David Geens – De kunst van het mogelijke

Ja hallo zeg. Gisteren schreef ik nog maar over het onvermogen van de socialisten én van paars omtrent hun bestuurscapaciteit – wat ze nu zelf inzien en dus ministeriële taken laten uitvoeren door crisismanagers – en wat lezen we dan enkele uren later? Ook de VLD-top vindt de eigen politici/voorzitter/partijleiding niet meer capabel genoeg om een politieke strategie uit te tekenen.

Neen, daarvoor hebben ze nu een strategisch manager.

Communicatiespecialist Noel Slangen wordt de nieuwe strategische manager van de VLD. Hij heeft een contract van zes jaar ondertekend.

Het is voor het eerst in zijn carriere dat hij niet als communicatiestrateeg in de politiek aan de slag gaat. Hij zal zich nu ook met de organisatie en met inhoudelijke standpunten van de VLD bezighouden. In de praktijk zal Slangen net onder voorzitter Bart Somers opereren.

(bron: Belga/Metrotime)

Wat moeten we hier nu van denken? Kan de VLD nu zichzelf nu nog de partij van de burger noemen? Hun eigen democratisch verkozen voorzitter en rechtstreeks verkozen bestuur, zijn niet meer de mensen die de strategische beslissingen gaan nemen…

En dat het de VLD top menens is, kan je afleiden uit het feit dat Slangen een contract heeft gekregen van zes jaar. Dus zes jaar lang bepaalt Slangen – die al langer dan vandaag te kennen heeft gegeven een eigengereide houding aan te nemen – de strategische koers van de VLD…

Pikant detail: pas sinds zijn benoeming is Slangen ook VLD lid geworden. Dus een buitenstaander maakt het mooie weer voortaan bij de VLD.

Nu ja, ik vermoed dat de VLD verblindt werd door het succes van Patrick in Antwerpen met zijn presidentiële campagne. Patrick is een flamboyante bedrijfsleider van… jawel, een reclamebureau. Daarvoor was hij directeur van Dimarso, jawel, dat bureau dat gekend staat om zijn beruchte peilingen.

In 1995 heeft Patrick eerst gewoon als reclamejongen gewerkt voor de SP. Na vier jaar werd hij voorzitter. Hij heeft de .a bij de SP gezet…

Niet te verwonderen dus dat de VLD uit hetzelfde vaatje tapt. Hun reclamejongen wordt meteen strategisch manager. De poespas van een verkiezing tot voorzitter of tot de partijtop, die wordt burgerdemocratisch-referendaal achterwege gelaten. Een voorzitter met volmachten mag toch wel eens gewoon zijn zin doen, of niet?

Slangen staat symbool voor de ‘vermarketing´ van de politiek. Een evolutie waarbij de verpakking en de ‘perceptie´ belangrijker zijn dan de inhoud en de realiteit.

Een goeie analyse vind ik op de blog van Eric Van Rompuy:

Slangen was de vader van de opendebatcultuur en de beloftecultuur. Een nuchter bilan over cijfers (zoals 60% werkzaamheidgraad in België, 45,4% fiscale en parafiscale druk, 1,5% structureel begrotingstekort) moest worden ontweken door het formuleren van nieuwe doelstellingen. Dat wordt dan “bevlogenheid en ambitie’ genoemd.

In 2004 heeft de Slagenstrategie niet meer gewerkt. De leugens van de modelstaat waren doorprikt en het nuchtere, zakelijke imago van Leterme maakten Verhofstadt´s blufretoriek totaal ongeloofwaardig.

Slangen verklaarde toen dat het zijn laatste campagne was voor de VLD. Ook hier wordt geen woord gehouden. Verhofstadt en Slangen willen in 2007 een remake van de paarse campagne met als boodschap: geen ommekeer naar de vroegere tijden van de CVP. Kies absoluut voor de moderniteit.

(bron: Be Free – Eric Van Rompuy)

Men predikt bij de VLD dan wel de opendebatcultuur, maar men beoefent de eigen religie weinig of niet. Het ligt immers voor de hand dat Slangens eerste strategische zet het buitenwerken van duivel Dedecker was. Het is een publiek geheim dat de nagelnieuwe strategisch manager bijzonder gelukkig zou zijn met een defenestratie van senator JMD.

Ik vind het ook opmerkelijk dat de media geen aandacht hebben voor het feit dat iemand die nog niet zo lang geleden aan justitie ontsnapte – enkel en alleen door verjaring van het dossier (en we zouden slecht zijn als we zouden denken dat het de politiek dus goed uitkwam) – in een dossier omtrent corruptie afspraken bij overheidsopdrachten begin jaren negentig.

Leuk om lezen is ook hoe collega’s en professoren over Slangen denken. Lees de reactie van VUB-professor Frank Thevissen in Knack op LVB.net.

Kortom, als afsluiter is er nog de lezersbrief van Koen Vastmans in De Standaard van 17 oktober 2006.

Men oogst wat men gezaaid heeft. Al jaren heeft de Belgische politiek last van regulitis. Men vond het zelfs nodig om een staatssecretaris van eenvoud te benoemen omdat in België ieder probleem opgelost worden met tonnen papieren regels.

Zijn er eigenlijk nog vragen waar geen regel over bestaan? Regels over hoe bomen planten, omgaan met je buren, hondenpoep, bouwen, bedrijven, belastingen… Het wordt te veel…

En nu bezwijkt ook de overheid onder het kreunende gewicht van alle regels in verband met onze fiscaliteit…

Ik moet eerlijk toegeven: ik ben geabonneerd op Tips en Advies Belastingen om nog te kunnen volgen. Ik heb een accountant onder de arm om alles fiscaal in orde te krijgen – niet dat er bij veel geoptimaliseerd moet worden, maar ik kan er zelf niet meer aan uit.

Ik heb me daar al vaak slecht bij gevoeld. Slecht omdat ik geld moet betalen om zeker te zijn dat ik in orde ben. Ik betaal mijn gewetensrust om te kunnen gaan slapen dat ik de keizer geef wat de keizer toekomt.

Maar sinds dit weekeinde kan ik nu stiekem lachen, want nu weet ik dat zelfs de keizer niet meer weet wat hem toekomt.

De fout van 900 miljoen is al een tijd gekend en als Belg lachen we er eens goed mee. Maar op zich is het wel schrijnend om vast te stellen dat niemand nog een stuk software kan schrijven die foutloos alle belastingen berekend. Want weet u waar het fout gelopen is? In het controlesysteem…

Omdat er zoveel fouten kunnen voorkomen (meestal menselijke fouten), is er een systeem die afwijkende bedragen (te groot, te klein, in verhouding met bepaalde andere cijfers, etc…) moet blokkeren en signaleren. Door de tijdsdruk echter – herinner u dat de inkohiering amper nog tijdig binnen door de wet gestelde termijn ging gebeuren – heeft men dat controlesysteem moeten uitschakelen. Waarom? Waarschijnlijk omdat het te veel (terecht) tegenhield, waardoor er weer te veel manueel moest gedaan worden.

Beter dan te laat inkohieren (en dus niks krijgen volgens de wet), heeft men bij de belastingen gedacht om dan maar beter fout te inkohieren. Dan waren de (foute) aanslagen alleszins buiten en was het aan de belastingsplichtige om te reageren, ja zelfs om bezwaar in te dienen.

Het gaat nu dus zo ver dat Freya “ik weet de vierkantswortel van 25 niet” Vandenbossche meent dat het tijd is voor een heuse crisismanager bij de fiscale diensten:

“Ik merk vooral op dat de onderdelen van die administratie goed werk leveren, maar stel ook vast dat het af en toe fout loopt in de communicatie tussen die onderdelen.”

Van den Bossche vindt het dan ook gemakkelijker dat “iemand extern” eens naar die processen kijkt. “Als je er middenin zit, zie je niet altijd dat het fout loopt.”

Volgens Van den Bossche is het idee van een crisismanager misschien ook toepasbaar voor andere beleidsdomeinen.

(bron: VRTNieuws.net)

Tiens, is dat niet de taak van een minister? Is een minister niet de persoon die het beleid uitstippelt, extern eens naar zijn administratie kijkt? Is dat niet de persoon die moet inzien wanneer er iets foutloopt?

Ik ben het dan voor één keer eens met Quickie die dat niet nodig vindt. Als minister van eenvoud vindt hij dat de regels gewoon eenvoudiger moeten. The man has got a point…

Belangrijker vind ik de mededeling van Marc Nijs van het ACV:

Marc Nijs van het ACV zegt dat de managers bij Financiën hun job niet doen en dat een crisismanager daar niets aan kan veranderen.

“Bovendien kan een crisismanager de wet niet wijzigen”, zegt Nijs, “en heel veel problemen hebben net te maken met de fiscale wetgeving en het personeelsstatuut”.

“Als men het probleem van Financiën wil aanpakken, zal de regering dat op een andere manier moeten doen.”

(bron: VRTNieuws.net)

Voor mij is dat laatste enkel een bevestiging dat paars het gewoon niet kan. Onckelinx kan geen misdadigers opsluiten, Reynders kan geen belastingen innen (men noemt het zelfs éénmalige inkomsten om beter belastingen te innen), Flahaut kan geen vliegtuigen laten vliegen, Dewael geen politie besturen, Verhofstadt, tja, die kan kan wel zeveren…

Misschien is het daarom wel een goede beslissing om managers in te huren om te doen wat de ministers zouden moeten doen: besturen…

Geef die managers een contract van bepaalde duur: zowat van een half jaar. En laat ons hopen dat in juni volgend jaar er terug deftige bestuurders verkozen worden.

Afgelopen weekend stelde ik vast dat verkiezingskoorts nogal hardnekkig kon zijn – althans dat dacht ik aangezien ik al de ganse week een beetje ziekjes rondliep en zondag het echt niet meer kon houden. Na 2 dagen onderzoek in een Gents ziekenhuis bleek dat het geen verkiezingskoorts was, maar wel een ernstige darmontsteking. Waarschijnlijk zal de stress van de afgelopen weken en het jachtig en ongezond eten en bijhorend leven er geen goed aan gedaan hebben.

Ik vond het wel grappig om vanop mijn ziekenhuisbed vast te stellen dat de verkiezingskoorts wel degelijk in het land is gebleven. Dat was onmiddellijk duidelijk bij het horen en lezen van de beleidsverklaring van de paarse premier Verhofstadt.

En het optreden van buurman Pieter De Crem was evenzeer het bewijs dat ook hij reeds aangestoken is van de verkiezingskoorts. Ik had gedacht dat zijn roemtochten doorheen Aalter hem misschien (tijdelijk) zouden verlost hebben van deze akelige ziekte, maar spijtig voor hem en zalig voor zijn toehoorders is dat niet gebeurd.

Het is toch wel hallucinant als we de beleidsverklaring van de paarse regering nalezen. Het is duidelijk dat Verhofstadt en Vande Lanotte een eigen inkleuring geven (waarschijnlijk een bont en blauwe) aan het woord voluntarisme.

De tegenstelling tussen de paarse meerderheid en de oranje oppositie (ik laat Vlaams Belang buiten beschouwing – die vormen een oppositie pur sang) is deze keer wel heel scherp afgelijnd. Beide kampen beweren van mekaar dat ze liegen.

Leugens zitten er wel degelijk in de beleidsverklaring van Verhofstadt. Zijn fabeltje over de groei van de werkgelegenheid is er al één, maar zijn zwanezang van dalende belastingen is echt niet meer geloofwaardig. De zogenaamde milieutaksen kosten ieder gezin gewoonweg 200 euro extra per jaar (bron: VRTNieuws.net). Geen ekele belastingsverlaging van Reynders heeft ons al zoveel opgebracht. De OESO studie toont het onomkeerbaar aan: de belastingsdruk is recent in ons land gestegen van 45% naar 45,4%. Enkel Zweden en Denemarken doen het nog slechter. En ter info: in dit cijfer zijn de nieuwe taksen nog niet inbegrepen!

Zelfs de Groenen juichen niet om deze milieutaks (rats, ik was al vergeten dat Groen! ook in de oppositie zat):

“Deze maatregel heeft alles te maken met belastingen, niets met milieu,” stelt Groen!-voorzitter Vera Dua. “De heffing op verpakkingen zoals de federale regering nu voorziet, dient enkel om federale inkomsten te verwerven. De berg verpakkingen mag niet afnemen, want dan zijn er minder inkomsten voor de paarse regering! Dat is een perverse redenering. Verhofstadt en Tobback misbruiken het milieu als melkkoe,” concludeert Vera Dua.

(bron: website Groen!)

Ter info: wist u dat België nog in een lijstje op kop loopt? 93% van onze verpakkingen worden reeds op milieuvriendelijke wijze gerecycleerd. Dat is dus het bewijs dat deze nieuwe taks niet is ingefluisterd door een bezorgdheid om het milieu, enkel om de portemonnee.

Een samenvatting waar ik me kan in vinden, kan je lezen in het artikel “Het voluntarisme herontdekt”.

Ik zou daarop willen aanvullen dat enkele opmerkingen van Pieter De Crem er recht op zaten. Je kan er enkele van mee genieten op de videouitzendingen van VRTNieuws.

Leuk vond ik ook deze:

Herinnert u zich nog hoe Freya Van den Bossche een halfjaar geleden euforisch in deze Kamer kwam melden dat ze 12 miljoen euro had losgepeuterd bij de petroleumreuzen? Toen wij dat weglachten, riep ze: ‘Ja maar, weten jullie hoeveel geld dat is, 12 miljoen euro? Dat is 500 miljoen Belgische frank. Een aanzienlijk bedrag.’ Wel, minister Reynders van Financiën kwam door een rekenfoutje onlangs 900 miljoen euro tekort. Kijk, dát noem ik nu een aanzienlijk bedrag. 36 miljard Belgische frank, dat is Freya maal 72, hé! En hoe werken we dat weg? Bij een pak frieten, in één nachtelijke vergadering. Dat bedoel ik met de Fabeltjeskrant. Zoiets had Meneer de Uil nooit zelf kunnen verzinnen.

(bron: Het Laatste Nieuws 19/10/06)

Opvallend is ook dat men een goed nieuws show tracht uit te brengen, die de regering zelf geen pijn doet. Zo probeert men de huurders te paaien door de huurwaarborg terug te brengen naar twee maanden. Dat verhuurders daardoor nog selectiever zullen worden in hun keuze aan wie ze verhuren en aan wie niet, dat hebben de liberalen én socialisten wel weer even vergeten. Uiteindelijk zal deze maatregel volgens mij contraproductief werken en zeker niet bijdragen tot meer verdraagzaamheid van Guy “ik kijk naar de toekomst” Verhofstadt.

Ook het nieuws over de strafuitvoeringsrechtbanken – die voortaan minister Onckelinckx van nog meer Hoxha stommiteiten moet besparen – is lachwekkend, als je de dag nadien in De Morgen het volgende leest:

De Hoge Raad voor de Justitie (HRJ) vreest dat de strafuitvoeringsrechtbanken, die vanaf januari in werking treden, mogelijk overbelast zullen worden. Er zullen namelijk meer zaken behandeld moeten worden door evenveel magistraten. Dat meldt de Hoge Raad voor de Justitie bij de presentatie van haar jaarverslag 2005.

Verhofstadt is dus strijdvaardiger dan ooit, net zoals De Crem. Verhofstadt loste trouwens ook enkele schoten voor de boeg naar Vlaams minister-president Leterme. De verkiezingsstrijd is dus duidelijk ingezet.

Ik hoop alleen dat de wakkere burger zal beseffen wat voor een wakke kartonnen doos, bijeengehouden met wat koorden (dixit Gerolf Annemans van het VB) deze beleidsverklaring is. De afgelopen jaren heeft paars zoveel dingen al beloofd, die er nooit gekomen zijn. Denk maar aan de miljoenen van Freya’s stookolieproducenten, van de afschaffing van de solidariteitsbijdragen (die dus nog altijd moet gebeuren, ondanks de belofte uit 2003) en zo veel meer…

Ook de begrotingen in evenwicht moeten met enige kilo’s zout genomen worden: de eenmalige maatregelen swingen de pan uit en vooral het effect van de rente mag niet uit het oog verloren worden. Gedurende de legislaturen van paars stond de rente historisch laag. Een jaarlijkse meevaller van 6 tot 7 miljard euro die vanaf nu zal minderen.

Er is dus nog veel werk aan de winkel en zowel Leterme als De Crem hebben nog enkele zware maanden voor de boeg om Vlaanderen duidelijk te maken dat het tijd is voor verandering. Of zoals Eriv Van Rompuy zegt: “Doorgaan Yves”.

Nog amper een week geleden leek het een plausibel scenario te worden: een 9-9-1 uitslag, voorspelden velen in onze gemeente en Groen! zou op de wip zitten.

Dat zulke positie echt een wipplank is die eender welke richting kan uitslaan, is gisteren op twee plaatsen bewezen: in Zomergem en in Maarkedal.

Wat is winnen en wat is verliezen?

De VLD “wint” in Zomergem de verkiezingen, want ze halen 43,41% van de stemmen tegenover 42,67% voor de CD&V.

Maar de VLD verliest 1.2% tegenover de verkiezingen van 2000. SP.a en Groen! gaan samen 3.1% achteruit tegenover de opgetelde scores van SP en Agalev opgeteld in 2000.

De politieke traditie wil echter dat de grootste partij het initiatief mag nemen in gesprekken om een coalitie te vormen. Dus de Zomergemse VLD was aan zet.

Gisteren was de kogel door de kerk. De VLD gaat samen met Groen!/SP.a in zee. De roodgroenen krijgen daar een mooie beloning voor. Annemie De Bie wordt schepen van ruimtelijke ordening, mobiliteit, natuur en Noord-Zuidbeleid – stevige groene beleidsthema’s dus. Maar in een kartel ben je met tweeën in bed, dus de VLD vormt geen coalitie met twee partijen, maar met drie, dus ook de derde partner heeft recht op een mandaat. De socialistische Johan De Muynck wordt OCMW-voorzitter in Zomergem.

Politiek heeft soms rare kronkels. Zomergem heeft een schepen die het vertrouwen kreeg van 232 mensen én een OCMW-voorzitter die slechts 92 mensen wist te bekoren – Johan De Muynck is niet eens verkozen. Even opvallend is het vast te stellen dat de stemmenkampioen Tony Vermeire van CD&V (1.413 voorkeursstemmen) nu in de oppositie moet gaan zetelen, terwijl een kartel met slechts één zitje toch twee mandaten binnenhaalt.

Zomergem is dus een voorbeeld waar alle verliezers samen sterker staan dan de winnaar.

De Zomergemse VLD heeft daarbij waarschijnlijk puur uit het eigenbelang gerekend. Nu hebben ze 2 mandaten moeten afstaan, maar de burgemeesterssjerp is behouden. Scheep gaan met de CD&V zou hen meer gekost hebben, waaronder normalerwijze de sjerp.

De toekomst zal moeten uitwijzen of men in Zomergem niet een groot risico heeft genomen. Een krappe meerderheid van slechts 1 zetel op overschot in een tripartitecoaliatie, dat is dansen op een slappe koord.

Een coalitie CD&V/VLD was misschien stabieler geweest: samen hadden ze 86% van de kiezers achter zich en een ruime meerderheid van 18 zetels tegenover één oppositiezetel.

Onwaarschijnlijk om zo’n coalitie te vormen, denkt u misschien?

In Maarkedal maakt men het wel mee. Daar was de verdeling VLD 8, CD&V 8 en Pro Maarkedal 1 zetel. Stijn Decordier van Pro Maarkedal – medewerker van SP.a-voorzitter Johan Vande Lanotte – dacht gisteren nog de tweede helft van de legislatuur de sjerp over te nemen, maar VLD en CD&V/N-VA hebben er samen een monstercoalitie gesloten.

De wip is daar dus zo hard neergekomen dat de wipzitter er een pijnlijk zitvlak heeft aan overgehouden.

De vraag die je kan stellen is welke keuze de meest democratische is?

Kiezen voor een monstercoalitie is immers kiezen om een overgrote meerderheid van de kiezers te vertegenwoordigen. Dat zou een beleid moeten oplveren dat gedragen kan worden door de meerderheid van de bevolking.

Maar ook een oppositie speelt een rol als waakhond in een democratie en kan je verwachten van een gemeenteraadslid die moederziel alleen zit – geen medefractieleden, zelfs geen andere gelijkgestemde oppositieleden – dat die een behoorlijke oppositie voert?

Rekening houdend dat een raadslid uit een meerderheidspartij traditiegetrouw enkel ja moet stemmen op de voorstellen van het college, verliest een gemeenteraad een behoorlijk stuk van zijn democratische controleopdracht.

Het is ook moeilijk om het democratisch te noemen dat er mandaten worden gegeven aan niet-verkozenen. Zij werden te licht bevonden door de burger, maar moeten nu dan toch eiding geven aan een publieke instelling.

Voor mijn Zomergemse partijgenoten heb ik nog een kleine boodschap: voer een degelijke oppositie. Als een lijst die zo weinig belang heeft bij de kiezer zo zwaar gaat wegen op het beleid, dan worden meer dan waarschijnlijk de coalitiepartners over zes jaar afgestraft. Als de groene schepen in Zomergem onverzettelijk groen gaat handelen op ruimtelijke ordening en mobiliteit, dan is er geen sprake van een compromis zoals dat noodzakelijk is in een coalitie. Dan zullen de scheepgegane partners mekaar kapotregeren. Er is enkel een geduld van zes jaar voor nodig.

Op zondag 8 oktober mag u zich aan wat spektakel verwachten in het stembureau.

Ik neem aan dat volgend beeld wel eens zou kunnen opduiken:

Of wat dacht u van deze:

Het zou allemaal mogelijk moeten zijn.

Vorige week barstte er immers weer een kleine bom: mag een hoofddoek al dan niet gedragen worden door voorzitters en bijzitters in een stembureau? Is dit een poging tot beïnvloeding of niet?

Herinner u al de discussies die er ooit geweest zijn of de kruisbeelden in katholieke scholen die omgetoverd waren tot stembureau mochten blijven hangen of niet…

Want dit is van hetzelfde kaliber. We mogen deze discussie niet verengen tot één enkel symbool van één enkele religie of culturele expressie. Het gelijkheidbeginsel staat in voldoende wetten, grondwetten en universele mensenrechtenverklaringen ingeschreven. Als een hoofddoek mag, mag een kruisje op de revers ook, en waarom dan niet andere uitdossingen die bij culturele gebruiken horen.

De bevoegde commissie formuleerde immers:

Onder actief pluralisme verstaat de commissie een beleid dat verschillende levensbeschouwingen in gelijke mate stimuleert om maatschappelijk zichtbaar te worden, zodat de verschillende levensbeschouwingen niet verborgen blijven in de intimiteit van het private.

(bron: De Standaard 26/9/06)

De dag voordien konden we ook lezen dat de Brusselse regering inmiddels haar standpunt had bijgestuurd (DS 25/9): “Een culturele traditie mag niet worden aangegrepen om een bijzitter te weren.”

Dus mogen we ons misschien verwachten aan bijzitters die hun culturele traditie in de verf willen zetten:

Voor mij kan het allemaal, iedereen gelijk voor de wet.

Kent u het verschil tussen Vlaanderen en België? Het zijn er te veel voor op te noemen maar dit weekend vond ik wel heel tegensprekelijk het verschil op financieel beleidsvlak op de site van VRT Nieuws.

Vlaams minister van begroting Dirk Van Mechelen kon fier aankondigen dat Vlaanderen een begrotingsoverschot heeft van 160 miljoen euro in 2007. In 2008 zal Vlaanderen zelfs geen staatsschuld meer hebben.

En dit ondanks het feit dat Vlaanderen vorig jaar een extra duit in het zakje heeft gedaan om de federale begroting rond te helpen.

En België?

Ook Belgisch minister van Financiën Reynders moest deze week nieuws komen melden, alleen betrof het hier het feit de belastingsdienst eventjes een kleine rekenfout hadden gemaakt.

Een foutje van maar liefst 883 miljoen euro. Inkomsten die er dus niet zullen zijn en dus zal Freya Van den Bossche weer op zoek moeten gaan naar een reeks eenmalige ingrepen om het gat te dichten.

Ik hoop voor Verhofstadt en Vandenbossche dat ze niet nog eens de Vlaamse honingpotten komen leegroven, want het Vlaamse geduld geraakt echt wel stilaan op. Minister van Volksgezondheid Demotte blijft maar maatregelen verzinnen die vooral aan de andere kant van de taalgrens van enig nut zijn en Vlaanderen ziet zijn inspanning telkens verdwijnen in het zwarte federale gat.

Dit moet volgens mij leiden tot het failliet van België. Als Vlaanderen nu opnieuw moet bijspringen, dan kan het niet langer zonder dat het aandeelhouderschap grondig herschikt wordt. Misschien moet de dochteronderneming dan maar eens hoofdaandeelhouder worden en nieuwe strategische richtlijnen uittekenen.

Misschien is hiermee het moment aangebroken waarop Vlaanderen zijn vrijheid kan afkopen. Betalen doen we al lang, nu kan er misschien boter bij de vis.

Afgelopen maandag schreef ik nog een stukje over hoe Tony Mary tegenwoordig bij de VRT het wel erg bont maakte.

Ik neem aan dat mijn blog helemaal niet heeft bijgedragen tot het vervolgverhaal, maar ik eindigde met de vraag hoe lang dit nog moest blijven duren.

Het antwoord kennen we intussen: tot donderdagavond dus.

Mary’s overeenkomst is inmiddels vandaag door de Algemene Vergadering geschorst en Piet Van Roe volgt Mary tijdelijk op.

Laat ons hopen dat hiermee nu snel de rust kan terugkeren…

Yeps, het is vanaf vandaag mogelijk om uw oprit te voorzien van een eigen straatnaam.

In Mol heeft men eindelijk begrepen dat moderne communicatiemiddelen ook kunnen gebruikt worden voor originele inkomsten.

Mol heeft namelijk een aantal straatnaamborden vervangen en de oude exemplaren staan nu te koop op eBay.

Bieden kan nog tot vrijdagavond 22 september.

Dat getuigt nu eens van een frisse mentaliteit om geen euro verloren te laten gaan! Proficiat aan Mol.

Pollen af van het Hendrik Consciencebord: dat wil ik hebben.

En de Belgiëlaan, die koop ik voor Joeri 😉

Hehe, net nog eens goed gelachen.

De Vlaamse overheid is onlangs een campagne begonnen “Stem niet cliché”:

Deze campagne wil meer aandacht voor de vrouwen, de mindervaliden, de allochtonen enz… De Vlaamse overheid had blijkbaar ergens nog een budget liggen dat de titel positieve discriminatie moest krijgen. In het kader van het steeds verdergaand gedachtengoed van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding die wil bepalen hoe we moeten denken, hebben ze dus deze campagne opgezet.

Daarmee discrimineert het centrum dus weer de grote hoop blanke mannen van middelbare leeftijd.

Daarom ook dat ik de oproep bovenaan ook wilde plaatsen. Zo blijft wat mij betreft iedereen gelijk voor de wet en zijn beide oproepen mooi verspreid. En kan dus iedereen kiezen voor wie ze zelf gewoonweg de beste kandidaat vinden.

(hat tip: LVB.net)

We zijn met 35.727 om te dingen naar uw stem. Nu ja, niet allemaal tegelijk naar uw stem natuurlijk. Maar in alle Vlaamse gemeenten en provincies samen zijn er dus 35.727 kandidaten. En dit voor 8.037 mandaten. Dus ruim drie kwart van de kandidaten zullen afvallen.

Dankzij onze democratie zal 1 op de 632 Vlamingen een zitje hebben in de gemeenteraad.

In totaal zijn er 1.468 lijsten ingediend voor de gemeenteraden. Dat komt neer op gemiddeld vijf lijsten per gemeente. Met drie lijsten zit Knesselare dus onder dat gemiddelde.

Voor de provincieraad liggen de getallen iets lager. Daar staan 2.461 kandidaten op 314 lijsten.

Maar ook als kiezer bent u niet alleen.

Op 8 oktober moeten in Vlaanderen immers 4.648.649 mensen naar de stembus, 2.386.858 vrouwen en 2.261.791 mannen.

Samen kiest u voor:

• 7.350 gemeenteraadsleden
• 411 provincieraadsleden
• 211 leden voor Antwerpse districten
• 65 OCMW-raadsleden in de faciliteitengemeenten + Voeren

Alles samen een grote bende, niet…

Nog leuke cijfers, op basis van een steekproef van het VVSG: 80% van de lijsttrekkers is mannelijk, 79% van de lijstduwers zijn mannen en dit ondanks de wettelijke verplichting van gelijk aantal mannen en vrouwen. Dus de GVP is echt wel vernieuwend, niet alleen in Knesselare, maar ook tegenover gans Vlaanderen.

70% van de ingediende lijsten zijn verbonden aan een nationale partij. 17% zijn lokale partijen met een link naar een nationale partij en slechts 24% is puur lokaal..