David Geens – De kunst van het mogelijke

Sinds 1 juli 2003 is de Vlaamse elektriciteitsmarkt “vrij” en geliberaliseerd. Nu ja, vrij, what’s in a name? De Vlaming kan zijn producent vrij kiezen, maar is dit echt zo vrij dat de concurrentie de prijs drukt?

Want die prijs die bestaat uit vele onderdelen: productie, transport (de hoogspanningslijnen), distributie (in uw straat viua de intercommunale), Vlaamse en federale taksen.

Een verdere analyse leert ons dat van beloofde concurrentie eigenlijk weinig sprake is en dat de beloofde prijsdalingen in werkelijkheid niet bestaan, integendeel zelfs…

Geen vrije productiemarkt

De invoer en productie van elektriciteit is in België nog altijd in handen van slechts twee spelers: Electrabel (Suez) en SPE. De komende franse alliantie tussen Gaz de France en Suez maakt het alleen nog minder vrij, want Gaz de France is samen met het Engelse Centrica voor 51% eigenaar van in SPE.

Hoewel in Vlaanderen momenteel reeds zeventien spelers erkens zijn als leverancier van elektriciteit, is het duidelijk dat zolang deze allemaal bij dezelfde twee producenten moeten aankloppen, de onderlinge verschillen maar zeer matig zullen zijn. Om dus van een echt vrije energiemarkt te spreken, zijn er alleszins meer producenten nodig, die mekaar werkelijk zullen beconcurreren.

Dus het prijsonderdeel productie is niet echt onderhevig aan concurrentie en daarom ook dat er geen prijsdalingen te noteren zijn. Integendeel, want de kostprijs van de productie is de afgelopen maanden alleen maar gestegen. Maar dat is natuurlijk niet aangenaam voor de (socialistische) politici die het tegendeel beweren, dus proberen ze de andere onderdelen te beïnvloeden om de consument de indruk te kunnen geven dat de elektriciteitsprijs niet stijgt.

Makkelijkheidshalve zouden de federale minister van consumentenzaken of van energie zich kunnen inspannen om de federale taksen te laten zakken, aangezien dit eigenlijk een geregionaliseerde materie betreft, maar we weten inmiddels dat de paarse regering alle truukjes nodig heeft om hun begroting in evenwicht te krijgen.

Dus hebben ze hun pijlen anders gericht om enerzijds de taksen even hoog te houden maar anderzijds de prijs voor de consument ogenschijnlijk te drukken.

Distributienetbeheerders onder vuur

Men heeft de afgelopen maanden vooral ingegrepen op het stuk van de distributienetbeheerders (DNB’s), de intercommunales zeg maar. De DNB’s beschikken over een wettelijk erkend monopolie. Niemand anders mag immers stroomkabels en aardgasleidingen in uw straat leggen.

Daarom worden de DNB’s op twee niveau’s gecontroleerd. De VREG (de Vlaamse regulator) kijkt toe op de onafhankelijkheid van de DNB’s. De CREG is de federale regulator en die kijkt vooral toe op hoe de DNB’s de kosten die ze maken doorrekenen aan de klant, want de CREG keurt de distributienettarieven goed.

En daar past de federale overheid eigenlijk een geniepig truukje toe: ze verplichten de DNB’s om hun tarieven lager te houden, waardoor ogenschijnlijk de prijs die de consument betaalt lichtjes gedaald is of stabiel blijft. Maar in werkelijkheid zal de consument toch meer betalen, maar dan via zijn gemeentebelastingen.

Minder inkomsten voor de gemeenten

Omwille van het wettelijk erkend monopolie en de reeds genoemde waakhond VREG die de onafhankelijkheid oplegt, zijn de gemeenten zelf de grootste aandeelhouders in de DNB’s. Als deze dus minder winst maken, betekent dit ook minder geld voor de gemeentekas en moeten de gemeentes ander inkomsten (lees: belastingen) aansnijden.

Voor de Vlaamse gemeenten samen spreken we hier over 350 miljoen euro minder inkomsten. Ofwel moeten de gemeenten dan gaan besparen ofwel moeten ze dit compenseren met andere inkomsten.

Voor de zogezegde liberalisering was er ook een volledig monopolie, nog veel meer dan nu. Toch was de elektriciteitsprijs toen lager en hadden de gemeenten meer inkomsten.

Tegelijk hebben de gemeenten ook meer kosten. Vroeger hadden de gemeenten als aandeelhouder recht op een gunsttarief voor het eigen gebruik. Voor de openbare verlichting was het zelfs gewoon zo dat ze deze aan productieprijs inkochten.

Nu moeten gemeenten echter ook de vrije markt op en we zien dat de prijs voor de openbare verlichting daardoor alleen al met 50 tot 100% gestegen is.

Kunstmatig drukken van de distributiekosten

Sinds december 2006 dreigt er nog maar eens gesnoeid te worden in de opbrengsten van de DNB’s. Enkel en alleen met als doel de prijs kunstmatig laag te houden, maar wel met als gevolg dat opnieuw de gemeenten het kind vn de energierekening zullen worden.

De CREG keurt jaarlijks de kosten van de DNB’s goed die ze mogen doorrekenen in hun distributietarieven. Eind 2006 heeft de CREG echter een deel van de voorziene kosten sterk gereduceerd of zelfs geschrapt.

De DNB’s moeten immers kosten maken die door de Vlaamse overheid worden opgelegd, zoals de gratis 100kwh die iedereen krijgt, of het plaatsen van budgetmeters bij wanbetalers, onderhoud van de openbare verlichting, … De federale CREG laat hen echter niet toe deze kosten integraal door te rekenen.

Een andere beperking is het feit dat de DNB’s opdraaien voor het verlies op hun netten (werkelijk verlies, wanbetalers, eigen verbruik, …). Ook de DNB’s moeten deze elektriciteit aankopen op de vrije markt en betalen dus tot 50% meer, maar de CREG heeft deze stijging beperkt tot slechts 7%!

Een derde beperking is het feit dat de CREG slechts afschrijvingen over 50 jaar aanvaardt. Een distributienetbeheerder mag dus maar 2% van zijn investeringen als kost aftrekken per jaar.

De Vlaamse overheid ziet echter toe op de intercommunales en keurt hun jaarrekeningen enkel goed als zij afschrijvingen hanteren van 33 jaar (dus 3%).

Dus rekenen de DNB’s inderdaad 3% kosten in hun jaarrekening, maar het procentje verschil mogen ze niet als kosten doorrekenen in hun tarieven en gaat dus wederom gedwongen van de winsten af.

Verdere regionalisering is noodzakelijk

De distributienetbeheerders zitten dus klem. Ze krijgen hun opdrachten van Vlaanderen, maar de federale overheid verhindert hen de reële kosten door te rekenen.

De federale overheid beseft hier heel goed mee dat ze zo de elektriciteitsprijs kunstmatig laag houden, en de rekening onrechtstreeks toch doorgeschoven wordt. Eerst naar de gemeenten en uiteindelijk via meer belastingen. Enkel op die manier kan de paarse regering volhouden dat zij geen nieuwe belastingen heffen en een begroting in evenwicht hebben: ze verplichten andere overheden hun rekening te betalen.

Deze situatie kan enkel opgelost worden als de totale bevoegdheid verder geregionaliseerd wordt zodat opdrachtgever en controleur in één hand verenigd zijn.

Meer stroompannes op komst?

Hoewel intercommunales nu beweren dat er niet meer stroompannes gebeuren dan vroeger, toch hebben veel mensen alvast het gevoel dat dit al wel zo is.

Het gevaar bestaat echter dat de stroompannes reëel zullen toenemen. Door de recente beslissing van de federale CREG zullen de DNB’s misschien gedwongen zijn om te snoeien in de kosten en investeringen zodat deze overeenkomen met de kosten die mogen doorgerekend worden.

In sommige DNB’s is deze besparingstechniek al effectief gaande. We kunnen dus terecht vrezen dat er meer stroompannes zullen voorkomen als de elektriciteitsnetten minder goed onderhouden worden en er geen nieuwe investeringen gebeuren. Laat ons hopen dat er alleszins niet bespaard zal worden op de veiligheid.

Liberalisering is mislukt

De liberalisering is dus mislukt, maar dat mag blijkbaar niemand luidop zeggen. Als we alle effecten optellen betalen we beduidend meer voor onze stroom dan jaren geleden. Van een dalende prijs is geen sprake omdat er geen concurrentie is. En nu moeten we ook al gaan inleveren op de dienstverlening zelf…

Het zal geen jaren duren voor we toestanden meemaken zoals in Californië. Wat mij betreft is dit een liberalisering die mag teruggedraaid worden.

(bronnen: Wikipedia, nieuwsgaring, VVSG)

Wat iedereen al wist, maar de man zelf niet gezegd wou hebben, is vandaag eindelijk officieel aangekondigd.

Vlaams minister-president Yves Leterme neemt de uitdaging aan en trekt de CD&V senaatslijst op 10 juni.

Wie vandaag vers brood is gaan kopen en de zondagskrant heeft meegenomen, heeft ook een dik magazine meegekregen van 44 pagina’s dik Wij Allemaal.

Voor CD&V is dit de definitieve aftrap naar de verkiezingen.

Mijn hart ligt bij het kartel CD&V/N-VA en in tegenstelling tot misschien vele anderen heb ik begrip dat Yves Leterme zo lang heeft gewacht. Enerzijds vind ik ook dat de belofte dat de Vlaamse regering die in 2004 haar mandaat degelijk zou vervullen. Ik vind ook dat Yves Leterme onversneden de Vlaamse eisen kan op tafel gooien als Vlaams minister-president.

Maar tegelijk mag de CD&V de kans niet laten liggen om federaal weer deel te nemen aan de macht. Is dat machtsgeil zijn? Laat ons gewoon eerlijk zijn: als je deelneemt aan de verkiezingen, doe je dat met één doel: winnen en nadien besturen. Het politiek correcte denken doet uitschijnen dat macht vies is. Ronduit voor regeringsdeelname zijn is verkeerd, zegt men. Komaan, als ik op een partij stem, voor een bepaald programma, dan is mijn stem bedoeld om de macht om dat programma uit te voeren aan die partij en persoon te geven. Dan is een stem uitbrengen even vies en is de ganse democratie verwerpelijk.

Men hekelt steeds de kloof tussen politiek en burger maar telkens als een politicus die kloof wil dichten, wordt er schande van gesproken. Een politicus die eens zich gewoon gaat amuseren, op een andere manier zijn boodschap verpakt of dichter bij de mensen wil staan, krijgt steevast het etiket van ongeloofwaardig, politiek onwaardig en/of mediageil opgeplakt.

Het zal nu niet anders zijn met de oproep om een brief te schrijven aan Yves Leterme.

Is dat verkeerd? Neen, er is niks verkeerd om je volksvertegenwoordiger aan te spreken over wat jou bezighoudt. Politici moeten leren luisteren en leren die boodschappen hun democratische weg laten opgaan. Het kan helpen tegen de verzuring.

En of dit nu gaat om een brief aan een minister, een email aan het parlementslid uit je regio of een babbel met een gemeenteraadslid die je vraag noteert in een notaboekje: dat is essentiële politiek en is alles behalve verwerpelijk.

Voor wie een brief wil schrijven aan Yves Leterme: je zal merken dat er brievenbussen in je buurt zullen opduiken waar je je brief kan deponeren. In Knesselare kan je alvast terecht op Nieuwstraat 11.

Vanavond heb ik iets fantastisch meegemaakt.

Vorige dinsdag was ik aanwezig op de officiële opening van de Hoekestraat en Aalterseweg. Eerst de onthulling van een gedenksteen en vervolgens een receptie in Horse Mania aangeboden door de gemeente. Op zich ook een prachtig initiatief van de gemeente: ik vind het een belangrijke taak van een lokaal bestuur om mee te werken aan de grote verdwijntruuk van de verzuring…

Maar toen ik bij de aankomst tegen de burgemeester Fredy Tanghe zei dat zulke avonden bij de leuke kanten van onze taak als raadslid hoorde, meende ik dat ook wel.

Ik vind het prachtig dat een buurt zelf het initiatief neemt om gezellig samen te komen om iets te vieren.

Een dikke proficiat aan De Blauwe Parel: ze hebben hun parking en deuren opengezet voor hun buren, hebben voor een leuke omkadering gezorgd (er was zelfs de fanfare uit Steenbrugge), lekkere hapjes en heerlijke drankjes.

Het was dus inderdaad zeer aangenaam om de opening van de Hoekestraat nog eens te vieren.

Net zoals Vlaanderen al barbecuecheques heeft uitgedeeld, hoop ik dat onder impuls van onze schepen van sociale samenhang er ook plannen uitgewerkt worden om zulke buurtfeesten te ondersteunen.

Nog een 10 maanden geduld. Maar geduld is een mooie deugd en eindelijk na vier jaar wachten, treuzelen, wachten en wachten, zal het in maart 2008 zo ver zijn. Dan zal de Urselse jeugd een jeugdlokaal krijgen in de oude bandencentrale OBM.

We volgen dit dossier al enkele jaren van nabij en toen er onlangs in de pers verscheen dat de grondanalyses afgerond waren en een positief resultaat hebben opgeleverd, wilden we van de jeugdschepen te horen krijgen wat de verdere planning was zodat niet enkel een paar ingewijden op de hoogte zouden zijn. Tegelijk hebben we nu een planning die we strikt mee in de gaten zullen houden zodat er niet opnieuw uitstel van komt.

Schepen Trenson gaf volgend overzicht mee.

Momenteel is aan OVAM gevraagd om een bodemattest af te leveren. De bodemanalyses vertoonden niks dat het optekenen in het register van vervuilde gronden noodzakelijk maakt.

De schepen hoopt dan ook dat eind juni de notariële akte verleden zal kunnen worden.

Ander goed nieuws is dat hoewel het gebied als agrarisch gebied staat ingekleurd op het Structuurplan, er geen bestemmingswijziging nodig is omwille van het gebruik voor openbaar nut. Er is ook geen bouwvergunning nodig. Integendeel, de bestaande bouwovertreding (de containers achteraan) zal simpelweg verwijderd worden zodat ook dit juridisch struikelblok letterlijk uit de weg zal geruimd zijn.

Het gebouw heeft wel een reeks aanpassingen nodig. Het college spreekt alvast van een nieuw dak, nieuwe elektriciteit, verwarming, sanitair, ramen en deuren, en nog wat kleinigheden. Men begint nu reeds te plannen zodat de plannen ook reeds eind juni klaar zouden moeten zijn.

In de periode juli tot september start men dan de onderhandse oonderhandelingen met aannemers. In die periode zullen ook de containers weggehaald worden en komt er een buurtinformatie vergadering waar de buurtbewoners tekst en uitleg zullen krijgen.

Men plant dan om van september tot januari 2008 de werken te kunnen uitvoeren. Met enige reserve om nog zaken die tevoorschijn zouden kunnen komen te kunnen aanpakken, rekent de schepen er op dat Caoutchouc ten laatste in maart 2008 een nieuw onderkomen heeft.

We zijn blij dat het college de tijdslijn zo fijn genoteerd en uitgelegd heeft, zodat we nu allemaal weten waar we kunnen naar uitkijken.

Er werd anderhalf jaar op gewacht, maar volgende week moet normaal de wegversmalling aangebracht worden in de Maldegemseweg in Knesselare. Die straat is een verbindingsweg tussen de N44 en de ‘Poezenhoek’ en daar wordt vaak te snel gereden. Voorlopig zal gewerkt worden met verplaatsbare blokken die als wegversmalling moeten dienen.

Raadslid Natalie Busschaert (GVP) bracht het probleem woensdagavond op de gemeenteraad van Knesselare. Zij kaartte de situatie in november 2005 al aan, maar anderhalf jaar later is er in de Maldegemseweg nog niets veranderd. Schepen van mobiliteit Erné De Blaere kondigt verbetering aan. «De plaatsen waar de bakken voor de wegversmalling moeten komen, zijn ondertussen afgetekend», zegt schepen De Blaere. «Ook De Lijn heeft de opstelling ondertussen goedgekeurd. Volgende week wordt de opstelling geplaatst. We weten nu al dat die versmalling volgens sommigen goed zal zijn en voor anderen slecht. Maar de blokken zijn verplaatsbaar, dus er kan nog geschoven worden.»

Kruispunt Kouter

De blokken moeten ook de onveilige situatie op het kruispunt van de Maldegemseweg met de Kouter verbeteren. Daar werd een nieuwe distributiekast geplaatst en die neemt heel wat van het zicht weg. De blokken zullen ook daar de verkeerssituatie vanaf volgende week veiliger maken. (JSA)

© 4/5/07 Het Laatste Nieuws

In iedere gemeente en stad wordt er regelmatig een evenement georganiseerd waarbij tijdelijke politiereglementen nodig zijn. Denk bijvoorbeeld aan een plaatselijke kermiskoers waarbij straten verkeersvrij worden gemaakt, een jaarmarkt met bijhorend parkeerverbod, een kroegentocht in een verkeersvrij centrum, …

Vroeger moest dan de gemeenteraad een tijdelijke politieverordening (ook politiereglement genoemd) aannemen. Omdat het echter vaak gebeurde dat de organisatoren van een evenement nogal laat hun aanvraag indienden, restte er enkel de mogelijkheid dat de burgemeester een besluit bij hoogdringendheid nam, wat dan op de volgende gemeenteraad moest bevestigd worden. Men kan hiervoor immers moeilijk telkens een extra gemeenteraad bijeenroepen.

Dus heeft men de wet aangepast, maar wel met rare gevolgen, zo blijkt… Want het lijkt er op dat u geen boete boven het hoofd hangt…

Het klopt dat tussen de aanvraag en het evenement vaak geen gemeenteraad zit. Om dan maar telkens de aanvraag te weigeren en het evenement te annuleren, da’s ook te ver gezocht.

Begin dit jaar heeft het parlement de nieuwe gemeentewet aangepast en meer bepaald artikel 119, waar een bijzin werd aan toegevoegd:

De gemeenteraad maakt de gemeentelijke reglementen van inwendig bestuur en de gemeentelijke politieverordeningen , met uitzondering van de tijdelijke politieverordeningen op het wegverkeer bedoeld in artikel 130bis.

En er werd dus ook een nieuw artikel 130bis toegevoegd:

Het college van burgemeester en schepenen is bevoegd voor de tijdelijke politieverordeningen op het wegverkeer.

Deze wijzigingen geven dus het college de bevoegdheid om tijdelijke politieverordeningen aan te nemen. In het verslag van de handelingen van de bevoegde commissie lees je de terechte motivering dat zoals hierboven beschreven, de ganse doorlooptijd wil inkorten, omdat een college nu eenmaal wekelijks vergadert.

De basisregel blijft echter dat de gemeenteraad in wezen bevoegd blijft voor politiereglementen.

Er zit echter een addertje onder het gras. Het nieuwe artikel 130bis geeft het college enkel de bevoegdheid om een tijdelijk reglement aan te nemen, maar niet de bevoegdheid om sancties in te stellen. Het is immers artikel 119bis die deze bevoegdheid expliciet en exclusief aan de gemeenteraad toekent. Nergens staat er dat dit artikel ook deze bevoegdheid omtrent tijdelijke reglementen delegeert aan het college.

Kortom, dit zou dan ook betekenen dat in de gevallen waar het college zulk tijdelijk reglement eigenhandig aanneemt, er geen boetes kunnen uitgeschreven worden. Dit is toch een groot verschil met vroeger waar door de bekrachtiging van de gemeenteraad, de wettelijkheid van het reglement ook bevestigd werd en er wel boetes mogelijk waren.

En er zijn ook natuurlijk reglementen die tijdelijk zijn maar niet gebonden aan evenementen. Bijvoorbeeld een tijdelijke verkeerssituatie die men wil testen, zoals bijvoorbeeld de maatregelen die men nu gaat nemen in de Maldegemseweg. Ook overtredingen tegen zulk reglement zouden bijgevolg onbestraft blijven indien men de eventuele boete zou aanvechten en de rechter bovenstaande redenering bevestigt…

Dit is natuurlijk het gevolg van een wet die snel-snel door het parlement werd gejaagd, zoals wel meer wetten dit jaar door de strot van het parlement werden gejaagd. Men heeft een oplossing willen zoeken voor een probleem waar eigenlijk al min of meer een oplossing voor bestond (=de burgemeester neemt een besluit bij hoogdringendheid). Men had die werkwijze misschien gewoon expliciet kunnen bekrachtigen of die bevoegdheid van de burgemeester verleggen of delen met het college, maar de bekrachtiging door het wetgevend orgaan (=de gemeenteraad) kunnen behouden.

Tegelijk is men ook vergeten dat er een verschil bestaat tussen een tijdelijk reglement van enkele uren of maximaal enkele dagen en een tijdelijk reglement dat enige maanden kan gelden.

Een college dat dus in het kader van deze nieuwe wetgeving zulke reglementen goedkeurt, zou beter het zekere voor het onzekere nemen en het reglement alsnog voorleggen aan de gemeenteraad, waar het thuishoort. Het nieuwe gemeentedecreet maakt van een college meer en meer het uitvoerende orgaan van de gemeente, maar tegelijk mag men niet raken aan het regel-/wetgevende karakter van de gemeenteraad.

Enkel door een reglement ook aan de gemeenteraad voor te leggen, kan men eveneens sancties voorzien.

Bovenstaande informatie is wat ze is. Zoals altijd in België is het afwachten of een rechter ook zulke redenering volgt, want iedere rechter is autonoom in het interpreteren van de wet. Als er iemand is die de proef op de som neemt en een boete aanvecht die het gevolg is van een tijdelijk reglement genomen door een college, laat het gerust weten in de comments. Ik ben benieuwd.

Dit is dus ook geen oproep om in te rijden op een jaarmarkt of kroegentocht. Integendeel… Het is een oproep aan de wetgevers om duidelijkheid te scheppen en vooral aan schepencolleges om het zekere voor het onzekere te nemen en de taak van de gemeenteraad te respecteren en zulke reglementen desnoods nadien met terugwerkende kracht voor te leggen aan de gemeenteraad.

Informatica en politiek, twee begrippen die beiden een grote plaats innemen in mijn leven. Het ene is momenteel mijn beroep en was ooit mijn hobby, het andere is mijn hobby en zal – naar ik hoop – nooit mijn beroep worden.

Maar vandaag kreeg ik een prachtig komisch filmpje te zien waarin men de twee vrolijk mixt: Apple introduceert de iRack… De moeite waard om eens te zien en mee te lachen…