David Geens – De kunst van het mogelijke

Vandaag is zo’n dag dat ik plots met angst naar onze (Belgische) maatschappij kijk en me ongemakkelijk voel.

De concrete aanleiding was het bericht dat vandaag weliswaar de krantenkoppen haalt, maar weinig achtergrond informatie met zich meebrengt, laat staan enige duiding (nu ja, duiding is duidelijk geen kerntaak meer van kranten). Ik heb het dan over de niet-uit-handen-geving van Mariusz O.

Persoonlijk denk ik dat het gerecht hier een verkeerde keuze heeft gemaakt. Rechts-spraak is geen rotsvast gegeven doorgeen de tijd: recht (en wetgeving) evolueren en moeten de tijdsgeest volgen. Ik vrees echter dat wat er hier gebeurt een symptoom is van de maatschappelijke slinger des tijds die te ver naar links uitslaat. Het is nobel als een gerecht in zijn geheel niet enkel repressie nastreeft, maar oog heeft voor de dader en zijn wederheropvoeding om van hem (of haar) opnieuw een volwaardig burger te maken. Maar het loopt fout als boetedoening uit het plaatje verdwijnt.

Een fout moet bestraft worden. Een straf ondergaan is een essentieel onderdeel van het pad dat moet leiden naar wederaanvaarding van en door de maatschappij. Het is aan een menswaardige maatschappij om te zorgen dat op het einde van de strafrit zowel de (mis)dader de maatschappij en haar normen weer aanvaardt als dat deze samenleving de misdadiger opnieuw aanvaardt als één van hen.

Hoe een gerecht bestraft, is volgens mij een goede graadmeter doorheen de eeuwen om te kijken naar welke kant de morele slinger van de samenleving uitslaat.

Dat Mariusz nu niet uit handen wordt gegeven is voor mij een duidelijk bewijs dat we in een tijdsgeest zitten die extreem-links begint te worden (in de zogezegde strijd tegen extreem-rechts).

Geven we hiermee immers geen verkeerd signaal? Ik snap het soms allemaal niet meer. Vanaf 16 jaar mag men uitgaan, alcohol drinken, drugs gebruiken, … De linkse politiek zegt nu zelfs in het euthanasiedebat dat men op 16 al oud en wijs genoeg is om te beslissen over (eigen) leven en dood. En links vindt ook dat 16 al oud genoeg is om zeggenschap te krigen in ons bestuur (via het stemrecht vanaf 16).

Maar 16 is blijkbaar niet oud genoeg om de waarde van dat leven in te schatten. Iemand die mee de handen heeft gehad in de dood van een medemens, wordt als een kind behandeld. Niet als een jong-volwassene.

Ik vind dat een keiharde tegenstelling: ofwel is men op 16 al oud en wijs genoeg om tal van dingen te beslissen. Als men dan al voldoende levenswijsheid beschikt om zoveel zelfbeschikkingsrechten te hebben dat men letterlijk zijn leven in handen heeft, dan vind ik dat men simpelweg de moed moet hebben om de meerderjarigheid op 16 te brengen.

Maar ik hoor niemand dat voorstel doen: nochtans is het dan simpel. Al die aparte uitzonderingsregels hoeven niet en men respecteert één van de basisprincipes van een rechts-staat: geen rechten zonder plichten.

Maar blijkbaar heeft links een ideologische oorlog gestart tegen rechts. Rechts is vies, is verwerpelijk. Nochtans is rechts een onderdeel van rechtspraak, een rechtsstaat, rechten, het gerecht… Het is niet voor niks dat onze taal al die fundamenten van een moderne maatschappij bedacht heeft met dezelfde rechtse stam.

Nota bene: wie zicht niet houdt aan de rechtsregels, is een slinkse figuur!

Zo zal men mij wellicht wel verwijten maken dat ik hierbij verwijs naar een persbericht van Bart Laeremans. Mijn gezond verstand zegt dat er in die tekst een grond van waarheid zit, los va de politieke verwijten die de tekst logischerwijze bevat.

Men zal zeggen “da’s weer populisme van het Vlaams Belang”. Sinds het debat De Gucht versus De Winter van vorige week is populisme een bijhorend naamwoord geworden bij mestkever…

“Yves Leterme is conservatieve populist”

Op de populaire (sic!) weblog Pietel.be wordt Yves Leterme verweten “een conservatieve populist, de George Bush van Vlaanderen, de baarlijke duivel” te zijn.

Sorry, maar ik vind dit grappig en verontrustend tegelijk.

Heeft niemand dan door dat door de enorme druk van het politieke correcte denken dat nu zelfs weer in extra wetteksten is gegoten, links tot de norm is verheven?

Ik ben echt niet aan het zeveren. Voor wie tijd heeft (en een paar aspirines aan de kant heeft liggen) heb ik drie links (tiens, het internet is links geïnspireerd) voor u: hier, hier en hier.

Ik word daar stil en angstig van: sommige van mijn ideeën zijn strafbaar. Help, ik wil naar, tja, naar waar kan ik eigenlijk vluchten?

We moeten allemaal linkse rakkers zijn. Wij moeten als gastheer voor de allochtonen ons aanpassen aan hen. Hoefddoeken moeten kunnen, katholieke shcolen moeten ook maar islam onderwijzen. Vloeken mag niet. Drugs gebruiken wel. Jongeren mogen sex hebben, alcohol gebruiken, roken (niet op café, wel in jeugdhuizen) en moeten geen schrik hebben voor het gerecht. We moeten opperalverdraagzaam zijn.

En het is soms gewoon idioot. Voor u verder leest, raad ik aan om eens het verhaal van John Baeyens over integratie eens.

Links is zo hard de norm geworden dat het gezapige centrum dat de CD&V en Leterme nog altijd is, overkomt en afgeschilderd wordt als rechts. Want als dat al rechts is, is het VB extreem-extreem-extreem rechts.

Rechts is zo fout bestempeld, dat zelfs de liberalen die ideologisch verplicht rechts zouden moeten zijn, zo links geworden zijn dat ze de bloedbroeders van de socialisten zijn geworden en wat enigzins rechts (al dan niet voor de raap) denkt, defenestreren.

Populistisch is ook een scheldwoord geworden. Besef wel hoe belachelijk het is als iemand zichzelf democraat noemt (meestal een eigenschap die linkse denkers zichzelf toedichten) het populisme afbreken. Populisme is een discours waar het volk centraal staat.

Definitie van populisme volgens Wikipedia is een discours waarbij het volk centraal staat.

De definitie van democratie is dan “het volk regeert”… Hoe kan populisme dan zo verwerpelijk zijn in een democratie?

Is populisme dan niet gehuisvest in de kern van de democratie?

Voor linkse ideologen niet. Ieder links regime begint met nobele (populistische?) initiatieven, maar tendenseert altijd naar totalitaire macht (kijk maar naar Chavez nu doet).

Ik ben lid van Amnesty International: ik strijd tegen landen en hun bevelhebbers waar mensen in “den bak” vliegen om wat ze denken. Sinds vorige week kan dit in België ook. Ik hoop dat ik niet reeds dit jaar mijn eerste spoedactie voor een Belgische gewetensgevangene moet schrijven…

Nog één week campagne voeren, tijd om effe te lachen:

Enkele interessante links:

EU site omtrent TEN-T (Trans Europese transport netwerken)

Kaart TEN-T 30

Website internationale Schelde Commissie

Website Seine-Schelde

Ik vind het zalig om te luisteren als Pieter De Crem spreekt. Ten eerste hou ik van zijn stemgeluid. Dat heeft iets, een bepaalde klank.

Maar ik hou ook van zijn prikkelbaarheid, in beide richtingen. Pieter kan prikken als een wesp; hij pikt er die dingen uit die zijn tegenstander niet graag zal horen en mept hem daarmee rond de oren. Arrogant? Misschien wel… maar alleszins hoe ik zelf de taak van de oppositie zie: je pikt er nu eenmaal de dingen uit die beter kunnen én moeten.

Ik heb dan ook met veel aandacht naar de uitzending van Terzake07 van 22 mei gekeken. Het debat tussen Oost-Vlaamse lijsttrekkers. Karel De Gucht voor open vld, Pieter De Crem voor CD&V.

Eén ding vind ik heel spijtig aan dit debat. Van alle mogelijke opponenten uit de regering, haalt men net de enige vld minister van stal die nog behoorlijk werk heeft geleverd. Niet één van de ministers die zo onder een Decrems vuur heeft gelegen in de Kamer, maar wel de vld’er die even vuil gebekt is, die eigenlijk beter in de oppositie past.

Over één punt uit het debat wil ik persoonlijk getuigen. Wie mij kent weet dat ik vader ben van twee autistische zoontjes. Toen we het ontdekten van onze oudste, hebben we moeten zoeken voor hulp en vaak tegen muren aanlopen. Da’s zowat drie jaar geleden. Minister Vervotte zat toen pas op haar plaats, toen ik haar een brief stuurde met onze ervaringen. Niks is beter dan je als burger je politiekers met hun neus op de feiten drukt, vind ik. Toen heb ik antwoord gekregen dat het probleem inderdaad gekend was. De steeds betere diagnosticering van autismespectrumstoornissen is een gevolg van meer middelen op dat vlak (en meer kennis in de scholen, CLB’s, dokters, Kind&Gezin, enz…) en leidt dus tot meer patiënten. Logisch dan ook dat hoewel met meer middelen, de wachtlijsten niet zomaar krimpen. En toch merk ik dat ze wel krimpen. Als ouder vind je het nooit snel genoeg gaan, maar van jaar tot jaar zie ik verandering.

Dus daar had Pieter wel een punt. Pas op, net daarom vind ik het spijtig dat Inge Vervotte haar post verlaat. Ik hoop dat ze in ruil voor die switch op federaal vlak de kans krijgt de auchiasstal eens uit te mesten bij FOD Sociale Zaken.

Leuk is ook de passage waar ik de titel heb aan ontleend: “en dan hou ik mij nog in,” zegt Pieter De Crem als hij begint de paarse flaters op te sommen. Uiteraard, denk ik dan, je hebt maar 25 minuten…

Voorts ben ik op mijn honger blijven zitten. Voor ieder negatief voorbeeld, werd er een positief voorbeeld gegeven. Uiteraard is niet alles kommer en kwel geweest in deze regering. Het zou maar erg zijn als ze niks goeds gedaan hadden.

Voor mij is de eindconlusie als volgt samen te vatten (en het is deels aangereikt door de aanwezige journalist). Politieke verantwoordelijkheid is niet hetzelfde als politieke onfeilbaarheid. De mensen verwachten geen onfeilbare politici. Wel menselijke… En mensen maken fouten en geven die fouten dan ook toe. En soms als de aard van de fout het vereist, dragen ze er de consequenties van.

Pas op, daarmee wil ik niet gezegd dat er voor iedere scheet een minister ontslag moet nemen. Die periode zijn we ook voorbij. Dat Dutroux ontsnapte, was geen politieke verantwoordelijkheid van Tobback of Declerck. Wel was het goed dat ze zichzelf gegeven hebben voor de rust in het land. Men is wel politiek verantwoordelijk als een apparaat als justitie of financiën blijft vierkant draaien doordat er niet krachtdadig opgetreden wordt.

Goed bestuur is geen feilloos bestuur. Maar goed bestuur is zeker niet tonnen verwachtingen creëren met duizenden beloftes en dan staan jammeren dat de mensen te veel verwachten en te kritisch zijn. Verhofstadt oogst nu wat hij zelf gezaaid heeft. Als ik hem één fout mag aanwrijven, is het dat wel. Plus het feit dat men niet kan verdragen dat buiten enkele topspelers, er ook knoeiers in de regering zaten die men had moeten buiten smijten, met het risico van een regering ten val te brengen. Net iets te krampachtig vasthouden aan de macht is ook geen goed bestuur.

En voor de rest hou ik me gewoon dan nog in…

Ik ben altijd heel benieuwd naar de diverse standpunten van Groen! en milieuverenigingen omtrent de mogelijke verbreding van het Schipdonkkanaal.

Immers als men nogal kortzichtig zou zijn, zou je van een groene partij kunnen verwachten dat ze pro zijn betreffende een project dat vervuilende vrachtwagens van de weg moet halen. Ik kan me dus inbeelden dat het vraagstuk omtrent de verbreding van het Afleidingskanaal van de Leie dan ook een hoofdbreker is voor Groen! en andere milieuverengingen, aangezien zulke verbreding ook een serieuze impact heeft op de omliggende natuur.

Het is immers altijd makkelijk om voor de natuur te zijn en tegen de rest, maar wat wordt de keuze in een of-of situatie?

Groen! Zomergem heeft duidelijk gekozen in hun laatste partijblad uitgegeven in Zomergem. Deze duidelijke keuze is een opsteker voor wie vecht tegen de verbreding van het Schipdonkkanaal.

Klik hieronder op de afbeelding om de tekst uit hun blaadje te kunnen lezen:

Laat ons hopen dat de hogere regionen van hun partij dat standpunt overnemen…

Ik had al het Kieskompas en Doe de Stemtest ingevuld en mijn resultaten meegedeeld, nu heb ik via de site van LVB.net de Kieswijzer van Bart Vanhauwaert ontdekt.

Deze test verschilt van de andere twee op twee punten.

Ten eerste is er geen ja/neen of akkoord/niet akkoord vraag, maar is het multiple choice met iets meer nuances.

Ten tweede is het anders opgevat: het werkt met Bayesiaanse statistiek. Dit is een rekenwijze die toelaat kansen te berekenen van feiten die met elkaar in verband staan. De feiten die in deze kieswijzer van belang zijn, zijn uw politieke voorkeur enerzijds en de antwoorden die u geeft op de vragen anderzijds.

Dit betekent natuurlijk dat de maker zelf waarde moest hechten aan de waarschijnlijkheid dat partijkiezer X antwoord B zou geven op een vraag. Een inschatting die Vanhauwaert zelf gemaakt heeft en waar hij in zijn FAQ het enige goede antwoord op geeft betreffende de wetenschappelijkheid van deze methode:

Deze kieswijzer is helemaal niet wetenschappelijk verantwoord omdat …

Dat klopt, en dan?

En ziehier mijn resultaten van deze test:

Wederom CD&V bovenaan, op de hielen gezeten door N-VA.

Maar weer diezelfde vaststelling dat de verschillen tussen de partijen maar enorm klein zijn.

Bij deze test zie je ook de foutenmarge: hoe breder het balkje, des te meer onzekerheid er is over de accuraatheid van de test. Wanneer voor twee partijen de balkjes voor het merendeel overlappen is het besluit van de Kieswijzer dat het onderscheid tussen de twee onmogelijk te maken is, zelfs al heeft een van de twee een duidelijk hoger percentage behaald.

Met andere woorden, alle drie de reeds gedane testen geven inderdaad aan dat ik een vrij breed uitgesmeerde visie heb waarvan in iedere partij wel iets is terug te vinden en dat ik dan ook het best in een echte centrumpartij zit, met name de CD&V.

Ik ben dus min of meer het levende bewijs dat de CD&V een echte centrumpartij is en niet open vld 😉 .

Ik heb met veel belangstelling uitgekeken naar dit kanseliersdebat op VTM. Het gedoe of het nu al dan niet gepland was, is een discussie op zich en eigen aan verkiezingstijd.

Ik heb inmiddels ook een dag gewacht om er over te schrijven en eerst de krantencommentaren te lezen. Men noemt dit vrij algemeen een bits duel. Ik heb zoiets van “bits? ditte?”… Bits zou ik zelf niet direct als etiket gebruiken. Noemt men dit bits omdat er gewoon vlakaf enkele waarheden worden gezegd? Men verwijt de CD&V steevast omfloerstheid en nu er gewoon rake dingen (28 ontsnapten te Dendermonde, stookoliecheques verwarren met voorschotten, een oops, rekenfoutje van 1 miljard bij financiën) worden gezegd, noemt men het bits.

Ik trek alvast enige andere conclusies.

Algemeen stel ik één ding vast: Guy Verhofstadt is door spindoctor Slangen duidelijk ingefluisterd dat hij zich moet wentelen in de slachtofferrol omdat de Vlaming meestal sympathie heeft voor de underdog. Welnu, één bijkomende tip voor Guy van mezelf: de underdog is niet de geslagen hond…

Waar het duidelijk om draait heeft Verhofstadt zelf gezegd, vrij snel al in de uitzending: we mogen niet kijken naar het verleden, we moeten kijken naar de toekomst. Normaal zouden dit niet de woorden mogen zijn van een leider des lands na acht jaar beleid. Normaal moet zo’n beleid mooie verwezenlijking bevatten, die de fouten doen verbleken. Want iedereen maakt fouten, dat is gewoon zo. Maar acht jaar premierschap zou meer moeten opgeleverd hebben dan een leuk fotoalbum.

En daar poneert Yves Leterme heel eenvoudig de waarheid tegenover: de kiezer kan Guy Verhofstadt best beoordelen op de afgelopen 8 jaar. Niet op zijn beloften, wel de de al dan niet nagekomen beloften van de afgelopen twee regeringen. Bits? Volgens mij gewoon simpel (de waarheid).

Nieuwe jobs

Een ander fragment dat mijn aandacht trok was het stuk over de befaamde (beruchte?) 200.000 jobs. Los van de cijfers (Leterme zegt “het zijn er maar 161.000” en Verhofstadt zegt “neen, het zijn er zelfs 240.000”) zat er wel iets in de redering die Verhofstadt niet kon counteren en er voor zorgde dat hij plots een andere houvast moest zoeken.

Want het was Guy Verhofstadts redenering dat de regering het klimaat had geschapen voor de 3% economische groei, dat de regering voor de omstandigheden had gezorgd waarin de ondernemers die jobs konden creëren. Want daarin moest hij Leterme al gelijk geven: niet de regering zorgt voor jobs, wel de ondernemers.

Heel fijntjes en gladjes was het antwoord met de glimlach van Leterme: “Als er in dit land economisch iets goed gaat, is het dankzij Vlaanderen. En u bent verantwoordelijk voor België en ik voor Vlaanderen”. Patat, die zat. Bits én simpel tegelijk: als Verhofstadt gelijk heeft dat de regering voor het kader zorgt, dan nog is het zijn verdienste niet.

Het verschil

Zoals al uit mijn diverse stemtesten gebleken is, zijn de verschillen tussen de partijen soms niet zo heel duidelijk. Iedere partij heeft een pak punten in haar programma waar velen zich kunnen achter scharen. Ik zeg ook niet dat alles van de open VLD rubbish is, of dat de socialisten alleen maar uit hun nek kletsen.

Maar een essentiëel verschil werd toch heel simpel duidelijk toen het over de belastingsverlaging ging. Zowel CD&V als VLD willen de belastingen verlagen. De VLD wil dit doen door twee schijven aan te passen: die van 35% en van 45%. Ten eerste denk ik dat het dus waar is dat voor een deel mensen die nu in de tophelft van een klasse valt, de belastingen zullen verlagen. De facto betekent dit gewoon dat de (hogere) middeninkomens en de hoogste inkomens minder zullen moeten betalen. Fijn voor de hardwerkende Vlaming? Vooral fijn voor de zéér hardwerkende Vlaming, als de meeste uit die hoogste inkomens er eigenlijk al voor werken…

CD&V wil de belastingsvrije som optrekken. Da’s gewoon leuk voor iedereen. En ja, de lagere inkomens profiteren hier het meest van. Het is dus een sociale maatregel.

Daar zit dus het verschil: CD&V verlaagt voor iedereen maar met de nadruk op de zwaksten uit onze samenleving. VLD verlaagt maar enkel voor de hogere klasse. Fijn voor wie in die hogere klasse zit, maar als christen ben ik dan toch meer voor een maatregel die betere bescherming beidt aan de zwakkeren in onze maatschappij. Zeker omdat de maatregel enkel maar dubbel gunstig is als je gaat werken: het verkleint de kans op de werkloosheidsval. Je stimuleert meer mensen om hard te werken waardoor het uiteindelijk allemaal dubbel en dik opbrengt.

Winnaar of verliezer?

Zulke duels hebben in mijn ogen geen winnaars en verliezers. Ik vond Verhofstadt niet de kampioen van de debatten; je kan hem dat niet verwijten want feiten kunnen nooit verliezen van een debat. Is Leterme een winnaar? Moreel misschien, hoewel ik soms ook dacht “oei Yves, haal die smile van je gezicht; er gaan mensen dat niet leuk vinden dat je die arme man aan de andere kant staat uit te lachen met zijn miserie”… Pas op, ik zou misschien ook mijn lach op zo’n moment niet kunnen inhouden…

Het was leuk om te zien en de boodschap was simpel: beoordeel Verhofstadt op 10 juni op zijn prestaties van acht jaar lang. Eerlijker kan het niet dan dat. Hoe bitsig dat ook mag klinken…

Een mens zou bijna beginnen hopen dat het stormt.

Net zoals een paar weken geleden toen het wat harder waaide – en een beetje gek zoals ik zet dan zijn raam wagenwijd open – is er een leuk stapeltje papier komen binnenwaaien.

Voor de aandachte schipdonkkanaalwatchers op deze site: afgelopen vrijdag was er een bijeenkomst van de klankbordgroep. Daar lag een technische nota op tafel.

Het is allemaal heel technisch en ik moet dat zeker nog twee keer lezen voor ik het snap, maar meer mensen zien meer dan ik alleen, dus hoop ik dat de geïnteresseerden onder u dit ook zullen lezen en hun bemerkingen met veel pleziers in de reacties op dit blogartikel zullen neerpennen.

Ik heb het bestand in pdf bewaard omdat het oorspronkelijk bestand nogal groot was en misschien niet voor iedereen leesbaar, terwijl bijna iedereen momenteel toch over een pdf-lezer beschikt (voor wie nog geen heeft, klik op deze link).

<%media(schipdonkkanaal/20070529-Technische nota Afleidingskanaal Schipdonk.pdf|Technische nota afleidingskanaal Schipdonk)%>

Het bestand is 1.6MB groot.