David Geens – De kunst van het mogelijke

Vergeet ouderwetse borden en affiches.

Modern campagnevoeren, dat moeten we doen. Bij N-VA durven we vernieuwend zijn, dus moeten ook onze campagnemiddelen nieuw en wervend zijn.

Daarom deze keer bij mij geen groot bord, maar wel een skytube om de aandacht te trekken.

Geslaagd? Beoordeel zelf:

[foldergallery folder=”wp-content/uploads/media/campagne2010/skytube/” title=””]

Volgende stap in de campagne 2.0: mijn folder.

Het wordt een A4 gevouwen tot een dubbele A5. Hieronder vind je de buiten- en binnenkant van de folder.

Reacties onderaan zijn welkom.

Laat ons eens wat web 2.0 technieken gaan gebruiken in deze campagne. We zijn per slot van rekening reeds 2010.

De interactieve macht aan de gebruiker: eigenlijk de basisvorm van democratie. Laat ik er op tijd mee beginnen, dus bij de start van mijn campagne.

Vanmorgen had ik een fotoshoot bij Serge Wailly in Ursel. 129 foto’s werden er gemaakt.

Ik heb minimaal twee foto’s nodig: een close-up voor mijn affiches en ik denk dat ik best een volledig staande foto kan gebruiken voor de folder.

Dus het woord en de keuze is nu aan u. Bekijk hier de resultaten van de fotoshoot. Dit zijn de onbewerkte foto’s zodat u werkelijk de eerste keuze kan maken. Lig dus niet wakker van de kadrering: de foto’s kunnen nog bijgeknipt worden. Als u trouwens bepaalde tips of voorkeuren daarbij wil geven, doe gerust.

Vermeld uw keuze en opmerkingen onderaan bij de reacties zodat ook anderen in discussie kunnen treden.

En hou de site in de gaten: ik ga nog meer keuze aan u laten.

13 wordt een speciaal getal. Op 13 juni trekken we naar de stembus voor cruciale verkiezingen. Ik ben zelf kandidaat, deze keer op de Senaatslijst, als kandidaat nummer… 13, jawel.

Dit worden de vierde verkiezingen waaraan ik deelneem, de derde in drie jaar tijd zelfs. Vorig jaar deed ik voor de N-VA al mee aan de Vlaamse verkiezingen, dit jaar wil ik mijn verantwoordelijkheid opnemen op de Senaatslijst.

Misschien lijkt dat een vreemde keuze en daarom wil ik ze even toelichten.

Ten eerste doe ik mee aan de federale verkiezingen, omdat ik er van overtuigd ben dat je enkel voor een degelijke hervorming kan gaan als je vanuit die federatie zelf daaraan meewerkt. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat ons land dringend hervormd moet worden. In de huidige samenwerking met Wallonië kunnen we echt niet verder. Het is hoog tijd voor verandering.

Ik begrijp dat veel mensen daar misschien schrik van hebben, zeker in het zuiden van België. Maar ik ben er van overtuigd dat een hervorming beide landsdelen enkel maar zullen versterken.

Ik ben altijd een voorstander van het adagium “goede afspraken maken goede vrienden”. Dat is volgens mij de meest elementaire zaak die we moeten doen met de franstaligen: duidelijke afspraken maken. Ik denk dat we best naar een model gaan waarin we niet langer een enorme versnippering aan bevoegdheden hebben, vaak zelfs op verschillende niveau’s. Laat het ons gewoon simpel houden: de regio’s zijn het best geplaatst om de meeste zaken van het dagelijks bestuur uit te oefenen. Vlaanderen moet zelf het heft in handen nemen om de dingen te kunnen doen die specifiek Vlaamse problemen zijn.

Daar bovenop moeten we dan beslissen wat we nog samen doen. Sommige zaken zullen nog door een confederaal België behandeld kunnen worden. Andere zaken horen zelfs thuis of Europees niveau.

Neem bijvoorbeeld defensie. Ik ben er van overtuigd dat we uiteindelijk een Europees leger moeten oprichten om de mondiale uitdagingen van deze eeuw aan te kunnen, maar in afwachting van die verdere integratie zou het al te gek zijn dat Vlaanderen nu plots een Vlaams leger zou moeten oprichten. Zoiets kan dus best Belgisch geregeld worden in de hoop dat we dit ooit Europees gaan aanpakken.

En zo kan ik nog wel enkele zaken noemen.

Daarnaast zijn er ook enkele materies die nu nog federaal geregeld zijn die me enorm bezighouden. Economie en meer bepaald alles omtrent infrastructuur houdt me enorm bezig. Met die materie ben ik ook al een tijd achter de schermen bezig. Ik ben onder andere bestuurslid van ISPA vzw. Dit is de belangenvereniging van Internet providers. ISPA is vaak bezig om vanuit de sector mee te werken aan wetgeving omtrent internet, zoals inperken van cybercriminaliteit, kinderporno, spam, maatregelen tegen online pesten, … maar tegelijk ook bezorgd om de digitale kloof te dichten.

Reeds van de jaren negentig houdt me dat bezig. Onze stevige Vlaamse economie verandert snel (maar soms nog te traag) naar een kenniseconomie, waar een goede IT-infrastructuur een even grote rol speelt als mobiliteit dat speelt in bijvoorbeeld geschiktheid voor industrie. We moeten voldoende maatregelen nemen om iedereen op verantwoorde en vooral betaalbare wijze te laten deelnemen aan de samenleving. Ik huiver er van dat, zoals onlangs iemand me zei, men aan bepaalde informatie niet aankan omdat er in de advertentie van de overheid enkel een www vermeld stond en dat een belangrijk deel van die doelgroep eigenlijk geen internet had.

En mijn derde reden is eerlijk gezegd gewoon politiek geïnspireerd. Als gemeentepoliticus ervaar ik elke maand opnieuw hoeveel meer je gedaan krijgt als je binnen een grote partij samenwerkt en niet enkel lokaal actief bent. Dus kan ik als fractieleider in de gemeenteraad beter mijn taak uitvoeren als ik goeie banden onderhou met een nationale partij en met mensen die namens die partij zetelen of zelfs minister zijn. Dus als de partij mij nodig heeft om in het Meetjesland de lokale kandidaat te zijn, dan beschouw ik dat als een plicht om dat te doen. Niet alleen voor Knesselare, maar voor het ganse Meetjesland.

Woord houden

En net zoals vorig jaar is mijn belangrijkste boodschap “woord houden”. In 2007 heb ik als CD&V’er mijn woord gegeven in de campagne dat er iets moest veranderen. Als er in drie jaar nu iets duidelijk is geworden, is het wel dat de CD&V dat niet gedaan heeft, maar soit, dat is hun zaak.

Ik wil wel consequent verder werken aan wat er toen beloofd is: meer Vlaanderen, niet omdat ik een navelstaarder ben, wel omdat het nodig is oplossingen op maat uit te werken.

Campagne

De campagne is bij deze dus gestart. Ze zal kort en krachtig zijn. Veel tijd voor massa’s drukwerk, tientallen markten, hopen borden en zo is er niet, tenzij met voldoende hulp. Dus je hoort mij al komen: wie een handje wil toesteken, is van harte welkom. Er is heel wat te doen: affiches verdelen, folders bussen, aanbevelingsbrieven schrijven, … Alle hulp, hoe klein of groot ook, is welkom. Mail dus gerust naar [email protected].

Le-ter-mi-nus.

Zo geschreven, zo gesplitst. Op minder dan 5 minuten en onverwijld.

De geschiedenis nog eens beschrijven, hoef ik niet te doen. Surf naar eender welke nieuwssite en je kan de volledige chroniek nalezen. Ik geef gewoon enkele bedenkingen mee.

Eerst over Alexander De Croo. De commentaar van Luc Van der Kelen in Het Laatste Nieuws schreef het in enkele treffende zinnen.

Respect voor gemaakte afspraken, het is in de politiek een ongewoon fenomeen geworden. […] Dat is de omgekeerde wereld. Iemand die zich na drie jaar van misgelopen afspraken wil houden aan een plechtige overeenkomst, op papier, en nog twee keer een verlenging toestaat, wordt uitgemaakt omdat hij zich wil houden aan het gegeven woord. De moraliteit van de politici moet wel heel diep gezonken zijn.

We (wij allemaal) vinden het normaal dat politiek een vies spelletje is geworden. Het is, zoals Van der Kelen zegt, de omgekeerde wereld waarin woord houden als onverantwoord wordt beschouwd.

Los van het feit of De Croo zich liet leiden door politiek (partij)eigenbelang (“Hij ging toch wel voor het belang van zijn partij zeker. Een misdrijf. Nogmaals, wat een gehuichel. Is er één partijvoorzitter die niet gaat voor het belang van zijn partij?” dixit Van der Kelen), hij is ook in mijn achting gestegen. Als ondernemer heb ik uiteraard altijd voorliefde voor een echt liberaal beleid, maar de drie decennia die Verhofstadt aan de leiding stond, was de VLD in mijn ogen ver afgedwaald van het echte liberalisme. Misschien dat met deze voorzitter en ondervoorzitter daar verandering in komt.

Makkelijk zal het duidelijk niet zijn, want terwijl Alexander De Croo nog aan het uithijgen was van zijn spurtoverwinning, verkwanselde partijgenoot en -krokodil Patrick Dewael de zege door niet door te drukken en het parlement op zijn honger te laten zitten. Van een kamervoorzitter zou je toch eerder verwachten dat hij het belang van de Kamer (hét instituut van onze democratie) voorrang zou geven op de grillige wensen van de ondemocratische vorst? Quod non.

Maar terug naar Leterme, de man waarop ik ooit mijn hoop had gesteld (samen met 800.000 andere Vlamingen). Vijf minuten politieke moed, onverwijld, … zucht. Wat een ellendig hoopje schiet daar van over. Wederom in Het Laatste Nieuws (een krant waar tegenwoordig volgens mij te weinig plaats wordt gegeven aan goede politieke journalistiek), las ik vanmorgen een goed interview met Tobback. Daaruit ook enkele uitspraken waar ik me kan in vinden (zelfs al komen ze van een socialist, maar tenminste nog een echte rooie en geen kaviaarsocialist):

Leterme is een politieke charlatan. Ofwel is hij uiterst dom, ofwel is hij al jaren bezig de kluit te belazeren. […] Enfin, ik ga stoppen met die analyse, want ik begrijp hem niet, Leterme. En dat is maar best ook, want als ik hem wél begreep, zou ik hoogstwaarschijnlijk tot hele lelijke conclusies moeten komen. […]

CD&V was klaar om in te binden, vermoed ik. Daar zat nochtans straf spul tussen. Een klap in het gezicht van de Vlaamse regering, want de N-VA van Bart De Wever zou dat nooit aanvaarden. Conclusie: blijkbaar staat CD&V klaar om Kris Peeters op te offeren. Mocht Peeters zich ooit de illusie hebben gemaakt dat ze hem doodgraag zien, in zijn partij, dan is hij daar nu van verlost.

Het probleem ligt niet alleen bij Leterme, maar wel bij de ganse top van de CD&V (die de afgelopen vijf jaar is geselecteerd door de keizer zelf). Tegenspraak duldt hij niet (kijk maar naar wat mij is overkomen) in eigen partij, maar daar buiten is hij een pantoffelheld. Een non meer of minder, hij tilt er niet aan. Premier op papier, maar in werkelijkheid een handpop van het politieke echtpaar Di Rupo-Milquet (de dag dat je die twee gesplitst krijgt samen met een splitsing van het koppel Reynders-Mangain, dan pas zal je BHV kunnen splitsen).

Is dit alles een crisis waard? Ja, want het is tijd om te zeggen “tot hier zijn we samen gegaan, maar nu moeten we stoppen”. Dit gaat niet over BHV, maar over de fundamenten over hoe wij een staatsbestuur mogelijk zien. Territorialiteitsbeginsel versus personaliteitsbeginsel. Minder overheid versus meer overheid. Goed bestuur tegenover geen bestuur.

Ik hoop dat als er verkiezingen komen, dat de N-VA dat duidelijk kan maken in haar campagne. Het gaat niet over BHV, het gaat over het disfunctioneren van de Belgische staatsstructuren. Als dat geen crisis waard is, wat dan wel?

Er komen alsmaar meer signalen dat loodgieter Dehaene misschien toch een oplossing zal aanreiken.

De kreten van Franstalige kant beloven alvast niet veel goeds.

Omdat ik zelf als CD&V’er het indertijd niet vond kunnen dat de CD&V haar belofte brak (en mijn daarop volgende defenestratie), heb ik mijn bezorgdheid nog eens willen delen met een pak CD&V mandatarissen.

Daarom stuurde ik volgende mail aan de 1906 CD&V’ers uit <%media(2010-04-cdenv-emailadressen.csv|dit bestand)%>:

Beste ,

Ik stuur u deze email om mijn bezorgdheid te uiten over de hopelijk op handen zijnde splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde (BHV).

Mijn eerste bezorgdheid is of we wel van een evenwichtige oplossing kunnen spreken als de besprekingen en onderhandelingen niet op een evenwichtige manier zijn gebeurd. Aan Franstalige kant zit immers het FDF mee aan tafel, aan Vlaamse kant ontbreekt de N-VA.

Is het niet spijtig om in de eerste plaats vast te stellen dat de partner waarmee u samen de vorige federale verkiezingen (nota bene, zonder splitsing van BHV de laatste rechtsgeldige federale verkiezing) gewonnen hebt met de belofte van “5 minuten politieke moed” nu niet mee uitgenodigd wordt aan de tafel van de koninklijk onderhandelaar Dehaene, nochtans een CD&V’er, met ervaring als burgemeester van een gemeente uit de rand die last heeft van de verfransing?

Kan men van een evenwicht spreken als er op dit moment geen evenwicht is in de “meerderheid”? Vlamingen worden verweten hun numerieke meerderheid te misbruiken, maar we zitten eigenlijk in de minderheid in de federale regering. Waar is de tijd van “dan bevechten we u van Opgrimbie tot De Panne”?

Is het niet te verwachten dat deze twee feiten alleen al op zich enkel kunnen inhouden dat de splitsing van BHV altijd ten nadele van de Vlamingen zal zijn? Hoe kan een evenwichtig akkoord uit de bus komen indien beide partijen niet gelijkwaardig aan de onderhandelingstafel zitten?

Ik hoop trouwens dat u het woordje “evenwicht” en “numerieke meerderheid” in gedachten zal houden wanneer het Brussels parlement een belangenconflict zou inroepen (waarbij de Franstalige meerderheid haar meerderheid tegen de zin van de Vlaamse minderheid zou gebruiken en dus zou doen net wat ze ons verwijt), evenals in de voorwaarden omtrent de gegarandeerde vertegenwoordiging van de Vlamingen in Brussel.

Ik wil u ook herinneren aan de meervoudige gedane belofte om BHV te splitsen zonder het betalen van een prijs. Het uitbreiden van faciliteiten, uitbreiding van Brussel, corridors, inschrijvingsrechten, enzovoort… zijn allemaal prijzen.

Moet er in dit land sinds kort een prijs betaald worden om gewoon de wet uit te voeren. Geldt voor onze Franstalige vrienden niet evenzeer “dura lex sed lex”?

Ik ben er trouwens niet van overtuigd dat dit alles tot een crisis moet leiden. Zouden de Franstaligen echt riskeren dat de opinie in Vlaanderen nog verstrakt en de verkiezingsuitslag de V-partijen een geweldige meerderheid bezorgen? Zouden ze niet eerder gerustgesteld zijn dat als de Vlaamse partijen gewoon het huidig wetsvoorstel stemmen, zodat zij aan hun kant van de taalgrens kunnen zeggen “we hebben alles geprobeerd, tevergeefs, maar nu terug naar de orde van de dag”?

Het belangrijkste echter is dat ik aan u persoonlijk wilde vragen of u als CD&V’er het eens kan zijn dat de gemaakte belofte van 5 minuten politieke moed, geen prijs te betalen enz… van geen tel meer is? Ik heb zelf het CD&V-congres meegemaakt waar ruim 30% van de aanwezigen stemde tégen verdere deelname aan de regering en vóór de verderzetting van het kartel met de N-VA.

Ik denk dat uw achterban dat nog steeds niet is vergeten. Belofte maakt schuld en misschien kan u als CD&V mandataris mijn (en hopelijk) uw bezorgdheid duidelijk maken aan uw partijtop, in de hoop dat er zo niet in extremis fatale toegevingen worden gedaan om recht te verkrijgen.

Ik hoop van u persoonlijk de verzekering te krijgen dat u binnen uw partij voluit gaat voor een rechtvaardige splitsing van BHV.

Met vriendelijke groeten,

David Geens

Voor wie zich geroepen voelt, u kan uw bezorgdheid ook delen met deze CD&V’ers.

Ik zal trouwens onderaan de antwoorden die ik kreeg op mijn oproep weergeven (tenzij de respondent me verzoekt hun antwoord niet mee te delen).

—

Ik deel uw bezorgdheid.

Als lid van de VVB had ik ook de vraag gekregen om bezorgd te zijn en die bezorgdheid te delen met andere CDenV-ers.

Met vriendelijke groeten,

——————–

Bart Coopman | Burgemeester

T 015 61 88 81

Gemeente Zemst

De Griet 1, 1980 Zemst

—

Dag David,

Bedankt voor je mailtje. Ik heb het aandachtig gelezen maar ik ben helaas niet in de positie om de beslissingen daaromtrent te nemen.

Ik heb alle vertrouwen in Dehaene en hoop dat hij slaagt in zijn opdracht.

met vriendelijke groeten,

Phaedra Van Keymolen

—

Van: Hilde Demedts [[email protected]]

Ben het volledig eens met uw visie!

Ook de partijtop in Kortrijk is vaak “zonder Vlaamse moed” sorry…

—

Dag David,

bedankt voor uw mailtje. Mag ik vragen hoe u bij mij terecht gekomen bent ?

Ik ben maar een simpel gemeenteraadslid van HodB, de laatste persoon in de rij van de meerderheid.

En wij hebben nog een heel goeie samenwerking met NV-A.

Maar aan onze partijtop heb ik niet veel te zeggen. Ik heb mij geëngageerd om mij in te zetten voor de gemeente en als beginneling in de politiek vind ik dat nu al een hele prestatie. Ik had nooit gedacht dat ik ten eerste al verkozen zou geraken laat staan dat ik zou zetelen in de gemeenteraad van HodB.

Met vriendelijke groeten,

Ilse, Vermeulen

—

Dag David

Alhoewel ik u niet persoonlijk ken, wil ik toch antwoorden op uw bericht.

Ik en mijn collega’s uit Ternat staan nog altijd achter de splitsing van BHV, het symbooldossier, en dat samen met onze kartelpartner NVA Ternat.

Dat weet men ook in de partijtop.

Maar mag ik toch volgende bedenking: er zal volgens mij altijd een compromis moeten gesloten worden. En dat moet zeker evenwichtig zijn.

Ik ben er van overtuigd dat wanneer er inschrijvingsrecht komt voor de franstaligen uit de faciliteitengemeenten, wat een toegeving is, maar die weinig effekt zal hebben omdat de betrokkenen niet de moeite zullen doen om zich te verplaatsen. Bijvoorbeeld franstaligen uit Wemmel of Sint Genesius Rode, die zich inschrijven, moeten ook daadwerkelijk in Brussel gaan stemmen en moeten zch dus verder verplaatsen dan normaal. Daarbij komt dan ook dat de franstalige kopstukken geen stemmen meer kuinnen afsnoepen in Vlaams Brabant.

Voor mij is inschrijvingsrecht een “pyrrusoverwinning” en die mogen ze dan hebben van mij.

Met Vriendelijhke groeten

Pierr Coffé

—

Geachte,

Ik geef uw bezorgdheden door aan onze Vlaamse en Nationale vertegenwoordigers.

Groeten

Guy Leleu

Schepen van mobiliteit en infrastructuur

Grote Markt 54

8500 Kortrijk

—

Beste David,

In principe antwoord ik nooit op ‘massa-mails’, maar nu toch even dit: wat is de reden van uw oproep? Wat is de inhoudelijke boodschap?

Ik heb 25 jaar als Vlaming in Brussel 19 gewoond, en woon nu, ook al meer dan 25 jaar als Vlaming en CD&V oppositieleider in de rand rond Brussel, meer bepaald in Hoeilaart.

Als overtuigd Vlaming doet het me telkens zeer dat mensen die het goed bedoelen – zoals U – zoveel nietszeggende woorden gebruiken om posities in te nemen die niemand vooruithelpen. Ik erger mij al jaren aan de opruiende, maar inhoudsloze taal van Olivier Maingain, maar vind het triest dat nu ook bepaalde Vlamingen in dat stramien meelopen.

Indien het slechts 5 minuten tijd of moed zou kosten, had men de splitsing evengoed mee kunnen opnemen in het Egmontpakt. Maar pakten of overeenkomsten zijn spijtig genoeg niet te vatten in een oneliner. Ik had liever gelezen hoe U de splitsing nu juist zag? Hoe U in de verschillende materies de uitdoving van de faciliteiten wil organiseren, de Hoofdstad tot haar huidige grenzen wil behouden, en de kieskring splitsen met een wet die uitvoerbaar is.

Mvg

Eddy BOYDENS

—

Beste David,

Ik kan uw mening delen en ik zal zeker in onze partij erop hameren om eens eindelijk

“vijf minuten politieke moed” te durven tonen.

Ik hoop dat men nu eens eindelijk het been stijf houdt.

Groetjes Bèr

—

Beste David,

Bedankt voor je bericht.

Ik deel je oprechte bezorgdheid en ik hoop dat mijn partij voluit gaat voor een rechtvaardige splitsing van BHV.

Beste groeten,

Axel Boen

—

Beste vriend,

Dank voor boodschap. De zekerste manier om BHV NIET te splitsen is het wetsvoorstel in het federale parlement goed te keuren: Vlamingen tegen franssprekenden. Deze communautaire stemming leidt in elk geval tot de val van de regering. De koning kan een door het parlement gestemd voorstel NIEt ondertekenen en uitvaardigen als de regering ontslagnemend is. BHV wordt dus niet gesplitst. Er moet dus in elk geval worden onderhandeld.

Het openen van een politieke crisis dreigt ons in een Griekse toestand te brengen: het Belgische staatskrediet zal worden ondermijnd (met een openbare schuld van meer dan 100%); de rentevoeten zullen stijgen, de investeringen dalen en de werkloosheid toenemen.

Persoonlijk vind ik ook dat de splitsing de beste oplossing is en dat het toekennen van electorale faciliteiten

aan de franstaligen en de Vlamingen in de BRusselse rand perfect verdedigbaar is. Vergeet niet dat ook de Vlamingen hier belang bij hebben, zo niet verliezen ze in de Kamer twee zetels van Brusselse Vlamingen, die thans stemmen halen in Vilvoorde-Halle. Hierbij moeten we bedenken dat in tenminste een dozijn Vlaamse gemeenten rond Brussel een meerderheid van de bewoners franstalig is (70 à 80% in de 6 faciliteitengemeenten) en de Vlamingen in de gemeenteraden in de minderheid zijn.

Zeer hartelijk,

Mark Eyskens

www.eyskens.com

—

Beste David

Ik deel uw bezorgdheid.

Wat de verkiezingsbeloftes betreft: iedereen die iets van het politieke spel afweet beseft wat beloftes tijdens campagnes “maar” betekenen. Dat is heel spijtig, maar dat is de realiteit. Eens de “stemmen” binnen zijn, moet een regering worden gevormd en begint het spel van het zoeken naar haalbare compromissen tussen mogelijke meerderheidspartijen. Ieder van ons weet dat de Franstaligen zogoed als elke mogelijke regeringsvorming die ernstig werk wilde maken van BHV, hebben onmogelijk gemaakt TENZIJ de Vlamingen een serieuze prijs wilden betalen. We herinneren ons allemaal het lange politieke vacuüm in ons land. Uiteindelijk werd Leterme aan de kant geschoven (die nog “iets” van de gedane beloftes wilde waarmaken) en kwam Van Rompuy met een regering die zich met alles behalve BHV zou bezighouden. BHV dreigde immers het land te doen exploderen. JL Dehaene kreeg dan de leuke opdracht te zoeken naar een haalbaar compromis voor BHV. Zoals jij schrijft zullen de Vlamingen inderdaad enkele “prijzen” moeten betalen.

Wat is het alternatief? Ofwel willen we doorgaan met België en dan kunnen we enkel zwaar te betalen compromissen sluiten. De vraag is dan hoelang dit kan blijven duren. Ofwel gaan we radicaal voor de splitsing.

Blijkbaar willen de grote meerderheidspartijen nog steeds voor de eerste mogelijkheid gaan. De tweede mogelijkheid stelt het enorme probleem van Brussel.

Onze “grote” staatslieden zullen de knopen moeten doorhakken. Als het er op aankomt zal het toch gaan om de “belangen” van de meest machtigen…

Wij kunnen enkel hopen op de integriteit van de CD&V-topmensen en staan zelf, denk ik, machteloos.

Met vriendelijke groeten

Mia De Meyer

—

David,

Om BGV te splitsen is een onderhandelde oplossing nodig. Een wetsvoorstel dat de ene taalgroep tegen de andere gestemd wordt, kan niet ondertekend worden door de Koning, omdat de regering vooraf zal gevallen zijn. Dat is een eenvoudige grondwettelijke realiteit.

Het is jammer dat Uw partij daar compleet aan voorbij gaat en de Vlamingen poogt wijs te maken dat het anders is.

Wel deel ik Uw vraag naar een rechtvaardige splitsing, en dus niet een eenzijdige splitsing.

Peter Defreyne

—

Dag David,

Voor zover ik weet is JLD niet met het FDF aan het onderhandelen maar wel met MR waar dat FDF deel van uitmaakt. Indien N-VA het kartel niet in volle bankencrisis had laten springen zou het nu uiteraard rechtstreeks bij de onderhandelingen zijn betrokkenen. Maar goed, deze discussie is al vaak gevoerd.

Het Vlaams Regeerakkoord bevat voldoende grendels om geen onaanvaardbare toegevingen te doen voor de splitsing van BHV. Maar niet onderhandelen en op het stemknopje drukken is de beste garantie om BHV NIET te splitsen. Dat heeft niets te maken met trouw aan het gegeven woord, met meer of minder Vlaams gezind zijn, maar is gewoon een vaststelling.

Ik blijf bij de stelling van het door mij steeds gewenste ( en thans nog steeds betreurde) kartel dat B-H-V moet worden gesplitst om de verfransing van Vlaams-Brabant een halt toe te roepen. Ik wacht dus met groeiend ongeduld op wat JLD zal op tafel leggen.

Met Vlaamse groet,

Ward Kennes

Burgemeester van Kasterlee

Vlaams volksvertegenwoordiger

—

Beste David,

Eerst en vooral kan ik je zeggen dat ik je bezorgdheid volledig deel.

De burgemeesters hebben er àlles voor gedaan om BHV gesplitst te krijgen en dit zonder prijs.

Dit dossier wordt nu echter op een hoger échelon behandeld. Ook wij moeten verder afwachten wat Dehaene kan bereiken.

Dit neemt niet weg dat Michel Doomst en ikzelf tot begin deze week nog signalen zijn blijven geven aan de CD&V-partijtop en aan de koninklijk onderhandelaar.

Het is ook niet voor niks dat ik in februari 2010 persoonlijk het voorstel aan onze gemeenteraad gedaan heb om nogmaals een motie goed te keuren waarin wij nog eens al onze vroegere stellingnames omtrent BHV in herinnering hebben gebracht. Deze motie werd trouwens doorgestuurd aan o.a. Yves Leterme en aan Jean-Luc Dehaene.

Persoonlijk heb ik het ook altijd erg betreurd dat het kartel CD&V/N-VA afgesprongen is maar ook die zaken worden boven onze hoofden geregeld.

Ik kan u gerust stellen : samen met Michel Doomst volg ik dagelijks met argusogen al wat er in de pers komt omtrent de evolutie BHV. Samen blijven wij binnen onze partij vechten voor een rechtvaardige splitsing BHV en blijven wij de nodige signalen geven. Ik geef echter toe dat wij ons meermaals onmachtig voelen omdat we goed beseffen dat de strijd de laatste weken door “de grote legumes” en boven onze hoofden gevoerd wordt en wij, als kleine burgemeesters, niet op alles een impact meer (kunnen/mogen) hebben.

Bedankt alleszins voor uw mailtje en uw bekommernis, die ik volledig deel.

Nog een prettig weekend.

Lieve Vanlinthout

Burgemeester-provincieraadslid

P.S. Ik zend je mailtje en mijn antwoord erop door naar Michel Doomst, burgemeester-volksvertegenwoordiger van Gooik zodat ook hij op de hoogte is van jouw bekommernis.

—

Beste David,

Uw mail in goede orde ontvangen en met bijzondere aandacht gelezen.

Ik doe mijn best om mijn steentje bij te dragen tot dit debat.

Met vriendelijke groeten,

Lieven Lybeer

Wnd. Burgemeester

—

Beste David,

Dat kan ik u, wat mij betreft, verzekeren.

vriendelijke groeten,

Els Schelfhout

Senator

—

Beste David,

de beloften die je aanhaalt zijn vaak sterke taal en gevleugelde woorden die volksvertegenwoordigers gebruiken in de pers, maar die vaak verkeerd landen.

Ik deel uw bezorgdheid omtrent de communautaire sores in ons delicaat samengestelde land…

Echter: ‘Divide et impera’ of ‘verdeel en heers’ is wat nu gaande is. Alleen is nog de vraag wie of wat gaat heersen. Iedereen is bezig met op elkaar te schieten: Vlamingen, Walen, Brusselaars, gerechtelijke, morele en politionele autoriteit, het koningshuis, alles en iedereen moet eraan geloven.

Als je wat nu gaande is, bekijkt op de lange termijn, is het toch te gek voor woorden dat ons land maandenlang werd en wordt gegijzeld door de splitsing van een kieskring…

In plaats van éénzijdig wetsvoorstellen en tegen een minderheid of meerderheid te doen, zouden we beter de handen in elkaar slaan.

Ik denk dat de Belgische spreuk ‘ééndracht maakt macht’, ook voor ons, Vlamingen geldt. Niet éénzijdig. Ook ‘L’Union fait la force’. Een coöperatief federalisme dringt zich op.

Binnen Europa en de wereld kunnen we enkel meetellen als we samenwerken.

met Wijnegems-Antwerps-Vlaams-Belgisch-Europese groet,

Christof De Mol,

gemeenteraadslid Wijnegem

—

Beste David, lokaal werken wij nog schitterend samen met onze kartelpartner NVA. Dat zal zo blijven.

Niet in het minst omdat mijn Vlaamse reflex deze van velen, ook binnen NVA overtreft.

Op federaal vlak zal ik er dan ook alles aan doen om de rechtmatige Vlaamse eisen kracht bij te zetten.

Als het kan (voorlopig nog) met de Walen en als het moet zonder hen.

Met vriendelijke groeten,

Mark Verhaegen

Burgemeester – Volksvertegenwoordiger

—

Geachte,

Hartelijk dank voor uw mail . Ik deel zeker uw bezorgdheid ivm de splitsing en zal er zeker op toezien dat in de mate van het mogelijke de CD&V top geen toegevingen doet aan de Franstaligen!

Met vriendelijke groeten ,

Kathleen De Bondt

—

Beste David,

Bedankt voor uw mailtje. Wat is uw link met dit dossier? Actief in de politiek of in de vlaamse beweging?

Vriendelijke groeten,

Joris Billen

Voorzitter JONG CD&V Limburg

—

Dag David

Zoals u misschien weet ben ik raadslid in het district Deurne. BHV is absoluut geen materie die op het niveau van het district Deurne behandeld wordt, aangezien het geen bevoegdheid is van het district, evenmin van de stad Antwerpen.

Uiteraard hoop ik samen met u op een rechtvaardige uitkomst in dit dossier.

Met vriendelijke groeten,

Steven Leyder

fractieleider CD&V/N-VA Deurne

—

Beste David,

Dank voor uw mail. Alvorens uitspraken te doen wens ik alvast tot heden het vertrouwen in JL Dehaene te bevestigen en ben ervan overtuigd dat een evenwichtig voorstel zal worden voorgelegd.

Vriendelijke groeten

Henk Heyerick

Burgemeester

—

Dag David,

ik heb jouw mail goed ontvangen.

Het is door de stemming in de commissie Binnelandse Zaken onder mijn voorzitterschap dat het dossier voor het eerst een ontwerp is geworden.

Velen spannen zich in – waaronder ikzelf – om het dossier tot een goed einde te brengen.

Koelbloedigheid (zoals bij de stemming in november 2008 ) zal ons het verst brengen.

Groeten,

Pieter De Crem

—

Beste David,

Bedankt voor uw mailtje. Wat is uw link met dit dossier? Actief in de politiek of in de vlaamse beweging?

Vriendelijke groeten,

Joris Billen

Voorzitter JONG CD&V Limburg

—

Dank voor deze info.

Ik volg het dossier op de voet…..ook al ligt Brussel even ver voor ons als Amsterdam of Dusseldorf en Keulen!

Theo Schuurmans

Burgemeester Hamont-Achel.

—

Beste David,

Ik sluit mij aan bij uw mening en was destijds ook ontgoocheld met de opheffing van het kartel ‘CD&V –N-VA, ik ben er ook zeker van dan dit de partij schaadt.

Wat de splitsing BHV betreft : dit had eigenlijk al “onverwijld “moeten gebeurd zijn. Een klein beetje politieke moed zou voldoende moeten zijn om dit te verwezenlijken. Maar ik vrees dat er aan de top andere belangen meespelen en dat er maar weinig van het vooropgestelde(geen toegevingen) zal bewaarheid worden.

Mvg,

Helga Delvaux

—

Beste,

bedankt voor de mail maar gelieve geen dergelijke mails meer te sturen.

Mvg

Jan Swerts

—

Beste David,

Jean-Luc Dehaene werkt momenteel in alle sereniteit aan een oplossing voor een probleem dat al tientallen jaren bestaat, namelijk het dossier B-H-V. Na al die jaren bestaat er eindelijk een kans dat het dossier opgelost wordt. Premier Yves Leterme deed een paar weken geleden een oproep tot kalmte en heeft gevraagd om zich zou onthouden van provocaties om het werk van Jean-Luc Dehaene niet te bemoeilijken.

Als Jean-Luc Dehaene in zijn opdracht kan slagen, dan is niet alleen het dossier B-H-V opgelost maar dan realiseren we inderdaad één van onze programmapunten en zetten we een belangrijke stap vooruit naar een mogelijk grotere staatshervorming waar CD&V altijd voor geijverd heeft.

Vriendelijke groeten,

Anneleen Touquet

I.o.v.

Guido Decorte

Gedeputeerde

—

als er meer nieuws komt over de Dehaene-oplossing, zullen we kunnen discussiëren over wat rechtvaardig is. En ja, ik ben er ook bezorgd over.

roel deseyn

—

Beste

Bedankt voor uw mail met uw bezorgde bedenkingen

Vriendelijke groeten

Mark Vos

_________________________

Gemeente Riemst – Burgemeester

—

Beste David,

Dat is nu net wat ik bedoel: ons beperken tot het stemmen van het voorstel is geen oplossing om ‘in vrede te kunnen samenleven’. Daarvoor moet als deel van de minderheid in de hoofdstad, en binnenkort ruim daarbuiten in de rand, leven. Ik vermoed dat je iets verder woont. (daarom ook Karl nog even in cc, die kan vergelijken).

Het kiesarrondissement is weliswaar een symbooldossier, maar maak er , wat mij betreft, geen wondermiddel van. Dat is voor Vlamingen in en rond de hoofdstad te weinig toekomstgericht voor ons cultureel erfgoed.

Mvg

Eddy BOYDENS

—

Beste,

Mijn oprechte verontschuldigingen voor dit late antwoord.

Niet alleen BHV kende de voorbije week een cruciale fase, ook mijn leven is ondertussen wat omgewoeld. U heeft ondertussen misschien wel vernomen dat de lokale CD&V mii voordraagt als nieuwe burgemeester ter vervanging van Eddy Willems.

In deze hoedanigheid zal ik hoe dan ook nog sterker geconfronteerd worden met deze problematiek die mij zeer nauw aan het hart ligt.

Nadat ik vroeger deze avond vernam dat onze regering gevallen is, is de moed me wel even in de schoenen gezonken : weer hebben onze Vlaams mensen bakzeil moeten halen ten opzichte van de franstaligen die zoals altijd aan één koord gaan trekken wanneer nodig.

U mag er van op aan dat onze partij alles op alles zal zetten om alsnog tot een rechtvaardige splitsing te komen. Wij zijn dit aan de Vlamingen verschuldigd. Vroeger was het trouwens nooit de Open-VLD die bovenop de barrières ging staan bij de acties van de burgemeesters, wel integendeel. “Het kan verkeren” zei Bredero.

Met vriendelijke groet,

Marleen Mertens

—

Geachte heer Geens,

Zoals in vele andere aangelegenheden zijn de feiten in dit dossier anders dan sommigen ze voorstellen.

De eerste minister heeft op 25 november vorig jaar in de Kamer aangekondigd dat “Jean-Luc Dehaene belast werd met het maken van een voorstel ten gronde voor de eerste minister en de voorzitters van de meerderheidspartijen die de onderhandelingen zullen voeren inzake institutionele problemen en in het bijzonder de kwestie Brussel-Halle-Vilvoorde” om daarover een akkoord te bereiken in de lente van dit jaar (die duurt tot 20 juni).

Jean-Luc Dehaene heeft daarna verklaard dat hij rond Pasen zijn voorstellen zou overmaken aan de premier en de partijvoorzitters. Nooit heeft hij gezegd dat er rond Pasen een akkoord moest zijn. Dehaene heeft zijn opdracht altijd beschouwd als een voorbereidende fase voor de finale onderhandelingen. Het is een zeer doordachte beslissing, logisch en begrijpelijk.

Het is Open VLD dat tegen de afspraken zoals die opgenomen waren in de regeringsverklaring de deadline heeft vervroegd. Het is ondertussen duidelijk dat ze dit uit louter electorale overwegingen hebben gedaan en bovendien het land hiermee in een crisis hebben gestort.

Voor ons is het duidelijk dat er binnen een redelijke termijn een akkoord moet bereikt worden. Of dit nu over 3, 5 of 7 dagen is, is ondergeschikt aan de doelstelling om een akkoord te bereiken. Als echter blijkt dat de Franstaligen een akkoord op de lange baan willen schuiven of zelfs helemaal geen akkoord willen, zullen wij de agendering van de wetsvoorstellen ivm de splitsing van BHV vragen en deze stemmen.

Vriendelijke groeten,

Nele Cleemput

i.o. Leen DIERICK

Eerste Schepen Dendermonde | Federaal Volksvertegenwoordiger

—

Sommige Vlamingen beginnen het BHV dossier als koude pap of ver-van-ons-bed show te ervaren. Da’s natuurlijk het gevolg van het constant uitstellen van een mogelijke oplossing. Slimme strategie van Leterme.

N-VA Vlaams-Brabant (daar waar het probleem zich dus situeert) heeft een mooie korte overzichtelijke <%media(20100413-bhv.pdf|folder)%> gemaakt met daarin nog maar eens de uitleg wat er schort in dit dossier.

Ik wil eerst zeggen dat ik begrijp dat het voor geen enkel individu leuk is om ontslagen te worden. Persoonlijk is zoiets altijd een drama.

Maar economisch gezien moeten we aanvaarden dat bedrijven het soms goed doen en soms slecht doen. Vakbonden lijken daar geen rekening mee te houden. In goede tijden eisen ze hun “deel van de winst” op, want de werknemer heeft daarvoor gezorgd. In slechte tijden eisen ze “ondersteuning van de koopkracht” van de werknemers die het moeilijk krijgen.

Kortom, voor de vakbonden moeten bedrijven alsmaar uitgeperst worden. Ik wil het nog eens meemaken dat een vakbond oprecht zegt “ok, nu het wat minder gaat, gaan wij onze leden overtuigen om ook hun steentje bij te dragen”…

In het geval van Carrefour kwam mijn haar al helemaal recht toen ik vorige week op Radio 1 de vakbonden hoorden zeggen dat de directie loog in de vele antwoorden die ze gaven op de tweede ondernemingsraad. Meer bepaald ging het over het feit dat Carrefour gebonden is aan hogere loonkosten dan de concurrenten zoals Colruyt en Delhaize.

Eerst de feiten: hypermarkten vallen onder paritair comité 312, retailers vallen onder PC 202.01. Het verschil kort samengevat: 202.01 verdient 100 euro minder en werkt anderhalf uur per week meer en krijgt minder compensatie voor de obligate avond- en weekenduren die er bijhoren in de winkelsector.

Dat de vakbonden nu in een pamflet beweren:

Voor alle winkels: blokkering van de lonen tot wanneer de baremacurve van het PC 202 is bereikt (gedurende meerdere jaren, aldus de directie, en óók blokkering van de index, wat volstrekt onwettelijk is). Overbrengen van de hypermarkten naar het PC 202, verlaging van het overloon voor late uren (40% en 75% in plaats van 50% en 100%), afschaffing van het betaald kwartier, van de vakantiedagen die eigen zijn aan het bedrijf…

Eigenlijk wil Carrefour het personeel zoveel mogelijk uitpersen om de loonkosten onder die van zijn rechtstreekse concurrenten te krijgen. Carrefour vergeet daar echter vaak bij te zeggen dat zijn concurrenten ook CAO’s hebben die het lot van de werknemers verbeteren… CAO’s die de loonkosten op een vergelijkbaar niveau brengen!

staat volgens mij haaks op beweringen die ze maakten toen Carrefour in 2007 16 GB’s in een eerste golf sloot en terug heropenden onder franchise. Ze schreven toen:

Maar we hebben wel een zeer duidelijk zicht op de loon- en arbeidsvoorwaarden van de nieuwe personeelsleden en die zijn een heel stuk slechter dan voorheen”, luidt het in een persbericht. Zo komen de nieuwe personeelsleden in een ander paritair comité. Dit betekent dat het aanvangsloon 16,5 procent lager is dan vandaag. Voor een verkoopster met 22 jaar dienst bedraagt het verschil zelfs 40 procent, berekende de vakbond.

Beste vakbond,

wat zal het nu zijn? Is Carrefour duurder en hebben jullie dan (terecht) actie gevoerd in 2007 en 2008 tegen de hervorming tot franchise? Zo ja, dan liegen jullie deze keer.

Of omgekeerd…

Maar de vaststelling blijft dat in één van beide gevallen gelogen werd. En vakbonden mogen dan rechtspersoonlijk niet bestaan, dat geeft hen nog niet het recht om te liegen.

Gisteren was ik te gast op de nieuwjaarsreceptie van de N-VA. Deze had plaats in Antwerpen.

Leuk aan zo’n avond is dat je een pak mensen terugziet. Velen van hen had ik niet meer gezien sinds de verkiezingscampagne van juni 2009.

Interessant was ook de speech van Bart De Wever. Veel criticasters beweren dat N-VA zoals zovele kleine partijen niet in staat is tot regeren omdat een kleine zweeppartij per definitie minder tot compromis bereid zou zijn, maar ik denk dat onder leiding van het huidig partijbestuur er toch een gezonde dosis realisme is.

We staren ons immers niet blind op onafhankelijk en zelfgenoegzaamheid. De speech van Bart was gisteren een waarschuwing om Vlaanderen niet te laten inslapen. Hij refereerde daarbij aan een (vaak fout geciteerde) uitspraak van een familielid van mij: wat we zelf doen, moeten we beter doen (en niet: wat we zelf doen, doen we beter).

Vlaanderen moet inderdaad opletten of we glijden geruisloos van een topregio naar een regio met een mooi verleden maar rotslechte toekomst.

Ik denk dat het de moeite waard is om naar de belangrijkste passages uit Barts toespraak te luisteren (&copy: VRT):

We moeten dus zeer duidelijk het onderste uit de kast halen. Daarom plaats ik nog even de link naar de website Laat Ons Ondernemen. Deze is een online petitie uit naam van ondernemers die de overheid vragen om ons te steunen in plaats van te beknotten.

Er is dringend nood aan een mentaliteitswijziging. Jan met de pet vindt de ondernemer, ja zelfs de kleine zelfstandige, iemand die zijn zakken vult, bulkt van het zwart geld en/of leeft op de kap van zijn uitgebuit personeel.

De waarheid is heel wat minder. Als ondernemer kan je beter niet ziek vallen en goed sparen voor je pensioen. Personeel aannemen is vaak een helse opdracht. Iemand belonen kost pakken geld. 500 euro extra loonkost resulteert nog amper in 150 euro nette voor de betrokken werknemer. Goede werkkrachten individueel belonen wordt ontmoedigd. Voor iedereen gelijke barema’s. De Sovjetunie heeft al bewezen dat zoiets niet werkt.

(Jonge) mensen moeten stilaan beseffen dat werk, een job, zowel rechten áls plichten inhoudt. Het is als ondernemer tegenwoordig een moeilijk evenwicht in mensen begeleiden in een persoonlijk groeitraject. Mensen opleiden, opleiding laten volgen, en dan horen “ik ben nu meer waard, ik ben weg” of “ja, dat heb ik nu al een jaar geleerd, nu wil ik iets anders leren”… het doet pijn dat je niet meer kan verwachten dat werknemers niet lijken te beseffen dat er nog zoiets is als renderen. Iemand een jaar opleiden kost veel geld en als die dan eindelijk gaat renderen, is er geen enkele vorm van loyaliteit.

Ik scheer niet iedereen over dezelfde kam, maar ik ben nu al 15 jaar werkgever en ik merk duidelijk het verschil. Werk is nu iets wat moet inpassen in het persoonlijke leven. Flexibiliteit is nodig voor het drukke gezinsleven mogelijk te maken, maar niet om het bedrijf te steunen in moeilijke tijden.

We (=de ondernemers) mogen niet klagen, zegt men dan. Maar misschien doen we dat niet genoeg. Als een bedrijf ergens 50 man buitengooit (om welke reden dan ook), dan staat de vakbond paletten te verbranden en is de media aanwezig. Als een bedrijf failliet gaat, wordt met de vinger gewezen naar het (slechte) management.

Waar is de aandacht voor de ondernemer die zich elke dag inzet voor zijn bedrijf én zijn werknemers?

Daarom vind ik de affiches van deze “Laat ons ondernemen” campagne goed gekozen. Er mag/moet dringend eens aandacht komen voor de moed van ondernemers. Waardering ook. Zowel van de overheid als van de werknemers. Want zonder ondernemers is er geen economie, zonder economie geen geld. Noch voor de werknemer, noch voor de overheid.

Dus ik voeg aan Barts oproep “Wakker worden” graag aan toe “Het is tijd om iets te ondernemen”.

Ik ben niet het type dat van veel dingen spijt heeft. Spijt is wat mij betreft een overbodig gevoel. Ik ben van mening dat als je een beslissing neemt, je die weloverwogen doet en dan kan het zijn dat nadien blijkt een verkeerde beslissing te zijn, maar spijt helpt daar niks aan te veranderen.

Maar er zijn van die dingen waar je wel spijt van hebt. Zoals wanneer je als student ’s morgens wakker wordt en je proeft tussen de kleffe smaak van verschraald bier nog een andere smaak en plots huiver je als je terugdenkt aan dat wijf dat je in een dronkemansbui hebt gezoend… Zo’n gevoel van walgelijke spijt heb ik nu als ik terugdenk dat ik mee campagne heb gevoerd voor Yves Leterme.

Hij was de man die de Vlaamse kwesties eens ging regelen. Met vijf minuten politieke moed, onverwijld en van Opgrimbie tot De Panne.

De man die als een Judas voor enkele Fortis-zilveringen Vlaanderen ten prooi heeft laten vallen.

Dit is de man die deze week een oproep lanceerde voor samenwerkingsfederalisme. In plaats van meer Vlaanderen, leidt hij een regering met een Vlaamse minderheid en buiht constant deemoedig het hoofd voor het Waalse non. Een samenwerking die aan één kant altijd op een muur van non stoot, is geen samenwerking, maar getuigt van een ongezonde dosis masochisme.

De man van goed bestuur in Vlaanderen, is nu de premier van een regering die het volgende kan naar voren brengen:

Moeten we hier nu mee lachen? Of janken?

Deze dronkelap moet wel voor onze pensioenen zorgen en is daartoe gemachtigd door de Waalse socialisten. Dat is toch een partij die zich verantwoordelijk zou moeten opstellen in het beheer van de pensioenen. Of is deze partij zo doordrongen van het feit dat ze Vlaanderen kunnen blijven melken?

Want daarin schuilt de arrogantie van de Walen. Daerden vindt het zelfs niet kunnen dat de Vlamingen hem weer zo aanpakken, terwijl hij volledig nuchter was. Vlaanderen moet niet zagen, Vlaanderen moet zwijgen en slikken wat de Waalse clowns produceren.

Die mentaliteit zit er inmiddels al gedurende meerdere generaties zo diep ingebakken, dat het een verworven recht is.

Op zulk moment oproepen tot een betere samenwerking, is toch van het goede te veel? Het bewijst nog maar eens dat we met onderhandelen maar één ding zullen bereiken: de Walen zullen weer buit binnen halen.

De enige oplossing om hier een halt aan toe te roepen, is om op institutionele wijze een echte grens te trekken en te zeggen “tot hier en niet verder”.