David Geens – De kunst van het mogelijke

Ik ben niet het type dat van veel dingen spijt heeft. Spijt is wat mij betreft een overbodig gevoel. Ik ben van mening dat als je een beslissing neemt, je die weloverwogen doet en dan kan het zijn dat nadien blijkt een verkeerde beslissing te zijn, maar spijt helpt daar niks aan te veranderen.

Maar er zijn van die dingen waar je wel spijt van hebt. Zoals wanneer je als student ’s morgens wakker wordt en je proeft tussen de kleffe smaak van verschraald bier nog een andere smaak en plots huiver je als je terugdenkt aan dat wijf dat je in een dronkemansbui hebt gezoend… Zo’n gevoel van walgelijke spijt heb ik nu als ik terugdenk dat ik mee campagne heb gevoerd voor Yves Leterme.

Hij was de man die de Vlaamse kwesties eens ging regelen. Met vijf minuten politieke moed, onverwijld en van Opgrimbie tot De Panne.

De man die als een Judas voor enkele Fortis-zilveringen Vlaanderen ten prooi heeft laten vallen.

Dit is de man die deze week een oproep lanceerde voor samenwerkingsfederalisme. In plaats van meer Vlaanderen, leidt hij een regering met een Vlaamse minderheid en buiht constant deemoedig het hoofd voor het Waalse non. Een samenwerking die aan één kant altijd op een muur van non stoot, is geen samenwerking, maar getuigt van een ongezonde dosis masochisme.

De man van goed bestuur in Vlaanderen, is nu de premier van een regering die het volgende kan naar voren brengen:

Moeten we hier nu mee lachen? Of janken?

Deze dronkelap moet wel voor onze pensioenen zorgen en is daartoe gemachtigd door de Waalse socialisten. Dat is toch een partij die zich verantwoordelijk zou moeten opstellen in het beheer van de pensioenen. Of is deze partij zo doordrongen van het feit dat ze Vlaanderen kunnen blijven melken?

Want daarin schuilt de arrogantie van de Walen. Daerden vindt het zelfs niet kunnen dat de Vlamingen hem weer zo aanpakken, terwijl hij volledig nuchter was. Vlaanderen moet niet zagen, Vlaanderen moet zwijgen en slikken wat de Waalse clowns produceren.

Die mentaliteit zit er inmiddels al gedurende meerdere generaties zo diep ingebakken, dat het een verworven recht is.

Op zulk moment oproepen tot een betere samenwerking, is toch van het goede te veel? Het bewijst nog maar eens dat we met onderhandelen maar één ding zullen bereiken: de Walen zullen weer buit binnen halen.

De enige oplossing om hier een halt aan toe te roepen, is om op institutionele wijze een echte grens te trekken en te zeggen “tot hier en niet verder”.

Oppositielid David Geens (GVP) dient twee klachten in bij de gouverneur. Hij klaagt de werking van de gemeenteraad van Knesselare en het gemeentelijk infoblad aan.

In december viel het gemeentelijk infoblad Netwerk in de brievenbus, op de dag van de gemeenteraad. “In het blad kon ik ’s ochtends al lezen wat ik ’s avonds op de gemeenteraad nog moest goedkeuren”, zegt David Geens. “Een teken van weinig respect voor de democratie. Op die gemeenteraad pakte de meerderheid dan nog uit met een nieuw werksysteem. Bepaalde voorstellen zetten ze niet meer op de agenda van de gemeenteraad, maar laten ze nu door de fractieleider van de meerderheid ter plaatse als amendement behandelen. Zo kunnen wij ons toch niet voorbereiden?”

Burgemeester Fredy Tanghe (Groep 9910) is niet onder de indruk. “De bedeling van Netwerk wordt lang op voorhand met De Post afgesproken”, zegt burgemeester Tanghe.

“De datum van de gemeenteraad van december was verschoven. Een poging om Netwerk later te laten bedelen, is niet gelukt. Trouwens, de indiener van de klacht zet zelf voor de gemeenteraad al nieuws op zijn persoonlijke website. Misschien beter eens in de spiegel kijken?”

(JSA)

© 2010 Het Laatste Nieuws

Ik las onlangs volgend stuk:

Dokter Luc Swinnen, die gespecialiseerd is in gezondheidseconomie, is al een tiental jaar bezig met onderzoek naar stress. 1171 kinderen van het vijfde en zesde leerjaar alsook van het eerste en tweede jaar secundair onderwijs werden onderzocht. Bij eenderde van de onderzochte kinderen werd stress vastgesteld. Zijn advies aan de scholen luidt als volgt: ‘Intussen raad ik leerkrachten toch aan kinderen minder onder druk te zetten en rekening te houden met individuele verschillen. Kinderen met stress zijn geen uitzonderingen meer.’

[…]

Het rivaliserende puntensysteem maakt van jonge mensen meer en meer kleine concurrentjes. Waarom leggen we niet meer de nadruk op teamwerk? Waarom leerlingen niet samen een taak laten volbrengen? Door de zogenaamd slimste van de klas te laten samenwerken met de zogenaamd minst begaafde leren ze vooral veel van elkaar. Ze leren elkaar beter kennen en appreciëren. Ze leren samenwerken: solidariteit in plaats van rivaliteit. De knapste leerling beseft ineens wat het betekent als je niet zo royaal bedeeld bent met intelligentie. Hij leert rekening te houden met een ander door zich in diens plaats te stellen. Het is alvast een leerzame les in empathie. Diegene die altijd aan het staartje van de klas bengelde, kan nu ook eens een behoorlijke prestatie leveren. Eindelijk voelt hij zich ook eens iemand. Plots is naar school gaan niet meer te reduceren tot het incasseren van frustraties. De vreugde van het samenhorigheidsgevoel is zoveel groter dan het ijdele succes dat te rapen valt uit een meedogenloze concurrentiestrijd waarbij mensen tegen elkaar worden opgezet en leren elkaar genadeloos te bestrijden.

De alsmaar toenemen prestatiedruk in het onderwijs is zeker niet toe te schrijven aan de houding van de leerkrachten. integendeel, velen van hen zetten zich in met een bewonderenswaardig idealisme. De meesten van hen zijn zelf niet gelukkig met de ontwikkeling, waarvan ze trouwens ook het slachtoffer zijn. […] Zou het niet beter zijn het programma wat draaglijker te maken in de plaats van diegenen die het ondraaglijke ritme niet meer aankunnen te leren beter op hun tenen te lopen?

bron: Moordenaars En Hun Motieven, Jef Vermassen, EAN 9789059900226

Ik vind dit een goed stukje om eens te mijmeren over ons onderwijssysteem.

Laat ik beginnen met de argumenten waarmee ik het eens ben.

Ja, de druk op onze kinderen is soms te hoog. Al van in de kleuterklas ligt er veel nadruk op het cognitieve. Misschien herinner ik het mij allemaal niet meer zo goed, maar onze voornaam kunnen schrijven en een beetje tellen was zowat het maximale wat er qua schoolse kennis van mij werd verwacht in het derde kleuterklasje.

Als ik dat vergelijk met de zaken waarmee mijn jongste naar huis komt plus wat ik hoor op de besprekingen van zijn vorderingen… Zo ben ik het volmondig eens met directeur Daan dat er niet enkel aandacht moet zijn voor het intellectuele niveau (waar Lucas inderdaad het al zou aankunnen naar het eerste leerjaar te gaan), maar er is ook het emotionele niveau.

Kortom, scholen zijn te sterk geneigd naar het IQ te kijken en minder naar het EQ.

Waar ik het niet mee eens ben is dat uit de vaststelling van het voorgaande zomaar een gelijkschakeling moet gebeuren. Een systeem waarbij ook de zwaksten altijd moeten meekunnen, is ronduit een nivellering, en altijd in neerwaarste richting.

De emancipatie van het onderwijs heeft tot doel gehad (en heeft tot doel) iedereen gelijke kansen te bieden. Die gelijke kansen slaan dan wel op de gelijke toegang tot de onderwijssystemen en niet noodzakelijkerwijs ook op de gelijke uitgang.

Want naast een neerwaarste nivellering van het niveau, heeft dit ook gelijd tot de opwaarste druk, waar Jef Vermassen naar verwijst. Er wordt van iedereen verwacht mee te kunnen. Zo zijn we tot het vermaledijde watervalprincipe gekomen waarbij iedereen maar wanhopig tracht te overleven in het ASO en enkel de mislukkelingen afzakken naar het TSO of – erger nog – naar het BSO…

En dat terwijl we moeten vaststellen dat we op zijn 18de een diploma ASO in handen heeft, gedoemd is om nog bij te studeren vooraleer hij iets waard is op de arbeidsmarkt. De handige harry met een goede technische opleiding wordt quasi van de schoolbanken gesleurd om aan de slag te gaan in het arbeidscircuit. Spijtig genoeg wordt dit sociaal niet genoeg gewaardeerd, hoewel we met zijn allen zuchten als we dringend een loodgieter nodig hebben en die pas na een week tijd heeft voor een dringende klus.

Ik vind dan ook dat de oplossing er niet in ligt om het ASO “haalbaarder” te maken voor meer, maar wel de diversiteit zijn eigenwaarde terug te geven.

In die zin ben ik ook altijd tegenstander geweest van het eenheidstype. Ik ben nooit voor eenheidsworst: hetzelfde voor iedereen. Da’s de basisgedachte van het communisme en die leerstrekking heeft al lang haar eigen failliet bewezen.

Ik ben het met Vermassen eens dat er in de klas ook aandacht voor groepswerk moet zijn en tevens aandacht voor de diversiteit. Misschien is de wiskundig begaafde wel een muzikale zwakkeling. Het is de kunst van de school in ieder kind de eigen waarde te ondekken, zodat het kinds eigenwaarde stijgt en tegelijk de weerbaarheid tegen stress toeneemt.

Het mag echter geen constante afremming worden voor de intellectueel sterkeren. De war for talent zal nooit (meer) stoppen en dat is maar goed ook. Stel je eens voor dat we Einstein constant verplicht hadden makkelijke wiskunde te bedrijven? Of dat Newton zich enkel moest bezighouden met hoe hij van die gevallen appel appelmoes kon maken?

Diversiteit is belangrijk. Mijn grootmoeder zei altijd “er zijn er van alle soorten nodig”. Deze simpele boerenwijsheid lijken we soms te vergeten. Het lijkt alsof er maar van één soort nodig zijn en vooral dat veroorzaakt stress in het onderwijs.

Laat ons dus meer aandacht krijgen voor diversiteit. Als we in ieder van ons de eigen-waarde kunnen aanstippen, is er meer ruimte ook de ander-waarde van anderen te (h)erkennen. Als we zelf weten wat we waard zijn, is er minder nood aan navelstaarderij (iets waar Vermassen ook regelmatig naar verwijst in zijn boek als mogelijke oorzaak voor het meer voorkomen van geweldplegingen).

Zegt een andere oude wijsheid niet immers “hou van een ander zoals van jezelf”? Of anders gezegd: je kan pas van een ander houden als je van jezelf houdt…

Ik hoop dan ook dat het komend decennium het onderwijs in zijn geheel eens terug durft afwijken van het linkse politiek-correcte denken dat we allemaal universiteitsstudenten in spe zijn en dat er eens terug een minister van onderwijs komt die durft zeggen dat er verschil moet zijn.

Volgens het college gaat het niet goed met de financiën van onze gemeente. De burgemeester kan het weten want al een eeuwigheid is hij eerst als schepen van financiën en nu als burgemeester hiervoor verantwoordelijk.

Daarom roept men iedereen op om een bijdrage te leveren. De grondbelasting gaat met 30% omhoog, we betalen nu om gebruik te maken van het illegaal containerpark, de vuilniszakken worden 50% duurder, de bedrijfsbelasting gaat 50% omhoog, sociaal zwakkeren krijgen geen korting meer op de gezinsbelasting, … Geld genoeg dus uit de zakken van de burger.

Ook het gemeentepersoneel moet inleveren. Voortaan betalen ze elke dag een euro meer eigen bijdrage op de maaltijdcheques. Dat is 220 euro per jaar dat iedere werknemer moet bijdragen (bovenop de extra belastingen voor al wie in onze gemeente woont).

Ook de gemeenteraad levert in. Op voorstel van de meerderheid besparen we 1500 euro per jaar op de zitpenningen.

Wij hadden ook een voorstel ingediend om de fractietoelage te laten vallen. In werkelijkheid hebben Groen! en GVP nog nooit een toelage aangevraagd: enkel Groep 9910 graait in de gemeentekas.

In plaats van dit ook te laten vallen, hebben ze zichzelf 250 euro toegekend in plaats van 500 euro. Nu ja, het is een besparing.

We hadden echter ook een resolutie ingediend om de burgemeester en schepenen te vragen 10% van hun loon terug af te staan aan de gemeente.

Met een zalige glimlach heeft de burgemeester dat voorstel naar de prullenmand verwezen. Het enige wat de schepenen niet meer zullen doen, is het aanvragen van kilometervergoedingen. Niet dat ze dat trouwens veel deden, dus dat is enkel een besparing op papier van een paar tientallen euro’s.

Verder moesten we ook rekening houden dat de burgemeester en schepenen vaak op feesten worden gevraagd en dat ze de traktaties dan uit eigen zak betalen.

Het zou er maar aan mankeren dat ze dit ook nog eens op kosten van de gemeente zouden durven doen, zekers…

Kortom, u en ik mogen betalen, diegenen die verantwoordelijk zijn leveren enkel een klein beetje in om geen geld meer te vragen voor de dikke auto’s waar ze tegenwoordig in rond rijden.

Na de zware verhoging van de grondbelasting, duwt Knesselare volgend jaar nog meer belastingen de hoogte in. De huisvuilzakken worden de helft duurder, de bedrijfsbelasting wordt fors opgetrokken en de kortingsgroepen voor de Algemene Leefbaarheidsbelasting van 87,5 euro worden geschrapt.

Joeri Seymortier

Wie in Knesselare woont, zal volgend jaar op meer dan één vlak een pak meer moeten betalen. Dat de grondbelasting zou stijgen van 1.300 naar 1.650 opcentiemen, was al langer geweten. Maar nu tovert de gemeente nog meer extra inkomsten uit haar mouw.

Meest opvallend: de grote huisvuilzakken zullen vanaf januari niet 1 maar 1,50 euro per stuk kosten. “De verwerking van het huisvuil kost de gemeente elk jaar 350.000 euro”, zegt Renaat Van Lierde van Groep 9910. “We moeten iets doen om de kosten te drukken. Jonge gezinnen krijgen wel een tegemoetkoming. Elk gezin met twee of meer kinderen, krijgt van de gemeente elk jaar een gratis rol met tien huisvuilzakken.”

De belasting Algemene Leefbaarheid blijft volgend jaar op 87,50 euro per gezin. Maar toch wordt ook daar geknibbeld. “Tot nu hebben we een reglement waarbij mensen met een beperkt inkomen maar de helft moeten betalen. Dat voordeel vervalt in 2010”, zegt burgemeester Fredy Tanghe (Groep 9910).

Crisis

Ook de bedrijven moeten vanaf volgend jaar meer betalen. Een bedrijf klasse 1 betaalt 187,50 euro in plaats van 125 euro. Klasse 2 stijgt van 63 naar 93 euro. De andere bedrijven moeten voortaan 60 in plaats van 40 euro betalen. “Een schande”, zegt David Geens (GVP). “Dat is in sommige categorieën een verhoging van 50 procent voor lokale bedrijven. Midden in een crisis zou een lokale overheid moeten investeren in ondernemers in plaats van ze nog eens te belasten.”

En dan is er nog de felomstreden grondbelasting. Die verhoogt van 1.300 naar 1.650 opcentiemen. Hoeveel je meer moet betalen, hangt af van de grootte van je huis. Gemiddeld gaat het al snel over 150 euro meerkost per gezin. Inwoner Christophe Mouton kwam woensdagavond op de gemeenteraad een petitie van 400 handtekeningen afgeven tegen de verhoging van de grondbelasting. “Dat is 5 procent van de bevolking, dus dat wil toch iets zeggen”, vindt Mouton. “Wij vragen dat de gemeente haar financiële problemen anders aanpakt dan met een belastingverhoging.”

Inwoner Christophe Mouton (midden) mocht tijdens het vragenuurtje tussen de politici zitten om zijn ongenoegen over de belastingverhoging kenbaar te maken. Foto JVK

© 2009 Het Laatste Nieuws

Gisteren op de gemeenteraad heb ik me een aantal keer druk gemaakt om de twee maten en gewichten waar de meerderheid mee werkt.

Christoph Mouton kreeg tijdens zijn spreekrecht te horen dat het logisch is dat er niet gecommuniceerd wordt over maatregelen die nog niet genomen zijn. Dat zou een perfect te verdedigen antwoord geweest zijn, als Netwerk – het gemeenteblad – gisteren niet in de bus had gelegen.

In dat blad kon u lezen dat de gemeente zou besparen, maar toch nog investeringen doen zoals zonnepanelen, verwarming, toetreden tot de S-divisie van TMV enz…

Wel straf dat ik dat op woensdagmorgen moest lezen terwijl ik dacht als gemeenteraadslid die beslissingen ’s avonds te gaan nemen.

Voorzitter De Neve, bij deze nogmaals, u bent fout bezig. Twee maten en gewichten: communiceren als het u goed uitkomt en zwijgen als vermoord als het een hekel punt is. En u mag klagen dat ik op de man speel: het is de voorzitter van de gemeenteraad die verantwoordelijk is voor de communicatie over wat er in de gemeenteraad gebeurt.

En zeg nu zelf: Netwerk wordt niet in één dag klaargestoomd, dus die artikels zijn al minstens enkele weken oud. Het getuigt van arrogantie van de meerderheid om al zulke zaken te drukken voor er over gestemd wordt en is een kaakslag voor de democratie waar u zo de mond vol kan van hebben.

Wat zit de oppositie daar nog te doen? De beslissingen zijn al lang op voorhand genomen in achterkamertjes waar Groep 9910 vergadert. Alle commissies ten spijt, is er geen oor naar de inbreng van de oppositie.

Ik neem u dat kwalijk, omdat er ooit nog een moment was dat ik tenminste in uw oprechtheid geloofde (niet in die van de ganse Groep). Als u uw tak ernstig meent, kan u niet anders dan toegeven dat het het adagium “we communiceren niet over nog niet-genomen beslissingen” gisteren echt wel belachelijk klonk met Netwerk in de hand.

Als u trouwens werk wil maken van een gezonde samenwerking: amendementen moeten zeker mogelijk zijn. Ik was blij dat u na de schorsing tenminste eerlijk toegaf dat u in het verleden dit weigerde, maar u hebt daar uw redenen voor gegeven en ik aanvaard die.

Maar de huidige situatie waarbij ter zitting een reeks amendementen naar voor komen, maakt het moeilijk om ons degelijk voor te bereiden. Daarom stel ik voor dat u het huishoudelijk reglement wijzigt en als leidraad de werking in het Parlement volgt: amendementen moeten ook op voorhand ingediend worden (cfr toegevoegde punten) zodat ze met kennis ter zake (u verwees raadslid Bonami ook naar het feit dat een raadslid betaald wordt om zich te informeren) aan het debat kunnen deelnemen.

Als u de gemeenteraad terug op het niveau wil krijgen van het eerste jaar van de legislatuur, heb ik een tip voor u. Ook weer “gepikt” uit de werking van het Parlement. Creëer zoiets als de vergadering van de fractievoorzitters. Niet de commissie BKB, die dient voor andere zaken. De werking van de gemeenteraad zou los moeten staan van de uitvoerende macht (het college), maar in handen van de inrichtende macht (de gemeenteraad) zelf. Botsingen zoals gisteren en hetgeen ik hier aanklaag, zou best besproken worden in een vergadering met de fractievoorzitters en u zelf. Dan zou u echt als voorzitter van de gemeenteraad handelen en de belangen van de raad dienen, vóór die van het college.

De kogel is door de kerk: de opcentiemen, het deel van de onroerende voorheffing dat de gemeenten mogen innen, in Knesselare en deelgemeente Ursel stijgen volgend jaar van 1.300 naar 1.650. Een kleinere stijging dan verwacht, maar toch was de oppositie niet tevreden.

Erwin Mynsberghe

‘We staan voor een belangrijke gemeenteraad’, opende voorzitter Fons De Neve gisterenavond de dans in het gemeentehuis. Op de agenda stond de begroting van 2010, een begroting die niet zonder de grootste moeite in evenwicht werd gehouden. De inkomstenzijde van de gemeenteontvangsten vertoont namelijk al een paar jaar een scherpe daling terwijl de uitgaven bleven stijgen.

Kleinere stijging

Om daaraan een mouw te passen, werd op de gemeenteraad van november een stijging van de gemeentelijke opcentiemen van 1.300 naar 1.800 aangekondigd, maar tijdens de zitting trok de meerderheid die maatregel in om die nadien in een aparte financiële commissie te bespreken. De soep was blijkbaar wat te heet bevonden, waardoor de stijging afgezwakt werd naar 1.650.

De nieuwe en kleinere stijging was natuurlijk hét punt waarop de oppositie inhakte, maar niet enkel de oppositie. Voor het begin van de raad nam inwoner Christophe Mouton het woord tijdens het spreekrecht van de burger. Mouton had namelijk vierhonderd handtekeningen ingezameld tegen de stijging en hij wou wel eens weten hoe het bestuur tot de maatregel was gekomen.

‘Zijn er geen andere mogelijkheden?’ vroeg hij zich af. ‘En waarom is er nooit gecommuniceerd over de verhoging?’

Uitgaven te veel gestegen

Burgemeester Fredy Tanghe (Groep9910) repliceerde door te zeggen dat de uitgaven met anderhalf miljoen euro zijn gestegen terwijl daar geen evenredige inkomsten tegenover stonden. Voorzitter De Neve legde verder uit dat er niet gecommuniceerd wordt over maatregelen die nog niet zijn goedgekeurd.

Maar ook de oppositie kon zich niet vinden in de verhoging. Naast de ongewone manier van werken, hekelde David Geens (GVP) de maatregel omdat die ‘vooral jonge gezinnen in hun portefeuille treft’. Groen! had dan weer ‘een beetje begrip’, maar was principieel tegen omdat ze vonden dat de stijging jonge gezinnen zal tegenhouden om naar de gemeente te komen. Volgens de partij was de nieuwe personeelsbezetting de oorzaak van het tekort op de begroting. De meerderheid liet zich echter niet van de wijs brengen en zette het licht voor de stijging op groen.

© 2009 Corelio

De vorige gemeenteraad was een spektakel gemeenteraad. Groep 9910 verdaagde de punten omtrent de belastingsverhoging en riep een financiële commissie samen om te luisteren naar suggesties van de oppositie.

Daarna zijn ze er in tien dagen in geslaagd om een nieuwe begroting op te stellen en de geplande verhoging enigszins te temperen.

Dat ze bij dit alles de oppositie niet echt wilden betrekken, hebben ze nu wel bewezen. Normaal wordt een begroting uitvoerig besproken in de financiële commissie. Die is daarvoor zelfs in het leven geroepen. Zo hebben alle fracties de kans uitgebreid vragen te stellen in voorbereiding van de finale bespreking in de gemeenteraad.

Maar blijkbaar doen we ons werk te goed. Voorzitter Fons De Neve mag ieder jaar na nieuwjaar zwammen over samenwerking en zo, maar ofwel is hij een softie die zich laat doen door de burgemeester ofwel meent hij geen woord van wat hij zegt. Want nu mag zelfs de financiële commissie niet meer samenkomen.

Oppositie voeren wordt echt een zware opdracht. Groep 9910 ging de legislatuur in met de woorden dat het met hen allemaal anders zou worden. Maar intussen lijkt het alsof Schrans himself terug aan het roer staat. Geen communicatie meer, zoveel mogelijk dossiers achter gesloten deuren en de oppositie stokken in de wielen steken.

Ik ga dit weekend een vuurkorfje aansteken, lekker gezellig in de sneeuw. Als aansteekpapier gebruik ik het verkiezingsboekje van Groep 9910. Dat is toch totaal waardeloos geworden.

Ik hoop dat sommige 9910’ers eens deftig in de spiegel kijken en zich afvragen wat er nog overblijft van het project waar ze zich zo enthousiast hebben achter geschaard…