroting van hun voorgangers zitten.

Maar nu is er dus een deel van het bestuur dat wegvalt en een deel dat doorgaat en misschien komen ze niet meer overeen. Misschien wil Fredy een 9910-begroting en zijn Schrans & co een beetje dwarsliggerachtig (niet dat we hem hier ooit van zouden verdenken)…

Aangezien nu al de belastingsreglementen er samen met de voorlopige twaalfden opstaan, vermoed ik ook dat het de laatste gemeenteraad van het jaar zou kunnen zijn en dus ook van de hduiige legislatuur (en dus de laatste keer dat ik de raad vanop de publieksbanken moet volgen). Als dat zo is, vind ik dat we alleszins Schrans, Claeys en De Poorter een afscheidsgeschenk moeten aanbieden…

De agenda:

Openbare zitting:

1. Belastingen en retributies:

1) Aanvullende personenbelasting;

2) Opcentiemen onroerende voorheffing;

3) Belasting op de tweede verblijven en weekendhuisjes;

4) Aanvullende belasting gezinnen en bedrijven;

5) Tariefreglement begraafplaatsconcessie;

6) Belasting op het ophalen van huisvuil;

7) Algemene retributie op de verkoop van huisvuilzakken;

8 ) Contantbelasting opruimen sluikstorten;

9) Retributie op het ophalen van snoeihout;

10) Tariefreglement evenementkasten elektriciteit;

11) Retributie gebruik feestzaal gemeentehuis;

12) Gebruik- en tariefreglement tuinhuisje Hemelrijk;

13) Retributie gemeentelijke kinderopvang en buitenschoolse opvang;

14) Tariefreglement sportcentrum Onderdaele;

15) Tariefreglement feestzalen Katerhoek en Kloosterstraat;

16) Tariefreglement gebruik jeugdlokalen Flabuit;

17) Tariefreglement dienstencentrum Ursel;

18 ) Retributie dienstprestaties door werkliedenpersoneel aan privé-instellingen en particulieren;

19) Contantbelasting op de rioolaansluitingen;

20) Belasting op de foorinstellingen;

21) Retributie op de huwelijkspraal;

22) Retributie op de afgifte van administratieve stukken;

23) Retributie op de afgifte van administratieve stukken voor onroerende goederen;

24) Belasting aanvragen tot opening melding- of vergunningplichtige inrichtingen;

25) Retributie op de gemeentelijke aanplakkingen;

26) Tariefreglement cafetaria sporthal Flabbaert.

27) Retributiereglement voor werken aan nutsvoorzieningen op gem. openbaar domein;

2. Vervanging verwarmingsketels linkervleugel Parkresidentie;

3. Dotatie politiezone Aalter-Knesselare (begrotingswijz. 2006);

4. Voorlopige twaalfden;

5. 1ste Fase collectoren – verrekening;

6. Grondinnames Kluizestraat – administratieve aanpassing (nummering);

7. Kerkfabriek Sint-Willibrordus – verdiscontering toelagen, advies;

8. Buitengewone algemene vergaderingen 2006 – goedkeuring agenda en aanstelling vertegenwoordigers:

1) Imewo;

2) Fniwo;

3) IVM;

4) Intercommunale Westlede;

5) TeVe Oost;

6) Veneco.;

In Het Nieuwsblad konden we lezen dat Fredy Tanghe boos is op De Post, want het beloofde postpunt is er nog niet.

Vijf maand nadat wij al al de alarmbel hingen, is er nog steeds geen oplossing voor Ursel. Vijf maand geleden al riepen we alle hens aan dek om aandacht te vragen en voor een snelle oplossing te zorgen.

De oude Fredy Tanghe wapperde met de handjes en zei “het komt wel allemaal in orde“. De nieuw herboren Fredy Tanghe is boos.

Nu vindt ook onze toekomstige burgemeester het ongehoord dat er nog geen postpunt is. Nu gaat de gemeente eindelijk toch al iets ondernemen door postzegels te gaan verkopen in de bibliotheek.

Oh ja, en vuilsniszakken ook…

Allé, het is alvast een goed begin. Als Groep9910 in het nieuwe beleid al onmiddellijk begint de oude GVP-standpunten in te nemen, dan is onze strijd toch blijkbaar niet voor niks geweest en belooft het een mooie start van het nieuwe bestuur.

Misschien moet ik intussen eens al onze oude dossiers terug opzoeken en onze nieuwe burgervader eens een bezoekje brengen met een pak tips: allemaal zaken die al lang hadden moeten geregeld zijn. Kwestie dat ze onder de aandacht blijven van ons nieuw bestuur – zeker nu het er zo belovend uitziet… Ik krijg er al zin in om als oppositie te zorgen dat het zo kan blijven…

OK, op halloween avond mogen we best eens lachen.

Enkele maanden geleden haalden enkele gekken het internetwereldnieuws met hun experiment: Fritz Grobe en Stephen Voltz kregen eerst the Coca Cola Company over zich heen, maar werden nadat ze werden gelauwerd door Mentos, ook door CC Company als helden onthaald en gevraagd nog filmpjes te maken.

Bij “meer lezen” zie je eerst nog hun orginele filmpje, gevolgd door hun nieuw experiment.

Het is een prachtig voorbeeld van hoe 2 creatieve geesten het concept virale marketing zo goed hebben weten te bespelen, zodat sindsdien bedrijven echt wel bewust geworden zijn van de waarde van filmpjes, blogs en virale marketing.

Na dit filmpje, kregen ze van Mentos de belofte levenslang gratis Mentos toegestuurd te krijgen. Zo te zien hebben ze ook van Coca Cola zulke belofte gekregen en hun voorraad goed gebriukt:

Beide heren zijn er alleszins niet armer van geworden. Door hun deal met Google hebben ze aan het eerste filmpje alvast 35.000$ verdiend, volgens dit artikel op PCM.

Molblog – een blog over marketing – zegt zelf “Het lijkt wel of sommige merken gewoon onderuitgezakt kunnen wachten op de creativiteit van consumenten met een videocamera.” (bron: MolBlog)

En ja, er zijn dus gekken die al geprobeerd hebben wat het effect is als ge coke light drinkt en mentos eet:

Happy Halloween!

Oppositiepartij GVP beraadt zich over de toekomst, nadat frontman Benedikt De Muyt het voor bekeken houdt en uit de politiek stapt. Ondertussen wordt gefluisterd dat dit het einde zou betekenen van de GVP, maar dat ontkent de partij ten stelligste.

De GVP houdt nog vijf zetels over en intussen is het duidelijk dat die gaan naar Natalie Busschaert, Joeri Roose, Guido Van Hecke, Laurenzo Lefevre en David Geens. «Wij willen onze partij zeker nieuw leven inblazen», zegt voorzitter David Geens. «We willen ons in de eerste plaats inzetten voor een stevige vernieuwing. Drie van de vijf raadsleden zullen nieuw zijn. Wij moeten onze rol aanpassen aan hoe de nieuwe meerderheid zich zal gedragen. Ik geef toe dat we tijdens de verkiezingen een enorme klap gekregen hebben. Maar we zijn zeker niet dood. We zullen oppositie voeren zoals het beleid het zal vereisen.»

Hier en daar wordt al gefluisterd dat de GVP op termijn zou ophouden te bestaan en ooit als een CD&V-fractie zou herboren worden. «Op dit moment is dit een gerucht», zegt David Geens, die zich nationaal toch als CD&V’er profileert. «Er is nog helemaal niet besproken in welke richting we zullen evolueren.»(JSA)

Het Laatste Nieuws 28/10/06