David Geens – De kunst van het mogelijke

Op www.guy4kids.be wordt eindelijk eens op “eenvoudige” manier de standpunten van Guy Verhofstadt uitgelegd.

De hond Emma vertolkt duidelijk het standpunt van de premier: liever één grote speeltuin dan een splitsing.

Kijk zelf maar naar het filmpje bij “meer lezen”.

hat tip: Politiek Incorrect

Die vraag heb ik mij al enkele keren gesteld en zo bleek onlangs, ik niet alleen.

Als CD&V/N-VA de verkiezingen wint en een regering mag vormen, zijn de portefeuilles snel uitgedeeld. Yves Leterme wordt eerste minister, Inge Vervotte zal wel er ook bij zijn (sociale zaken misschien?) en zonder twijfel ook Herman Van Rompuy, meer dan waarschijnlijk als begrotingsminister. Dat zijn er al drie. Indien de regering roomsrood zal zijn, moet aan de oranje kant toch ook op “iets” gerekend worden voor N-VA.

Wetende dat er maar 7 Vlaamse ministers mogen zijn, de eerste minister niet meegerekend, zou je bij een roomrode regering kunnen speculeren op 4 voor CD&V/N-VA (plus de premier) en 3 voor SP.A.

In dat geval zal de resterende ministerpost wel naar Tony Van Parys (justitie) gaan.

Dus quid met Pieter De Crem?

Wat moet je met de fractieleider van de oppositie aanvangen?

Zoals ik al schreef lijkt er op het eerste zicht geen plaats te zijn voor hem. Dus geen beloning voor de vele jaren als uiterst gedreven oppositieleider…

Maar zelfs als er plaats is, is het soms moeilijk varen met de vroegere tegenstander. Ik kan ergens begrijpen dat een coalitiepartner bezwaren maakt. Misschien dat een Freya Vanden Bossche zegt “hé, ik ga niet samenwerken met de man die mij zo dikwijls heeft gepakt”…

Het is min of meer al eerder gebeurd met Eric Van Rompuy die niks heeft gekregen in ruil voor jarenlang oppositiewerk op de Vlaamse parlementsbanken.

Maar aangezien er in dit scenario al sowieso twee CD&V ministers verdwijnen uit de Vlaamse regering, zit misschien de oplossing in die richting?

Ik schreef al eerder “Wie volgt Leterme op?“

Is Kris Peeters momenteel aanvaardbaar of niet? Het blijft dat de man weinig ervaring naar voren kan brengen om nu al teamleader te worden. Zelfs van Vervotje zegt Leterme dat ze over 6 tot 8 jaar een goede eerste minister zou kunnen zijn.

Zou het kunnen dat beide oppositionele fractieleiders in deze stoelendans de kans gaan krijgen om minister te worden? Eric Van Rompuy als nieuwe minister-president van Vlaanderen? Of Pieter De Crem als nieuwe Vlaamse baas? Het behoort tot de mogelijkheden en is momenteel een vraag…

En zoals ik zei, er zijn er nog die zich dat afvragen:

Het obligate antwoord “ik ben niet bezig met postjes” is een beetje teleurstellend. Als oranje buurman van Pieter De Crem en als kiezer had ik het graag zelf geweten, dus ik kan me inbeelden dat dit ook voor hem zo is (tenzij het al geweten is natuurlijk).

Ik hoop zowel voor Pieter De Crem als voor Eric Van Rompuy dat hun verdiensten niet zomaar aan de kant geschoven worden. Van Eric weet ik alleszins dat het verrassend was: ik en velen anderen hadden hem in 2004 als mogelijke minister getipt. Tijd om dit alvast te corrigeren.

En niet dezelfde pijnlijke beslissing omtrent Pieter De Crem te moeten nemen…

Nog één week campagne voeren, tijd om effe te lachen:

Ik vind het zalig om te luisteren als Pieter De Crem spreekt. Ten eerste hou ik van zijn stemgeluid. Dat heeft iets, een bepaalde klank.

Maar ik hou ook van zijn prikkelbaarheid, in beide richtingen. Pieter kan prikken als een wesp; hij pikt er die dingen uit die zijn tegenstander niet graag zal horen en mept hem daarmee rond de oren. Arrogant? Misschien wel… maar alleszins hoe ik zelf de taak van de oppositie zie: je pikt er nu eenmaal de dingen uit die beter kunnen én moeten.

Ik heb dan ook met veel aandacht naar de uitzending van Terzake07 van 22 mei gekeken. Het debat tussen Oost-Vlaamse lijsttrekkers. Karel De Gucht voor open vld, Pieter De Crem voor CD&V.

Eén ding vind ik heel spijtig aan dit debat. Van alle mogelijke opponenten uit de regering, haalt men net de enige vld minister van stal die nog behoorlijk werk heeft geleverd. Niet één van de ministers die zo onder een Decrems vuur heeft gelegen in de Kamer, maar wel de vld’er die even vuil gebekt is, die eigenlijk beter in de oppositie past.

Over één punt uit het debat wil ik persoonlijk getuigen. Wie mij kent weet dat ik vader ben van twee autistische zoontjes. Toen we het ontdekten van onze oudste, hebben we moeten zoeken voor hulp en vaak tegen muren aanlopen. Da’s zowat drie jaar geleden. Minister Vervotte zat toen pas op haar plaats, toen ik haar een brief stuurde met onze ervaringen. Niks is beter dan je als burger je politiekers met hun neus op de feiten drukt, vind ik. Toen heb ik antwoord gekregen dat het probleem inderdaad gekend was. De steeds betere diagnosticering van autismespectrumstoornissen is een gevolg van meer middelen op dat vlak (en meer kennis in de scholen, CLB’s, dokters, Kind&Gezin, enz…) en leidt dus tot meer patiënten. Logisch dan ook dat hoewel met meer middelen, de wachtlijsten niet zomaar krimpen. En toch merk ik dat ze wel krimpen. Als ouder vind je het nooit snel genoeg gaan, maar van jaar tot jaar zie ik verandering.

Dus daar had Pieter wel een punt. Pas op, net daarom vind ik het spijtig dat Inge Vervotte haar post verlaat. Ik hoop dat ze in ruil voor die switch op federaal vlak de kans krijgt de auchiasstal eens uit te mesten bij FOD Sociale Zaken.

Leuk is ook de passage waar ik de titel heb aan ontleend: “en dan hou ik mij nog in,” zegt Pieter De Crem als hij begint de paarse flaters op te sommen. Uiteraard, denk ik dan, je hebt maar 25 minuten…

Voorts ben ik op mijn honger blijven zitten. Voor ieder negatief voorbeeld, werd er een positief voorbeeld gegeven. Uiteraard is niet alles kommer en kwel geweest in deze regering. Het zou maar erg zijn als ze niks goeds gedaan hadden.

Voor mij is de eindconlusie als volgt samen te vatten (en het is deels aangereikt door de aanwezige journalist). Politieke verantwoordelijkheid is niet hetzelfde als politieke onfeilbaarheid. De mensen verwachten geen onfeilbare politici. Wel menselijke… En mensen maken fouten en geven die fouten dan ook toe. En soms als de aard van de fout het vereist, dragen ze er de consequenties van.

Pas op, daarmee wil ik niet gezegd dat er voor iedere scheet een minister ontslag moet nemen. Die periode zijn we ook voorbij. Dat Dutroux ontsnapte, was geen politieke verantwoordelijkheid van Tobback of Declerck. Wel was het goed dat ze zichzelf gegeven hebben voor de rust in het land. Men is wel politiek verantwoordelijk als een apparaat als justitie of financiën blijft vierkant draaien doordat er niet krachtdadig opgetreden wordt.

Goed bestuur is geen feilloos bestuur. Maar goed bestuur is zeker niet tonnen verwachtingen creëren met duizenden beloftes en dan staan jammeren dat de mensen te veel verwachten en te kritisch zijn. Verhofstadt oogst nu wat hij zelf gezaaid heeft. Als ik hem één fout mag aanwrijven, is het dat wel. Plus het feit dat men niet kan verdragen dat buiten enkele topspelers, er ook knoeiers in de regering zaten die men had moeten buiten smijten, met het risico van een regering ten val te brengen. Net iets te krampachtig vasthouden aan de macht is ook geen goed bestuur.

En voor de rest hou ik me gewoon dan nog in…

Ik had al het Kieskompas en Doe de Stemtest ingevuld en mijn resultaten meegedeeld, nu heb ik via de site van LVB.net de Kieswijzer van Bart Vanhauwaert ontdekt.

Deze test verschilt van de andere twee op twee punten.

Ten eerste is er geen ja/neen of akkoord/niet akkoord vraag, maar is het multiple choice met iets meer nuances.

Ten tweede is het anders opgevat: het werkt met Bayesiaanse statistiek. Dit is een rekenwijze die toelaat kansen te berekenen van feiten die met elkaar in verband staan. De feiten die in deze kieswijzer van belang zijn, zijn uw politieke voorkeur enerzijds en de antwoorden die u geeft op de vragen anderzijds.

Dit betekent natuurlijk dat de maker zelf waarde moest hechten aan de waarschijnlijkheid dat partijkiezer X antwoord B zou geven op een vraag. Een inschatting die Vanhauwaert zelf gemaakt heeft en waar hij in zijn FAQ het enige goede antwoord op geeft betreffende de wetenschappelijkheid van deze methode:

Deze kieswijzer is helemaal niet wetenschappelijk verantwoord omdat …

Dat klopt, en dan?

En ziehier mijn resultaten van deze test:

Wederom CD&V bovenaan, op de hielen gezeten door N-VA.

Maar weer diezelfde vaststelling dat de verschillen tussen de partijen maar enorm klein zijn.

Bij deze test zie je ook de foutenmarge: hoe breder het balkje, des te meer onzekerheid er is over de accuraatheid van de test. Wanneer voor twee partijen de balkjes voor het merendeel overlappen is het besluit van de Kieswijzer dat het onderscheid tussen de twee onmogelijk te maken is, zelfs al heeft een van de twee een duidelijk hoger percentage behaald.

Met andere woorden, alle drie de reeds gedane testen geven inderdaad aan dat ik een vrij breed uitgesmeerde visie heb waarvan in iedere partij wel iets is terug te vinden en dat ik dan ook het best in een echte centrumpartij zit, met name de CD&V.

Ik ben dus min of meer het levende bewijs dat de CD&V een echte centrumpartij is en niet open vld 😉 .

Ik heb met veel belangstelling uitgekeken naar dit kanseliersdebat op VTM. Het gedoe of het nu al dan niet gepland was, is een discussie op zich en eigen aan verkiezingstijd.

Ik heb inmiddels ook een dag gewacht om er over te schrijven en eerst de krantencommentaren te lezen. Men noemt dit vrij algemeen een bits duel. Ik heb zoiets van “bits? ditte?”… Bits zou ik zelf niet direct als etiket gebruiken. Noemt men dit bits omdat er gewoon vlakaf enkele waarheden worden gezegd? Men verwijt de CD&V steevast omfloerstheid en nu er gewoon rake dingen (28 ontsnapten te Dendermonde, stookoliecheques verwarren met voorschotten, een oops, rekenfoutje van 1 miljard bij financiën) worden gezegd, noemt men het bits.

Ik trek alvast enige andere conclusies.

Algemeen stel ik één ding vast: Guy Verhofstadt is door spindoctor Slangen duidelijk ingefluisterd dat hij zich moet wentelen in de slachtofferrol omdat de Vlaming meestal sympathie heeft voor de underdog. Welnu, één bijkomende tip voor Guy van mezelf: de underdog is niet de geslagen hond…

Waar het duidelijk om draait heeft Verhofstadt zelf gezegd, vrij snel al in de uitzending: we mogen niet kijken naar het verleden, we moeten kijken naar de toekomst. Normaal zouden dit niet de woorden mogen zijn van een leider des lands na acht jaar beleid. Normaal moet zo’n beleid mooie verwezenlijking bevatten, die de fouten doen verbleken. Want iedereen maakt fouten, dat is gewoon zo. Maar acht jaar premierschap zou meer moeten opgeleverd hebben dan een leuk fotoalbum.

En daar poneert Yves Leterme heel eenvoudig de waarheid tegenover: de kiezer kan Guy Verhofstadt best beoordelen op de afgelopen 8 jaar. Niet op zijn beloften, wel de de al dan niet nagekomen beloften van de afgelopen twee regeringen. Bits? Volgens mij gewoon simpel (de waarheid).

Nieuwe jobs

Een ander fragment dat mijn aandacht trok was het stuk over de befaamde (beruchte?) 200.000 jobs. Los van de cijfers (Leterme zegt “het zijn er maar 161.000” en Verhofstadt zegt “neen, het zijn er zelfs 240.000”) zat er wel iets in de redering die Verhofstadt niet kon counteren en er voor zorgde dat hij plots een andere houvast moest zoeken.

Want het was Guy Verhofstadts redenering dat de regering het klimaat had geschapen voor de 3% economische groei, dat de regering voor de omstandigheden had gezorgd waarin de ondernemers die jobs konden creëren. Want daarin moest hij Leterme al gelijk geven: niet de regering zorgt voor jobs, wel de ondernemers.

Heel fijntjes en gladjes was het antwoord met de glimlach van Leterme: “Als er in dit land economisch iets goed gaat, is het dankzij Vlaanderen. En u bent verantwoordelijk voor België en ik voor Vlaanderen”. Patat, die zat. Bits én simpel tegelijk: als Verhofstadt gelijk heeft dat de regering voor het kader zorgt, dan nog is het zijn verdienste niet.

Het verschil

Zoals al uit mijn diverse stemtesten gebleken is, zijn de verschillen tussen de partijen soms niet zo heel duidelijk. Iedere partij heeft een pak punten in haar programma waar velen zich kunnen achter scharen. Ik zeg ook niet dat alles van de open VLD rubbish is, of dat de socialisten alleen maar uit hun nek kletsen.

Maar een essentiëel verschil werd toch heel simpel duidelijk toen het over de belastingsverlaging ging. Zowel CD&V als VLD willen de belastingen verlagen. De VLD wil dit doen door twee schijven aan te passen: die van 35% en van 45%. Ten eerste denk ik dat het dus waar is dat voor een deel mensen die nu in de tophelft van een klasse valt, de belastingen zullen verlagen. De facto betekent dit gewoon dat de (hogere) middeninkomens en de hoogste inkomens minder zullen moeten betalen. Fijn voor de hardwerkende Vlaming? Vooral fijn voor de zéér hardwerkende Vlaming, als de meeste uit die hoogste inkomens er eigenlijk al voor werken…

CD&V wil de belastingsvrije som optrekken. Da’s gewoon leuk voor iedereen. En ja, de lagere inkomens profiteren hier het meest van. Het is dus een sociale maatregel.

Daar zit dus het verschil: CD&V verlaagt voor iedereen maar met de nadruk op de zwaksten uit onze samenleving. VLD verlaagt maar enkel voor de hogere klasse. Fijn voor wie in die hogere klasse zit, maar als christen ben ik dan toch meer voor een maatregel die betere bescherming beidt aan de zwakkeren in onze maatschappij. Zeker omdat de maatregel enkel maar dubbel gunstig is als je gaat werken: het verkleint de kans op de werkloosheidsval. Je stimuleert meer mensen om hard te werken waardoor het uiteindelijk allemaal dubbel en dik opbrengt.

Winnaar of verliezer?

Zulke duels hebben in mijn ogen geen winnaars en verliezers. Ik vond Verhofstadt niet de kampioen van de debatten; je kan hem dat niet verwijten want feiten kunnen nooit verliezen van een debat. Is Leterme een winnaar? Moreel misschien, hoewel ik soms ook dacht “oei Yves, haal die smile van je gezicht; er gaan mensen dat niet leuk vinden dat je die arme man aan de andere kant staat uit te lachen met zijn miserie”… Pas op, ik zou misschien ook mijn lach op zo’n moment niet kunnen inhouden…

Het was leuk om te zien en de boodschap was simpel: beoordeel Verhofstadt op 10 juni op zijn prestaties van acht jaar lang. Eerlijker kan het niet dan dat. Hoe bitsig dat ook mag klinken…

Zoals ik al beloofd had, heb ik “Doe de Stemtest” van de VRT onmiddellijk gevolgd op TV en daarna afgelegd via de website.

Ik heb de test eigenlijk dus twee keer afgelegd: de eerste keer tijdens het volgen van het programma zelf mijn keuzes gemaakt, telkens binnen de 8 seconden en ondertussen de mini-debatten volgend.

Ik heb die resultaten eerst ingevoerd via de website en stond wel even verbaasd van het resultaat, maar niet verbijsterd dat het anders was dan ik zelf zou aangeven of het resultaat van het Kieskompas van de Standaard.

Resultaten en bemerkingen staan bij meer lezen…

Goed, het eerste resultaat:

Ik pas dus best bij de N-VA met een raakvlak van 75%. Als thema’s had ik een top-3 aangeduid van economie, werkgelegenheid en sociale zekerheid.

De topscore verbaasde me niet en stelde me niet teleur. Ik heb al enkele malen gezegd dat ik me nij N-VA wonderwel ook thuisvoel, sinds ze in kartel zitten met CD&V. Eerlijk gezegd voel ik me wonderwel het best thuis in het kartel dan in iedere partij afzonderlijk.

Wat wel verwonderlijk is op het eerste zicht met hoe ik mezelf als politiek beest en liefhebber zie, is dat in godsnaam nog aan toe ik Lijst Dedecker als tweede heb staan? Vlaams belang zit dan logischerwijs snel op de hielen maar o wee, zelfs Spirit gaat nog de CD&V in dit lijstje vooraf.

Populustisch ongenuanceerd

De verdere analyse van dit verhaal brengt me eigenlijk bij een verrassing, ik kom daar na de korte analyse op terug.

Dat LDD en VB op plaatsen twee en drie staan heeft gewoon te maken met mijn manier van interpratatie van de vragen en de korte simpele antwoorden akkoord, niet akkoord en geen mening.

Het meest zinnige dat ik tijdens de uitzending in verschillende bewoordingen hoorde terugkomen was dat politiek complex is. Eén van de zes BV’s zei zelfs “nu begrijp ik waarom politiekers zo rond de pot moeten draaien”…

Er bestaan geen simpele antwoorden op de complexe uitdagingen waar onze maatschappij nu voorstaat. Probeer je dat wel met simpele, slogans te doen, op populistische manier zeg maar, dan kom je uiteraard bij gouden medaille populisme Jean-Marie De Decker uit, strijdend voor die ereplaats met het sloganeske Vlaams Belang.

Toen ik de vragen en antwoorden verder bekijk, zag ik dit verband onmiddellijk en in één klap is dit (opnieuw) de grote zwakte van Doe de Stemtest (en misschien wel inherent aan zulke spelletjes). Het ja neen antwoorden op zulke stellingen, is niet simpel als je langer dan acht seconden nadenkt.

Bijvoorbeeld de vraag “moeten werkloosheidsuitkeringen in de tijd beperkt worden?”. In mijn eerste versie dacht ik “ja, die profiteurs moeten niet betaald blijven worden”. En dan heb ik met profiteur het op de mensen die niet willen werken, liever lui dan moe zijn en toch geld van de Staat willen. Dus beperk maar die uitkeringen. Simpele oplossing…

Maar wat dan met de mensen bij wie het echt niet lukt? Die een probleem hebben of het niet kunnen, om een bepaalde doch duidelijke reden. Maar die wel willen werken? Moeten die de dupe worden van zulke simpele beslissing? Neen, en dus was dit een eerste vraag waar ik met de I-knopjes van de diverse partijen hun stanpunten ben gaan lezen en dan zie je buiten de simplistische partijen genuanceerde antwoorden. Simplistisch zijn de partijen die hier eigenlijk inderdaad gewoon ja of neen op zeggen. U kan ze zo wel raden…

Maar dan merkte ik dat ik me het best voel bij het antwoord van de CD&V: niet puur de tijd is het criterium, wel andere elementen. Zoals diegene die ik zelf belangrijk vind om over te oordelen.

Deze vraag/antwoord analyse zette me aan het denken en ik heb de test dan opnieuw gedaan. Deze keer met het voornemen de vraag te lezen zoals ze er staat en er de stellingen van de partijen bijhalen en dan pas te kiezen.

De vragen waarbij ik van antwoord wisselde bij mijn tweede beurt:

º Inhaalverbod voor vrachtwagen: mijn eerste keuze was ja. Ik heb daar altijd last van, je hangt dan soms 5 kilometer achter die ene vrachtwagen die dan 2 km sneller gaat dan die andere… Zeker op de 2×2 wegen waar ik nogal gebruik van maak. En meestal tijdens de spits. Maar de vraag is “mogen ze nooit inhalen?”. Nee, da’s eigenlijk te gek. Op bepaalde plaatsen moet het kunnen, op sommige afhankelijk van het tijdstip of de drukte. Dus uiteindelijk neen voor gekozen en gemerkt dat CD&V ook in diezelfde richting denkt.

º Supermarkten open op zondag: vind ik nog altijd een moeilijke. Mijn eerste keuze is ja. Laat de uitbaters eens zelf kiezen of ze willen werken… Maar wederom, er staat supermarkten. Dus de eigenaars zijn anonieme mensen. De werknemers die daar zitten willen ook wel eens een vrije dag. Ik blijf het een moeilijke vinden. Moeten we de mens tegen zichzelf beschermen? Uiteindelijk heb ik mijn keuze veranderd: als men de winkels de zondag massaal open wil laten, gaat de economie ’s zondags ook verder draaien en vervalt misschien mijn eigen rust als informaticus, werkzaam voor ondermeer die sector. Dus om egoïstische redenen de belans laten doorslaan naar neen, maar eigenlijk wel zeer twijfelachtig.

º Eerst had ik neen gezegd. Afgewezen wil zeggen dat je geen recht heb op onze goedlievendheid, die ik graag tentoon spreid maar waar geen misbruik mag van gemaakt worden. Doch bij verdere overpeinzing volgende bermerking gemaakt. Ten eerste: er mogen er zo veel blijven die niet integreren door dat misbaksel van de snelbelgwet. Ten tweede: als men de tijd heeft gehad om te integreren, dan zijn het ofwel mensen die hier wonderbaarlijk goed passen ofwel (meer waarschijnlijk) is de staat in gebreke gebleven om op menselijk aanvaardbare tijd een antwoord te geven. Dus bij de tweede keer ja gezegd.

º Gevangenen moeten hun straf volledig uitzitten. Niet akkoord, want ik zag onmiddellijk de keerzijde hiervan. Als je enkel straft, met geen mogelijkheden om iemand te belonen als die inspanningen doet zich opnieuw aan te passen, als je geen opties hebt op geleidelijk aan terug in de maatschappij zetten, dan ben je fout bezig als samenleving. Straffen alleen is geen doel op zich, de maatschappij moet er ook door geholpen worden. Dit heb ik veranderd na het lezen van de diverse standpunten, waaronder dat van de CD&V: eigenlijk zeggen ze vrijwel hetzelfde doch duidelen akkoord als basiskeuze aan dat een straf een straf is en dat vervroegde vrijlating niet mag dienen als lapmiddel tegen overvolle gevangenissen. Ze zeggen wel dat alle begeleidende maatregelen moeten doenen om te streven naar een succesvolle reïntegratie in de samenleving. Eigenlijk vind ik dat ze net iets te makkelijk hier dan op zichzelf akkoord verklaren aangezien hun antwoord genuanceerd is. Heb ik dus aangepast omdat ik het eens ben met de stelling van de CD&V.

º Mensen moeten meer belastingen betalen via consumptie dan via arbeid. Hier had ik slecht over nagedacht. Het leek me wel goed dat arbeid minder belast zou worden. Maar vervangen door duurder goederen, bij nader inzicht treft dit de laagste inkomens en de hogere inkomens zouden enkel meer overhouden om te sparen en goedkoper in het buitenland in te kopen.

º Wie na zijn 65ste werkt, moet een hoger pensioen krijgen. Eerst zei ik neen omdat ik er van uit ging dat men wel én pensioen én loon mocht samen behouden en niet zoals nu dat men dan zijn pensioen verliest. Bij nader inzien gerealiseerd dat zelfs als je beide mag cumuleren, dat je nog altijd dan bijdraagt aan het systeem en dus dat je daar een stukje van mag terugkrijgen als beloning.

º Winkels moeten zelf hun koopjes kunnen organiseren: eerst dacht ik dat het best was de betutteling af te schaffen. Maar ik ben wel hevige voorstander van de middenstand en net die zou hier onder leiden dus na 2 minuten extra denken toch maar voor niet akkoord gekozen.

º minimumleeftijd brugpensioen: optrekken die handel, iedereen moet langer werken om het systeem betaalbaar te houden. Maar wederom: zo zwart wit is het niet. Het brugpensioen moet mijn inziens een uitzonderlingsmogelijkheid blijven bij sociale drama’s. Ik wil wel dat het stelselmatig al op pre-pensioen vertrekken op 58 minder evident wordt. Je kan dat doen door de minimumleeftijd gewoon op te trekken, maar dan raak je aan die sociale drama’s. Dus een kortzichtig neen was hier niet op zijn plaats.

Na dus nog wat dieper denkwerk, bleef ik met 1 moeilijke vraag zitten. Moet Vlaanderen onafhankelijk worden?

Ja, Vlaanderen moet meer bevoegdheid krijgen. 1000% zeker!

Moeten we volledig onafhankelijk worden? Ik weet het niet… Ik ben voor Europese integratie en dat vloekt daar een beetje mee. Maar als we niet meer slagkracht kunnen krijgen, dan liever onafhankelijk dan voort te moeten slabbakken in het huidige concept.

Ik heb dan makkelijkheidshalve maar dezelfde resultaten eens met en eens zonder die onafhankelijkheid gegeven.

Resultaten stemronde 2

Met Vlaamse onafhankelijkheid:

En zonder die Vlaamse onafhankelijkheid:

In volgorde verandert alleen De Decker, voor de rest enkel voornamelijk het percentage dat verandert.

In deze lijst verwondert het me nog dat SP.A zo hoog scoort. Hoewel hoog en niet hoog want qua percentage schommelt het allemaal binnen dezelfde 10% marge: tussen de 57 en 68%…

Waarmee wederom bewezen is net zoals mijn groot rond vlak in mijn vorige test dat ik nogal breed zit verspreid over diverse vlakken. Ik ben sociaalvoelend, dus er zijn zeker raakvlakken met de socialisten. Ik ben voor en vrije economie, dus liberaal ben ik zeker (maar niet pro-vld, wel liberaal). Ik ben ook voluit Vlaming, dus dat het Vlaams Belang hoogt blijft scoren, is door mijn keuzes op die terreinen.

Waarmee ook duidelijk is dat voor wie genuanceerd denkt, de keuze eigenlijk moeilijk is. De partijen liggen kort bij mekaar op veel vlakken. Zeker als je ze in eenvoudige hapklare brokken indeelt.

De voornaamste keuze zal dus gemaakt moeten worden door de zienswijze: het individuele van de open vld, het corporatistische model van de socialisten of het samen werkt-model van de chirstendemocraten.

Voor mij is het dus het samen-model, met een accent op persoonlijke vrijheid. Respect voor mekaar maar ook voor de indivuele eigenheid. Geen simpele oplossingen, maar soms saaie doch goed gebalanceerde oplossingen. Zoals ik die dus in het Kartel CD&V/N-VA gelukkig nog kan terugvinden.

Mijn verrassing en vraagteken

Waar ik dus beloofde op terug te komen: in mijn eerste populistische kortzichtige ronde, staat N-VA bovenaan. Verwonderlijk, want ik heb nergens het gevoel dat ze populistisch gaan of toch niet zo extreem. Ik kan enkel vermoeden dat mijn stevige Vlaamse keuzes de N-VA naar zo hoog heeft geduwd in dat lijstje. Vermoed ik, want het blijft een vraagteken…

Ik hou er van om kritisch te zijn tegenover alles wat mij voorgekauwd voorgeschoteld wordt. Dat is waarschijnlijk de reden waarom ik niet zo gek ben op worst…

Zeker niet op eenheidsworst.

Vandaag de dag moet je een moedig man om nog maar te denken wat ik nu ga schrijven, om zelfs nog maar de vraag te stellen: “Is de mens wel verantwoordelijk voor de opwarming van de aarde?”. Ik blijf dan zelfs gewoon überhaupt van de basisvraag “warmt de aarde klimatologisch gezien wel op?” ver af.

Ik probeer in deze materie eens een ander daglicht te laten schijnen, met een persoonlijke kijk op het waarom de opwarmingstheorie onze nieuwe religie moet worden.

Sta me daarom toe enkele ideeën op een rijtje te plaatsen.

Economie is enkel mogelijk door schaarste

Wat is economie? Volgens Wikipedia is economie de gedragswetenschap die zich bezighoudt met de voortbrenging en verdeling van schaarse goederen en diensten. Een andere definitie is “de toewijzing van schaarse bronnen om onbeperkte behoeften te vervullen”. Anderen zullen zeggen “het spel van vraag en aanbod”.

Al deze definities hebben het element van schaarste in zich. Iets wat overvloedig aanwezig is, te groot in aanbod is, heeft (quasi) geen waarde. Een voorbeeld daarvan zag ik onlangs nog tijdens rondleiding bij Bekaert waar staal opgewarmd moest worden. De samenstelling van het gas werd uitermate precies bewaakt en was van cruciaal belang, maar bij iedere vlam is zuurstof nodig en die is overvloedig aanwezig in de lucht. Daar wordt in de kostprijsberekening geen rekening mee gehouden.

Ik denk ook niet dat Arcelor in zijn kostprijzen een tabel heeft voor de prijs van de zuurstof die de hoogovens verbruiken die ze gewoon uit de lucht halen.

Schaarste is veranderlijk door plaats en tijd. Een zelfde element is in een bepaalde streek in overvloed en daarom van geen waarde en in een andere streek is er tekort en wordt er voor betaald. In Japan zijn er winkels die zuurstof verkopen, en voor veel geld.

Ook doorheen de tijd verandert iets van waarde. Vroeger was het voor een bedrijf dat water nodig had in zijn productieproces voldoende om zich bij een waterloop te vestigen. Het water zelf was gratis in overvloed aanwezig. Vandaag is zuiver water dat al veel minder en moet er wel degelijk een prijs op geplakt worden.

Kortom, onze economie kan maar draaien als iets schaars is. Elementen in overvloed brengen weinig op.

Iedere grote verandering in onze economie is gepaard gegaan met een verandering van die schaarste. George Gilder, een Amerikaans econoom en schrijver van “The Gilder Technology Report“, omschreef het als volgt in een interview in Wired van september 1993:

Elke industriële revolutie geeft een drastische kostenverlaging van één van de belangrijkste productiefactoren. Vergeleken met de kosten die voorheen betaald werden is de nieuwe factor quasi gratis. Vermogen werd virtueel gratis tijdens de industriële revolutie in de 19de eeuw vergeleken met de kost van de menselijke en dierenarbeid voordien. Plots kon je dingen doen die voordien onmogelijk waren. Een fabriek kon nu 24 uur per dag producten uitbraken op een manier die onbestaand leek voor het industrieel tijdperk. Vermogen werd zo goed als gratis. De hele economie moest zichzelf heroragniseren om met dit nieuwe feit om te gaan.

Energie in overvloed?

Maken we de laatste decennia niet opnieuw het zelfde mee? Energie, oa in de vorm van elektriciteit, is er plots in overvloed. We verbruiken (verspillen volgens sommigen) steeds meer en meer en tegelijk is het evidentie dat als we de schakelaar aanzetten, dat ons lampje oplicht.

Iets wat we normaal en alledaags gaan vinden en in steeds grotere mate gaan gebruiken, daalt normaalgezien in prijs. Volgens Gilder zelfs tot het quasi niets meer kost.

Volgens dit economisch beginsel is er dus een hele industrie die beter gebaat is bij het geloof dat wat zij maken niet zozeer in overvloed aanwezig is. Iets wat schaars is, is logisch – zelfs psycho-logisch – duurder.

Is het dan geen logische – misschien bedrijfsmatig zelfs een verstandige keuze – om er als producent voor te zorgen dat er schaarste – of ten minste perceptie van schaarste – is omtrent het geleverde product?

Is dat trouwens niet de reden waarom de Europese Commissie als een waakhond speurt naar prijskartels, productmonopolies en andere “ongeoorloofde” kunstmatige ingrepen op het economisch spel van vraag en aanbod?

Tegelijk vind ik het zelf wel straf dat zoiets als een Opec vrolijk door het leven kan gaan. Wikipedia omschrijft de OPEC als “in feite een kartel, dat door het veranderen van het aanbod van olie de prijs daarvan kan sturen”. Er zijn dus gekende (en aanvaarde) voorbeelden in de energiesector van prijsafspraken…

Spelen met schaarste

De energiecrisis in Californië van 2000-2001 (tijdens dewelke Governator Schwarzenegger aan het bewind kwam) is nadien diepgaand onderzocht.

Uit het onderzoek is naar voren gekomen dat onderandere energieproducent Enron hier een kwalijke rol heeft in gespeeld. Enron had een omzet van 111 miljard US dollar in 2000 en stelde circa 21.000 mensen te werk. Enron werd beschouwd als één van ’s werelds grootste energiebedrijven. Het ging in 2001 echter op de fles omdat er enorme schandalen aan het licht kwamen. Ze hadden quasi alles en iedereen bedrogen.

Maar hun rol in de energiecrisis was er één van het valselijk creëren van schaarste. Het ging zo ver dat er afspraken werden gemaakt met lokale netbeheerders en hoogspanningsbedrijven om via overboeking te zorgen dat er schaarste ontstond.

Overboeking is ons vooral gekend uit de toeristische sector. We kennen allemaal wel iemand die niet meer op het vliegtuig kon of een gezin dat naar een hotel 80km verderop wordt verscheept omdat er een overboeking was.

Maar het bestaat dus ook in de elektriciteitssector. Elektriciteit wordt nu eenmaal ergens opgewekt en wordt niet in dozen of op paletten verscheept. Dat gebeurt via hoogspanningsleidingen. En door daarop in complexe afspraken te zorgen dat er te veel capaciteit werd geboekt, zorgde men er eigenlijk voor dat de elektriciteit die er eigenlijk wel was, niet op de plaats van het verbruik geraakte waardoor Californië veel problemen heeft gekend.

De elektriciteitscrisis in Californië is veel complexer dan dit aangehaalde feit. Het dient maar als voorbeeld, er zijn tal van onwelriekende affaires naar boven gekomen. Ik geef dit voorbeeld om aan te tonen dat energiebedrijven wel degelijk op dat niveau zelf zorgen voor schaarste om zo duurdere prijzen te kunnen aanrekenen.

Ook in België?

Ik heb er geen idee van maar als je weet dat ondanks het feit dat we als we naar de lijst van leveranciers en daar 18 namen zien staan, er in België slechts twee producenten (Suez en SPE; binnenkort misschien zelfs verenigd door de fusie van Suez en Gaz de France) zijn, dan kan je toch al een kanttekening maken bij de zogezegde liberalisering van onze elektriciteitsmarkt?

Normaal gaat in een sector die van een monopolie overgaat naar een vrije markt de prijs naar beneden. Voor elektriciteit en gas is dat niet gebeurd, of althans niet op natuurlijke wijze. Dankzij de kunstgrepen van de paarse regering mag de prijs ogenschijnlijk niet duurder worden.

Het feit dat dit niet gebeurt in België zou ons tot nadenken moeten stemmen.

Gebruik ons product niet

Ik zal u nog een nadenkertje meegeven: kent u een fabrikant die enorm veel geld investeert in een marketingcampagne met de simpele boodschap “alsjeblieft, gebruik zo weinig mogelijk van mijn product”?

Klinkt vrij idioot niet? Toch is dat wat Electrabel en Luminus doen met hun reclame zoals voor hun Unplugged of www.mijnverbruik.be. Zij spenderen heel wat geld aan die reclamefilmpjes en de boodschap lijkt in de eerste plaats tegenstrijdig te zijn met het doel van reclame.

Of misschien toch niet? Als hun subliminale boodschap gewoon er op gericht is dat bij de consument uiteindelijk de boodschap “oppassen met ons verbruik, want er is te weinig energie” blijft hangen, zijn we dan weer niet bij het element schaarste wat er voor zorgt dat de economische waarde ervan weer omhoog gaat?

En tegelijk is er geen werkelijk tekort. Men kan blijven leveren en toch meer aanrekenen per eenheid. Economisch geniaal toch? Zou er er van verwonderd staan dat economische mastodonten zoals een Suez niet enkele mensen in dienst hebben die deze redenering al veel eerder hebben gemaakt? Ik denk het soms van wel…

Milieu wordt schaars

En heel misschien kunnen we deze zienswijze ook eens loslaten op het geheel van de milieupaniek die er momenteel heerst.

Milieuvriendelijk zijn is een nieuwe religie. Zeggen dat CO² niet de oorzaak is van de opwarming, is ketterij.

Zou het niet kunnen zijn dat door de opkomst van de industrie in het Oosten waar de arbeidskracht in veelvoud aanwezig is (in China is een mensenleven een nietig kleine eenheid voor de volksrepublikeinse overheid) en dus economisch van geen waarde meer, onze economieën dringend op zoek moesten gaan naar een nieuwe schaarste?

Want milieu is big business tegenwoordig. Het geld dat momenteel wordt gepompd in de industrieën die iets maken om ons milieu te verbeteren, is ontelbaar. Een bedrijf dat milieuvriendelijke producten op de markt brengt, is bij voorbaat een winnaar.

Er worden zelfs amper nog vragen bij gesteld. Groener is beter. En we geloven het, zoals en trouwe gelovige betaamt. Wie durft er nu nog onbeschaamd enkel gloeilampen kopen in plaats van spaarlampen? En toch moet u maar misschien eens deze webpagina lezen: “Spaarlampen: besparen ze werkelijk stroom?“.

Misschien is de huidige opwarmingsgekte gewoon het gevolg van zorgvuldig achter de schermen georchestreerde mediacampagnes om milieu schaars te maken en zo dus ecnomisch waardevol.

Wetenschap is ten dele economie

Waar komt al het geld vandaan om die duizenden wetenschappers te betalen die onderzoeken of groengele verf beter is voor het milieu dan geelgroene?

Als je als wetenschapper vandaag geld wil om het paringsgedrag van de dubbeloverlangs gestreepte zebra te bestuderen, moet je aankondigen dat je de klimaateffecten gaat meten op het veranderd paringsgedrag van de dubbelsoverlangs gestreepte zebra.

Om die reden plus de antiketterij van het politiek correct (groen) denken, hoor je maar weinig wetenschappers ingaan tegen de algemene trend. Alleen al in de wetenschappelijke wereld zouden tienduizenden mensen zonder werk vallen moest er plots geen nood meer zijn aan onderzoek naar onze klimaatveranderingen.

Voor wie wel eens wetenschappers wil horen die het tegendeel beweren, verwijs ik graag naar de Britse Channel 4-documentaire “The Great Global Warming Swindle”. Daarin wordt de theorie dat de mens aan de basis van de klimaatverandering ligt, zeer rkitisch bekeken en geeft men ten minste mogelijke alternatieve verklaringen. Sommige gaan zelfs zo ver om te stellen dat het inderdaad een economisch complot is, dat nog veel verder gaat dan wat ik hier beschrijf, namelijk de economische groei van ontwikkelingslanden te beknotten.

Zolang de film hier online blijft staan, kan u op deze link kijken (neem wel de tijd, hij duurt iets meer dan een uurtje):

Stof tot nadenken

Wie heeft het bij het rechte eind? De believers of non-believers? Men spreekt hier terecht in religieuze termen. Het is een kwestie van geloven. Maar zoals bij iedere religie is het gevaarlijk als er altijd maar enkel de believers aan het woord mogen komen…

Ik hoop dat er gaandeweg iets meer ruimte voor dialoog en constructief overleg komt, zodat we in de media ook eens kritische stemmen horen.

Politieke correctheid gebiedt de politieke kaste om bescheiden te blijven bij een goede peiling. Men mag inderdaad nooit op voorhand het vel van de beer verkopen voor hij geschoten is. Het is dan ook maar normaal dat Jo Vandeurzen en Yves Leterme voorzichtig reageren op de uiterst goede cijfers van de peiling van VRT en De Standaard.

Maar ik ben een echte kartelliefhebber en speel geen enkele rol in deze verkiezingen. Daarom mag ik nu wel eens heel hard JOEPIE roepen.

Tegelijk stel ik ook wel vast dat het kartel te vroeg gepiekt heeft. De hoge score van enkele maanden geleden, zullen we wel nooit meer halen. Maar de zetelverdeling ziet er goed uit. Paars kan niet verder en zelfs paars-groen haalt geen meerderheid. Als deze peiling dus ook maar enige richting kan geven aan het uiteindelijke verkiezingsresultaat, dan zal de CD&V eindelijk na acht jaar weer deel uitmaken van de federale regering.

BRT of VRT?

Maar het is nog een eindje tot aan de eindstreep. Er zijn hoe dan ook nog heel veel onbesliste kiezers, en de media laten zich de afgelopen dagen niet onbetuigd in mogelijke beïnvloeding.

Zo viel het mij op dat zondagavond tijdens de eerste verkiezingsuitzending van de VRT “mondelinge vragen” de vragen nogal gericht geselecteerd waren. Op een gegeven moment dacht ik dat de VRT nogal nostalgisch terug keek op de tijd dat de BRT noemde. Want de V van Vlaams was duidelijk niet terug te vinden in deze uitzending. Vlaams is vies! Dat kon ik alleszins afleiden uit het feit dat twee vragen rechtstreeks gericht waren tegen het Vlaamse karakter van het kartel CD&V/N-VA.

Zo was er eerst de vraag “jaagt u niet te veel Vlamingen schrik aan met uw Vlaams discours“. En niet veel later was er de vraag “waarom creëert u een haatgevoel van de Vlamingen versus de Walen“.

In de zetelverdeling kunnen we zien dat een coalitie tussen CD&V/N-VA enerzijds en het Vlaams belang anderzijds een meerderheid van 47 zetels in de Vlaamse taalgroep zou creëren. Dat geeft toch aan dat in Vlaanderen resoluut wordt gekozen om de Vlaamse weg verder te bewandelen.

Het door de VRT laten uitschijnen dat Vlaams vies is, is dan ook een verkeerde representatie van de feiten. Men begint bij de VRT stilaan de weg te bewandelen om alles wat Vlaams is in het verdomhoekje te verbannen. Het Vlaams belang klaagt steen en been over het gebrek aan visibiliteit op de VRT.

Moet ik nu beginnen vrezen dat het binnenkort ook zover is voor het kartel?

De analyses van deze eerste uitzending in diverse kranten waren ook opmerkelijk eensgezind over één feit. In diverse redactionele commentaren las ik dat Verhofstadt de beste uitleg gegeven had. Als kijker hebben enkele andere dingen gezien.

Ten eerste vond ik dat men nogal redelijk simpele vragen voorbehouden had voor de bijna ex-premier. Zeggen dat Yves Leterme een veel te moeilijke uitleg heeft gegeven aan wat “goed bestuur” betekent, is volgens mij een belediging aan het adres van de intelligentie van de Vlamingen.

Om het dan eens simpel uit te leggen aan de politieke redactie van Het Laatste Nieuws, zal ik het eens zeggen: eerst goed nadenken, dan pas handelen. En niet 20 keer van ideeën wisselen.

Yves, Elio of Johan?

Terug naar de peiling en de mogelijke zetelverdeling.

Als peiling bewaarheid wordt, dan zal de eerste keuze een roomsrode regering zijn. Johan Vande Lanotte bestempelt zichzelf wel als kandidaat, maar wil tegelijk ook geen franstalige premier. Stel dan dat men de regel volgt die zegt dat de grootste politieke familie de premier mag leveren, ontstaat dan niet eveneens de subregel dat binnen die politieke familie de grootste zusterfractie de premier levert? Dat zou in het socialistische geval tot een patstelling leiden….

Of volgt men de regel dat de grootste partij de eerste minister mag leveren? Dat is dan volgens deze peiling zonder twijfel Yves Leterme.

Voor deze stelling zijn enkele pro-argumenten te noemen. Allereerst is en blijft het een feit dat de Vlamingen de meerderheid van de Belgische bevolking vormen. Voorts is het ook duidelijk uit deze peiling dat de Vlaming stemt voor Vlaamse standpunten, de houding van de (B)VRT ten spijt. Op zulk moment een franstalige premier benoemen, het is zelfs voor Johan Vande Lanotte te gevaarlijk. En ten derde: Yves Leterme is veruit de meest populaire politicus van het moment.

Groene bedankbriefjes

Vera Dua mag zeker niet vergeten heel wat bedankbriefjes te sturen aan de paarse partijen. Tobback en Verhofstadt hebben Al Gore zo hard uitgemolken dat Groen! plots weer de kiesdrempel haalt en in één klap zelfs zeven zetels haalt.

Opvallend in deze peiling in de deelresultaten: niet in Limburg. Daar hebben ze blijkbaar minder last van de opwarming…

De vraag is ook als we naar bovenstaande tabel kijken, of roomsrood niet beter kiest voor de uitbreiding met Groen om een veilige meerderheid te hebben. God beware me daarvoor, als ik mijn mening mag meedelen. Dan zou een meerderheid van de Vlamingen rechts gestemd hebben en toch een sterk naar links hellende regering krijgen.

Een tripartite dan maar, zodat de balans met de Vlaamse regeringsploeg behouden blijft? Ik zou daar durven op gokken. Een tripartite die een tweederde meerderheid heeft om de Grondwet te veranderen en na twee jaar in 2009 vanaf dan de verkiezingen allemaal laat samenvallen. Open VLD zou in dit scenario nog goed wegkomen. Ze blijven deel uitmaken van de macht, zowel op Vlaams als federaal niveau, in ruil voor keiharde garanties omtrent de staatshervorming. En over twee jaar kunnen ze dan hun kans opnieuw wagen, waarbij het Vlaamse voordeel voor het kartel zal weggewerkt zijn.

Ik vermoed ook dat Open VLD anders wel eens smerig spel zou kunnen spelen: niet in de federale regering zou wel eens hun uitstap op het Vlaamse niveau tot gevolg kunnen hebben. Een vis op het groge maakt rare sprongen, je zou van niks moeten schrikken binnen de VLD in dat scenario.

Kortom, het mag er leuk uitzien voor het kartel CD&V/N-VA, makkelijk zal het niet worden als de uitslag in de buurt van deze peiling zit. En dat zal de blauwe spin doctor Slangen nog wel in de verf zetten de komende weken…