Blogger Jimmy Cappaert heeft een schitterend initiatief genomen.
Na weken formatie heeft Yves Leterme moeten opgeven omdat de CdH met Joëlle Milquet maar non blijft zeggen. Ze durft waarschijnlijk niet anders of ze heeft misschien echt een probleem?
Jimmy schrijft zelf als reden van zijn site Dis Oui:
Daarom vond ik dat het tijd was om mevrouw Milquet wat te sensibiliseren met een ludieke actie. Via deze site kan je een virtuele “Dis oui” sturen, rechtstreeks naar Milquet zelf. Omdat ze misschien inspiratie kan halen uit het liedje “Dis oui” van Mélanie Cohl, de Belgische inzending voor het songfestival 1998, sturen we alvast een link door om het liedje te beluisteren en te kopen via iTunes.
Leuk gedaan, dus bij deze een oproep om via Dis Oui een email te sturen naar Joëlle.
Na deze week ga ik elke avond voor het slapengaan devoot aan het einde van mijn bed zitten en probeer ik nog eens oprecht te bidden. Ik vraag daarbij één ding: “mag ik morgen ontwaken in een vrij en onafhankelijk vlaanderen?”.
Ik heb tot op heden mij altijd Vlaming gevoeld. Tot dit jaar zelfs nog federalist, hoewel steeds minder en minder.
Na echter de afgelopen weken de Walen bezig gezien en gehoord te hebben, heb ik mijn buik er echt van vol.
Ze willen uitbreiding van Brussel, afschaffing van de bescherming van de Vlamingen in Brussel, maar willen wel de Franstaligen in Vlaanderen beschermen en extra rechten geven.
FDF’er Mangain zegt dat de aanwezigheid van N-VA een struikelblok was in de formatiegesprekken, maar zelf is hij veel hatelijker tegenover de Vlamingen dan omgekeerd.
Maar wat gaat er nu gebeuren? Dat Leterme ging mislukken, is voor mij de inzet van menige weddenschap geweest die ik gisteren dus allemaal heb gewonnen. Men zou dé Vlaming bij uitstek met 800.000 stemmen geen onbeschadigd imago laten. Leterme moest gekwetst, minstens gekneusd worden vooraleer hij eventueel nog een regering mag leiden. No more 800.000, was het motto van alle franstalige en sommige Vlaamse partijen, mij dunkt.
Vanaf deze avond mag ik iets toevoegen aan mijn gebed: “ajb, laat CD&V/N-VA toch geen dumbreed toegeven”… Dat is mijn grootste vrees: omwille van het staatsbelang, omwille van de schrik voor nieuwe verkiezingen, nu meer gaan slikken om Yves Leterme toch maar eerste minister te laten worden.
Want bij nieuwe verkiezingen vrees ik voor de lafheid van de Vlaamse kiezer: eerder dan in een onbestuur te verzeilen, zou de goedgevlovige kiezer wel eens kunnen kiezen voor meer gematigde standpunten.
Ik denk dat aan Vlaamse zijde enkel de socialisten graag opnieuw naar de stembus zouden trekken. Ik vermoed dat bij open vld men eerder een blauw konijn uit de hoge hoed gaat tevoorschijn toveren. Want welke “staatsman” is nu onbeschadigd gebleven tijdens de afgelopen weken?
Ik heb het echt wel gehad. Bij deze verklaar ik dat ik geheel afstand doe van mijn kunstmatige nationaliteit “Belg”. Aangezien men op het gemeentehuis nog niet beschikt over aangepaste identiteitskaarten, heb ik zelf alvast de nodige tijdelijke aanpassingen aangebracht.
Ik hoop dat vele Vlamingen dit voorbeeld zullen volgen.
Iedereen lijkt er maar van uit te gaan dat Wallonië vecht voor het behoud van België. Zelfs om meer bevoegdheden terug naar de federale staat te laten terugvloeien.
Persoonlijk ben ik er echter van overtuigd dat de Walen ook de scheiding willen en nog meer dan de Vlamingen, maar dat zij zich op voorhand de rol van bedrogen echtgenoot willen toemeten, het grote slachtoffer, zodat ze in de echtscheiding veel alimentatie kan vragen en extra’s uit de boedelverdeling kan halen.
Kijk maar naar hun eisen. Die dienen twee doelen. Ten eerste zijn ze er puur op gericht om de boel inderdaad op te blazen. En dat pad bewandelen ze al langer. We mogen niet vergeten dat de rtbf reeds maanden geleden een duidelijk schot voor de boeg gaf met hun valse reportage. Daarmee lieten ze iedereen duidelijk zien dat een scheiding niet ondenkbaar is. Het ging er bij iedereen in als zoete koek. De kroniek van een aangekondigde scheiding, met het scenario al op voorhand uitgeschreven en gedeeltelijk zelfs in beeld gebracht. Een voorbereiding zodat de schok van de echtscheiding beter verteerbaar is voor de kinderen, zeg maar.
En ten tweede zeggen ze in feite wat ze willen: Brussel laten aansluiten bij Wallonië. Dat is het kind dat ze willen hebben. Alimentatie en het hoederecht over Brussel. Wallonië gelooft dat de Vlaamse drang naar onafhankelijkheid zelfs een aantasting aan onze territorialiteit zou toelaten. Een stuk grondgebied afgeven als alimentatie, dat is wat Wallonië in wezen wil.
En natuurlijk geld, veel geld. In de franstalige pers zijn al opiniestukken verschenen die een rekening maken van wat Vlaanderen nog aan Wallonië moet betalen bij een scheiding.
Maar uiteraard zullen ze het grote slachtoffer spelen. De bedrogen echtgenote die zegt de scheiding nooit gewild te hebben, maar ze gedwongen moet aanvaarden na het overspel.
Ik heb gisteren veel zin gehad om een deurwaarder onder de arm te nemen en hem een C4-document te laten bezorgen in Laken. Maar Leterme heeft blijkbaar gekozen om Albert nog wat in dienst te houden en hem zelfs nog aan het werk te zetten ook.
Eerlijk gezegd kan ik me op dit moment niet voorstellen hoe de Waalse knoop kan ontward worden. Het historisch verlies van de PS zorgt er nu contradictorisch genoeg nu voor dat de Waalse belangen als nooit tevoren worden behartigd. MR en CdH kunnen gewoon niet anders dan non zeggen, anders zegt de PS in 2009 simpelweg “voila, wij stonden eens niet aan het roer en Wallonië is (uit)verkocht”. De enige uitweg voor Reynders en Millequet is Wallonië versterken: Brussel binnenhalen en uitbreiden. Dat is het enige waarmee ze de PS definitief kunnen af- en overtroeven.
Ik begin al van een heel mooi eindejaar te dromen. Laat ons de komende maanden gebruiken om de papieren op te maken en op 1 januari 2008 worden we wakker in een Vlaamse staat en wappert de Vlaamse Leeuw weer in al zijn glorie op alle officiële gebouwen en neemt de Vlaamse ambassadeur zijn plek in bij de Verenigde Naties in New York.
Maar als er ook maar 1 Waal een vierkante meter Vlaamse grond wil inpakken, zal ik er als eerste staan om hem er terug af te meppen. Geen meter Vlaamse grond mogen we afgeven. Zoniet is het algemen mobilisatie.
En Brussel? Laat ons daar eerlijk in wezen. Brussel is een Europese hoofdstad. Maak er Europees grondgebied van, zoiets als Washington D.C. in de VS. Dat behoort ook tot geen enkele staat en enkel de federale overheid is er bevoegd. Brussel als Europese vrijhandelsstad, met een Europees politiekorps. Het zou Europa ook vooruithelpen in zijn politieke integratie.
Ik kijk al uit naar Nieuwjaar; misschien kan een droom dan werkelijkheid worden…
Op het einde van deze week moet het mij van het hart. Mijn beslissing is nu definitief. Ik heb lang geaarzeld en geruime tijd nog een (con)federaal model verdedigd hoewel mijn hart 100% Vlaams was en is. Maar nu is het beetje restliefde voor België echt definitief van de baan en is dit huwelijk wat mij betreft een dode overeenkomst geworden, een zondige verbintenis zelfs.
Ik walg momenteel zelfs: niet van Wallonië of de Walen zelf, maar wel van de Waalse pers. Het spel dat zij momenteel spelen, is er echt één van een bijzonder laag allooi. En het kan niet anders of het wordt van hogerhand gestuurd.
Het geplande scenario is overduidelijk: Yves Leterme was niet de kloppen voor de verkiezingen, maar nu zit hij in een positie waar hij wel dood te knijpen valt.
Want als Leterme mislukt, dan is het over and out. Ondanks 800.000 persoonlijke voorkeursstemmen zal hij geen tweede kans krijgen. Terugkeren naar de positie waarin hij de numero uno was – Vlaams minister-president – zal dan ook geblokkeerd worden door onze blauwe smurfen van de open vld.
Leterme is un homme dangereux, l’homme à battre… Men heeft tactisch – strategisch misschien zelfs – gewacht op het juiste moment om de kanonnen te laten losbarsten. Men jaagt Yves op als gevaarlijk wild, vergroot iedere mogelijke fout uit tot ongeziene proporties en als de man dan – als een echte mens en niet als een volslagen robot zonder gevoelens (en ik meende dat tot voor kort de pers ook liefst politici hadden die zich als mens gedroegen) – kregelig reageert, de Waalse pers amper nog een blik gunt, dan pakt men hem daar nog eens op.
Ik heb al eerder geschreven over de verdorven vierde macht van de schrijvende pers. Een kritische blik op de politiek is een morele plicht van de pers, maar de grens moet gezocht worden tussen kritiek en beïnvloeding. Daadwerkelijk sturen is helemaal uit den boze.
Als de pers nu Leterme zo blijft afschilderen, zullen Waalse partijen niet anders “kunnen”, ja zelfs “moreel gedwongen” zijn om een veto te stellen tegen Leterme als eerste minister. En dan hangt hij in de touwen, als niets-betekende senator.
Daarna staat de weg open…
Open voor wie? Misschien Didier Reynders, zullen de meesten denken.
Ik denk dan eerder toch aan een Vlaming. Zoniet staat men gevaarlijk dicht bij een revolutie. Misschien dat de grootste politieke familie, onze smurfjes dus, de eer opnieuw aan Guy gunnen, die al acht jaar heeft bewezen alles van Elio en Laurette te slikken om maar aan de macht te blijven. Didier was daar een bevoorrecht getuige van en zal graag de rol van Elio daarin overnemen.
Vlaanderen kiest voor iemand die meer Vlaanderen wil, Wallonië kiest voor het tegengestelde. Nu willen ze het gelijk aan hun kant halen door die Vlaamse Breydel monddood te maken om daarna hun Waalse perversiteiten door een andere minder Vlaamskwelende strot te duwen.
Voor mij is het nu duidelijk dat België net als een huwelijk is waar de partners nog wel mekaar lippendienst bewijzen door te zeggen dat ze nog bij mekaar willen blijven omwille van de kinderen, maar waar ze mekaar het samen leven onmogelijk maken.
Zo is het ook in onze samen-leving: tijd om in te zien dat de verschillen te groot zijn geworden voor een verzoening. Ik heb het nu eindelijk ook aanvaard. Het is gedaan, er is geen reden meer om samen te blijven.
Hoog tijd voor een fatsoenlijke echtscheiding, voor het tot een vechtscheiding moet komen.
Want als men het gevreesde scenario durft voltrekken, hetzij door Waals toedoen dat een Vlaamse zwakkeling het roer overneemt, hetzij dat bijvoorbeeld het Vlaamse kartel CD&V/N-VA uitverkoop houdt, dan mag men van mij deze keer de fictieve nieuwsuitzending van de RTBF omzetten in werkelijkheid. Dan barricaderen we de taalgrens en ik zal één van de eerste zijn om mijn echte landsgrenzen te gaan verdedigen.
Het belooft een warme zomer te worden. Daarmee begeef ik mij niet op het vlak van david Dehenauw en co, maar ik kijk naar alles wat er momenteel beweegt op het vlak van onze energiemarkt. Daar zijn momenteel heel veel zaken gaande die ik met (bange) argusogen volg.
Het betreft allemaal zaken die hier en daar wel het nieuws zien, maar soms vaak als petit faits divers weggestoken. Sorry als het daarom soms van de hak op de tak gaat, maar ik vind het nodig om het eens bij mekaar te vermelden.
Belangrijke achtergrondinformatie is alles wat met de Pax Electrica II te maken heeft. VRT heeft in een Panorama reportage “Pax Electrabel” eens al een kritisch licht laten schijnen over de uiterst geheime overeenkomst tussen de regering en Electrabel.
Waarom werden de centrales zo snel afgeschreven?
De Belgische kerncentrales zijn al lang afgeschreven. Electrabel heeft er voor gekozen om de centrales op 20 jaar af te schrijven. Dat feit wordt door alle groenrode excellenties de laatste weken dik in de verf gezet en zo ook in deze reportage. Ik vind het wel spijtig dat men vaag blijft over de motivering van deze beslissing.
Was Electrabel van mening dat kernenergie of deze centrales sowieso maar 20 jaar zouden meegaan? Om wele reden dan? Veiligheid? Nieuwe technologie waarvan men toen dacht (of wist) dat ze over 20 jaar voldoende als alternatief beschikbaar zou zijn?
Electrabel moet in ieder geval valabele redenen hebben voorgelegd aan de overheid, want anders kan ik niet begrijpen dat de fiscus in die donkere economische periode waarin onze kerncentrales gebouwd zijn, akkoord is gegaan met zulke “snelle” afschrijving. Want, voor alle duidelijkheid, een langere afschrijving zou geleid hebben tot minder kosten dus meer winsten en bijgevolg meer belastingen. En misschien ook gewoon een lagere prijs…
Of had Electrabel toen al een geheime agenda die er op gericht was om zoveel mogelijk winst te maken? De consument betaalde zich immers blauw aan energieprijzen, lees: voornamelijk aardolieproducten die toen onze westerse economie in een diep dal had geduwd. De elektriciteitsprijs moest misschien niet corresponderen met werkelijke kosten, maar was een “marktprijs” die toch iedereen zou slikken wegens enerzijds de gewenning aan hoge energieprijzen en anderzijds gewoon geen concurrentie.
De voornaamste vraag in die discussie is dan ook of de Belgische overheid een rad voor ogen werd gedraaid of niet…?
Liberalisering zonder prijsdaling
Het gevolg was hoe dan ook dat de consument een dure prijs betaalde, veel duurder dan in andere Europese landen die nog veel meer de kernenergiekaart hadden getrokken (zoals bv Frankrijk). Feit is dat Belgie in de jaren tachtig én negentig bij de duurste energieleerlingen van de Europese klas zat.
Wie dan zou verwachten dat de zogezegde liberalisering tot een prijsdaling zou geleid hebben, was goedgelovig. Als je de inflatie over die lange periode wegcijfert, dan nog stel je vast dat anno 2007 de elektricteitsprijs bij Electrabel 19% hoger ligt dan in de reeds genoemde dure periodes.
Hoe dat zoiets kan, wordt wel onomwonden vertelt in de Panoramareportage: er is in wezen geen concurrentie gekomen door de liberalisering. 90% van de productie in België is nog steeds in handen van Eelctrabel. De resterende productie is dan nog grotendeels in handen van enige concurrent SPE (die zwaar verlieslatend is, notabene) en je moet al in procentpunten gaan spreken als je de capaciteiten van een paar ecospelers zoals Ecopower in rekening brengt.
Verdere liberalising op de helling
Electrabel (en moederbedrijf Suez) willen uiteraard deze positie zomaar niet opgeven. De nogal groene ex-kabinetards die nogal eenzijdig in de Panoramareportage aan het woord komen ten spijt, het belangrijkste nieuws zit in de Pax Electrica die inderdaad gewoon best herdoopt kan worden tot pax Electrabel, want ze zijn de enige betrokken speler in dit geheime akkoord tussen de paarse regering en de “elektriciteitssector”.
Waar komt het op neer? Op de internationale energiemarkt heeft men net zoals in alle economische sectoren door dat concurrentie leidt tot meer kosten en minder winst. Minder concurrentie is dus dubbele winst: minder bedrijfskosten en betere prijzen, altahsn beter voor de betrokken bedrijven. En daarom dat elkaar gedoodverfde concurrenten maar al te graag fusies aangaan.
Aangezien Frankrijk en chauvisme twee pleonastische begrippen zijn, is het maar normaal dat zeker onder de president Chirac alle zeilen werden bijgezet om te voorkomen dat Suez in Italiaanse (Berlusconiaanse) handen zou vallen. De gifpil die hiervoor werd uitgevonden is een fuesie tussen staatsbedrijf Gaz de France (GdF) en Suez.
Een mastodant in barensnood want GdF is een staatsbedrijf en Suez niet. De Franse overheid is chauvinistisch genoeg om Suez Frans te houden, maar om daarom de controle over (en handen in de kas van) GdF te moeten opgeven door een verregaande privatisering zou iets te ver gaan. Een brug te ver lijkt het wel voor de nieuwe Franse president Sarkozy.
En dit heeft gevolgen voor België…
In de Pax Electrica is er immers overeengekomen dat Electrabel in ruil voor fiscale zekerheid een aantal tegenprestaties moet vervullen. Waaronder een eenmalige gift van 100 miljoen euro (da’s dus geld die de paarse regering wel degelijk in de wacht heeft gesleept in tegenstelling tot de stookolievoorschotten van Freya Vandenbossche). En een belofte de prijzen gedurende een aantal jaren te bevriezen.
Een belofte die echt moeilijk te verteren moet geweest zijn voor Electrabel was dat door de nakende fusie van moederbedrijf Suez en GdF de concurrentie in België helemaal een lachertje zou worden (aangezien door de fusie de controle over SPE in dezelfde mastodont zou terecht komen), Electrabel verplicht 2 maal 15 procent van haar productiecapaciteit af te staan. OK, ze zullen deze wel niet gratis moeten weggeven en wees er maar zeker van dat Electrabel niet hun meest rendabele 30 procent uit handen zouden geven.
Nu echter de fusie tussen Gaz de France en Suez weer in vraag wordt gesteld door de nieuwe Franse regering, staan ook al deze afspraken op de helling. Premier Verhofstadt verklaarde begin juni nog formeel in De Tijd dat als de fusie niet doorgaat “alle eerdere gemaakte afspraken dan komen te vervallen”…
Dit scenario lijkt zeer reëel te worden. De nieuwe Franse premier François Fillon heeft vorige week in Le Parisien nog duidelijk gemaakt dat de fusie met Suez niet de enige mogelijkheid is voor Gaz de France: “GDF is een grote onderneming die nood heeft aan een partner om met de groten te kunnen meespelen. Het fusieproject met Suez is valabel, maar er zijn nog andere opties.” Fillon denkt daarbij onder meer aan een samengaan met het Algerijnse staatsgasbedrijf Sonatrach of met het Franse staatsenergiebedrijf Electricité de France (EDF).
En dus lijkt het er op dat als er een nieuwe energiegrootmacht gemaakt zal worden, Electrabel terug de handen vrijheeft om zich niks aan te trekken van de gemaakte afspraken. Dat belooft…
Wie liegt er?
Wel straf is het feit dat het een geheim document bestaat. Je mag zelfs als parlementslid geen notities en zo nemen.
Verhofstadt hangt nadien wel de held uit door het document door te faxen maar wie zegt dat dat geen opgekuiste versie was?
Nog veel straffer is dat Johan Van de Lanotte beweert dat de brief een persoonlijk initiatief van de premier was en deze laatste zegt dat de brief door de regering wordt gedragen.
Hoedanook de gevolgen zijn er inmiddels wel. De aardgasprijs gaat 20% omhoog. Zonder pardon, een week na de verkiezingen. Goed getimed en de consument wordt weer dik in de maling genomen.
Bijgevolg wordt de nog niet bestaande nieuwe regering reeds snel op de korrel genomen. Wat gaan ze doen? De kans is vrij reëel dat een oranje-blauwe regering de kerncentrales zal openhouden. Maar hoe gaat ze de “winst” gebruiken om versneld groene energiebronnen aan te boren? Een “motteballentaks”?
Jean-Pierre Hansen zegt het heel terloops maar wel heel duidelijk: “Hebt u al een taks meegemaakt die de prijs voor de consumenten goedkoper maakt?”.
Marktprijs stijgt bij Electrabel, maar daalt volgens VREG
De prijsterugval van aardgas gedurende de eerste vier maanden van dit jaar was zelfs spectaculair, zo blijkt uit een eerste berekening van de Vreg, de Vlaamse regulator voor de elektriciteits- en gasmarkt. In januari werden nog recordprijzen genoteerd. De Vreg wijst erop dat het om voorlopige berekeningen gaat, die evenwel voldoende betrouwbaar zijn om er conclusies uit te trekken.
De gemiddelde prijs voor een jaarcontract voor een gezin dat zich met gas verwarmt, is sinds januari met 16 procent teruggevallen, van bijna 1.200 euro naar 1.000 euro. Daarmee komt de gasprijs opnieuw in de buurt van het peil van juli 2003, toen de Vlaamse energiemarkt volledig vrijgemaakt werd.
bron: Nieuwsblad 15 mei 2007 door Pascal Sertyn
Het straffe is dat Electrabel net beweert dat de laatste drie jaar de marktprijs met 46% is gestegen en dat hun prijs maar 21% is gestegen bron: Het Laatste Nieuws van 16 juni 2007 door Frank Dereymaeker). Wel straf (opnieuw) dus dat officieel onderzoek aantoont dat de prijzen terug op het niveau van 2003 staan. Zelfde niveau, volgens mij wil dat dus zeggen dat er een stijging van 0 komma 0 procent is.
Volgens mij is daarmee gewoon aangetoond dat het inderdaad de simpele waarheid is dat Electrabel op jacht gaat naar nog meer winst. 2,14 miljard euro is dus nog niet genoeg…
Het kan volgens mij niet anders of het jeukt bij de Limburgse gouverneur Steve Stevaert. En misschien wel door de processierups, maar ik denk ook door de uitslag van 10 juni…
Overal spreekt men van het niet-vervangbare van het Stevaert-effect… Maar de man is niet dood, integendeel… Hij heeft nog altijd moeite om als gouverneur zijn politieke bek dicht te houden. In zijn eerste gouverneursmaanden werd hij zelfs tot de neutrale orde geroepen…
De man heeft dus duidelijk nog goesting in echte politiek. Ik denk dat hij nu de klassieke wachthouding aanneemt: wachten tot hij gevraagd wordt.
Nu Johan Vande Lanotte zijn ontslag heeft gegeven als voorzitter, de overblijvende teletubbies ook niet echt denderend scoren (vergelijk even met open vld: de partij gaat achteruit maar het trioclubje zelf houdt individueel wel stand): wie moet het daar nu doen in het rode kamp? Caroline Gennez? Dan heeft Mia De Vits nog een streepje voor, dunkt me…
Ze zitten in zak en as, de rooien… Steve Stevaert lijkt me gewoon iemand te zijn die karakterieel niet zal kunnen weerstaan om nu de grote redder te worden. Veel riskeert hij niet… Hij heeft tijd (tot 2009 minimaal). Lukt het hem, is hij de grote rooie van de 21ste eeuw. Lukt het hem niet, dan kan hij zeggen dat hij niet kon herstellen wat te veel “euh” beschadigd was.
Of komen er andere goede ouwe getrouwen terug? Antwaerps president Patrick bijvoorbeeld? Partijvoorzitterschap combineren met een taak als burgemeester: why not? Of wordt het good old Cambridgeboy Vandenbroucke?
Ook Spirit kan nu beter doen wat ze moet doen: stoppen met bestaan en wie wil krijgt een gratis lidkaart van SP.a.
Alle post-verkiezingscommentaren bij mekaar genomen: in België haalt geen enkele partij de absolute meerderheid. Geen enkele partij kan dus geheel haar programma uitvoeren…
De CD&V/N-VA zal dus inderdaad water in de wijn moeten doen, maar als centrumpartij is ze daarvoor het ideale bindmiddel.
Persoonlijk hoop ik dat de opdoffer voor de VLD daar eens een hele generatie naar huis stuurt en ze hopelijk tegelijk niet vervangt door het incestueuze nakomelingenschap dat dezer dagen alle partijen vergiftigt.
Als de open vld eindelijk eens terug liberaal wordt en zo een liberaal accent kan toevoegen aan een rooms-blauwe regering, dan zou ik zelf nog veel gelukkiger zijn dan dat ik nu al ben.
Maar ik vrees dat dit een droom zal blijven: Verhofstadt is die enige die zegt “we hebben verloren”… De rest staat te kwijlen rond “we halen 20% in de Senaat” en “de blauwe familie blijft de grootste” tot “ze gaan heel sterk rekening moeten houden met ons”…
Mijn respect gaat uit naar Vande Lanotte: die heeft verloren en zegt het ook zo. De SP.a zal als ze dat elan aanhoudt het snelst bekomen van de nederlaag. Als open vld de nederlaag niet wil (h)erkennen, dan zal ze nog lang in een sukkelstraatje zitten.
Ik hoop dus op een vlotte vorming (ik zeg hoop, ik zeg niet dat ik er van uitga dat dit zomaar kan of zal gebeuren) met rooms-blauw langs beide kanten van de taalgrenzen.
Ik hoop ook dat alle partijen (verliezers en nieuwe winnaars) de federale staat accepteren: inbreken of uitstappen in of uit een regionnale regering of dat als eis vastbinden aan de federale coalitiegesprekken zou bij de start van de informele of formatieve ronde moeten als preambule vastgelegd worden.
Ik hoop tevens oprecht dat échte liberalen (misschien zit een deel daarvan bij JMDD, hoewel ik JMDD niet zelf als een echte liberaal zie) nu zich eens gaan verenigen en terug voor een echte rechtsliberale partij zorgen.
En voor N-VA hoop ik dat de Vlaamse kiezer begrip heeft voor het feit dat 30% geen 51% is…
In die zin hoorde ik van de week op de radio een mooie. Ik twijfel of het van Bart De Wever zelf was, ik stemde net iets te laat af:
“Als student lifte ik van huis naar Leuven. Als er in West-Vlaanderen een auto stopte die me meenam tot Gent, was ik al aardig op weg. Als ik een auto had die tot Brussel ging, was ik er bijna. Iedere stap bracht me dichter bij mijn doel… Heel soms viel het zelfs voor dat door een leuk gesprek, de chauffeur zelfs zo vriendelijk was door te rijden tot Leuven.
Mocht ik enkel instappen in de auto’s die direct naar Leuven reden, dan had ik er nog lang mogen staan. Misschien zelfs nu nog…”
Vlaanderen wordt morgen niet onafhankelijk. Zelfs niet met de 30% die het Vlaamse kartel gisteren haalde.
In die zin nu al geen speculeren over het al dan niet wegsturen van N-VA, hetzij nu reeds in de formatie of later na x aantal maanden in de regering (zoals het FN door Wilfried MArtens), is rekenen op het niet-in-gedachten-houden van bovenstaand verhaaltje… De weg is lang en moeilijk. Wie niet bereid is dat stap per stap aan te pakken (iedere lange reis begint met een kleine stap), zal een sterker Vlaanderen niet vooruit helpen, integendeel, dan staan we er nog verder van af…
En er is één scenario dat ik enkel als nachtmerrie wil meemaken: mathematisch is paars-groen wel mogelijk… Laat ons hopen dat men zich niet gaat vastklampen aan de macht (en dan kijk ik vooral naar de PS die daar wel eens zou kunnen voor gaan) en dat we dus een regering van verliezers aan de macht krijgen…
Bedankt, aan al diegene die vandaag de keuze hebben gemaakt voor verandering, die vandaag hebben aangeduid dat paars mislukt is.
Louis Tobback heeft gelijk gekregen: paars eindigt in bont en blauw. Verhofstadt heeft (terecht) afscheid genomen. Hij heeft 20 jaar meegedraaid aan de top, maar nu is het gedaan.
In ieder geval: Vlaanderen begint nu aan een periode van goed bestuur. We moeten enkel hopen dat de Waalse non geen non blijft, want anders heeft België nog weinig bestaansreden.
Yves, maak je beloftes waar. Maak van Vlaanderen het beste landje om in te wonen!
De resultaten uit Knesselare, Lovendegem en Zomergem: ook hier scoort CD&V fantastisch.
Ik ben fier dat ik lokaal CD&V voorzitter ben en ik hoop dat met dit nieuwe elan binnenkort ook een frisse wind kan waaien in Knesselare.
Federale verkiezingen, het moment van de waarheid voor CD&V.
Ik heb alvast mijn burgerplicht gedaan, zelfs twee keer.
Neen, ik foefel niet, maar ik help graag iemand verder die zelf niet kan gaan stemmen dus heb ik mijn schoonvader geholpen door voor hem met volmacht te stemmen.
Nu is het thuis de TV aanzetten en beginnen wachten op de resultaten…
Ik ben wel heel benieuwd naar de uitslag.
Persoonlijk denk ik dat de winst van CD&V net minder zal zijn dan algemeen voorspeld en verwacht.
Daaruit voortvloeiend vrees ik dat een regeringsvorming moeilijk zal zijn, tenzij in Wallonië heel snel een keuze zich opdringt. Want alle mooie woorden ten spijt van de afgelopen week, een assymetrische samenstelling acht ik onmogelijk.
In Vlaanderen 
No Comments 
