David Geens – De kunst van het mogelijke

Alle peilingen duwen Yves Leterme naar een overwinning bij de federale verkiezingen in 2007. Nu, die verkiezingen zijn nog maanden veraf, er kan nog veel gebeuren en een peiling is maar een peiling. Het niet te stuiten succes van Leterme in die peilingen zou misschien zelfs nog wel eens contraproductief kunnen blijken.

Maar men begint dus hier en daar al openlijk te speculeren over de mogelijke opvolging van Leterme. Als hij immers eerste minister van onze landje wordt, dan moet hij ten dele terugkomen op zijn belofte “what you seet, is what you get”… Hij kan dan niet zijn termijn uitdoen als Vlaams minister-president.

De vraag is nu wie zijn troonopvolger is?

Velen denken dan in de eerste plaats aan zijn poulain Kris Peeters. Het zou wel een heel straffe zet zijn. We mogen immers niet vergeten dat Kris Peeters – die goed werk verricht in zijn departement, daarover wil ik duidelijk zijn – niet eens op een lijst stond. Het gebeurt niet zo vaak dat een niet-politicus plots van de ene op de andere dag minister wordt. De voorbeelden in het verleden zijn er dan nog vaak van mislukkingen, maar Kris Peeters heeft het voordeel als ex-voorzitter van Unizo toch heel wat ervaring opgedaan te hebben met de politiek.

Hoedanook, ik vind dat het niet strookt met de “what you see is what you get” principe uit de Vlaamse verkiezingen (waaraan ik zelf heb deelgenomen als opvolger in de provincie Oost-Vlaanderen).

Trouwens, VLD en SP.a laten nu al voorzichtig weten dat Kris Peeters wat hen betreft ongewenst is op de grote stoel in de Vlaamse minsterraadszaal.

Wie is er dan nog? De andere christendemocratische minister is ook niet echt een zwaargewicht te noemen. Inge Vervotte is wel verkozen en met een schitterende uitslag, maar is ook nog lang niet zo doorkneden in de politiek. Wel een mooie background als vakbondsvrouw, maar om nu al een regering te leiden? Zelfs Freya Vandenbossche had al net iets meer politieke ervaring toen ze vice-eerste-minister gebombardeerd werd en we zien nu dat die benoeming eigenlijk toch te vroeg is gekomen…

Neen, ik denk dat het dan tijd is om terug een ander Brabants én Vlaams trekpaard van stal te halen, iemand waarvan ik altijd gedacht had dat die in deze Vlaamse regering een rol te spelen had: Eric Van Rompuy. Politieke ervaring zat al in zijn papfles. Ministeriële ervaring heeft hij opgedaan als Vlaams Minister van Economie, KMO, Landbouw en Media in de periode 1995-99.

In de vorige Vlaamse legislatuur met veel verve de rol van oppositieleider neergezet in zijn functie als fractieleider van de CD&V-fractie in het Vlaams Parlement.

Ik heb opgekeken toen Eric geen minister werd in 2004, ik vond dat zelfs jammer. Ik vond hem zelfs lichtjes aan de kant geschoven en hoewel ik Leterme bewonder voor de wederopstanding van de CD&V, is dat een punt waar Leterme mij als CD&V-lid heeft teleurgesteld toen hij Kris Peeters verkoos boven Eric Van Rompuy.

Op een moment dat voor Vlaanderen het belangrijkste onderdeel in de komende staatshervorming zal draaien rond een verdere federalisering van alles wat rond economische zelfbeschikking te maken heeft, zou het M;I; aangewezen zijn om Eric Van Rompuy minister-president te maken. Zijn achtergrond en ervaring als voormalig Vlaams minister van economie en KMO geven hem voldoende bagage om die hete hangijzers aan te pakken.

Eric heeft in de vorige oppositielegislatuur ook bewezen geen schrik te hebben van VLD en SP.a, en zeker niet van de andere kant van de taalgrens.

Als de CD&V een overwinning kan boeken in 2007, dan hoop ik van ganser harte dat Leterme de goedbeleidsstrategie kan overplanten anar het federale niveau, maar dan is mijn leuze gemaakt: Eric for minister-president!

Als ik dit op VRTNieuws.net lees, ben ik overtuigd van wel.

Onze kustzinnige prof in de basketsport vindt dat het splitsen van Brussel-Halle-Vilvoorde een zaak van de franstaligen is. Ze mogen zelfs zelf hun prijs bepalen.

Onze kustzinnige prof in de basketsport vindt dat het splitsen van Brussel-Halle-Vilvoorde een zaak van de franstaligen is. Ze mogen zelfs zelf hun prijs bepalen.

Arm rood bloed, het Vlaams gevoel is uit uw aderen gevloeid. Nog een kleine stap en de socialistische familie is weer Belgisch-unitaristisch. Ik vond de socialisten verdekke een stuk leuker met onze Limburgse gratis Steve.

Vande Lanotte wil dat de staatshervorming draait rond werkgelegenheid. Precies alsof het ene het andere uitsluit?

Ik heb eerder de indruk dat rooie Johan niet de handschoen durft opnemen tegen Di Rupo, of eerder, niet wil opnemen, aangezien de PS danig verzwakt uit de vele schandalen komt.

Ik ben er ook van overtuigd dat er een strategie achterzit. De SP hinkt te ver achterop bij het huidig succes van de CD&V/N-VA en daarom moet alles wat in de tsjeven-kraam past, al op voorhand afgeschoten worden en vergruisd worden tot verwaarloosbaar en best te ngeeren want van generlei tel.

Slim bekeken van rooie Johan: noem de paradepaardjes van je tegenstander eigenlijk niks waard, negeer ze en weiger er een verkiezingsstrijd om te voeren. De rode achterban moet overtuigd zijn dat wat de CD&V/N-VA belangrijk vindt, dat zeker niet is voor wie zich socialist durft te noemen.

Laat ons hopen dat de groene Vlaamse rand rond Brussel in mei of juni volgend jaar een heel pak minder rood toont, want al wat rood kleurt, is het Vlaamse bloed dat vergoten zal worden tot nagedachtenis van de PS. Ik hoop echt dat heel wat Vlaamse socialisten zullen inzien dat ook zij de plicht hebben om te ijveren voor waar Vlaanderen recht op heeft.

Of is de SP misschien van plan om in BHV met tweetalige lijsten op te komen?

De Morgen en VRTNieuws.net waren er deze week als de kippen bij om professor Kris Deschouwer, politicoloog aan de VUB, te citeren luister[sc_embed_player fileurl=”https://www.davidgeens.be/wp-content/uploads/mp3/20061124-voordedag_vrt061123.mp3″] naar het interview in Voor De Dag van 23/11/06 © VRT). Volgens zijn onderzoek zou er in Halle-Vilvoorde geen toenemende verfransing zijn, althans niet wat het stemgedrag betreft.

Meer nog, volgens zijn cijfers stemden in 1976 14,7 procent van de kiezers op een Franstalige of tweetalige lijst. Dit jaar was dat 14,1 procent.

En nochtans moeten we maar een daguitstap ondernemen naar de Vlaamse Rand rond Brussel om zelf te voelen dat het anders is. Dan moet je zoeken naar een Vlaamse plek in die olievlek.

We weten uit de bevolkingscijfers dat al jaren massaal veel Brusselaars – en dus meestal franstalig – verhuizen naar de meer leefbare rand rond Brussel. Volgens professor Deschouwer bewijst dit dat deze mensen zich aanpassen aan de realiteit in hun gemeente.

Enkel in de faciliteitgemeenten lijkt het anders te zijn. Waarmee dan mijn inziens ook het bewijs geleverd is dat de faciliteiten niet meer dienen om een overgang te geven aan de franstaligen om Vlaams te leren (cfr het uitdovend karakter van de faciliteiten, zoals nu al zo dikwijls in omzendbrieven en arresten van de Raad van State bepaald), maar dat ze leiden tot een uitdeinende gemakzucht. Ja, die gemakzucht waar Yves Leterme een tijdje geleden nog naar refereerde op ironische wijze. Maar in één klap ook een bewijs dat de franstaligen niet te dom zijn: blijkbaar leren ze makkelijk Vlaams als er geen andere keuze is – dat is zeker geen bewijs van enige dommigheid, maar wel van slim realisme.

Het Taal Aktie Komite is het daarmee grondig oneens. Zij hebben enkele cijfers bij mekaar gezet. Hun conclusie is voornamelijk dat de proffen appelen met citroenen vergelijken. In 1976 waren er immers nog tal van tweetalige lijsten die inmiddels naar ronduit anti-Vlaamse lijsten zijn geëvolueerd.

In die veronderstelling klopt het natuurlijk als je enkel de zuiver Franstalige lijsten gaat vergelijken met nu. Mijn conclusie daaruit is dat je alvast kan zeggen dat het nu veel meer geradicaliseerd is. Want zo’n tweetalige lijst kan je ook moeilijk pro-Vlaams noemen.

De N-VA is het er ook helemaal niet mee eens. Ook zij halen enkele voorbeelden aan in hun persbericht, meer bepaald de winst van het Union Francophone in de provincieraadsverkiezingen: zij stegen van 6.9% in 2000 tot 8% in 2006. Volgens Vlaams volksvertegenwoordiger Mark Demesmaeker is er dan ook geen sprake van een rem op de verfransing.

Het Vlaams Belang hamert vooral op het punt van de faciliteitengemeenten, wat mij ook zo bezig houdt. Van 60% naar 75% in zes jaar tijd.

Faciliteiten dienen dan ook afgeschaft te worden. Geef dat nog een aantal jaar, maar leg dat bij de regeringsvorming van 2007 gewoon vast in het akkoord rond de splitsing van BHV. Brussel is tweetalig en de rand is dat niet. Punt (point final voor de faciliteitengebruikers onder mijn bloglezers).

Met cijfers kan je veel bewijzen. Ik heb al dikwijls beroepsmatig gezegd dat er al mening statisticus van 2 meter verdronken is in een rivier van gemiddeld een halve meter diep.

Ik vind het wel schrijnend dat de media weer eens dat politieke correcte moeten doen en de domme Vlaming een wijsvingertje voorhouden en zeggen “zie je, het is niet waar dat de rand rond Brussel verfranst, de professor heeft het uitgerekend”.

Alle cijfers ten spijt voel ik zelf goed genoeg dat het Vlaams in de verdrukking geraakt in het Brusselse. Tegelijk moet ik zeggen dat ik bij mijn generatiegenoten die ik vooral beroepsmatig ontmoet, veel meer bereidheid vind om mij eveneens in het Nederlands te antwoorden dan pakweg vijf jaar geleden.

Daarom treed ik de stelling bij dat het niet om pure onwil en zeker niet om onkunde gaat, maar eerder om gemakzucht. Maar als een Vlaming aan iets waals raakt, staat het rode achterland op zijn poten. Omgekeerd wordt het vergoeilijkt.

Sorry, maar ik geloof dat de franstalige vlek zeker niet stagneert. Ze deint niet overal even spectaculair uit, maar er is toenemende verfransing. En als Vlaming kom ik op voor ons grondgebied en zeg ik “assez, hier is de grens”.

In deelgemeente Ursel maken ze zich net als in Aalter-Brug zorgen over de leefbaarheid met de komst van bedrijventerrein Woestijne, tussen Ursel en Aalter-Brug. David Geens (GVP) roept de inwoners van Ursel en de Knesselaarse politiek op om te ijveren voor een buffer tussen het industrieterrein en het dorp van Ursel. (cte)

Het Nieuwsblad/Het Volk 22/11/06

Het leed dat duizenden gezinnen treft door het debacle in Vorst (je kan het volgen op de voet op de site van Het Nieuwsblad met hun speciale pagina), doet een mens wel eens stil staan bij een aantal feiten.

In de eerste plaats wil ik – voor ik verder ga – zeggen dat mijn hart bloedt bij dit sociale leed en dat dit de reden is waarom ik me hieronder over een aantal zaken opwindt.

Zoals eerder deze week reeds in de editoriaal van Het Laatste Nieuws te lezen stond, is Europa duidelijk maar een héél dun laagje geworden. De beslissing van de VW directie is duidelijk uiterst nationalistisch te noemen. De productie van de Golf gaat naar de fabriek in Wolfsburg, die per geproduceerde eenheid duurder is dan Vorst. Economische motieven kan je het dus moeilijk noemen.

De gevolgen zijn wel puur Belgisch. Ook hier in de buurt werken er mensen die in toeleveringsbedrijven werken. We spreken over een totale tewerkstellingsverlies van 13.000 banen. 13.000 gezinnen, dus ruwweg 40.000 mensen worden hierdoor getroffen.

Het Vlaams Belang kan zich in de handen wrijven: als tegenreactie op een “eigen jobs eerst” beslissing vanuit Duitsland, zal ook het “eigen volk eerst” aanhang vinden bij tienduizenden Vorst-slachtoffers.

Ik ben altijd pro-europees geweest, maar nu kan ik het effe ook niet meer verdedigen bij wie me om mijn mening vraagt.

Sinds dit jaar en zeker de komende jaren valt er heel wat Europese subsidiesteun weg in onze “achteruitgestelde” regio’s en voor onze landbouw. Logisch, want dat geld is nodig voor de nieuwe – en armere – lidstaten om “hen snel op te krikken tot op ons niveau”. De oude – rijke – leden van de EU moeten de nieuwe steunen. Maar blijkbaar steunen de oude leden mekaar niet eens meer…

Ik vraag me zelfs af of “de economie” wel zit te wachten en mee zal helpen om het niveau in die nieuwe landen snel op te krikken. Wat voor zin heeft dat? Vele grote bedrijven zijn naar ginder getrokken met hun productie net omdat de menselijke productiekost daar veel lager is. Als de menselijke kost daar even hoog wordt als hier, zal er enkel een nieuwe delokalisatie gebeuren.

Er is ook de perceptie dat “Poolse arbeiders onze jobs hier al komen inpikken”. Een VB boutade, want het blijft een vaststelling dat ondanks ons hoog werkloosheidscijfer, er vele jobs niet ingevuld geraken. Een gecontroleerde instroom van nieuwe gastarbeiders is sowieso nodig om onze economoe draaiende te houden. Maar dan wel een instroom van mensen die hier werken (en niet profiteren van ons sociaal systeem) aan onze voorwaarden en dus ook meebouwen aan onze welvaartsstaat (en dat die mensen dan, wanneer ze het nodig hebben, genieten van ons sociaal systeem, daar heb ik geen probleem mee).

Tel daar nu het net gebeurde bij op en Verhofstadt mag blij zijn dat het geen verkiezingen zijn noch dat er een referendum over de Europese grondwet moet gehouden worden. Want wat is Europa voor ons waard? Niet veel, blijkbaar, als de grootste EU-lidstaat zomaar op zichzelf kan terugplooien.

Alleen daarom al, zeg ik als pro-europeaan, verliest de EU en de Europese Commissie haar geloofwaardigheid en bijgevolg slagkracht indien hiertegen niet opgetreden wordt.

Bedrijven worden constant op de vingers getikt als ze de Europese liberale spelregels overtreden, als ze kartels vormen, prijsafspraken maken, enz… Wordt er nu iets gedaan nu een Duitse firma een duurdere Duitse fabriek verkiest boven een Belgische?

Mijn lievelingsvak op de humaniora was geschiedenis. Uit geschiedenis kan je veel leren en ik geloof dat geschiedenis zich makkelijk herhaalt, maar deze keer hoop ik van niet. In de jaren ’30 heeft Duitsland zich nog al eens – eerst op economisch vlak – nogal op eigen gebied teruggetrokken en nationalistisch gedragen. Een paar jaar later is daar grote miserie van gekomen, remember…

Ook nu zullen er ongetwijfeld stemmen opgaan dat Duitsland een te groot land is, dat er niks tegen te doen valt… Nu is het een economische beslissing, wat gaan we doen als het andere beslissingen worden?

Tegelijk is dit dossier het bewijs dat we beter zorg hadden moeten dragen voor enkele economische kroonjuwelen, voor een betere infrastructuur en investeringsklimaat voor multinationals. Verhofstadt kan nu wel zeggen “tja, dat is nu eenmaal zo als de beslissingscentra in buitenlandse handen zijn…”, welnu, is het dan niet duidelijk waarom ik zelfs in gemeentepolitiek wilde dat we tegen de verkoop van Electrabel en nadien van Suez zouden stemmen?

Wat houden we nog over in Vlaanderen? Alles is verkocht. Albert Frère heeft al lang uitverkoop gehouden, Davignon ook. Sabena bestaat niet meer. Belgacom is voor de helft in buitenlandse handen. Telenet en onze kabels dus ook. Geen enkel groots economisch gegeven is nog Belgisch, laat staan dat we er enige Belgische invloed kunnen op uitoefenen. Ik hou dus mijn hart vast als steeds meer economieën op hun eigen grondgebied gaan terugplooien.

Want ons landje is een land dat leeft van het buitenland. Als we niet kunnen exporteren, dan zijn we dood. Als we niet kunnen werken voor het buitenland, gaan we failliet.

Als laatste punt wil ik eens met een scheef oog naar de vakbonden kijken. Hebben zij ook geen boter op hun hoofd?

Want Vorst mag dan wel een rendabele fabriek zijn binnen de VW-groep, een leuke reputatie had ze niet. Toen Dutroux ontsnapte, lag de band stil bij Vorst. Tot op vandaag snap ik nog altijd het oorzakelijk verband niet.

Ik hoorde vandaag nog iemand op kantoor zeggen “ja zeg, als er ene ging pissen in Vorst, lag de band stil”…

De gouden tijden zijn voorbij, vakbonden moeten leren dat het geen tijden meer zijn om alsmaar meer te vragen. Het is misschien tijd om iets terug te geven in ruil voor behoud van veel meer dan wat nu verloren zal gaan.

In Duitsland gaat men langer werken voor hetzelfde loon. Neen, leuk is dat niet, ik sta daar ook niet voor te springen (hoewel ik al lang gemiddeld veel meer dan 40u per week werk). Maar is meer werken voor evenveel geld niet oneindig veel beter dan niet werken voor niks?

Als ik mijn huis kan houden en de hypotheek kan afbetalen door elke week 2u langer te werken of ik vergelijk met een gedwongen verkoop die ik met alle tijd van de werkloosheidswereld kan aanschouwen, dan zou ik snel gekozen hebben.

Sorry voor al wie nu zere tenen heeft…

Maar realiseer eens dat vakbonden soms tegengestelde belangen hebben. In België worden de werkloosheidsuitkeringen door vakbonden uitbetaald. Voor deze dienstverlening worden ze door de Belgische staat uiteraard vergoed.

Maar dat betekent dat iedere werkloze geld opbrengt voor een vakbond… rare hersenkronkel, nietwaar? Ik ben niet tegen de vakbonden, maar op dat punt ben ik achterdochtig. Er is een oud spreekwoord “wiens brood men eet, diens woord men spreekt”… dus stel ik me al wel eens de vraag wiens woord door de vakbonden wordt gesproken.

Ik ben voor een vakbond die opkomt voor het belang van de (hard)werkende mens, voor alle hardwerkende mensen. En er dus voor zorgt dat ze kunnen blijven werken. En soms betekent dat ook dat de baas (vooral in KMO’s) ook moet kunnen blijven werken. Je kan als vakbond een bedrijf kapot maken, maar win je daarmee?

Ik hoop dat dit sociaal drama in Vorst iedereen eens goed wakker schudt. Wat lastenverlagingen op ploegenarbeid helpt dus niet, dus quod erat demonstrandum est, het in de schoenen van de hoge (patronale) lasten schuiven, is ook niet langer een makkelijk excuus.

Het is hoog tijd dat Europa bewijst wat Europa waard is. Zijn we een verenigde staten van europa waarin het iedere staat voor zichzelf is binnen het systeem (zoals het trouwens dus ook is in de VS) of zijn we een sociale unie waar supranationale belangen hoger wegen dan de nationale?

Europa heeft nu de kans een antwoord te geven…

De provincieraad heeft op voorstel van de PROCORO het provinciaal ruimtelijk structuurplan omtrent het nieuwe industrieterrein de Woestyne in Aalter-brug goedgekeurd, zonder enige wijziging aan het originele plan!

Er komt dus geen bufferzone van 200 m en geen nieuwe mobiliteitsmaatregelen. Ook afval- en mestverwerkende bedrijven kunnen zich huisvesten op het regionale bedrijventerrein. De provincieraad heeft de drie eisen die werden geformuleerd in 350 klachten, volledig naast zich neergelegd.

Daardoor zullen bedrijven zich kunnen vestigen op 50 m van de huizen. De ganse buurt vreest voor haar leefbaarheid omwille van de grote overlast van het extra vrachtverkeer en de mogelijke geur- en stofhinder van afval- en mestverwerkende bedrijven.

Blijkbaar was er dus wel degelijk een reden waarom de provincie de beslissing omtrent het ruimtelijk structuurplan vlak voor de verkiezingen uitstelde. Men wilde het blijkbaar niet riskeren dat dit dossier één of andere partij in de weg zou zitten van een overwinning.

Volledigheidshalve moet ik vermelden dat de provincie het eisenpakket gewoon terugstuurt naar de gemeente Aalter. De verantwoordelijke gedeputeerde merkte immers fijntjes op dat het de gemeente vrijstaat om grotere bufferzones in te planten en voorwaarden op te leggen aan de bedrijven die zich er willen vestigen.

Ook burgemeester Pieter De Crem bevestigde reeds dat Aalter bijna voldoet om zelf stedebouwkundige vergunningen te mogen afleveren. Op die manier kunnen zij zelf maatregelen nemen om de bevolking van Aalter-brug te beschermen.

Over extra bufferruimte naar Ursel toe – nou ja, extra?, er was er eigenlijk geen voorzien – is er nergens sprake. Daar waar je de Aalterse burgemeester het nog hoort opnemen voor zijn bevolking, hoor je verdacht weinig uit de Knesselaarse hoek.

Waarschijnlijk is het onmogelijk om als buurgemeente invloed te kunnen uitoefenen over welke bedrijven er zich komen vestigen in het nieuwe industrieterrein, maar we moeten toch wel een structurele maatregel zoals een groene bufferzone kunnen bekomen.

Het actiecomité kondigde aan om met juridische stappen te beginnen. Ik hoop dan oprecht dat deze keer er ook mensen uit Ursel er zullen voor zorgen dat het geen eenzijdige zaak wordt van enkel Aalter-brug.

We mogen niet vergeten dat er ook voor Ursel heel wat belangen op het spel staan. Ik ben niet enkel bezorgd om de leefbaarheid van de mensen die in de onmiddellijke buurt wonen van het nieuwe industrieterrein en die er rechtstreeks moeten op kijken, maar ik ben ook heel bezorgd om de verkeersdrukte die misschien ontstaat tussen dit nieuwe industrieterrein en het industrieterrein van Eeklo.

In het verleden waren er enkele mensen uit Ursel die van zich lieten horen in dit dossier. Ik hoop voor hen dat ze niet hebben staan prediken in de woestijn. En dat ze het dossier niet laten verzanden.

Vooruit met de geit, zou ik zo zeggen!

Voor oppositiepartij GVP zullen Nathalie Busschaert, David Geens, Laurenzo Lefèvre, Joeri Roose en Guido Van Hecke in de gemeenteraad zetelen.

Marianne de Baets en Albert Van de Walle gaan naar het OCMW. Benedikt De Muyt, André Martlé en Gilbert Van Heyste houden het voor bekeken. (cte)

Het Nieuwsblad/Het Volk 18/11/06

Men is natuurlijk heel nieuwsgierig naar de namen van GVP-ers die een mandaat zullen opnemen. Vijf mensen zijn geroepen om te gaan zetelen in de gemeenteraad, twee zullen namens de GVP zetelen in de OCMW raad.

We moesten daarbij rekening houden met de verkiezingsuitslag die duidelijk maakte dat de GVP dringend aan vernieuwing toe was, maar ook met de persoonlijke keuzes van sommige van onze mandatarissen. Zoals reeds eerder verteld, wilden Benedikt, André en Gilbert niet langer gaan zetelen. Zij begrepen dat het tijd was om plaats te maken voor nieuwe mensen.

Na onderling overleg hebben we een groep van zeven bekwame mensen gevonden. Het is een goede mix geworden van jong en oud, van ervaring en nieuw enthousiasme.

De GVP-fractie in de gemeenteraad zal bestaan uit de volgende personen :

• Nathalie Busschaert
• David Geens
• Laurenzo Lefèvre
• Joeri Roose
• Guido Van Hecke

In het OCMW zal de GVP vertegenwoordigd worden door :

• Marianne de Baets
• Albert Van de Walle

Met deze groep starten we aan de grote uitdaging om een goede, constructieve oppositie te voeren. We geven het nieuwe bestuur alle krediet die ze nu verdienen, maar ze zijn verwittigd dat oppositie zal waken over de goede uitvoering van het beloofde bestuur. Wij zullen onze oppositie-taak zeer ernstig nemen.

We hopen dat dit anders zal kunnen gebeuren dan in het verleden. Hoewel het nieuwe bestuur een ruime meerderheid heeft, hebben alle 19 raadsleden uiteindelijk hetzelfde doel : onze gemeente beter maken. We hopen dan in de eerste plaats ook dat de informatie beter zal doorstromen dan in het verleden. Als het nieuwe college hun slogan “We zeggen wat we doen” echt in praktijk zal willen brengen, dan zal dit wel geen probleem vormen. Het is gewoonlijk pas zo wanneer kwalijk ruikende potjes moeten gedekt blijven, dat informatie wordt achtergehouden.

De GVP staat klaar voor nieuwe start! Onze nieuwe fractie kijkt met veel enthousiasme uit naar de start van de nieuwe legislatuur. Samen met de fractie van Groen! die voortaan twee leden zal tellen, zullen we er voor zorgen dat de oppositiebanken zeker gehoord zullen worden.

We wensen het nieuwe college en vooral de nieuwe voorzitter van de gemeenteraad, Fons De Neve, de moed en de kracht toe om constructief, open en daadkrachtig te besturen en te communiceren.

De discussie omtrent het al dan niet openhouden van de kerncentrales, woedt weer volop. Vandaag lekte een voorlopig rapport van de commissie energie 2030 uit naar de pers. Volgens dit eerste rapport moet België de optie voor kernenergie openhouden en de sluiting van kerncentrales tegen 2015 moet worden herbekeken.

De eerste regering Verhofstadt had beslist om de kerncentrales te sluiten op voorwaarde dat een commissie van experts een gunstig advies gaf. Maar nu al blijkt dat deze commissie onnodig werk levert, want de believers roepen nu reeds “hoera”, en de non believers leggen het rapport naast zich neer.

De commissie neemt in haar verslag nochtans een genuanceerd standpunt in. Zo schrijft ze dat de federale regering in de toekomst alle mogelijke energiebronnen moet gebruiken voor de productie van elektriciteit, dus inclusief kerncentrales.

Het verslag pleit echter ook voor het uitbreiden van andere mogelijkheden. Zo stelt de commissie voor om extra windturbines te bouwen voor de Belgische kust. (bron: VRTNieuws.net)

Minister Tobback, die liever groen-rood ziet, maakt de wereld gisteren duidelijk dat een huisvrouw beter geplaatst was om over milieu te oordelen dan hijzelf. Diezelfde minister is vandaag wel oordeelkundig genoeg om te besluiten dat de energie commissie geïnfiltreerd is met mensen die banden hebben met de nucleaire sector. Een typisch staaltje van het groen-rode bastion: al wat niet in hun kraam past, is gewoon verdacht, slecht, verkeerd bezig, anti-progressief,…

Het is sinds korte tijd duidelijk dat de kleine Tobback zijn vader niet kan evenaren. Wanhopig probeert hij zichzelf in de kijker te spelen. Met zijn olijfolie-achtige charme en zijn Nairobi-stunt probeerde hij eerder deze week de Vlaamse huisvrouwen voor zich te winnen. Vandaag is het de beurt aan al wat zichzelf groen of milieubewust noemt ( en deze twee laatsten zijn tegenwoordig geen synoniem meer van elkaar ).

Gelukkig laat minister van energie Marc Verwilghen zich niet opjagen door dit voorlopig verslag. Volgens Verwilghen moet er nu eerst een verslag van de analyse van het verslag gemaakt worden. Of zoals hij zegt: “zeven internationale en nationale werkgroepen van experts nemen het verslag nu door en zullen hun commentaar doorgeven”. Daarna komt er dus een verslag van deze analyse van dit verslag.

Waarschijnlijk is dit een nieuwe progressieve VLD-manier van uitstel. Marc Verwilghen heeft al gans zijn leven moeite om te beslissen wat hij ’s morgens op zijn boterham zal eten, laat staan dat hij nu een belangrijke beslissing omtrent energiebeleid zou nemen.

In het boek van Jean Marie De Decker “rechts voor de raap” staan er enkele leuke passages die moeten doen nadenken over de keuze omtrent kernenergie:

Groene schizofrenie. Dankzij de kernenergie heeft ons land een van de laagste CO2 -emissies van Europa, namelijk 270 g per kilowattuur. Het Europees gemiddelde is 400 g. De Kyoto normen halen, zonder kerncentrales, zou België 7,9 miljard ¤ kosten. Met kerncentrales anderhalf miljard euro. Dat kernenergie gevaarlijk radioactief afval produceert staat buiten kijf. Maar is het niet menselijker om de 5000 ton die nu bestaat de lat aangroeien tot 8000 ton door nog enkele decennia onze economisch afgeschreven en dus goedkope kerncentrales open te houden, dan nu ons milieu te blijven belasten met CO2-uitstoot? Een halve eeuw kernenergie heeft minder slachtoffers geëist dan een dag verkeersdoden op onze wegen.

Er zijn al nieuwe generaties reactoren, zoals de ballenbak reactor, die veilig zijn en niet smelten als het koelsysteem en de besturing uitvallen. Terwijl wij Belgonucleairelaten failliet gaan, ontwerpt Frankrijk al de heilige graal van de nucleaire technologie, een centrale op kernfusie.

Vandaag beslissen om de kerncentrales vanaf 2015 te sluiten zonder dat er een alternatief is, in de veronderstelling dat men tegen dan wel een oplossing zal vinden, is perverse kortzichtigheid. De vlucht vooruit als blinddoek tegen de waarheid.

Alle alternatieve bronnen samen kunnen tegen 2014 hoogstens in 10 percent van onze energiebehoefte voorzien. Sluiten we onze kerncentrales, dan moeten we de helft van onze energie kopen in Frankrijk, dat 70 percent van de elektriciteit haalt uit…kerncentrales.

(bron: Rechts voor de raap, © JM De Decker, uitgeverij Van Halewijck, te koop bij Proxis)

Dit zijn maar enkele zinnen uit het wilde betoog van Jean Marie de Decker. Zoals altijd schopt hij wild om zich heen in deze discussie, maar ik geef hem gelijk dat het onbezonnen werk is om zonder meer te blijven toegeven aan de eis die de Groenen hadden in 1999 om deel te nemen aan de regering. Zolang we niet 100% zeker kunnen zijn dat we voldoende alternatieve energiebronnen kunnen opstarten tegen 2015, is de beslissing om onze kerncentrales te sluiten economisch onverantwoord en enkel maar bedoeld als een schaamlapje voor ons milieugeweten. Want hoe dan ook zal de energie die onze lamp doet branden, meer dan waarschijnlijk nucleair opgewekt zijn.

Waarom nog geld steken in commissies van experts? Als het besluit is om de kerncentrales open te houden, dan zijn het slechteriken die gefinancierd worden door de nucleaire sector. Mocht het besluit echter zijn dat de kerncentrales alsnog moeten sluiten, dan zullen deze zelfde experts als groen-rode helden bestempeld worden.

Iedereen zit dus nog steeds in zijn eigen kamp en zal enkel willen luisteren naar diegenen die hem of haar gelijk geeft. Al de rest heeft ongelijk! Waarschijnlijk is dit een nevenwerking van progressiviteit…

Ik ben tegen elke vorm van discriminatie, of dit nu positieve of negatieve discriminatie betreft. Ik vind het bericht van de lijn dan ook heel jammer. Ik vind het eigenlijk niet kunnen dat wanneer twee sollicitanten die evengoed met de bus kunnen rijden, even vriendelijk zijn tegenover de klanten, het verkeersreglement evengoed kennen, de vrouwelijke of allochtone sollicitant voorrang zal krijgen tegenover de andere.

Ik heb het verschil tussen positieve en negatieve discriminatie dan ook nooit volledig gesnapt. Discriminatie is discriminatie. Het betekent dat je om bepaalde redenen de voorkeur aan iemand geeft over iemand anders. Meestal is die reden irrelevant aan de selectieprocedure.

Ik vind het ook weer een voorbeeld van overdreven regelgeving. Als Vlaming worden we constant betutteld. Zelfs een sollicitatieprocedure kan niet meer zonder regels.

Waar is de tijd naar toe dat de regel “de beste krijgt de job” nog de enige regel was die geldig was bij een aanwerving?

Want ik vraag me dan ook af, of het nieuwe streefdoel van positieve discriminatie, inderdaad alleen maar zal gelden met twee gelijkwaardige kandidaten? Volgens mij bestaat het reële risico dat men zelfs minderwaardige kandidaten voorsprong zal laten nemen gewoon omdat ze nu eenmaal een vrouw of allochtoon zijn. Want ik kan niet geloven dat in deze moderne tijden bij echt gelijkwaardige kandidaten de rekruteerder constant voorrang zou geven aan blanke mannen.

Is het niet gewoon een feit dat vrouwen en allochtonen andere interesses hebben in andere jobs? Als dat zo is, dan is er maar één manier om de streefcijfers te halen. En dat is door deze groepen voor te trekken op andere. Wat dan uiteindelijk resulteert in het feit dat er minder geschikte mensen de job gaan uitoefenen. En dat zal dan zijn weerslag hebben op de efficiëntie van het bedrijf. En dus ook op de winsten. Met alle gevolgen vandien.

We wandelen hiermee een gevaarlijke weg. Wie weet waar dit gaat eindigen?

Als dit de algemene regel gaat worden in ons bedrijfsleven, dan zullen op langere termijn de gevolgen even erg zijn als deze van negatieve discriminatie.

Ik stel me ook vragen bij de juridische kant. Wat als de blanke man die uit de boot viel, een rechtszaak aanspant samen met het centrum voor gelijke kansen en tegen discriminatie? Zal de rechter dan oordelen dat positieve discriminatie wel mag?

Nog maar een paar weken geleden lanceerde de Vlaamse overheid de campanile “stem cliché”. En vandaag dit weer. Als blanke mannelijke hetero van 30 jaar, voel ik mij tegenwoordig opgejaagd wild. Volgens de overheid moet ik achteruit gestoten worden bij verkiezingen, bij sollicitatie, bij wat nog binnenkort?

Ik ben het principieel nooit eens met de standpunten van het Vlaams Belang. Maar omwille van mijn vragen die ik net vernoemde, kijk ik wel uit naar de resultaten van de klacht die Filip Dewinter heeft ingediend.

En intussen hoop ik dat er binnenkort één of andere lobbygroep ontstaat die ook eens de belangen van de blanke mannelijke dertigjarige hetero gaat beschermen…