David Geens – De kunst van het mogelijke

Afgelopen dagen is er veel te doen omtrent de oprichting van een islamtische rechtbank.

In de eerste plaats geloof ik niet dat er veel zal gebeuren. Aangezien de oprichting gebeurt door Sharia4Belgium beschouw ik het eerder als de zoveelste provocatie.

Indie die rechtbank er wel komt, vrees ik dat ze buiten deze provocatie onder de radar zal werken. Het zou me zelfs niet verwonderen moest ze eigenlijk al een tijdje draaien.

In Antwerpen mogen de socialisten zulke rechtbanken dan wel positief vinden, het klopt totaal niet met hoe wij onze maatschappij zien. “Ze bemiddelen enkel maar, net zoals de pastoor vroeger, ” zegt schepen Monica De Coninck. Laat daar net al de eerste waarheid in besloten vinden dat wij in onze maatschappij al lang hebben gesteld dat de pastoors in zulke zaken niks meer te zeggen hebben. Onze maatschappij heeft er voor gekozen om zulke disputen te regelen voor de geëigende rechtbanken.

We mogen immers niet vergeten dat de Sharia wetgeving zichzelf belangrijker vindt dan eender welke reguliere wetgeving. De Antwerpse schepen mag dan wel al vinden dat een islamitische rechtbank geen gevaar inhoudt omdat ze geen machtsmiddel heeft, de morele groepsdruk om te plooien naar de vonnissen van deze rechtbanken zal de facto ze rechtsmiddel geven binnen de moslimgemeenschap.

Ik geef een voorbeeld: in onze rechtspraak zal bij een scheiding de vrouw meestal de kinderen toegewezen krijgen, samen met alimentatie. Denkt u dat – zelfs al is er zulk vonnis – dat een moslimvrouw die door de sharia uit de echt gescheiden (waarbij dus de man altijd de kinderen toegewezen krijgt en geen alimentatie moet betalen), zich opnieuw naar onze rechtbank zal begeven om “ons” vonnis af te dwingen, op straffe van uitsluiting van haar geloofsgemeenschap? Haar familie, vrienden, eventueel nieuwe partner, zullen deze vrouw uitsluiten als ze zich niet plooit naar “hun” vonnis.

Laat ik duidelijk wezen: het gaat mij er niet om dat dit islamitisch is, het gaat mij er om dat wij in onze democratie gekozen hebben voor de klassieke driedeling van de macht die mekaar in evenwicht houden: wetgevend, uitvoerend en de rechterlijke macht. Als je daarin binnen één pijler een parallelle macht opricht, ontwricht je dit evenwicht en is het enkel de eerste stap om ook in de andere pijlers parallelle machten op te richten.

Deze “rechtbank” mag dan misschien enkel “morele” macht hebben, we mogen niet vergeten dat we in een samenleving eigenlijk onze morele wetten formaliseren in echte wetten en rechtsspraak. Het oprichten van een andere morele rechtbank, is dus een duidelijke verwerping van onze maatschappij en is een duidelijk signaal dat men algemeen onze moreel en onze samenleving omver wil werpen.

We mogen dit dus geenszins aanvaarden.

Een hele tijd geleden kreeg ik het op mijn systeem dat je mooie reclame krijgt van Kruidvat en je dan subito presto naar de winkel gaat en net datgene wat in promotie staat al uitverkocht is, maar toevallig wel een groter exemplaar of verpakking heeft dat niet in promotie is, maar wel op voorraad.

De laatste keer ging het om enkele popjes voor de kinderen: de dag dat de folder in de bus stak, waren er in alle winkels van Kruidvat in de ruime regio geen promo exemplaren meer.

Net in die week was er aandacht voor de veroordelingen van Lidl en Carrefour voor zulke praktijken en aangezien ik nogal voorstander ben van rechtvaardigheid, heb ik een brief geschreven aan de economische inspectie.

Deze hebben me nu laten weten dat er Proces Verbaal is opgemaakt en Kruidvat een minnelijke schikking heeft gekregen. Ik hoop dat ze daarmee toch eens het signaal hebben gekregen dat ze de consument niet kunnen blijven bedriegen.

David en Isabel Geens uit Knesselare zijn zo tevreden over de speelpleinwerking Oranje in Maldegem, dat ze alle kinderen gisteren getrakteerd hebben op een springkasteel. Oranje gaf de hele zomer speelpleinwerking voor kinderen met en zonder beperking. De hele zomer werden muntstukken gespaard om gisteren op de slotdag een springkasteel te kunnen huren. “Maar de kinderen haalden het nodige bedrag niet samen”, zegt David Geens die zijn zoon Laurens naar de speelpleinwerking stuurde. “De monitoren hebben de hele zomer echt supergoed voor Laurens gezorgd. Hij heeft autisme, dus dat is niet evident. Toen ik hoorde dat ze niet genoeg geld hadden om een springkasteel te huren, heb ik beslist het springkasteel zelf te huren. Als blijk van onze waardering. Het geld dat toch al werd verzameld, konden ze dan gebruiken om ’s middags frietjes te eten.”

(JSA)

© 2011 De Persgroep Publishing

Een cliché is een cliché omdat het zo cliché is. Daarom begin ik met een mooie: “mijn vrijheid stopt waar die van een ander begint”. Mooi basisprincipe, waar heel veel moraliteit uit te halen valt als je wetten maakt in een maatschappij.

Want de maatschappelijke normen zijn eigenlijk wettelijke toetsstenen aan dit filosofisch principe. Individueel willen we misschien net iets meer vrijheid ten koste van een ander.

Onze samenleving heeft al eeuwen iets tegen maskers. Maskers dienen om te verbergen en enkel wie iets kwaads in gedachten heeft, wil zich verbergen. Als je morgen iemand op straat tegenkomt met een boevenmasker, zal je je niet veilig voelen. Onze samenleving heeft er dus al lang voor gekozen dat we op straat onze openlijk en zedig gedragen. Dus geen boerka’s.

Trouwens, niet alleen “geen boerka’s”. We willen ook geen naaktloperij zien op straat. We willen niet de hoek omgaan en een vrijend koppel zien. Dat mag allemaal dan als “individuele vrijheid” betiteld worden, je mag het misschien zelfs uitroepen tot je persoonlijke religie, maar sorry, wij willen dit niet op straat.

De linkse rakkers mogen dan weer op hun achterste poten gaan staan, ik lig er niet wakker van hun hypocrisie. Ze hebben een ziekelijke voorliefde om de uitwassen van de islam te verdedigen. Ik zou de eerste socialist of groene nog willen horen pleiten om bijvoorbeeld het reeds genoemde nudisme op straat te horen verdedigen als voorstander van individuele vrijheid.

Weet je, eigenlijk is het zelfs grappig dat de voorspraak net uit linkse hoek komt. Individuele vrijheden zijn immers een rechts gedachtengoed. Het is eerder links om net de belangen van de gemeenschap te laten primeren. Tot daar maar weer eens een overdenkertje of de N-VA bijvoorbeeld met haar standpunten nu eerder rechts dan links is.

Zeggen dat het gaat om twee tieners die experimenteren met de uitdrukking van hun zelf-zijn, is een verzachtende omstandigheid, maar is geen alomvattende clementieverlenend argument. Tieners mogen en moeten hun grenzen verkennen, maar moeten dus soms ook tegen die grenzen aanbotsen en moeten dan te horen krijgen dat ze te ver gegaan zijn. We kunnen begrip tonen voor experimenterende jongeren, maar we moeten daarom nog niet toelaten dat ze oneerbare dingen doen. Drugs, criminaliteit, … als ze zich daaraan bezondigen, moeten we ze een halt toeroepen.

Aanzetten tot criminaliteit

Als ik vandaag de foto’s zie in de kranten van Imene en Halina op het gemeentehuis van Sint-Joost-ten-Node, dan stel ik mij de vraag waar de politie was voor de vaststelling van e overtreding van het boerkaverbod. Hebben deze tienermeisjes onmiddellijk een nieuwe boete gekregen?

Zo niet, dan is het aan onze politiek en overheid om te tonen dat ze respect eisen voor hun wetten en het parket opdracht te geven op te treden tegen deze baldadigheid.

Ze kunnen het parket dan trouwens meteen de opdracht geven een onderzoek te openen naar Rachid Nekkaz wegens het aanzetten tot crimineel gedrag.

In het Verenigd Koninkrijk worden jongeren tot 4 jaar cel veroordeeld wegens het opzetten van Facebookpagina’s waarin ze opriepen tot rellen (een uiting van individueel ongenoegen op een individueel gekozen wijze?). Dit behoort tot dezelfde categorie. Iemand die aanzet en actief meewerkt aan het overtreden van wetten, da’s hetzelfde als professor Moriarty in de Holmes-verhalen of Don Corleone in The Godfather. De spin in het midden van het web van het kwade.

Ik ben eens benieuwd of de overheid zal optreden en kijk dan evenzeer uit of de media dit dan gaan goed- dan wel afkeuren.

De rellen in Londen hebben me al enkele dagen bezig gehouden. De vraag over het ontstaan speelt regelmatig door mijn hoofd.

ik kan er niet aan doen maar ik heb sterk het gevoel dat we nu oogsten wat we al tientallen jaren zaaien. Men spreekt van jongeren die vinden dat ze op alles recht hebben en dus gewoon pakken wat ze menen nodig te hebben, zonder vrees om gestraft te worden. En zonder het het verdienen.

Dan denk ik aan Vlaanderen: kan dit hier ook gebeuren? En volgens mij wel.

Onderwijs moet geherwaardeerd worden

Neem nu het onderwijs. ik ben nu zelf ouder en als ik vergelijk wat het onderwijs nu voorstelt tegenover toen ik zelf studeerde: amai, het is zo simpel geworden. Intelligentie aanmoedigen is “not done” tegenwoordig, zo lijkt het wel.

De democratisering van het onderwijs is voornamelijk een socialisering geworden en alles wat we socialiseren in ons land betekent de facto gewoon een nivellering. Sorry, maar de democratisering van het onderwijs is een nobele opdracht, doch is samen te vatten dat iedereen gelijke kansen moet krijgen om degelijk onderwijs aan te vatten.

Het is geenzins de bedoeling dat iedereen gelijke rechten op een diploma heeft. Een diploma is nog altijd het bewijs dat je je iets hebt eigen gemaakt, een bewijs van kunde.

Ik heb het al vaker gezegd: we zijn allemaal even veel waard, maar we zijn niet allemaal gelijk. Als we allemaal gelijk moeten zijn, dan noemen we dat communisme.

En net dat zien we gebeuren in onze maatschappij. We halen de normen constant naar beneden om iedereen gelijk te maken.

We hanteren loonbarema’s, een pak beperkingen in individuele afspraken tussen werkgever en -nemer, om toch maar te voorkomen dat mensen die het waard zijn, meer verdienen. Dit is trouwens nog gekend onder een andere naam: afgunstsocialisme.

Tegelijk gaan we aan de onderkant een pak geld weggeven zonder tegenprestaties en zonder voorwaarden, zoals bv de werkloosheidsuitkering zonder beperking in de tijd. De werkloosheidsval is ook gekend: het verschil tussen werken en sociale uitkering is vaak te klein om aan te sporen tot werken.

Let wel, ik ben de eerste om in de bres te springen voor wie het nodig heeft. Maar om dat sociaal systeem vol te houden, moeten we ook moedig durven zijn en niet betalen aan wie het niet verdient.

Onze economie kan niet doorgroeien omdat we als werkgever moeite hebben met personeel te vinden. Tegelijk staan een hoop mensen aan de dop. Waarom? Omdat ze niet bruikbaar zijn als werknemer. Onvoldoende geschoold, onvoldoende gemotiveerd.

Ons onderwijs moet dringend uit de neerwaartse spiraal gehaald worden. Eenheidsworst is uit den boze. De gelijkwaardering (en niet gelijkstelling) van algemeen, technisch en beroepsonderwijs moet dringend en ten gronde uitgevoerd worden.

Een pakkend gerecht

Als we dan daar ook nog eens de analyse naast leggen van een falend gerecht, dan krijgen we een explosieve mengeling. We hebben een de facto straffeloosheid. Politiemensen geraken gedemotiveerd om nog op te treden, want het gerecht laat de daders sneller vrij dan dat zij hen kunnen oppakken. De agenten worden als tuig behandeld, terwijl het omgekeerd moet zijn.

Als criminele jongeren een ganse gemeente terroriseren en zelfs bepalen wat mag uitbranden en waar niet, moet een burgemeester het niet als onschuldig afschilderen.

Als een minderjarige een andere doodsteekt voor een MP3-speler, moet je niet drie weken later hem belonen met uitstapjes naar de voetbal.

Bouw snel een pak gevangenissen. Voer alle straffen terug uit: zowel die van zeven dagen als die van zeven jaar. Pak eerder die onderkant aan dan de bovenkant door te gaan discussiëren over een verstrenging van de wet Lejeune.

Geef een veroordeelde de kans op reïntegratie in de maatschappij, maar heb ook oog voor het feit dat we moeten bestraffen.

Iedereen verdient een tweede kans, maar wie die kans genadeloos verkwanseld, heeft geen recht meer op genade. Recidivisme moet zwaar aangepakt worden. Ja, zelfs als dat betekent dat iemand de facto levenslang zal doorbrengen in een gevangenis. Er is immers niet alleen de straf voor de misdadiger die telt, maar ook de bescherming van de maatschappij.

Is dat hard? Sinds wanneer is rechtvaardigheid hard? Wie iets mispeutert, moet de gevolgen leren dragen. Anders krijg je Engelse toestanden.

Het begint met opvoeden

Een belangrijke taak is dus weggelegd voor de maatschappij. Persoonlijk vind ik het de taak van de overheid om de slinger van het socialisme die te ver is doorgewipt, een stuk terug te draaien. Is dat een rechts beleid? Volgens mij niet. Is het net niet sociaal om te geven aan hen die verdienen? Zowel ten goede als ten kwade? De zwakken beschermen tegen de sterksten die het recht in eigen handen nemen, is de eigenlijke taak van het socialisme.

Maar als we vanuit de overheid blijven bepamperen, moeten we niet verwonderd staan dat we infantiel gedrag krijgen.

Trouwens, niet alleen de maatschappij moet stilstaan bij het bepamperen. Iedere ouder heeft daarin een loodzware taak. Een kind straffen: dar hoort er bij. Als jouw kind een ander kind pest of uitsluit, dan verdient jouw kind straf.

Als jouw kind een snoepje steelt in de winkel, laat het dan maar publiek excuses vragen. Vernederend? Neen, helemaal niet. We moeten onze kinderen leren dat ze verplichtingen hebben tegenover de maatschappij en daar verantwoording moeten aan afleggen.

Een kind heeft het recht fouten te maken en een ouder heeft de plicht het kind daar uit te laten leren. Wie op 18 jaar die lessen nog moet leren, is een vogel voor de kat.

Fouten maken we allemaal en vergeven, zowel vanuit onze rol als individu als vanuit de maatschappij, is belangrijk en onmisbaar. Maar een oude christelijke wijsheid gaf al aan dat vergeving zonder spijt en boetedoening eigenlijk zonder waarde is.

Kunnen we daar eens werk van maken, zodat we teruggaan naar een rechtvaardige én sociale samenleving? Zonder rellen…

Volgens cijfers van het Riziv is er in de gemeenten Aalter, Knesselare en Maldegem een tekort aan huisartsen. Cijfers die betwist worden.

Uit een lijst van het Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering (Riziv) blijkt dat vier op de tien gemeenten in ons land een huisartsentekort hebben. Een probleemgebied is volgens het Riziv iedere huisartsenzone waar men minder dan 90 huisartsen per 100.000 inwoners telt. In de lijst staan onder andere Aalter, Knesselare en Maldegem.

De Huisartsenkring (HAK) West-Meetjesland, de vereniging van huisartsen uit Aalter, Groot-Beernem, Knesselare en Maldegem, stelt zich vragen bij de cijfers. ‘Ze geven een vals beeld’, zegt voorzitter en Aalters dokter Luc Pollet. ‘Aalter telt bijvoorbeeld 19.500 inwoners en geeft 21 huisartsen, dus dat is genoeg. Misschien dat ze zich baseren op het aantal huisartsen dat meedoet aan de wachtdienst, want daar doen alleen maar dokters mee onder de 65 jaar terwijl er veel zijn die werken tot hun 70ste. Dat er genoeg zijn, wil niet zeggen dat er geen meer mogen bijkomen. Er is een verouderingsproces aan de gang bij huisartsen zodat er op termijn zeker mogelijkheden zijn voor jonge artsen om zich hier te vestigen. In Dendermonde bijvoorbeeld is er op dat vlak een acuut probleem, maar in ons gebied niet.’

Lange wachttijden

Knesselaars gemeenteraadslid David Geens (N-VA) is het maar deels eens met Pollet. ‘Misschien dat er in Aalter en Maldegem genoeg huisartsen zijn, maar in Knesselare hoor ik toch dikwijls opmerkingen over lange wachttijden. Er is zelfs een dokter die mij vertelde dat de wachtzaal tot ’s avond laat vol zit, wat een serieuze druk zet op het gezinsleven van die man. Ik wil dan ook het gemeentebestuur overtuigen een charmeoffensief op te starten naar afstuderende huisartsen in de hoop er enkele naar Knesselare te halen zodat onze lokale gezondheidszorg gewaarborgd blijft.’ (mye)

© 2011 Corelio

© copyright 3/8/2011 AVS

Knesselare is voor het eerst opgenomen op de lijst van het Riziv van gemeenten die een premie geven aan nieuwe huisartsen. David Geens (GVP) wil een charmeoffensief uitwerken.

Twee jaar geleden al luidde David Geens (GVP) de alarmbel en stelde hij dat er te weinig huisartsen zijn in Knesselare. “Een probleemgebied is volgens het Riziv iedere huisartsenzone waar men minder dan 90 huisartsen per 100.000 inwoners telt”, zegt David Geens. “Knesselare is zeker in dat geval. Het kan toch niet dat je naar de dokter belt en een dag moet wachten voor je geholpen wordt? Knesselare staat nu eindelijk op die lijst van gemeenten waar een huisarts die zich er vestigt een premie van 20.000 euro kan krijgen. Nu ik er in geslaagd ben om dit probleem officieel te laten erkennen, hoop ik op de volgende gemeenteraad het college te kunnen overtuigen een charmeoffensief op te starten naar afstuderende huisartsen. We moeten ook op gemeentelijk niveau maatregelen uitwerken, in de hoop daarmee enkele pas afgestudeerde huisartsen naar Knesselare te halen. Onze gezondheid is toch het belangrijkste wat we hebben, en dat moet gewaarborgd blijven qua ondersteuning.”

(JSA)

© 2011 De Persgroep Publishing

Ik schreef twee jaar geleden al dat we met een huisartsenprobleem zaten in Knesselare.

Huiartsen spelen een cruciale rol in de eerstelijnszorg, maar die eerstelijnszorg valt helemaal in duigen als er niet genoeg huisartsen zijn. Als je moet twijfelen tussen enkele dagen wachten voor een afspraak of naar spoed trekken, de keuze zal snel gemaakt zijn.

In 2009 trok ik aan de alarmbel en bewees ik met cijfers dat ons gebied als rampgebied in aanmerking kwam. Een probleemgebied is volgens het RIZIV iedere huisartsenzone waar men minder dan 90 huisartsen per 100.000 inwoners telt.

Minister Onkelinckx is natuurlijk niet van de snelsten om te luisteren naar Vlamingen. Mijn oproep werd nochtans ook gesteund door enkele kennissen van me in het Syndicaat van Vlaamse Huisartsen, maar tja, die worden ook altijd maar stiefmoederlijk behandeld door Onkelinckx.

Maar de volhouder wint: het RIZIV publiceerde inmiddels een nieuwe lijst van gemeenten waar een huisarts die zich er vestigt een premie van 20.000 euro kan krijgen en Knesselare staat er deze keer wel op.

Nu ik er in geslaagd ben om dit probleem officieel te laten erkennen (waar sommigen uit het gemeentebestuur zeiden dat ik spoken zag) hoop ik op de volgende gemeenteraad het college te kunnen overtuigen een charmeoffensief op te starten naar afstuderende huisartsen in de hoop er enkele naar Knesselare te halen zodat onze gezondheid (wat toch het belangrijkste is wat we hebben) gewaarborgd blijft qua ondersteuning.

Volgens de Franstalige mail in kwestie is Vlaanderen gerold met de recente nota van formateur Elio Di Rupo. In de mail worden een aantal argumenten opgesomd waarom de Franstaligen verheugd mogen zijn over de nota en waarom Vlaanderen de grote verliezer is. De RTBF bracht er woensdagavond in haar televisiejournaal een bericht over en suggereerde dat het mogelijk om een vervalsing zou kunnen gaan, waar de N-VA de hand in zou hebben. Volgens de RTBF staan in de mail manifeste fouten tegen de zinsbouw die een Franstalige nooit zou maken. Er worden ook vragen gesteld over de woordkeuze. En waarom zou een Franstalige complotist het risico nemen om bijvoorbeeld “de waarheid over de financiering van Brussel te onthullen”? De RTBF liet daarover publicist Marcel Sel aan het woord, die enkele weken geleden een giftig boek over Bart De Wever en de N-VA heeft gepubliceerd.

“Geen letter veranderd”

“Ik kreeg de mail toegestuurd van een kennis, een persoon die er niets mee te maken heeft en daarom heb ik nooit zijn naam willen bekendmaken. De mail circuleerde al een week en honderden personen hebben een kopie gekregen. Ik heb de mail doorgestuurd zonder er een letter aan te veranderen en nooit beweerd dat ik die mail had van iemand uit de omgeving van Di Rupo. Dat hebben anderen ervan gemaakt”, zegt Geens.

Nog volgens Geens hebben vrienden van hem ontdekt dat er een tekst bestaat die sterk lijkt op de tekst van de rondgestuurde mail en die van Claude Thayse is, een Waalse rattachist (iemand die streeft naar de aanhechting van Wallonië bij Frankrijk, red.). “Maar de Waalse media vallen maar al te graag de N-VA aan”, aldus nog Geens.

Geens is kwaad op de RTBF. “Als een journalist je belt en je zegt hem dat je er eigenlijk niets over te vertellen hebt, moet dat volstaat. Als hij blijft doorgaan en laat uitschijnen dat hij mij toch kan vernoemen als ik niet reageer, dan noem ik dat intimidatie. Helemaal kwaad werd ik toen ik de reportage bekeek. Ik had wel tien keer tegen die journalist gezegd dat de N-VA hier niks mee te maken had, maar de reportage opende wel met een groot beeld van N-VA-logo. De tekst is niet vervalst maar wel een reële voorstelling van de wijze waarop bepaalde Waalse kringen denken over de Vlamingen en de formateursnota van Elio Di Rupo. Ze moeten mij er niet plots van beschuldigen dat ik teksten in elkaar steek. Ik herhaal dat de N-VA hier absoluut niets mee te maken heeft.”

Dirk Castrel