David Geens – De kunst van het mogelijke

Een eerste schot voor de boeg, toen ik het gevaar zag van een CD&V die beloftes liet vallen, was op 14 juli 2008. Maar op 23 september heb ik onder de titel Degoutant van De Panne tot Opgrimbie ongezouten mijn mening gegeven over hoe teleurgesteld ik wel was in de CD&V en de verdwenen Vlaamse reflex.

Ik heb me als een duivel geweerd op het congres, maar het mocht niet baten. Ik zag de fenix van de oude CVP weer uit haar asse verrijzen.

Ik geloofde Kris Peeters niet met zijn “keiharde garanties”…

Wat hebben we vandaag gezien? Die keiharde garanties waren een lachertje. Ofwel heeft Kris Peeters iedereen toen een rad voor ogen gedraaid en ronduit gelogen, ofwel is hij belogen als de eerste de beste naïeve schooljongen.

Mij verrast het nieuws van vandaag dus niet meer. Ik heb het voorspeld, of zoals Luc Van Braekel het zegt: “De N-VA blijkt gelijk te krijgen, de drie malcontente CD&V-burgemeesters blijken gelijk te krijgen, David Geens blijkt gelijk te krijgen.”

Het officieel begraven van de dialoog van gemeenschap tot gemeenschap is een pure verkiezingsstunt.

Ik kan het niet anders benoemen dan een totaal verlies. De Franstaligen wilden een status quo, ze hebben meer binnengehaald want ondertussen domineren ze een no passaran regering met Vlaamse minderheid.

Als CD&V nu ook maar één greintje zelfrespect heeft, laten ze de regering toch onmiddellijk vallen?

Het relanceplan trekt op niks, de begroting is ondanks de regering en een controle toch ontspoord, Fortis is gered/niet gered (wie zal het zeggen), … Welk excuus is er nu nog om in de regering te blijven?

Marianne Thyssen verklaarde recent nog op de VRT dat de CD&V in de regering was gebleven om tenminste te proberen werken aan een staatshervorming.

Vandaag verklaart haar kopstuk ook daar mee te stoppen.

Welke redelijke uitleg kan nu nog passen bij de email die ik kreeg van Leterme? Geen regering zonder staatshervorming…

Als Vlaming ben ik dus diep bedroefd. Hoe kunnen we uit deze impasse? De Franstaligen hebben nu het bewijs dat als zij neen blijven zeggen, er niks verandert…

Op 7 juni moeten we dan ook als Vlamingen een keihard signaal stellen en stemmen voor meer Vlaanderen.

Na vandaag voel ik me meer dan ooit geroepen om daar mijn schouders onder te zetten en als de N-VA dat wenst, dan zal ik dat doen als kandidaat voor het Vlaams Parlement.

Want we zullen het duidelijk zelf moeten doen…

Fernand Traen was CVP-gemeenteraadslid in Brugge van 1959 tot 2001. Hij was ook 26 jaar voorzitter van de Zeebrugse havenmatschappij MBZ. In 2001 ging hij op pensioen en werd hij opgevolgd door Joachim Coens.

De inmiddels 78-jarige Traen heeft een boek geschreven over de geschiedenis van de Zeebrugse haven.

In dit boek staan toch een paar opmerkelijke actuele passages, die tekenend zijn voor wat zich afspeelt rond het Schipdonkkanaal.

Traen is altijd voorstander geweest van het Noorderkanaal: een breed kanaal langsheen de N49 van Zeebrugge naar Zelzate en zo naar Terneuzen. Een plan dat door de tegenstand van veel CVP-burgemeesters van de noordelijke gemeenten langsheen de Nederlandse grens afgevoerd werd.

Traen bekeert zich dan maar tot de tweede en volgens hem enig overblijvende keuze: de verbreding van het Schipdonkkanaal. Traen vindt dat men enkel rekening moet houden met de mening van de grote havenbedrijven. Het gepeupel zelf weet volgens hem niet beter. In Damme alleen al leven 500 gezinnen van de haven, dixit Traen. Met andere woorden, die zouden beter eens het spreekwoord “wiens brood men eet, diens woord men spreekt” indachtig nemen volgens de oude man.

De tegenstanders van de verbreding noemt hij smalend gepensioneerden die niets beter te doen hebben.

Traen kiest duidelijk ook voor nog meer containervervoer. De gasterminal (die hij zelf met veel plezier met hopen belastingsgeld heeft uitgebouwd) moet nu maar weer verdwijnen om plek te maken voor een grote containerterminal.

Interessant is ook het voorwoord van Dehaene. Samen met Joachim Coens ziet Dehaene maar één oplossing: “Zeebrugge moet langs het nieuwe (Schipdonk)kanaal een verbinding krijgen met het Schelde- en Rijnbekken”. Hij noemt de tegenstanders ‘Nimby’s’ (not in my back yard) en vindt dat de Vlaamse regering gewoon eens vijf minuten politieke moed moet tonen.

Of hoe de CD&V zich volledig laat inpakken door het grote geld van enkele bedrijven…

Gisteren heeft minister Crevits haar handtekening gezet onder het subsidiedossier van het gescheiden rioleringsstelsel in Kouter, H.Sakramentstraat en Maldegemseweg.

De subsidie bedraagt 733.563,94 euro voor onze gemeente.

En nu dus maar hopen dat de werken snel van start kunnen gaan en goed gecoördineerd worden zodat de last voor de inwoners beperkt blijft.

Jean-Marie Dedecker is groot geworden dankzij één feit: zijn grote mond.

Een grote mond hebben kan soms een kwaliteit zijn. Grote monden kunnen de mening van vele stilzwijgenden verkondigen en dus een democratische functie vervullen.

Dat deed Dedecker ook bij de VLD. Getuige daarvan is zijn stemmenaantal bij de VLD-voorzittersverkiezingen waarbij het opnam tegen de partijtopkeuze Bart Somers.

Maar voor de VLD werd zijn grote mond te veel; zijn opmerkingen deden pijn en Dedecker werd een nestbevuiler genoemd. En uiteindelijk aan de deur gezet. Waartegen hij met grote mond protesteerde natuurlijk.

Nadien ging het richting N-VA en nog sneller dan hij kwam, verdween hij gelukkig weer, wederom met groot lawaai.

En wat gebeurt er vandaag? Jo Claus; secratris van de provinciale Lijst Dedecker Oost-Vlaanderen, heeft een klein mondje opgezet in Knack. Daarbij stip ik deze passage aan:

Weet uw voorzitter dat u met deze boodschap naar Knack belt?

Claus: Nu wel. Jean-Marie is Verhofstadt niet. Bij LDD mag iedereen zeggen wat hij wil, zolang het maar in overeenstemming is met de partijlijn.

En wat gebeurt er vandaag?

Jean-Marie Dedecker gooit Jo Claus uit de partij.

De grote mond is mijn inziens dus veranderd in de grote hypocrisie. Wat hij zelf ooit is geweest (nestbevuiler) verwijt hij nu voor veel minder aan een ander.

Waarmee dus ook in één klap bewezen is dat Lijst Dedecker ook maar enkel om Dedecker draait en dat al de rest gewoon lijstvulling is.

Grote mond = grote blaaskaak… Spijtig, want we kunnen nog altijd wel een degelijke eerlijke grote mond gebruiken in Vlaanderen.

“Vergeet Vlaanderen niet” is de opvallende titel van de open brief van CD-V’ers Huub Broers, burgemeester van Voeren, Hendrik Verbrugge, burgemeester van Alken, en Dirk Brankaer, burgemeester van Overijse.

Ik weet niet goed wat ik er moet van denken.

Mijn eerste reactie is “te laat”… Deze oproep en open brief zal geen potten meer breken. Dat merk je aan de reactie van Marianne Thyssen.

Niks aan de hand zegt de CD&V-top. Deze drie begrijpen het verkeerd. “Wij zijn het die woord houden, want wij werken elke dag hard aan een staatshervorming. N-VA is misschien in woord trouw gebleven, maar wij in daden“.

Wablieft? Ge moet het maar durven zeggen. In daden… Is dit nu politieke praat of gelooft de CD&V-top dit echt zelf? In dat laatste geval kan ik enkel maar besluiten dat er nog wereldvreemde mensen in de politiek zitten.

Ik weet wel dat Broers het meent. Toen ik mijn debâcle heb meegemaakt, was Huub één van de weinigen die me gelijk gaf in mijn standpunt. Spijtig dat ik hem toen niet gehoord heb op dat gemanipuleerde congres.

Wat ik nu jammer vind, is dat deze drie wel terechte zaken opmerken, maar er geen conclusies aan verbinden. Ze zeggen onmiddellijk dat ze geenszins een overstap naar N-VA overwegen.

Waarom dan deze open brief? Ze zijn alle drie genoeg doorkneden in het politieke spel om te weten dat deze brief met één pennetrek van tafel zou geveegd worden.

Is dat het misschien politieke recuperatie door drie lokale sterkhouders die wel nog met beide voeten in flanders fields staan en voelen dat ze een pak kiezerspubliek verliezen. Dat ze hierdoor hopen deze kiezers terug te winnen met een idee “alles is nog niet verloren”?

Ze schrijven rake dingen in hun brief, maar wat nu? Als vaststelling komt dit te laat, veel te laat… Deze open brief trapt een open deur in.

Het enige wat de zaken kan bewegen, is een beweging van al de ontevredenen. Het mag nu toch wel duidelijk wezen dat de partijtop niet van koers zal veranderen.

Wat doe je als je een op schip zit dat een ramkoers vaart en waar de kapitein niet wil luisteren naar goede raad? Dan ga je in een reddingsboot naar het dichtsbijzijnde andere schip dat hulp komt bieden.

Er is nog plek bij de N-VA, beste Huub…

De volgende gemeenteraad gaat door op woensdag 11 februari 2009 om 20u in de raadszaal van het gemeentehuis.

De dagorde:

A-punten

1.1 – Budgetwijziging Ocmw 2008;

1.2 – Budget Ocmw 2009;

2. Projectverlenging Regionale Jeugddienst Meetjesland;

3. Gemeentelijke administratieve sancties:

– aanvulling: bemiddelingsprocedure minderjarigen;

– samenwerkingsovereenkomst met stad Gent;

4. Woonwijzer Meetjesland – subsidieaanvraag project Wooncentrum Meetjesland;

5. Drugspreventie Aalter-Knesselare-Maldegem:

budget 2009;

– activiteitenplan 2009-2011;

– kennisgeving jaarplanning 2009;

6. Opmaak GRUP binnengebied – principebeslissing.

Toegevoegde punten

7. Het gemeentebestuur onderschrijft een “Derdebetalercontract” met De Lijn – principebeslissing

(Groen!);

C-mededelingen

D-punten – schriftelijke vragen van raadsleden

Iedereen is van harte welkom om de zitting te volgen vanop de publieksbanken.

Het was al min of meer duidelijk in het antwoord op een parlementaire vraag over het Schipdonkkanaal, maar de CD&V verstuurde nog een persbericht waarin duidelijk staat dat een beslissing niet meer zal genomen worden tijdens deze legislatuur:

De verbreding van het Schipdonkkanaal wordt momenteel onderzocht en zorgt voor heel wat bezorgdheid in de streek. Vlaams volksvertegenwoordiger Jos De Meyer ondervroeg minister van Openbare Werken Hilde Crevits over het dossier in de plenaire vergadering van het Vlaamse Parlement. Ze gaf de verzekering dat er nog heel wat onderzocht en geactualiseerd dient te worden vooraleer het dossier klaar is om een zorgvuldige en goede beslissing te nemen. Een beslissing komt er in elk geval niet meer deze legislatuur. De minister gaf de opdracht aan de gouverneurs van Oost- en West-Vlaanderen om, naast het lopende ontwerpproject, de belangrijkste stakeholders van de regio te bevragen om te kijken of er eventueel tot een breder gedragen, ruimere, gebiedsgerichte visie kan worden gekomen. Op 18 december hebben de gouverneurs het rapport afgerond, dat heel wat beleidsaanbevelingen bevatte. Jos De Meyer legde enkele bedenkingen voor aan de minister.Deze stelde dat er nog veel moet gebeuren. Er is weliswaar al bij de start van het project een haalbaarheidsstudie uitgevoerd maar belangrijker is de opmaak van een milieu-effectenrapport (MER). En dat is nog niet afgewerkt.Er is inderdaad al vroeger een maatschappelijke kosten-batenanalyse (MKBA) uitgevoerd, stelde de minister, maar het is de evidentie zelf dat dit geactualiseerd moet worden, onder andere met de elementen uit de plan-MER, uit het landbouw-MER en uit de gebiedsvisie van de gouverneurs. Er zal in elk geval niet over één nacht ijs worden gegaan.

Met een wrange nasmaak volg het gebeuren van de Gentse CD&V op de voet.

Ik ga me niet moeien in die ruzie, maar het interesseert me om persoonlijke reden wel… Men mag zeggen wat men wil over de concrete aanleiding van deze splijtzwam in de Gentse CD&V-afdeling, maar ik ben er van overtuigd dat inmenging van overhand mee aan de grond van de zaak lag. En nu wil men het notabene oplossen door, jawel, inmenging van bovenaf.

In Oost-Vlaanderen is er altijd nogal wat verschil gebleven tussen de oude arrondissementen. Gent-Eeklo is Aalst niet en zeker geen Oudenaarde… Daarom dat één van de weinige Oostvlaamse “sterren”, met name Pieter De Crem, wel helder kan schijnen rond Aalter, maar ook niet veel verder.

Het gebrek aan eigen gebaarde toppolitici heeft de kiem in zich gedragen om tot de situatie te komen waarbij men figuren van hogerhand dropt. Voorbeelden genoeg in de Oostvlaamse CD&V. Neem bijvoorbeeld Etienne Schouppe. Niet echt een Oost-Vlaming? Toch verkozen op de Oostvlaamse lijst… Diezelfde Schouppe is trouwens nadien zonder overleg politiek secretaris geworden, voorzitter ad-interim en dan staatssecretaris.

Of wie herinnert zich Peter Leyman nog?

Die werd ook zomaar “uit het niets” gedropt. Tony Van Parys moest daarvoor zelf uitwijken naar de Senaat. Veel heeft Peter Leyman niet opgeleverd.

Derde voorbeeld: Filip Van Laecke. Alles over Gent schreef bij de bekendmaking van het lijsttrekkerschap van Van Laecke nog “Filip wie?”.

En nu zal het snel weer “Filip wie?” worden, aangezien hij dreigt buitengesmeten te worden.

Het is vooral daardoor dat ik nu dit alles volg, omdat ik het zelf heb meegemaakt.

Want in dit alles herken je één rode draad, met name de sterke hand vanuit Brussel. Vanuit de Wetstraat 89 maakt men eigengereide beslissingen volgens het grote gelijk en als het dan niet goed uitdraait, is het de schuld van een ander en moet die ander er uit…

Herkent u dit handelsmerk? Inderdaad, van Yves Leterme. Zo was het in zijn regering en zo is het al jaren geweest in de CD&V. Zijn legitimatie zat in de opeenvolgende verkiezingsoverwinningen.

Maar wat ik me nu afvraag is wie nu die sterke hand is?

Marianne Thyssen speelt hierin geen solo-slim. Het feit dat er zo hard wordt ingegrepen in Gent, is duidelijk het bewijs dat binnen de CD&V nog meer dan ooit de centralistische sterke hand speelt. Wie kritiek uit, moet er uit. Daar ben ik zelf het levende bewijs van.

Maar wie trekt er dan aan de touwtjes? Dit alles heeft zo sterk de merkstempel van Leterme, dat het me doet twijfelen of het triumviraat Leterme-Vandeurzen-Vervotte nu nog wel dan niet achter de schermen alles dirigeert.

Is Van Rompuy een marionet of zijn er momenteel twee CD&V’s die achter de schermen een enorme machtsstrijd uitvoeren?

Ik vind het in ieder geval niet gezond dat een partij met nog zo weinig respect voor democratie (hoe kun je het anders noemen als een nationaal voorzitter eigengereid een gans lokaal bestuur de laan uitstuurt?) aan het roer van ons land staat. Als ze intern al weinig respect voor de basis tonen, moet het u dan verwonderen dat men nu niet wakker ligt van alle verbroken verkiezingsbeloften.

Laat staan van een regering zonder Vlaamse meerderheid… De Panne en Opgrimbie hebben nog nooit zo dicht bij mekaar gelegen.