David Geens – De kunst van het mogelijke

De laatste week is mij duidelijk geworden dat wij misschien ten onrechte denken dat de maffia enkel nog op Sicilië de kop opsteekt. Ik stel echter vast dat op zeer korte tijd ik op verschillende plaatsen weer te horen (en te maken) krijg met maffiapraktijken, alleen lijkt het soms wel dat niemand er nog echt van wakker ligt.

Wat bedoel ik met maffiapraktijken? Het klassieke gekende beeld: afpersing en door het in een wurggreepachtige macht houden een zekere vorm van mentale gijzeling.

Ik geef enkele voorbeelden…

Deze week kreeg ik de eerste keer het gevoel van maffia toen ik de berichtgeving las over het feit dat in Antwerpen minder alcohol in allochtone snackbars wordt geschonken (bron: ATV en VRTNieuws.net).

Als dit een vrije keuze is, hoezeer ook gebaseerd op religieuze motieven, dan respecteer ik dat en vind ik daar niks mis mee. Zoals het mijn keuze is om bij mijn eten een lekker glas wijn te drinken, heb ik respect voor de keuze om zonder alcohol door het leven te gaan. Ik dwing niemand een glas alcohol door zijn strot.

Maar het probleem is dat het hier niet om vrije keuze gaat. De uitbaters krijgen “bezoek” van enkele fundamentalisten die er op wijzen dat de betrokken uitbater toch niet zo respectvol handelt tegenover hun geloof. Ik kan me best inbeelden dat het een moedig man vergt om dan te blijven volharden “in de boosheid”… Een brand is snel uitgebroken, een gaskraan kan al eens voor een ontploffing zorgen…

Dat zijn dus gewoon maffiapraktijken. Er wordt misschien geen geld gevraagd en valt daarom niet onder het strafbare feit afpersing, maar is wel een gijzeling. En ik meen dat een mentale gijzeling even zwaar doorweegt als een fysieke gijzeling.

Het handelskenmerk van maffiapraktijken is “volgzaamheid” afdwingen. Waar de Siciliaanse maffia deze volgzaamheid nog in ahrde lires uitdrukte, is de volgzaamheid er in dit geval één van religieuze volgzaamheid.

Net zoals in Italië moet onze overheid er voor beducht zijn. De Italiaanse (recente) geschiedenis leert ons dat de wurggreep van zulke praktijken zich alsmaar verder uitbreidt. In Sicilië is de maffia begonnen met het beheer van waterputten om nadien een grepe te hebben op alle takken van de economie en politiek. Er zijn keiharde rechters voor nodig geweest om die augiasstal op te ruimen. Ik denk dat we in ons land dan ook beter preventief optreden.

Vooral omdat mijn bezorgdheid uitgaat naar de moslims zelf. Zij worden beperkt in hun vrije keuze. Het is een elementaire plicht van onze overheid om de moslims die hier leven die waarborg te geven: een vrije keuze. Want volgens mij is wat de media er ook van mogen maken, een essentieel onderdeel van de ware islam: respect voor elkaar en elkaars mening. Dat lees ik toch in de Koran… De islam is op sommige punten in wezen zelfs meer respectvol dan vele andere religies.

Een andere maffia staat veel dichter bij ons en is al langer bezig en is er dus al wel in geslaagd veel dieper in onze economie en politiek binnen te dringen. Ik heb het dan over de vakbonden die van het stakingsrecht een middel tot gijzeling hebben gemaakt.

Zijn de toestanden in de stations zoals vorige week of zoals op de luchthaven nog iets anders te noemen dan een gijzeling?

Dragen de vakbonden hierin schuld? Volgens mij zeker wel. Ze erkennen bijna elke spontane staking (bron: Knack). Daardoor lopen de stakers bijna geen risico. Ze krijgen een vergoeding voor die dag en doordat hun werkgever zo hard gegijzeld wordt, halen ze nog hun slag bijna altijd thuis.

En ik ben niet zeker de enige die vaststelt dat die stakingen gebeuren op mooie zonnige dagen en bij voorkeur op een maandag of vrijdag.

Een feit die me sterkt in dit gevoel is dat ondanks het feit dat bij de genoemde treinstaking al om 12u toezeggingen waren gedaan, de staking toch de rest van de dag bleef duren. Misschien is het gewoon menselijk dat er vele NMBS-werknemers waren die voor het kleine loonverlies bereid waren een dag thuis te genieten van de leuke lentedag?

Het stakingsrecht is een fundamenteel recht: de socialisten hebben hier hard genoeg voor gevochten en ik vind dat werknemers recht op vrije vereniging in vakbonden moeten behouden, maar de vakbonden zelf moeten wel eens nadenken of ze überhaupt nog de solidariteit nastreven? Solidariteit strekt zich uit tot ook die werknemers die op een perron staan te wachten en op hun werk willen geraken en ’s avonds weer thuis willen geraken. Solidariteit moet zich uitstrekken tot al die werknemers die het momenteel zo goed hebben in ons land dat ze voldoende vakantie en centen hebben om zelfs in de paasvakantie weg te trekken naar verre vliegbestemmingen.

Waar is de solidariteit met die mensen vraag ik me dan af?

Maar de vakbonden lijken het wel belangrijker te vinden om te kunnen wegen op zelf de kleinste beslissing. In Zaventem ging het over een maatijdcheque en een chef die wat te chefferig was…

Vakbonden houden ook hun leden in een mentale gijzeling. Meelopen of je kan fluiten naar je stakingsvergoeding.

Wat nog straffer is, is de georganiseerde gijzeling. Want wat kan een staking breken? Werkwilligen?

Vroeger, véél vroeger, kon een fabrieksbaas nog zeggen “bon, jullie willen niet werken? Goed, aan de poort staan genoeg werklozen die wel willen werken.”

Dat hield het allemaal wat in evenwicht. Maar vandaag is een werkloze ook totaal afhankelijk van de vakbond want wie keert de werkloosheidsvergoeding uit? Juist ja, de vakbonden… Ze hebben alles in hun macht: zowel de werknemers als de werklozen. En ze zullen deze laatste ook wel zo behandelen dat er geen “werkwilligen” zijn…

Ik heb het al eerder aangeklaagd: ik vind het ongehoord dat een vakbond de instantie is die werkloosheidsgelden moet uitkeren. Een topprioriteit voor de volgende regering: laat die overheidstaak terug uitvoeren door de overheid. Vakbonden hebben op allerlei manier er baat bij dat mensen werkloos blijven: zo verdienen ze er geld aan en hebben ze hen in hun macht.

Vakbonden zijn nodig, maar ze moeten in hun rol blijven. In ons land heeft de vakbond rechtstreekse invloed op de politieke macht, op alle takken van de economie (waarom schreeuwen ze moord en brand om een verplichte aanwezigheid te krijgen in KMO’s hoewel onderzoek heeft uitgewezen dat de KMO-werknemers daar zelf geen vragende partij voor zijn; is dat nog vrije vereniging te noemen?) en gebruiken ze mentale gijzeling om hun macht te behouden en door te drukken. Zijn dat niet exact de kenmerken van maffiapraktijken?

Mentale gijzelingen sluipen altijd. Ze zijn er niet plots. Ze beginnen altijd klein, breiden uit en voor je het weet hebben ze een ganse maatschappij in hun macht omdat niemand ze aan de kaak durft stellen.

De groene maffia is er nog zo eentje. Alles draait momenteel om klimaat en milieu. Groen! haalt niet eens de kiesdrempel van 5% maar eist nu al de post van klimaatminister op. Maffiaans noem ik dat: gewoon eisen waar je meent recht op te hebben.

En durf momenteel eens niet groen te denken? Je wordt vervolgens aan alle kanten uitgespuwd. Men heeft er voor gezorgd dat het chique staat dat je milieuvriendelijk bent en ieder tegengestelde daarvan wordt afgestraft.

De groene maffia heeft zich netjes in de linkse maffia ingeweven. De maffia van het politieke correcte denken. Wie rechts denkt, is vies. Zelfs een liberale partij zoals VLD schuift zichtbaar ongemakkelijk op naar links, omdat “het zo hoort”.

Is het dan verwonderlijk dat een figuur zoals De Decker door veel mensen slinks (sic!) bewonderd wordt? Zijn uitspraken van “gezond verstand” worden door het linkse politieke correct denken verguisd, en niet veel mensen durven daar openlijk tegenin gaan.

Ik vind De Decker om allerlei redenen een pure mediafiguur, die maar één echte reden heeft om er te zijn: zichzelf. Wat hij geprobeerd heeft bij de N-VA was egoïstisch. Maar zijn populistische betogen mogen toch ook niet zomaar genegeerd worden. Sommigen getuigen gewoon van gezond verstand en als er iets is wat onze politiek kan gebruiken, is het gewoon gezond verstand.

Maar als we gezond verstand de mond snoeren, dan zullen we daar nog de spijtige gevolgen van dragen. Gezond verstand gebruiken is het beste medicijn tegen maffiaanse praktijken.

Gezond verstand is ook nodig om een maatschappij leefbaar te houden. Getuigt het van gezond verstand als buren naar een rechtbank trekken om spelende kinderen het zwijgen op te leggen? Denk maar aan het speelpleintje in Lauwe vorig jaar (zie ook de actiewebsite van “Zwijg kleine”). Of het voorbeeld van de vader van drie ADHD-kinderen dat amper het Belgische nieuws haalt (in Nederland heeft het wel de nieuwspagina’s gehaald).

Het verdrukken van het gezond verstand leidt tot onverdraagzaamheid. En onverdraagzaamheid is een goede voedingsbodem om bescherming te zoeken. Bescherming van één of andere maffia.

Respect voor mekaar en samen werken aan gezond verstand: het zal moed vragen van politici om dit uitgangspunt te hanteren bij het vormen van een nieuwe regering na 10 juni.

Waar gaan de volgende verkiezingen over? Over zeer veel. En toch ook over iets heel eenvoudigs. Over hoe de politiek naar de mensen kijkt. Voor CD&V betekent dat: het gaat over mensen SAMEN. Over hoe de ene de andere versterkt, verrijkt en verruimt. Noem het vrienden of familie. Noem het werk, club of dorp. Noem het de samenleving.

De CD&V heeft dat in een leuke verpakking gegoten.

Beeld u in dat u niet in een bioscoop zit en zet uw surround speakers even in volle stand en geniet van dit filmpje bij “meer lezen”.

Neenee, geen vrees. Ik ben niet plots overgelopen naar de VLD… Ik ben nog steeds CD&V’er, met op economisch vlak een liberaal tintje…

Ik volg het gezwalp van de VLD al jaren en zoek telkens naar de invloed van Slangen. Zeker nu hij echt binnen de muren van het hoofdkwartier zelf zit en zelf de strategische koers mag uitzetten.

De laatste dagen gonst het van de geruchten over de nieuwe naam van de partij. Gisteren werd al duidelijk dat de VLD kartelpartner/eenmanspartij Vivant opslokt. En dat er een nieuwe naam komt, is ook al zeker, maar die wordt pas dit weekend bekend gemaakt.

Persoonlijk gok ik op Open VLD.

Waarom?

Om puur technische redenen…

Op 7 januari registreerde de VLD immers de domeinnaam www.open-vld.be … En het sluit aan bij het nieuwe burgermanifest “Voor een open samenleving”…

En de VLD staat open: de deur staat wagenwijd open om alles buiten te gooien wat zondigt tegen het triumviraat…

De pers gokt blijkbaar echter eerder op Pro VLD of VLD Pro.

Ik denk niet dat het dat zal worden want in dat geval heeft de VLD wel een fout gemaakt, zeker eentje die kan tellen voor een ex-communicatieadviseur zoals Noël Slangen.

www.pro-vld.be, www.provld.be, www.vldpro.be en www.vld-pro.be verwijzen allemaal naar….

deze site. Ik merkte vanmorgen dat de domeinnamen nog vrij waren en aangezien ik altijd van een goeie grap hou, heb ik de domeinnamen maar geregistreerd.

Het wordt wel spannend want zo rond 16u kreeg ik telefoon van de VTM nieuwsdienst met de vraag of ik al een bod had gekregen van de VLD op deze domeinnamen… Dus de pers lijkt toch wel te gokken op deze variant en had dus al in de gaten dat die domeinnamen niet uitkwamen waar het verwacht werd.

Wie gokt er mee?

!++6++!

Het was gisteren nog eens lekker oranje genieten.

CD&V Oost-Vlaanderen hield zijn jaarlijkse nieuwjaarsreceptie in de catacomben van het Cremlin in Aalter, met de nodige speeches als intermezzo in het auditorium.

Uiteraard kwam Bart Van Caeneghem – voorzitter CD&V Aalter – eerst aan het woord en kon hij – terecht – nog eens genieten van de eclatante overwinning van Pieter De Crem/CD&V Aalter. Terloops, beste Bart, proficiat met uw herverkiezing als voorzitter in Aalter: 97% wijst op een supertevredenheid van je werk.

Ook onze provinciale voorzitter zette even de cijfers op een rij en bedankte iedereen voor de mooie oranje golf die door Oost-Vlaanderen trok op 8 oktober (spijtig genoeg niet in Knesselare, maar soit, daar kunnen we nog werk van maken).

Uitkijken was het uiteraard naar minister-president Yves Leterme.

Eigenlijk vond ik hem nog vrij braaf. Voor hem is de campagne nog niet echt begonnen, zo bleek. Geen opruiende taal, hier en daar natuurlijk het obligate steekje naar paars. Ook de bevestiging dat hij van “op eender welke positie” de federale verkiezingen zal steunen, was geen nieuws onder de zon voor wie vorige week de krant gelezen had.

Maar wel aangenaam om naar te luisteren: het is een politicus die heel goed weet waarmee hij bezig is.

Pieter De Crem is dan weer wat anders om naar te luisteren: als die op dreef komt, dan krijg je soms zin in een rechtstreekse “aanvalleuh” op al wat paars is 🙂

Het is al duidelijk dat er op Oost-Vlaamse bodem zal gevochten worden in mei en juni van dit jaar… Er zullen blauwe plekken, rode striemen en paarse bulten vallen; dat is duidelijk geworden na de speech van Pieter.

Ik geniet van zulke bijeenkomsten. Je ziet gelijkgestemde zielen, mensen met wie ik al herhaaldelijk heb opgetrokken in één of meerdere campagnes…

Lokale politiek is fantastisch en op dit moment voel ik me het best in de gemeentepolitiek. Maar lid zijn van een grotere partij heeft zijn voordelen (en soms nadelen). Ik denk dat onze gemeente er anders zou uitzien moesten er nationale partijen opkomen…

In ieder geval zal ik als militant in Knesselare en Ursel proberen de nodige mensen warm te maken voor een oranje overwinning in juni.

Het eerste weekend met “goedkopere” elektriciteit zit er op…

Ik zet “goedkoper” tussen aanhalingstekens omdat ik me echt afvraag of het echt goedkoper is.

Al snel na de beslissing van 18 november 2006 van de Vlaamse regering, werd het duidelijk dat de producenten op geen enkele manier verlies wilden leiden. Het verlies dat ze op hen zagen afkomen, hebben ze snel en eenvoudig afgewimpeld op hen die hier weerloos in staan: de consumenten.

De beweegredenen van de Vlaamse regering werden sociaal en ecologisch genoemd. Sociaal omdat er nu niet meer ’s nachts moet gewassen worden zodat de nachtrust van alle appartementsbewoners er zal van beteren. Ecologisch omdat er meer verbruik zou verschuiven naar de daluren zodat er minder piekstroom moet geproduceerd worden.

Kerncentrales zijn nu eenmaal geen dingen die van uur tot uur harder of stiller kunnen gezet worden, dus de pieken in ons stroomnet worden in de eerste plaats opgevangen door de minst milieuvriendelijke stroomcentrales uit ons productienet.

Men rekent dus duidelijk op een verschuiving: enerzijds van hetgeen wat nu al ’s nachts wordt verbruikt (=meer comfort), anderzijds van dagverbruik naar het weekend (=ecologisch).

Maar als ik kijk welke verhogingen men doorgevoerd heeft, met name vooral het dagtarief duurder maken, klopt het verhaal wel dat wie nu schuift in zijn gebruik een goede zaak doet, maar er zijn dus ook mensen die een slechte zaak doen.

Immers als de producenten evenveel inkomsten zullen overhouden – en dat zullen ze, ze zullen heus geen miljardje extra winst laten liggen – en als er dus mensen zijn die minder gaan betalen, dan zullen er ook zijn die meer betalen.

Volgens mij zullen dat de mensen zijn die nu reeds een dubbele meter hadden en bewust met de nodige timers de wasmachines en vaatwassers pa na tien uur ’s avonds hun ding lieten doen… Nacht of weekend, het maakt niet uit en je kan toch onmogelijk ook je eten ’s nachts klaarmaken, of in ’t weekend voor de ganse week die volgt?

Neen, ik denk dat de producenten uiteindelijk nog zullen verdienen aan deze maatregel.

Het is een beetje zoals met BASF in Antwerpen. BASF is de grootste afnemer van elektriciteit in het havengebied. Aangezien ze dicht bij de grens zitten daar, hebben zij een buitenlandse firma gevonden die het zelfs rendabel voond om zelf een nieuwe kabel te leggen van over de grens tot bij BASF en toch nog goedkoper te leveren. Redenering van het havenbedrijf (de intercommunale daar): aha, aangezien wij nu minder kunnen leveren, moeten wij onze kosten over een kleinere omzet spreiden en zal de prijs dus stijgen.

Liberalisering ging de prijs doen zakken, heeft men ons verteld. Niet dus! Wel voor de grote vissen, maar zoals het BASF-voorbeeld duidelijk maakt, zullen de kleintjes opdraaien voor de rest.

Ook op gemeentelijk vlak zie ik dat in de begroting. Vroeger had een gemeente haar elektriciteit voor gebouwen en straatverlichting aan kostprijs, wegens aandeelhouder van de intercommunale. Plus nog dividenden van de mooie winsten.

Nu hebben ze dure aankoopprijzen en geen winsten meer. Dus meer kosten en minder inkomsten. Dus moeten ze dat terugverdienen, via taksen en belastingen die u en ik betalen…

Liberalisering een goede zaak? Des te meer men liberaliseert, des te harder neig ik terug naar staatseconomieën…

In Damme is de burgemeester veroordeeld voor een ongeval waarbij hij niet aanwezig, noch betrokken was (bron: VRTNieuws.net).

Kort samengevat: iemand verleent op een kruispunt in Damme geen voorrang van rechts en veroorzaakt daarmee een dodelijk ongeluk. De dader wordt nu echter vrijgesproken omdat de rechter het standpunt van diens advocaat volgt: de voorrang van rechts stond niet aangeduid en het kruispunt was slecht verlicht, dus de gemeente is aansprakelijk en daarom veroordeelt men de burgemeester.

Ten eerste verbaast het mij dat een politierechter het notabene nodig vindt om de nummer één standaard regel uit onze verkeersreglement – de voorrang van rechts – enkel afdwingbaar is als deze aangekondigd staat met het gekende kruisje in het driehoek.

Maar nog meer verbaasd ben ik om te lezen dat een burgemeester aansprakelijk is voor zoiets…

OK, als een gemeente nu echt bepaalde zaken zou verwaarlozen, zoals bv een put in een voetpad of een kapot wegdek… en zulke fout blijft aanslepen ondanks meermaals er op gewezen te zijn. Dat een gemeente dan verantwoordelijk kan gesteld worden voor haar nalatigheid, tot daar aan toe. Maar zelfs dan nog niet de burgemeester – ik wens het Fredy Tanghe niet toe als hij veroordeeld moet worden voor wat zo allemaal foutloopt in onze gemeente.

Als dit vonnis bevestigd wordt in beroep, wat moet er dan gebeuren? Een woud aan verkeersborden bijplaatsen? Hoe lang duurt het voor één of andere advocaat dan inroept dat zijn client verward was door de vele borden en de gemeente aansprakelijk is wegens het te veel aan verwerkbare informatie…?

Ook qua verlichting: er zijn heel wat stukken minder goed verlichte weg, zeker in een plattelandsgemeente zoals Knesselare. Bestel gerust maar een duizendtal lichtpalen. Zelfs al schilderen we ze donkergroen, Groen! zal niet tevreden zijn met de lichtvervuiling en ik zal niet tevreden zijn over de extra kosten in onze begroting.

Ik hoop echt voor Fredy dat hij vanaf nu beschikt over een goede advocaat als dit de regel wordt in ons landje. Misschien kan hij Benedikt De Muyt onder de arm nemen, nu Benedikt niet langer in de gemeenteraad zetelt 😉

De N-VA heeft gekozen voor een kartel met CD&V. Dat is zopas gebleken na een vergadering van de partijraad. De 120 leden van de partijraad moesten kiezen tussen Jean-Marie Dedecker of het kartel met CD&V.

Van de 103 stemmen waren er 62 voor het kartel. 31 leden kozen de kant van Dedecker, 10 mensen onthielden zich.

Ik kan niet zeggen hoe opgelucht ik ben. In mijn post “Vuurwerk in Bergen” kon iedereen lezen hoeveel pijn het me deed dat de band met de N-VA verbroken werd en hoe de toekomst van Vlaanderen op het spel werd gezet.

Ik hoop echt dat de rust nu snel kan weerkeren. Ik kan alleen maar chapeau zeggen voor de moed van de N-VA. Iedereen kan en mag fouten maken en het zijn de idioten die nooit terugkomen op een (slechte) beslissing.

Voor Eric Van Rompuy het op zijn blog zet: er zitten dus wel degelijk grand messieurs bij de N-VA!

Feest, champagne, vuurwerk in gans Vlaanderen.

Laat aub nu het kartel snel weer samenkomen, CD&V en N-VA zijn bloedbroeders en moeten zij aan zij strijden voor een weerbaar Vlaanderen.

Ween, sidder en beef, al wat Guy Verhofstadt of Elio Di Rupo noemt. Dit is staatmansschap: duidelijke standpunten, geen drie jaar heen en weer schipperen. Hooguit een week had de N-VA nodig om de steen uit hun schoen te halen, nadat al snel bleek dat Dedecker niet kon zwijgen, ondanks orders van hogerhand.

Lang leve Vlaanderen, lang leve de CD&V en lang leve de N-VA!

Gisteravond heeft Jean-Marie Dedecker antwoord gegeven op mijn vraag van woensdag “Wie volgt Leterme op?”. Het antwoord is: niemand. Leterme kan mooi op post blijven van de Vlaamse regering. De grote zekerheid om eerste minister van ons landje te worden, is weg doordat N-VA het vruchtbare kartel heeft opgeblazen omwille van hun goudhaantje Dedecker.

In Bergen (Mons, voor mijn franstalige lezers) werd er gisteravond groot vuurwerk afgestoken. Ik kon de knallen tot in Knesselare horen… Traditiegetrouw levert de grootse formatie van het land de eerste minister. Door de dwingende grootte van CD&V/N-VA leed dit geen twijfel dat dit Leterme zou worden. Nadat splijtzam (of is het gifzwam, stinkzwam, of een ander parasiterend organisme?) Dedecker er voor gezorgd heeft dat deze formatie niet meer bestaat, heeft hij wel onmiddellijk duizend roze rozen gekregen van een anonieme bewonderaar, verpakt in een wel zeer speciaal rood strikje (met witte bollen):

In zijn boek “Rechts voor de raap” schrijft JM “Waalse vrienden, laat ons scheiden”. Ironisch genoeg is Jean-Marie nu de rechtstreekse aanleiding dat dit niet zal gebeuren. Nog ironischer is dat dit gebeurt door aan te sluiten bij een echt Vlaams gezinde partij.

Maar spijtig genoeg zal de N-VA nu krimpen tot groene hoogten van misschien zo’n 7%. Dedecker en De Wever hebben een gezamelijke natte droom van 10%, maar ze beseffen dat die wens nog in het rijk van verzuchtende dromen ligt. De vraag is of vanuit zulke kleine splintergroep de Vlaamse eisen nog hard genoeg zullen weerklinken.

Voor alle duidelijkheid: ik betreur dit ten zeerste. Ik ben een heftige supporter geweest van het kartel. Voor mij was dit de thuiskomst van de verloren zonen die zich – terecht – hadden afsgesplitst enkele decennia geleden (bij het ontstaan van de VU) van de christendemocraten die toen de Vlaamse strijd nog beschouwden als een strijd voor meer Algemeen Nederlands te spreken zoals bijvoorbeeld “het is toch evident” Martens.

Een tijd geleden meende ik het als ik zei dat ik mij ook bij de N-VA thuis zou voelen. Maar ik gruwelde even hard toen ik Bouckaert hoorde verklaren op de VRT radio dat “de groep rond Jean-Marie Dedecker zal wel hard genoeg wegen om het programma van de N-VA rechts-liberaler te maken”. Jean-Marie sluit zich dus aan bij een club, maar gaat wel direct de spelregels proberen te veranderen. In Het Laatste Nieuws stond volgende uitspraak van Dedecker: “We ontdekten dat we 90% gelijk zaten, de andere 10% zoek ik nog”. Ik vraag me af of dit tevens de mening is van de doorsnee N-VA’er.

Soit, iedere partij heeft het recht om leden te werven en te beslissen welke rol ze zullen spelen in de partij. Maar evenzeer heeft een kartelpartner om neen te zeggen tegen het feit dat iemand op een lijst moet gaan staan met iemand anders die bepaalde personen eerder nog het charisma van een lavabo toedichtte.

Je kan moeilijk verwachten dat Jean-Marie Dedecker plots loyaal zou willen meewerken aan het opnieuw inrichten van een tsjevenstaat (om zijn eigen woorden te gebruiken).

Ik hoop dat JM beseft dat hij dit land de kans ontnomen heeft om opnieuw behoorlijk bestuurd te worden. Een verdere (of beter gezegd: opnieuw) versplintering van het politieke landschap na de consolidatieronde van 2004, zal niet leiden tot een superstabiele en homogene regering in 2007.

Over enkele jaren zullen geschiedschrijvers en politicologen boeken kunnen schrijven over 30 november 2006 en de rol van Jean-Marie Dedecker. Dan zullen ze kunnen nagaan hoe iemand die zichzelf Vlaams noemt samen met een vlaamsnationale partij er voor gezorgd heeft dat een degelijke staatshervorming ten voordele van Vlaanderen onmogelijk wordt gemaakt.

Een paar jaar geleden dreigde in Nederland ook één enkele man een zware hypotheek te leggen op de toekomst van zijn land, die het er echter niet zo Fortuynlijk heeft van af gebracht.

Ik hoop oprecht voor Jean-Maries lijfbehoud dat geen enkele ultrarechtse vlaamsnationalistische rakker op de idee komt om deze ex-judocoach finaal van de mat te halen en een definitieve ippon toe te kennen, omdat hij beseft dat door de versplintering de kans op een centrumrechtse regering verkeken is en de rode rakkers opnieuw de bovenhand zullen krijgen.

update 1/12 15:42: een artikel met een goeie weergave van het gebeuren vind je op de site van Het Nieuwsblad

En deze pagina met enkele citaten van JM over zijn nieuwe partij voor hij er lid van was.

Een ander woord heb ik er niet voor dan chanteren. VW belooft dat de nieuwe Audi A1 misschien in Vorst gemaakt kan worden vanaf 2009. Ze doen hierin geen enkele belofte – dat kunnen ze ook niet want men kan nu hoegenaamd niet zeggen dat die A1 er komt. De A2 is immers ook al weer verdwenen van de markt, nietwaar?

Ze eisen wel een pak: de kosten moeten omlaag in Vorst. Dus zowel van de arbeiders wordt een inlvering gevraagd als een fiscale inspanning van België. Zonder garanties weliswaar… (bron: Het Nieuwsblad)

Maar het toppunt is dat men nu eigenlijk tussen de lijnen toegeeft dat in afwachting de fabriek in Vorst niet leefbaar is met slechts 1500 arbeiders en geen golf meer… Wat dus te doen in afwachting van 2009? Langdurige technische werkloosheid is het Duitse antwoord… Komaan, laat me niet lachen, zulke grofheid moet wel echt funny bedoeld zijn.

Voor alle duidelijkheid: we spreken hier over een operatie die in die twee jaar minimaal 100 miljoen euro zou kosten aan de Belgische schatkist. Een gunstmaatregel die trouwens aan geen enkel ander bedrijf – al dan niet in echte moeilijkheden – wordt toegekend.

Maar is dit productief? Of zelfs maar gunstig voor de werknemers?

Het is alvast handig voor Volkswagen zelf. Zij moeten niemand ontslaan dus ook geen dure oprotpremies uitbetalen.

Maar dat betekent ook dat de arbeiders zelf onmiddellijk op een lager inkomen vallen zonder enige compensatie en dat gedurende twee jaar. Twee jaar lang moet de arbeider dan plots zijn levensstandaard laten zakken. Moeilijk voor gezinnen die meervoudig getroffen worden, waar misschien een huis af te betalen is enz…

Dit in tegenstelling tot de “normale” procedure van collectief ontslag: een degelijke opzegpremie die gecombineerd met een werkloosheidsuitkering toch het inkomensverlies voor een zekere periode moet kunnen overbruggen.

Maar als men van iemand verwacht twee jaar minder inkomen te hebben, dan zullen de besten onder hen niet bij de pakken blijven zitten. De betere (en meestal dus duurdere) arbeiders zullen niet afwachten en zullen misschien een nieuwe job aannemen en dus zelf ontslag nemen. Hiep hiep hoera, zal men bij VW roepen voor elke zot die dat doet: geen gouden handdruk te betalen, daar zijn we mooi vanaf, hoor je de Duitsers al denken…

Economisch gezien is het ook contraproductief: je zet een grote groep vaklui aan de kant met de boodschap dat ze beter twee jaar aan de kant blijven staan. En dat terwijl inmiddels al duidelijk is dat wedertewerkstelling voor velen op korte en midellange termijn zeker tot de mogelijkheden behoort. Maar nu verplicht je die groep om geld uit het sociale systeem te halen terwijl velen kundig en willig genoeg zijn om er net aan bij te dragen.

Het is een kromme redenering in de nadagen van een generatiepact waarbij iedereen wordt opgeroepen om laner te werken…

En trouwens, ga je deze gunstmaatregel enkel toekennen aan de VW-arbeiders? Wat met al de toeleveranciers?

Als Verhofstadt hiermee instemt, dan is hij rijp voro het gesticht. Iemand die zich zo in de maling laat nemen of bewust laat chanteren, is het niet waard om nog langer premier te zijn. Ik hoop dan ook oprecht dat geen enkele minister een dure verkiezingscampagna van 100 miljoen euro nu in zijn hoofd haalt voor een paar duizend stemmen uit Vorst uit omstreken. Zeker niet omdat het minst van al de arbeider zelf hiermee geholpen is. Die is beter af als er geld naar twerkstellingscellen gaat, die hem aan een deftige job met een deftig inkomen helpen in plaats van een aalmoes waarbij VW stiekem hoopt dat de latente armoede de arbeider goedkoop zal doen wegvluchten.

Goed geprobeerd VW, maar ik denk dat zelfs Verhofstadt slimmer is dan hierin te trappen.

Alle peilingen duwen Yves Leterme naar een overwinning bij de federale verkiezingen in 2007. Nu, die verkiezingen zijn nog maanden veraf, er kan nog veel gebeuren en een peiling is maar een peiling. Het niet te stuiten succes van Leterme in die peilingen zou misschien zelfs nog wel eens contraproductief kunnen blijken.

Maar men begint dus hier en daar al openlijk te speculeren over de mogelijke opvolging van Leterme. Als hij immers eerste minister van onze landje wordt, dan moet hij ten dele terugkomen op zijn belofte “what you seet, is what you get”… Hij kan dan niet zijn termijn uitdoen als Vlaams minister-president.

De vraag is nu wie zijn troonopvolger is?

Velen denken dan in de eerste plaats aan zijn poulain Kris Peeters. Het zou wel een heel straffe zet zijn. We mogen immers niet vergeten dat Kris Peeters – die goed werk verricht in zijn departement, daarover wil ik duidelijk zijn – niet eens op een lijst stond. Het gebeurt niet zo vaak dat een niet-politicus plots van de ene op de andere dag minister wordt. De voorbeelden in het verleden zijn er dan nog vaak van mislukkingen, maar Kris Peeters heeft het voordeel als ex-voorzitter van Unizo toch heel wat ervaring opgedaan te hebben met de politiek.

Hoedanook, ik vind dat het niet strookt met de “what you see is what you get” principe uit de Vlaamse verkiezingen (waaraan ik zelf heb deelgenomen als opvolger in de provincie Oost-Vlaanderen).

Trouwens, VLD en SP.a laten nu al voorzichtig weten dat Kris Peeters wat hen betreft ongewenst is op de grote stoel in de Vlaamse minsterraadszaal.

Wie is er dan nog? De andere christendemocratische minister is ook niet echt een zwaargewicht te noemen. Inge Vervotte is wel verkozen en met een schitterende uitslag, maar is ook nog lang niet zo doorkneden in de politiek. Wel een mooie background als vakbondsvrouw, maar om nu al een regering te leiden? Zelfs Freya Vandenbossche had al net iets meer politieke ervaring toen ze vice-eerste-minister gebombardeerd werd en we zien nu dat die benoeming eigenlijk toch te vroeg is gekomen…

Neen, ik denk dat het dan tijd is om terug een ander Brabants én Vlaams trekpaard van stal te halen, iemand waarvan ik altijd gedacht had dat die in deze Vlaamse regering een rol te spelen had: Eric Van Rompuy. Politieke ervaring zat al in zijn papfles. Ministeriële ervaring heeft hij opgedaan als Vlaams Minister van Economie, KMO, Landbouw en Media in de periode 1995-99.

In de vorige Vlaamse legislatuur met veel verve de rol van oppositieleider neergezet in zijn functie als fractieleider van de CD&V-fractie in het Vlaams Parlement.

Ik heb opgekeken toen Eric geen minister werd in 2004, ik vond dat zelfs jammer. Ik vond hem zelfs lichtjes aan de kant geschoven en hoewel ik Leterme bewonder voor de wederopstanding van de CD&V, is dat een punt waar Leterme mij als CD&V-lid heeft teleurgesteld toen hij Kris Peeters verkoos boven Eric Van Rompuy.

Op een moment dat voor Vlaanderen het belangrijkste onderdeel in de komende staatshervorming zal draaien rond een verdere federalisering van alles wat rond economische zelfbeschikking te maken heeft, zou het M;I; aangewezen zijn om Eric Van Rompuy minister-president te maken. Zijn achtergrond en ervaring als voormalig Vlaams minister van economie en KMO geven hem voldoende bagage om die hete hangijzers aan te pakken.

Eric heeft in de vorige oppositielegislatuur ook bewezen geen schrik te hebben van VLD en SP.a, en zeker niet van de andere kant van de taalgrens.

Als de CD&V een overwinning kan boeken in 2007, dan hoop ik van ganser harte dat Leterme de goedbeleidsstrategie kan overplanten anar het federale niveau, maar dan is mijn leuze gemaakt: Eric for minister-president!