David Geens – De kunst van het mogelijke

Het was gisteren nog eens lekker oranje genieten.

CD&V Oost-Vlaanderen hield zijn jaarlijkse nieuwjaarsreceptie in de catacomben van het Cremlin in Aalter, met de nodige speeches als intermezzo in het auditorium.

Uiteraard kwam Bart Van Caeneghem – voorzitter CD&V Aalter – eerst aan het woord en kon hij – terecht – nog eens genieten van de eclatante overwinning van Pieter De Crem/CD&V Aalter. Terloops, beste Bart, proficiat met uw herverkiezing als voorzitter in Aalter: 97% wijst op een supertevredenheid van je werk.

Ook onze provinciale voorzitter zette even de cijfers op een rij en bedankte iedereen voor de mooie oranje golf die door Oost-Vlaanderen trok op 8 oktober (spijtig genoeg niet in Knesselare, maar soit, daar kunnen we nog werk van maken).

Uitkijken was het uiteraard naar minister-president Yves Leterme.

Eigenlijk vond ik hem nog vrij braaf. Voor hem is de campagne nog niet echt begonnen, zo bleek. Geen opruiende taal, hier en daar natuurlijk het obligate steekje naar paars. Ook de bevestiging dat hij van “op eender welke positie” de federale verkiezingen zal steunen, was geen nieuws onder de zon voor wie vorige week de krant gelezen had.

Maar wel aangenaam om naar te luisteren: het is een politicus die heel goed weet waarmee hij bezig is.

Pieter De Crem is dan weer wat anders om naar te luisteren: als die op dreef komt, dan krijg je soms zin in een rechtstreekse “aanvalleuh” op al wat paars is 🙂

Het is al duidelijk dat er op Oost-Vlaamse bodem zal gevochten worden in mei en juni van dit jaar… Er zullen blauwe plekken, rode striemen en paarse bulten vallen; dat is duidelijk geworden na de speech van Pieter.

Ik geniet van zulke bijeenkomsten. Je ziet gelijkgestemde zielen, mensen met wie ik al herhaaldelijk heb opgetrokken in één of meerdere campagnes…

Lokale politiek is fantastisch en op dit moment voel ik me het best in de gemeentepolitiek. Maar lid zijn van een grotere partij heeft zijn voordelen (en soms nadelen). Ik denk dat onze gemeente er anders zou uitzien moesten er nationale partijen opkomen…

In ieder geval zal ik als militant in Knesselare en Ursel proberen de nodige mensen warm te maken voor een oranje overwinning in juni.

Men zegt vaak dat politiek een ver-van-ons-bed-show is geworden, maar in Knesselare en Ursel lijkt het daar toch niet echt op.

Een eerste bewijs was er in het feit dat afgelopen zondag tussen de 1600 en 2000 mensen (afhankelijk van welke bron ik raadpleeg) zijn afgezakt naar het hapjesfeest van onze nieuwe burgemeester. Ik was er trouwens niet – noem mij gerust voor één keer een slechte verliezer – omdat ik op dat moment nog in mijn gat gebeten was omwille van de eerste gemeenteraad.

Een ander bewijs zie ik op deze site, met soms enkele honderden bezoekers op één dag. Het aantal bezoeken per dag is gedaald na 8 oktober, maar blijft de laatste tijd goed op peil en zelfs lichtjes stijgen. Ik kan er enkel blij om wezen.

Maar deze week viel er nog een bewijs in mijn brievenbus: ons dierbaar parochieblad bleek zowaar bijna 2 pagina’s politiek nieuws te brengen.

Uiteraard en geheel terecht gaat de eerste aflevering over onze nieuwe burgemeester: ere wie ere toekomt – ik zou het niet anders willen zien, zelfs niet omdat Jezus wél de gewoonte had eerst naar de marginalen in onze maatschappij om te kijken.

Neen, ik was echt blij om te lezen dat JvdC het wierrookvat uit de kerk zo ambachtelijk had weten om te smeden tot de literaire variant ervan.

Ik heb zelf al meermaals gezegd dat het één van mijn betrachtingen is om politiek toegankelijker te maken (alleen daarom al steek ik zoveel tijd in deze blog), dus ik vind het fantastisch dat onze parochie openstaat om ook dit belangrijke aspect van onze samenleving te belichten.

Men moet de scheiding van Kerk en Staat niet omvormen tot een onoverzichtelijke Berlijnse muur, nietwaar?

Ik kijk dan ook al met enorm veel belangstelling uit naar de volgende edities. Want waarachtig, uit deze hemelse bazuinen moet nog meer nieuws volgen over het reilen en zeilen van onze schat van onze gemeente. Nu burgemeester Tanghe uitgebreid in de spotlights heeft gestaan, neem ik aan dat het letterpodium van ons parochieblad ook zal betreden worden door onze schepenen, die we allemaal ook beter willen leren kennen.

En voorwaar, ik zeg u, stiekem hoop ik dat de kerkelijke heraut aan het eind van hun politieke reeks ook enige lijnen wil besteden aan de dames en heren van de oppositie. Immers zei Jezus niet: wie eer brengt aan de kleinsten onder ons, brengt eer aan God?

Het eerste weekend met “goedkopere” elektriciteit zit er op…

Ik zet “goedkoper” tussen aanhalingstekens omdat ik me echt afvraag of het echt goedkoper is.

Al snel na de beslissing van 18 november 2006 van de Vlaamse regering, werd het duidelijk dat de producenten op geen enkele manier verlies wilden leiden. Het verlies dat ze op hen zagen afkomen, hebben ze snel en eenvoudig afgewimpeld op hen die hier weerloos in staan: de consumenten.

De beweegredenen van de Vlaamse regering werden sociaal en ecologisch genoemd. Sociaal omdat er nu niet meer ’s nachts moet gewassen worden zodat de nachtrust van alle appartementsbewoners er zal van beteren. Ecologisch omdat er meer verbruik zou verschuiven naar de daluren zodat er minder piekstroom moet geproduceerd worden.

Kerncentrales zijn nu eenmaal geen dingen die van uur tot uur harder of stiller kunnen gezet worden, dus de pieken in ons stroomnet worden in de eerste plaats opgevangen door de minst milieuvriendelijke stroomcentrales uit ons productienet.

Men rekent dus duidelijk op een verschuiving: enerzijds van hetgeen wat nu al ’s nachts wordt verbruikt (=meer comfort), anderzijds van dagverbruik naar het weekend (=ecologisch).

Maar als ik kijk welke verhogingen men doorgevoerd heeft, met name vooral het dagtarief duurder maken, klopt het verhaal wel dat wie nu schuift in zijn gebruik een goede zaak doet, maar er zijn dus ook mensen die een slechte zaak doen.

Immers als de producenten evenveel inkomsten zullen overhouden – en dat zullen ze, ze zullen heus geen miljardje extra winst laten liggen – en als er dus mensen zijn die minder gaan betalen, dan zullen er ook zijn die meer betalen.

Volgens mij zullen dat de mensen zijn die nu reeds een dubbele meter hadden en bewust met de nodige timers de wasmachines en vaatwassers pa na tien uur ’s avonds hun ding lieten doen… Nacht of weekend, het maakt niet uit en je kan toch onmogelijk ook je eten ’s nachts klaarmaken, of in ’t weekend voor de ganse week die volgt?

Neen, ik denk dat de producenten uiteindelijk nog zullen verdienen aan deze maatregel.

Het is een beetje zoals met BASF in Antwerpen. BASF is de grootste afnemer van elektriciteit in het havengebied. Aangezien ze dicht bij de grens zitten daar, hebben zij een buitenlandse firma gevonden die het zelfs rendabel voond om zelf een nieuwe kabel te leggen van over de grens tot bij BASF en toch nog goedkoper te leveren. Redenering van het havenbedrijf (de intercommunale daar): aha, aangezien wij nu minder kunnen leveren, moeten wij onze kosten over een kleinere omzet spreiden en zal de prijs dus stijgen.

Liberalisering ging de prijs doen zakken, heeft men ons verteld. Niet dus! Wel voor de grote vissen, maar zoals het BASF-voorbeeld duidelijk maakt, zullen de kleintjes opdraaien voor de rest.

Ook op gemeentelijk vlak zie ik dat in de begroting. Vroeger had een gemeente haar elektriciteit voor gebouwen en straatverlichting aan kostprijs, wegens aandeelhouder van de intercommunale. Plus nog dividenden van de mooie winsten.

Nu hebben ze dure aankoopprijzen en geen winsten meer. Dus meer kosten en minder inkomsten. Dus moeten ze dat terugverdienen, via taksen en belastingen die u en ik betalen…

Liberalisering een goede zaak? Des te meer men liberaliseert, des te harder neig ik terug naar staatseconomieën…