David Geens – De kunst van het mogelijke

De laatste weken heb ik een rust gevonden die ik in jaren niet heb gehad. Na een reeks emailtjes van “dit kan je toch niet doen, denk aan ons dorp” na mijn bekendmaking over de lijstvorming, is mijn mailbox opgedroogd, zijn de telefoontjes gestopt, maar heb ik vooral mijn hoofd kunnen leegmaken.

Ik ben al sinds mijn achttiende politiek actief, voor en achter de schermen. Na 20 jaar is het misschien het wel eens goed wat afstand te kunnen nemen.

Ik kan niet ontkennen dat het gewoon eens deugd doet me een pak minder zorgen te maken en grinnikend rond te kijken naar de rest van de campagnes. Ook binnen de N-VA doet het deugd. Ik draai al een tijd mee en er zijn nu een pak nieuwkomers. Veel daarvan moeten de stiel nog leren en maken veel fouten. Ik ben niet het type van de schoonmoeder die kijvend met het vingertje wil staan zwaaien. Beschouw me eerder als de vader die goede raad zal geven als hij daar om gevraagd wordt.

Ik heb deze week dan ook mijn ontslag gegeven als arrondissementeel secretaris van N-VA Gent-Eeklo. Ook daar is het beter dat iemand anders de fakkel overneemt. Het kost me te veel moeite om me nog in te zetten met de inzet die men van mij gewoon was.

Ik geef toe dat er nog een reden meespeelt. Sinds enkele maanden ben ik geroepen als raadgever in het presidium van de gemeente Gent in de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Onze kerk – ook wel de mormoonse kerk genoemd – heeft geen betaalde clerus. Het zijn allemaal leken die taken vervullen ten dienste van hun medegelovigen.

De taak die ik nu heb opgenomen is een belangrijke stap in mijn leven die gewoon een verder zetting is van het dienstbetoon dat ik als idealist ook in de politiek heb willen volbrengen. Ik vind dat ik zoveel gekregen heb in mijn leven, dat het mijn taak is om iets terug te geven. 20 jaar heb ik dat gedaan via de politiek, hoewel dat soms heel moeilijk

De laatste weken heb ik een rust gevonden die ik in jaren niet heb gehad. Na een reeks emailtjes van “dit kan je toch niet doen, denk aan ons dorp” na mijn bekendmaking over de lijstvorming, is mijn mailbox opgedroogd, zijn de telefoontjes gestopt, maar heb ik vooral mijn hoofd kunnen leegmaken.

Ik ben al sinds mijn achttiende politiek actief, voor en achter de schermen. Na 20 jaar is het misschien het wel eens goed wat afstand te kunnen nemen.

Ik kan niet ontkennen dat het gewoon eens deugd doet me een pak minder zorgen te maken en grinnikend rond te kijken naar de rest van de campagnes. Ook binnen de N-VA doet het deugd. Ik draai al een tijd mee en er zijn nu een pak nieuwkomers. Veel daarvan moeten de stiel nog leren en maken veel fouten. Ik ben niet het type van de schoonmoeder die kijvend met het vingertje wil staan zwaaien. Beschouw me eerder als de vader die goede raad zal geven als hij daar om gevraagd wordt.

Ik heb deze week dan ook mijn ontslag gegeven als arrondissementeel secretaris van N-VA Gent-Eeklo. Ook daar is het beter dat iemand anders de fakkel overneemt. Het kost me te veel moeite om me nog in te zetten met de inzet die men van mij gewoon was.

Ik geef toe dat er nog een reden meespeelt. Sinds enkele maanden ben ik geroepen als raadgever in het presidium van de gemeente Gent in de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Onze kerk – ook wel de mormoonse kerk genoemd – heeft geen betaalde clerus. Het zijn allemaal leken die taken vervullen ten dienste van hun medegelovigen.

De taak die ik nu heb opgenomen is een bel

De laatste weken heb ik een rust gevonden die ik in jaren niet heb gehad. Na een reeks emailtjes van “dit kan je toch niet doen, denk aan ons dorp” na mijn bekendmaking over de lijstvorming, is mijn mailbox opgedroogd, zijn de telefoontjes gestopt, maar heb ik vooral mijn hoofd kunnen leegmaken.

Ik ben al sinds mijn achttiende politiek actief, voor en achter de schermen. Na 20 jaar is het misschien het wel eens goed wat afstand te kunnen nemen.

Ik kan niet ontkennen dat het gewoon eens deugd doet me een pak minder zorgen te maken en grinnikend rond te kijken naar de rest van de campagnes. Ook binnen de N-VA doet het deugd. Ik draai al een tijd mee en er zijn nu een pak nieuwkomers. Veel daarvan moeten de stiel nog leren en maken veel fouten. Ik ben niet het type van de schoonmoeder die kijvend met het vingertje wil staan zwaaien. Beschouw me eerder als de vader die goede raad zal geven als hij daar om gevraagd wordt.

Ik heb deze week dan ook mijn ontslag gegeven als arrondissementeel secretaris van N-VA Gent-Eeklo. Ook daar is het beter dat iemand anders de fakkel overneemt. Het kost me te veel moeite om me nog in te zetten met de inzet die men van mij gewoon was.

Ik geef toe dat er nog een reden meespeelt. Sinds enkele maanden ben ik geroepen

De laatste weken heb ik een rust gevonden die ik in jaren niet heb gehad. Na een reeks emailtjes van “dit kan je toch niet doen, denk aan ons dorp” na mijn bekendmaking over de lijstvorming, is mijn mailbox opgedroogd, zijn de telefoontjes gestopt, maar heb ik vooral mijn hoofd kunnen leegmaken.

Ik ben al sinds mijn achttiende politiek actief, voor en achter de schermen. Na 20 jaar is het misschien het wel eens goed wat afstand te kunnen nemen.

Ik kan niet ontkennen dat het gewoon eens deugd doet me een pak minder zorgen te maken en grinnikend rond te kijken naar de rest van de campagnes. Ook binnen de N-VA doet het deugd. Ik draai al een tijd mee en er zijn nu een pak nieuwkomers. Veel daarvan moeten de stiel nog leren en maken veel fouten. Ik ben niet het type van de schoonmoeder die kijvend met het vingertje wil staan zwaaien. Beschouw me eerder als de vader die goede raad zal geven als hij daar om gevraagd wordt.

Ik heb deze week dan

De laatste weken heb ik een rust gevonden die ik in jaren niet heb gehad. Na een reeks emailtjes van “dit kan je toch niet doen, denk aan ons dorp” na mijn bekendmaking over de lijstvorming, is mijn mailbox opgedroogd, zijn de telefoontjes gestopt, maar heb ik vooral mijn hoofd kunnen leegmaken.

Ik ben al sinds mijn achttiende politiek actief, voor en achter de schermen. Na 20 jaar is het misschien het wel eens goed wat afstand te kunnen nemen.

Ik kan niet ontkennen dat het gewoon eens deugd doet me een pak minder zorgen te maken en grinnikend rond te kijken naar de rest van de campagnes. Ook binnen de N-VA doet het deugd. I

De laatste weken heb ik een rust gevonden die ik in jaren niet heb gehad. Na een reeks emailtjes van “dit kan je toch niet doen, denk aan ons dorp” na mijn bekendmaking over de lijstvorming, is mijn mailbox opgedroogd, zijn de telefoontjes gestopt, maar heb ik vooral mijn hoofd kunnen leegmaken.

Ik ben al sinds mijn ach

Ons gemeentebestuur heeft ondanks het feit dat ik ze al jaren heb aangemaand om iets te doen voor Groen Ursel, nog nooit iets werkelijks ondernomen. Integendeel, ze hebben in het recente verleden vaak de inwoners van Groen Ursel bedrogen en tegengewerkt. Een paar maand geleden nog moesten ze een kortgeding inspannen om een document dat over hen ging, te mogen inkijken.

De reden waarom de gemeente dit document achterhield, is inmiddels duidelijk. Inmiddels is gebleken dat de burgemeester (en vroeger schepen, hij kan zich niet wegsteken achter het vorig bestuur) heel wat boter op het hoofd heeft door illegale bouwvergunningen uit te reiken en als vermoord te zwijgen dat de verkaveling in Groen Ursel vervallen was.

Resultaat: de huizen in Groen Ursel, zelfs als vakantiehuis, zijn niks meer waard want ze kunnen niet verkocht worden. Ondanks het feit dat het gemeentebestuur tot voor kort nog altijd aan de instrumenterende notarissen liet weten dat alles in orde was – quod non – kan nu niemand meer verkopen nu dit aan het licht is gekomen.

De gemeente heeft dus met volle medeweten illegale gronden laten verkopen en bebouwen. Logisch dat de bewoners hun geld terug willen en schadevergoeding eisen. De claim die nu ingediend is, bedraagt 15 miljoen euro. Als de gemeente dit ooit moet betalen, dan zijn we de facto failliet tenzij we de lasten naar de burgers doorschuiven.

Laat ik op één punt duidelijk zijn: de bewoners van Groen Ursel hebben de burgemeester en schepenen ook persoonlijk gedagvaard, want het gaat hier om herhaalde bewuste fouten. Zelf vind ik het al verkeerd dat wij als inwoners van Knesselare moeten opdraaien voor de kosten die zullen volgen (want hoewel men verzekerd is voor de gemeente, vind ik het niet kunnen dat de boosdoeners ook persoonlijk op kosten van de verzekering van de gemeente worden verdedigd).

Maar als de inwoners van Groen Ursel na een lange juridische strijd gelijk krijgen: denkt u dat Fredy Tanghe de rekening zelf zal betalen? Of zal die doorgeschoven worden naar onze portefeuille? 15 miljoen gedeeld door 3000 gezinnen: dat is 5000 eur

Ons gemeentebestuur heeft ondanks het feit dat ik ze al jaren heb aangemaand om iets te doen voor Groen Ursel, nog nooit iets werkelijks ondernomen. Integendeel, ze hebben in het recente verleden vaak de inwoners van Groen Ursel bedrogen en tegengewerkt. Een paar maand geleden nog moesten ze een kortgeding inspannen om een document dat over hen ging, te mogen inkijken.

De reden waarom de gemeente dit document achterhield, is inmiddels duidelijk. Inmiddels is gebleken dat de burgemeester (en vroeger schepen, hij kan zich niet wegsteken achter het vorig bestuur) heel wat boter op het hoofd heeft door illegale bouwvergunningen uit te reiken en als vermoord te zwijgen dat de verkaveling in Groen Ursel vervallen was.

Resultaat: de huizen in Groen Ursel, zelfs als vakantiehuis, zijn niks meer waard want ze kunnen niet verkocht worden. Ondanks het feit dat het gemeentebestuur tot voor kort nog altijd aan de instrumenterende notarissen liet weten dat alles in orde was – quod non – kan nu niemand meer verkopen nu dit aan het licht is gekomen.

De gemeente heeft dus met volle medeweten illegale gronden laten verkopen en bebouwen. Logisch dat de bewoners hun geld terug willen en schadevergoeding eisen. De claim die nu ingediend is, bedraagt 15 miljoen euro. Als de gemeente dit ooit moet betalen, dan zijn we de facto failliet tenzij we de lasten naar de burgers doorschuiven.

Laat ik op één punt duidelijk zijn: de bewoners van Groen Ursel hebben de burgemeester en schepenen ook persoonlijk gedagvaard, want het gaat hier om herhaalde bewuste fouten. Zelf vind ik het al verkeerd dat wij als inwoners van Knesselare moeten opdraaien voor de kosten die zullen volgen (want hoewel men verzekerd is voor de gemeente, vind ik het niet kunnen dat de boosdoeners ook persoonlijk op kosten van de verzekering van de g

Ons gemeentebestuur heeft ondanks het feit dat ik ze al jaren heb aangemaand om iets te doen voor Groen Ursel, nog nooit iets werkelijks ondernomen. Integendeel, ze hebben in het recente verleden vaak de inwoners van Groen Ursel bedrogen en tegengewerkt. Een paar maand geleden nog moesten ze een kortgeding inspannen om een document dat over hen ging, te mogen inkijken.

De reden waarom de gemeente dit document achterhield, is inmiddels duidelijk. Inmiddels is gebleken dat de burgemeester (en vroeger schepen, hij kan zich niet wegsteken achter het vorig bestuur) heel wat boter op het hoofd heeft door illegale bouwvergunningen uit te reiken en als vermoord te zwijgen dat de verkaveling in Groen Ursel vervallen was.

Resultaat: de huizen in Groen Ursel, zelfs als vakantiehuis, zijn niks meer waard want ze kunnen niet verkocht worden. Ondanks het feit dat het gemeentebestuur tot voor kort nog altijd aan de instrumenterende notarissen liet weten dat alles in orde was – quod non – kan nu niemand meer verkopen nu dit aan het licht is gekomen.

De gemeente heeft dus met volle medeweten illegale gronden laten verkopen en bebouwen. Logisch dat de bewoners hun geld terug willen en schadevergoeding eisen. De claim die nu ingediend is, bedraagt 15 miljoen euro. Als de gemeente dit ooit moet betalen, dan zijn we de facto failliet tenzij we de lasten naar de burgers doorschuiven.

Laat ik op één punt duidelijk zijn: de bewoners van Groen Ursel hebben de sche

Ons gemeentebestuur heeft ondanks het feit dat ik ze al jaren heb aangemaand om iets te doen voor Groen Ursel, nog nooit iets werkelijks ondernomen. Integendeel, ze hebben in het recente verleden vaak de inwoners van Groen Ursel bedrogen en tegengewerkt. Een paar maand geleden nog moesten ze een kortgeding inspannen om een document dat over hen ging, te mogen inkijken.

De reden waarom de gemeente dit document achterhield, is inmiddels duidelijk. Inmiddels is gebleken dat de burgemeester (en vroeger schepen, hij kan zich niet wegsteken achter het vorig bestuur) heel wat boter op het hoofd heeft door illegale bouwvergunningen uit te reiken en als vermoord te zwijgen dat de verkaveling in Groen Ursel vervallen was.

Resultaat: de huizen in Groen Ursel, zelfs als vakantiehuis, zijn niks meer waard want ze kunnen niet verkocht worden. Ondanks het feit dat het gemeentebestuur tot voor kort nog altijd aan de instrumenterende notarissen liet weten dat alles in orde was – quod non – kan nu niemand meer verkopen nu dit aan het licht is gekomen.

De gemeente heeft dus met volle medeweten illegale gronden laten verkopen en bebouwen. L