David Geens – De kunst van het mogelijke

Er komen alsmaar meer signalen dat loodgieter Dehaene misschien toch een oplossing zal aanreiken.

De kreten van Franstalige kant beloven alvast niet veel goeds.

Omdat ik zelf als CD

Sommige Vlamingen beginnen het BHV dossier als koude pap of ver-van-ons-bed show te ervaren. Da’s natuurlijk het gevolg van het constant uitstellen van een mogelijke oplossing. Slimme strategie van Leterme.

N-VA Vlaams-Brabant (daar waar het probleem zich dus situeert) heeft een mooie korte overzichtelijke <%media(20100413-bhv.pdf|folder)%> gemaakt met daarin nog maar eens de uitleg wat er schort in dit dossier.

Sommige Vlamingen beginnen het BHV dossier als koude pap of ver-van-ons-bed show te ervaren. Da’s natuurlijk het gevolg van het constant uitstellen van een mogelijke oplossing. Slimme strategie van Leterme.

N-VA Vlaams-Brabant (daar waar het probleem zich dus situeert) heeft een mooie kort

Ik wil eerst zeggen dat ik begrijp dat het voor geen enkel individu leuk is om ontslagen te worden. Persoonlijk is zoiets altijd een drama.

Maar economisch gezien moeten we aanvaarden dat bedrijven het soms goed doen en soms slecht doen. Vakbonden lijken daar geen rekening mee te houden. In goede tijden eisen ze hun “deel van de winst” op, want de werknemer heeft daarvoor gezorgd. In slechte tijden eisen ze “ondersteuning van de koopkracht” van de werknemers die het moeilijk krijgen.

Kortom, voor de vakbonden moeten bedrijven alsmaar uitgeperst worden. Ik wil het nog eens meemaken dat een vakbond oprecht zegt “ok, nu het wat minder gaat, gaan wij onze leden overtuigen om ook hun steentje bij te dragen”…

In het geval van Carrefour kwam mijn haar al helemaal recht toen ik vorige week op Radio 1 de vakbonden hoorden zeggen dat de directie loog in de vele antwoorden die ze gaven op de tweede ondernemingsraad. Meer bepaald ging het over het feit dat Carrefour gebonden is aan hogere loonkosten dan de concurrenten zoals Colruyt en Delhaize.

Eerst de feiten: hypermarkten vallen onder paritair comité 312, retailers vallen onder PC 202.01. Het verschil kort samengevat: 202.01 verdient 100 euro minder en werkt anderhalf uur per week meer en krijgt minder compensatie voor de obligate avond- en weekenduren die er bijhoren in de winkelsector.

Dat de vakbonden nu in een pamflet beweren:

Voor alle winkels: blokkering van de lonen tot wanneer de baremacurve van het PC 202 is bereikt (gedurende meerdere jaren, aldus de directie, en óók blokkering van de index, wat volstrekt onwettelijk is). Overbrengen van de hypermarkten naar het PC 202, verlaging van het overloon voor late uren (40% en 75% in plaats van 50% en 100%), afschaffing van het betaald kwartier, van de vakantiedagen die eigen zijn aan het bedrijf…

Eigenlijk wil Carrefour het personeel zoveel mogelijk uitpersen om de loonkosten onder die van zijn rechtstreekse concurrenten te krijgen. Carrefour vergeet daar echter vaak bij te zeggen dat zijn concurrenten ook CAO’s hebben die het lot van de werknemers verbeteren… CAO’s die de loonkosten op een vergelijkbaar niveau brengen!

staat volgens mij haaks op beweringen die ze maakten toen Carrefour in 2007 16 GB’s in een eerste golf sloot en terug heropenden onder franchise. Ze schreven toen:

Maar we hebben wel een zeer duidelijk zicht op de loon- en arbeidsvoorwaarden van de nieuwe personeelsleden en die zijn een heel stuk slechter dan voorheen”, luidt het in een persbericht. Zo komen de nieuwe personeelsleden in een ander paritair comité. Dit betekent dat het aanvangsloon 16,5 procent lager is dan vandaag. Voor een verkoopster met 22 jaar dienst bedraagt het verschil zelfs 40 procent, berekende de vakbond.

Beste vakbond,

wat zal het nu zijn? Is Carrefour duurder en hebben jullie dan (terecht) actie gevoerd in 2007 en 2008 tegen de hervorming tot franchise? Zo ja, dan liegen jullie deze keer.

Of omg

Ik wil eerst zeggen dat ik begrijp dat het voor geen enkel individu leuk is om ontslagen te worden. Persoonlijk is zoiets altijd een drama.

Maar economisch gezien moeten we aanvaarden dat bedrijven het soms goed doen en soms slecht doen. Vakbonden lijken daar geen rekening mee te houden. In goede tijden eisen ze hun “deel van de winst” op, want de werknemer heeft daarvoor gezorgd. In slechte tijden eisen ze “ondersteuning van de koopkracht” van de werknemers die het moeilijk krijgen.

Kortom, voor de vakbonden moeten bedrijven alsmaar uitgeperst worden. Ik wil het nog eens meemaken dat een vakbond oprecht zegt “ok, nu het wat minder gaat, gaan wij onze leden overtuigen om ook hun steentje bij te dragen”…

In het geval van Carrefour kwam mijn haar al helemaal recht toen ik vorige week op Radio 1 de vakbonden hoorden zeggen dat de directie loog in de vele antwoorden die ze gaven op de tweede ondernemingsraad. Meer bepaald ging het over het feit dat Carrefour gebonden is aan hogere loonkosten dan de concurrenten zoals Colruyt en Delhaize.

Eerst de feiten: hypermarkten vallen onder paritair comité 312, retailers vallen onder PC 202.01. Het verschil kort samengevat: 202.01 verdient 100 euro minder en werkt anderhalf uur per week meer en krijgt minder compensatie voor de obligate avond- en weekenduren die er bijhoren in de winkelsector.

Dat de vakbonden nu in een pamflet beweren:

Voor alle winkels: blokkering van de lonen tot wanneer de baremacurve van het PC 202 is bereikt (gedurende meerdere jaren, aldus de directie, en óók blokkering van de index, wat volstrekt onwettelijk is). Overbrengen van de hypermarkten naar het PC 202, verlaging van het overloon voor late uren (40% en 75% in plaats van 50% en 100%), afschaffing van het betaald kwartier, van de vakantiedagen die eigen zijn aan het bedrijf…

Eigenlijk wil Carrefour het personeel zoveel mogelijk uitpersen om de loonkosten onder die van zijn rechtstreekse concurrenten te krijgen. Carrefour vergeet daar echter vaak bij te zeggen dat zijn concurrenten ook CAO’s hebben die het lot van de werknemers verbeteren… CAO’s die de loonkosten op een vergelijkbaar niveau brengen!

staat volgens mij haaks op beweringen die ze maakten toen Carrefour in 2007 16 GB’s in een eerste golf sloot en terug heropenden onder franchise. Ze schreven toen:

Ik wil eerst zeggen dat ik begrijp dat het voor geen enkel individu leuk is om ontslagen te worden. Persoonlijk is zoiets altijd een drama.

Maar economisch gezien moeten we aanvaarden dat bedrijven het soms goed doen en soms slecht doen. Vakbonden lijken daar geen rekening mee te houden. In goede tijden eisen ze hun “deel van de winst” op, want de werknemer heeft daarvoor gezorgd. In slechte tijden eisen ze “ondersteuning van de koopkracht” van de werknemers die het moeilijk krijgen.

Kortom, voor de vakbonden moeten bedrijven alsmaar uitgeperst worden. Ik wil het nog eens meemaken dat een vakbond oprecht zegt “ok, nu het wat minder gaat, gaan wij onze leden overtuigen om ook hun steentje bij te dragen”…

In het geval van Carrefour kwam mijn haar al helemaal recht toen ik vorige week op Radio 1 de vakbonden hoorden zeggen dat de directie loog in de vele antwoorden die ze gaven op de tweede ondernemingsraad. Meer bepaald ging het over het feit dat Carrefour gebonden is aan hogere loonkosten dan de concurrenten zoals Colruyt en Delhaize.

Eerst de feiten: hypermarkten vallen onder paritair comité 312, retailers vallen onder PC 202.01. Het verschil kort samengevat: 202.01 verdient 100 euro minder en werkt anderhalf uur per week meer en krijgt minder compensatie voor de obligate avond- en weekenduren die er bijhoren in de winkelsector.

Dat de vakbonden nu in een pamflet beweren:

Voor alle winkels: blokkering van de lonen tot wanneer de baremacurve van het PC 202 is bereikt (gedurende meerdere jaren, aldus de directie, en óók blokkering van de index, wat volstrekt onwettelijk is). Overbrengen van de hypermarkten naar het PC 202, verlaging van het overloon voor late uren (40% en 75% in plaats van 50% en 100%), afschaffing van het betaald kwartier, van de vakantiedagen die eigen zijn aan het bedrijf…

Eigenlijk wil Carrefour het personeel zoveel mogelijk uitpersen om de loonkosten onder die van zijn rechtstreekse concurrenten te krijgen. Carrefour vergeet daar echter vaak bij te zeggen dat zijn concurrenten ook CAO’s hebben die het lot van de werknemers verbeteren… CAO’s die de loonkosten op een vergelijkbaar niveau brengen!

Ik wil eerst zeggen dat ik begrijp dat het voor geen enkel individu leuk is om ontslagen te worden. Persoonlijk is zoiets altijd een drama.

Maar economisch gezien moeten we aanvaarden dat bedrijven het soms goed doen en soms slecht doen. Vakbonden lijken daar geen rekening mee te houden. In goede tijden eisen ze hun “deel van de winst” op, want de werknemer heeft daarvoor gezorgd. In slechte tijden eisen ze “ondersteuning van de koopkracht” van de werknemers die het moeilijk krijgen.

Kortom, voor de vakbonden moeten bedrijven alsmaar uitgeperst worden. Ik wil het nog eens meemaken dat een vakbond oprecht zegt “ok, nu het wat minder gaat, gaan wij onze leden overtuigen om ook hun steentje bij te dragen”…

In het geval van Carrefour kwam mijn haar al helemaal recht toen ik vorige week op Radio 1 de vakbonden hoorden zeggen dat de directie loog in de vele antwoorden die ze gaven op de tweede ondernemingsraad. Meer bepaald ging het over het feit dat Carrefour gebonden is aan hogere loonkosten dan de concurrenten zoals Colruyt en Delhaize.

Eerst de feiten: hypermarkten vallen onder paritair comité 312, retailers vallen onder PC 202.01. Het verschil kort samengevat: 202.01 verdient 100 euro minder

Ik wil eerst zeggen dat ik begrijp dat het voor geen enkel individu leuk is om ontslagen te worden. Persoonlijk is zoiets altijd een drama.

Maar economisch gezien moeten we aanvaarden dat bedrijven het soms goed doen en soms slecht doen. Vakbonden lijken daar geen rekening mee te houden. In goede tijden eisen ze hun “deel van de winst” op, want de werknemer heeft daarvoor gezorgd. In slechte tijden eisen ze “ondersteuning van de koopkracht” van de werknemers die het moeilijk krijgen.

Kortom, voor de vakbonden moeten bedrijven alsmaar uitgeperst worden. Ik wil het nog eens meemaken dat een vakbond oprecht zegt “ok, nu het wat minder gaat, gaan wij onze leden overtuigen om ook hun steentje bij te dragen”…

In het geval van Carrefour kwam mijn haar al helemaal recht toen ik vorige week op Radio 1 de vakbonden hoorden zeggen dat de directie loog in de vele antwoorden die ze gaven op de tweede ondernemingsraad. Meer bepaald ging het over het feit dat Carrefour gebonden is aan hogere loonkosten dan de concurrenten zoals C

Ik wil eerst zeggen dat ik begrijp dat het voor geen enkel individu leuk is om ontslagen te worden. Persoonlijk is zoiets altijd een drama.

Maar economisch gezien moeten we aanvaarden dat bedrijven het soms goed doen en soms slecht doen. Vakbonden lijken daar geen rekening mee te houden. In goede tijden eisen ze hun “deel van de winst” op, want de werknemer heeft daarvoor gezorgd. In slechte tijden eisen ze “ondersteuning van de koopkracht” van de werknemers die het moeilijk krijgen.

Kortom, voor de vakbonden moeten bedrijven alsmaar uitgeperst worden. Ik wil het nog eens meemaken dat een vakbond oprecht zegt “ok, nu het wat minder gaat, gaan wij onze leden

Ik wil eerst zeggen dat ik begrijp dat het voor geen enkel individu leuk is om ontslagen te worden. Persoonlijk is zoiets altijd een drama.

Maar economisch gezien moeten we aanvaarden dat bedrijven het soms goed doen en soms slecht doen. Vakbonden lijken daar geen rekening mee te houden. In goede