David Geens – De kunst van het mogelijke

Een herinnering aan de politieke beginjaren:

Het was een sterke politicus, geslepen zoals het hoort. Rust in vrede, buurman. De Nieuwstraat heeft één van haar groten verloren.

Toen ik in 2007 als pas verkozen raadslid de verkiezingsbeloften van Groep 9910 op de korrel nam, wist ik dat men een beleidsploeg had gekozen de de rustige vadsigheid tot staatsleer zou verheffen. Problemen op de lange baan schuiven en een burgemeester die houdt van achter gesloten deuren de kop in het zand te steken.

Ik probeerde nog met een belofte vaart te krijgen in één dossier dat de Knesselaarse bevolking al langer bezig houdt, namelijk het containerpark. Ik beloofde de schepenen en de burgemeester ieder een fles champagne die ik zelf zou gaan uitkiezen in Reims als ze het nieuwe containerpark konden realiseren voor het einde van de legislatuur.

Inmiddels zijn we al een legislatuur verder en hebben we vastgesteld dat het beperkt containerpark in Knesselare illegaal is (met wat tijdelijke lapmiddelen verlengd tot 2016). Blijkbaar zal in 2016 er nog geen nieuw afvalbeleid mogelijk zijn, want recent heeft men nu gekozen voor het feitelijk toegeven van het falen van het Groep 9910 beleid: men schuift de last door aan de buurgemeente.

Ik vraag me af wat dit onze gemeente gaat kosten? Let wel, ik ben hier niet cynisch over. Het zou goed kunnen dat een samenwerking goedkoper is dan het perse zelf te willen doen. Maar het kan ook zijn dat Knesselare hier een pak extra geld op tafel moet leggen ten voordele van Maldegem.

Voor de inwoners is het enerzijds goed dat er een oplossing komt, anderzijds is het erg dat we zoveel verder moeten rijden. Het is gewoon een vaststelling dat we in Knesselare een hoog belastingsgehalte te hebben en een laag dienstverleningsgehalte. Die twee liggen zo ver uit mekaar, dat we ons toch wel de vraag mogen stellen voor wat we eigenlijk betalen.

Hopelijk is er toch wel eens iemand van de oppositie die deze vragen gaat stellen…

Het probleem van de politiek is de perceptie er van. Althans, dat denken de politiekers zelf. Vaak weerklinkt de kreet dat de kiezer de politiek niet verstaat en omgekeerd dat te weinig politici nog voeling hebben met de gewone wereld.

In Knesselare trekt men deze virtuele realiteit nu helemaal verder. Elke maand hoor ik meer en meer mensen verzuchten dat in Knesselare men veel mag betalen en er weinig voor terugkrijgt. De recente prijsverhogingen voor afval (wetende dat IVM op een miljoenenspaarpot zit) zijn een katalysator voor het ongenoegen. Het imago van onze gemeente zit echt onder het vriespunt.

Goed bestuur vangt dit signaal op en gaat er mee aan de slag. Men gaat de nodige dingen doen om betere dienstverlening te geven en bijgevolg zal het imago wel opkrikken. In Knesselare doet men louter aan window dressing: men gaat geld uitgeven om enkel het imago te verbeteren. Het blijft een stinkende put, maar we zetten er een mooi plakkaat bij. Knesselare wordt zoiets als “ceci n’est pas si mal”.

Een burgemeester die de vaste gewoonte heeft alles in achterkamertjes te beslissen, zijn kop in het zand te steken en zelfs zijn rechtszaak achter gesloten deuren te laten voeren, heeft als enig middel nog om zijn etalage op te poetsen. In deze legislatuur moeten we blijkbaar niet meer verwachten.

Wie de laatste dagen de media niet totaal genegeerd heeft, heeft al wel gelezen over het koninklijk besluit tot uitvoering van artikel 126 van de wet van 13 juni 2005 betreffende elektronische communicatie. Het gaat om het KB dat bepaalt wat de internet providers moeten bijhouden over ons online gedrag.

Wat ten eerste opvalt is dat er veel nonsens wordt gepubliceerd over wat bijgehouden moet worden. Voor alle duidelijkheid: neen, uw emails worden niet bijgehouden en ook uw surfgedrag niet. Wat wordt er wel bijgehouden: wie met wie emailt en wanneer u online gaat (oa uw IP wordt dus wel bijgehouden). Om het kort samen te vatten: uw gedrag wordt bijgehouden, maar niets inhoudelijk.

Is dit een aanslag op onze privacy? Ja natuurlijk, maar niet meer dan dat we al gewoon zijn. Ons telefoonverkeer is altijd al bijgehouden. Wie met wie belt is altijd al opvraagbaar geweest voor de autoriteiten. De wetgever heeft dit principe gewoon willen uitbreiden naar de nieuwe communicatiemiddelen. Op zich een normaal besluit.

Ik kan zelfs de geest van de wet nog begrijpen: als we terrorisme willen bestrijden, is het nodig om te kunnen nagaan wie met wie contact heeft.

Maar technisch gezien is deze wet gewoon onmogelijk. En dan heb ik het niet over encryptiemogelijkheden zoals sommige “specialisten” al opperden. Die gaan over de inhoud en die wordt niet opgeslagen. Ik heb het ook niet over het tor-netwerk, waarbij je volledig anoniem het internet kan opgaan. Hoewel dat al op zich een effectieve manier is om je gedrag te gaan afschermen.

Neen, de foute redenering zit gewoon dat de wetgever maar een deel van de technologie begrijpt. De wet stelt dat de ISP het emailgedrag moet bijhouden op zijn servers. Logisch, want je kan als ISP gewoon niet gaan “inbreken” op de servers van klanten. Veel bedrijven hebben zelf een mailserver, hetzij intern, hetzij in colocation bij een hosting provider. Er zijn dan ook nog de Virtual Private Servers en de dedicated servers. Zij zijn allemaal uitgesloten van de wet.

De wet richt zich dus op de gmails, de hotmails, de @telenets en @skynets… Private servers vallen niet onder de wet, wegens gewoon technisch onmogelijk.

Dus de georganiseerde misdaad (die de eigenlijke doelgroep is van deze wet) hoeft maar gewoon ergens een VPS te huren en als mailserver te gebruiken, en hun probleem is opgelost.

Dat betekent dat de wet een dode wet is. Datgene wat ze (al dan niet legitiem) wil bereiken, zal ze nooit bereiken.

Maar tegelijk is er een pervers neveneffect. Alle shared maildiensten, al dan niet gratis of bij de commerciële diensten alvast de goedkoopste diensten, vallen wel onder de wet. Als provider zullen we dus van die mensen wel de gegevens moeten bijhouden. Dat kost een hoop geld en die kosten gaan we dus wel moeten doorrekenen in het product.

Dus komt het er op neer dat de email van de brave middenstander duurder wordt door deze wet, zodat het prijsverschil tussen de shared mailbox en VPS mailserver nog kleiner wordt. Diegene die niks misdoet mag betalen, diegene die iets misdoet zal zich niet bedreigd voelen door de wet.

Met andere woorden: dit is een typisch voorbeeld van een wet die zijn doel compleet voorbijschiet en enkel maar kosten en ellende veroorzaakt. En een hoop onnodige paniek.

Knesselare is op nog maar eens een zwarte lijst te recht gekomen. Minister Van den Bossche heeft een lijst bekend gemaakt van 30 gemeenten die onvoldoende sociale woningen bouwen of voorzien ondanks het feit dat ze er middelen voor ter beschikking krijgen.

Het is een oud zeer waar ik vroeger ook al over geklaagd heb in de gemeenteraad. In diverse plannen staan richtlijnen om bij verkavelingen een bepaald percentage te voorzien voor sociale woningen, maar iedere keer vergeet men die regel en wordt er geen werk van gemaakt. Laat staan dat de gemeente zelf iets doet.

Knesselare zal nu misschien onder curatele worden gesteld, maar ergens denk ik dat ons schepencollege niet liever heeft: kop in ’t zand en laat een ander maar het vuil werk doen. Standaard recept dat altijd werkt in Knesselare.

Vandaag blokletteren de kranten gewoon kritiekloos de persmededeling van de orde van advocaten, met name dat de gewone gebruiker die 21% BTW integraal zelf zal moeten betalen. Stilzwijgend suggereert men dat de advocaten die BTW ook gewoon moeten doorstorten en geen winst doen.

Geen enkele krant echter plaatst er de bemerking bij dat advocaten vanaf dan ook BTW mogen aftrekken.

Laat ons eens een voorbeeld nemen met een voor en na beeld.

Nu: een advocaat rekent 100 euro aan zijn client en heeft 25 euro kosten (kantoormateriaal, verwarming, enz…). Hij houdt dus 75 euro belastbaar inkomen over.

Binnenkort: een advocaat rekent 121 euro (100 euro + 21 euro BTW) aan. Hij heeft nog steeds 25 euro kosten (zijnde 20,66 euro + 4,34 euro BTW die hij aftrekt van de door te storten BTW). Hij heeft nu dus een belastbaar inkomen van 100-20,66 = 79,34 euro. Oftewel 6% meer winst in dit voorbeeld.

Kortom, advocaten hebben dus wel degelijk ruimte om niet zomaar 21% duurder te worden, maar procentueel hun kosten in mindering te brengen van die stijging.

Mijn advocaat is bij deze dus gewaarschuwd.

Het begon in mijn koker als een klein idee na het lezen van de toespraak van Jan De Nul. Samengevat zegt hij het volgende:

‘We zien dat er van de 11 miljoen Belgen 6,1 miljoen de leeftijd hebben om te werken. Wel, er werken er 3,1 miljoen. Er is gewoon geen goesting om te werken. Omdat het zonder werken ook kan. We hebben zoveel systemen opgebouwd om betaald te worden zonder te werken. Maar we mogen niet vergeten dat die 3,1 miljoen mensen die wel werken, 8 miljoen anderen die niet werken, moeten onderhouden. Politici mogen doen wat ze willen, maar die 3 miljoen zullen nooit tevreden zijn.’

Ik ben daarop gaan nadenken waarom dat een fundamenteel probleem is. Het antwoord is heel simpel en dubbel: De Nul heeft gelijk dat de verhouding helemaal scheef zit en dat niet-werken te veel loont. Maar deel twee van het antwoord is dat ons overheidsbeslag dat trouwens veel te groot is (20% meer per capita dan in Duitsland), vooral gefinancieerd wordt door belasting op arbeid. Dat is dubbel nefast: omdat er zo weinig mensen werken, wordt dat werk zo zwaar belast dat het verschil met niet-werken te klein is.

Ook demografisch zullen de door Jan De Nul geciteerde cijfers niet beter worden. We mogen immers niet vergeten dat de babyboomers stoppen met werken. Niet dat ze op pensioengerechtigde leeftijd komen, ver van, maar wel op de leeftijd waarvan zij vinden dat stoppen met werken tot de geplogenheden horen (volgens de huidige cijfers ergens tussen de 55 en 60, ruim genomen).

Dat is dus een grote hoop mensen die nu stopt met bijdragen aan het systeem en er al weer beginnen uit te halen via allerlei brugpensioenen en tijdskredieten en diens meer. Dus moet je de kleiner wordende groep werkers nog harder gaan belasten (zoals Di Rupo nu constant doet).

Ik pleit daarom om een fundamentele omschakeling van belasten: ipv arbeid te belasten moeten we consumptie gaan belasten.

Immers, die ganse babyboom generatie is ook wel de SKI-generatie. SKI staat daarbij voor “spending your kids inheritance”. Een fenomeen dat door trendwatchers al enige tijd terug is opgemerkt: deze generatie van jon gepensioneerden is nog fit genoeg om ruim van het leven te profiteren. Ze hebben de tijd en de middelen daartoe en gaan dus fervente consu(ver)meerders worden.

Tegelijk is het dus ook de generatie die niet meer spaart voor de volgende generatie, maar zoveel egoïsme vertoond door het eigen geld zelf te gaan gebruiken om hun goede jaren op te vullen met uitgebreide consumptie. Meer nog, het zal volgens mij ook de generatie zijn die niet alleen de erfenis van hun kinderen opsouperen, maar ook de erfenis van de vorige generatie. Door de betere gezondheidszorg zien we ook de generatie voordien het langer uitzingen en pas de pijp aan maarten geven, wanneer hun erfgenamen nog in staat zijn om die erfenis er door te draaien – in tegenstelling tot vroeger wanneer er vroeger in het levenspad werd geërfd en die centen vaak in vast kapitaal zoals een huis werd omgezet, wat weer diende om voor de volgende generatie een appel voor de dorst te worden.

Kortom, er gaat nu een generatie op rust die nu op korte tijd enorm veel zal spenderen en weinig zal overlaten voor hen die na hen komen. Maar ook aan hun gouden jaren komt een eind en door de voortschrijdende geneeskunde zal deze generatie nog ouder worden en nog langer zorg nodig hebben en dus geld. Want het is de generatie die groot geworden is met de idee dat de staat voor alles zorgt. Vandaar ook hun gedrag om “op tijd” te gaan profiteren van “het systeem” en hun verwachting van zelf niet te moeten zorgen voor hun oude dag.

Volgens mij kunnen we alleen voldoende buffers en vergrijzing opvangen als we alsnog die generatie gaan belasten op hun gedrag, namelijk op consumptie.

Veel politici zullen echter schrik hebben van die omslag en argumenteren dat belasting op consumptie negatief is voor die consumptie en dus voor de economie. Ik denk echter dat mits een fundamentale ommezwaai de lasten op arbeid zoveel omlaag kunnen dat werken echt zal lonen en zoveel meer zal geven zodat de koopkracht er op vooruitgaat, mede doordat arbeid en productie goedkoper wordt en daardoor veel consumptiegoederen ook goedkoper zullen worden in productie. Die extra marge die vrijkomt kan dan de belasting op consumptie voeden zodat de eindprijs van consumptie niet (veel) zal stijgen.

Ik ben geen econoom, ik kan dit alles niet gaan uitrekenen. Maar ik zou graag hebben dat deze zienswijze eens bestudeerd wordt door een studiedienst die eens durft met deze uitgangspunten te vertrekken.

Ik ben vanmorgen de baan op gegaan omwille van de kinderen. Het was wel idyllisch om de sneeuw zo zien te liggen, behalve op de baan.

Wat me enorm opviel was dat zelfs de belangrijke wegen in Knesselare niet geruimd noch gestrooid waren. Zelfs (en vooral) de schoolomgevingen waren gevaarlijk. Aan Klavertje Vier (aan de poezenhoek) was het zelfs niet evident om de helling van het verkeersplateau op te rijden. Gelukkig was ik vroeg, nog voor de echte typische drukte.

Daarom vroeg ik me af wat er met het sneeuwruimplan gebeurd is in Knesselare. Vroeger was dat opgedeeld in straten die ogenblikkelijk sneeuwvrij worden gemaakt en secundaire straten (en toegegeven, ook straten die niet geruimd of gestrooid werden).

Dus ik op zoek op de site van Knesselare: noppes. Google dan: ook noppes.

Het sneeuwruimplan blijkt gesmolten als sneeuw voor de zon. Blijkbaar een uitvinding van ons nieuw bestuur: glij maar door 9910.

Groen zal zich alvast geen zorgen moeten maken over milieuonvriendelijk zout. Er wordt er blijkbaar geen gebruikt in Knesselare.

Ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren als het vandaag nog sneeuwt of erger, als deze aangereden smurrie begint aan te vriezen. Wie is de schepen van blikschade en ongevallen?

Wie Het Nieuwsblad leest, heeft gemerkt wat het standpunt is van Groen omtrent huiseigenaars. In Maldegem, waar Groen mee bestuurt, gaat men de opcentiemen (de grondbelasting, zeg maar) opdrijven.

Mij verwondert het niet. Op de vorige gemeenteraad opperde Roland Bonami van Groen al krek hetzelfde idee: schaf de leefbaarheidsbelasting af en voer een extra belasting in op het kadastraal inkomen in.

Ik snap de bedoeling van Groen niet.

Allereerst tref je daarmee weer in de eerste plaats jonge gezinnen. Het zijn meestal jonge gezinnen die nieuwe, ruimere woningen bouwen (vergeleken met ouderen die in hun oude huizen blijven wonen of verhuizen naar een appartementje).

Kadastrale inkomen worden al decennia niet aangepast. Een grote villa van 20 jaar die meer waard is dan een nieuwe tweewoonst, zal toch een lager kadastraal inkomen hebben.

Sleutelen aan de opcentiemen is dus rechtstreeks in de zak zitten van hen die het nodig hebben om rond te komen met hun gezin.

Wat is dan de bedoeling van Groen? In hun ogen zijn huiseigenaars allemaal rijke mensen die het milieu verpesten. Moeten we dan allemaal plaats ruimen? Mogen er enkel nog grote woonblokken in de stad komen die op sociaal-communistische manier worden beheerd?

In Maldegem zullen ze snel leren dat stemmen op Groen een dure stem is: zij zullen nog linkser dan socialisten het geld zoeken waar ze menen dat er geld te vinden is, om het uit te delen aan bomen en hen die “behoeftig” zijn.

Kijk, zonet het bewijs gezien dat de verkiezingen en een eventuele deelname onnodig zijn.

Hier in Knesselare is de gemeenteraad een farce, een show, een toneelstuk.

Hoe ik dat weet? Kijk vanmorgen in Het Laatste Nieuws en je ziet daar al dat de burgemeester de besluiten publiceert van de gemeenteraad die we vanavond houden. Wat ik ook zal stemmen, de beslissing is al genomen. Zoveel respect voor de democratie heeft Tanghe dus nog. De maskers vallen nu helemaal af.

Ik denk dat ik vanavond gewoon na vijf minuten vertrek. Er is op TV betere slapstick te vinden dan wat Groep9910 produceert.