David Geens – De kunst van het mogelijke

Deze week lag er in de plenaire zitting van De Kamer een voorstel van resolutie van het Vlaams Belang op tafel. Het betrof een resolutie die in wezen de regering de opdracht geeft een voorbereiding te maken van de splitsing van België. Dit voorstel werd reeds in 2005 ingediend.

De procedure is dat ieder voorstel van wet, resolutie enz… na de indiening in overweging moet genomen worden. Normaal is dit een formaliteit. Daarin volg ik de stelling van Jean-Marie De Decker: een democratisch parlement moet de mogelijkheid hebben om ieder voorstel te bespreken en vervolgens eventueel met recht en rede een voorstel goed- of afkeuren.

Maar deze keer dus niet. Het voorstel van het Vlaams Belang werd niet in overweging genomen.

Hebben de oranje-blauwe en/of in verruiming van dat begrip alle “stoute” Vlaamse partijen hiermee bewust een verzoenend gebaar willen maken?

De franstaligen vroegen hier sinds de eenzijdige goedkeuring van de BHV-splitsingsvoorstellen luidkeels om.

Langs Vlaamse kant haastte ¨Pieter De Crem zich om de geste te minimaliseren. “We hebben willen aantonen dat we geen separatisten zijn. We willen alle kansen geven aan de onderhandelaars en dit stemmen zou daar geen goed aan doen”, zei De Crem.

Nochtans was het ordewoord heel duidelijk gesteld. Daags voordien had Le Soir zonder blikken of blozen gesteld dat de Vlaamse partijen hier een uitgelezen kans hadden om een vriendelijk gebaar te maken. “Als de Vlaamse, democratische partijen tegen het voorstel zouden stemmen, zouden ze het bewijs uitspreken dat ze nog gehecht zijn aan België,” aldus Le Soir.

Vlak voor de stemming zei MR-fractieleider Daniel Bacquelaine het nog in omgekeerde zin: “Dit is in de huidige omstandigheden meer dan ooit een provocatie. Het is een gelegenheid voor alle partijen om te tonen dat ze voor een dialoog tussen de gemeenschappen en een sereen klimaat zijn”. Met andere woorden, als de Vlaamse partijen ook maar durfden dit in overweging nemen, zou het er niet goed uit zien.

Maar is het nu een gebaar of niet?

Vlak voor de stemming kwam Yvan Mayeur van de PS nog tussen: “Een stemming van de Vlaamse fracties tegen de inoverwegingneming van dat voorstel tot algehele ontbinding van de Belgische staat niet beschouwd wordt als een verzoenend gebaar ten aanzien van de Franstaligen of als een goedmaker na de kaakslagen van B-H-V en de beslissing om de burgemeesters niet te benoemen.” Eigenlijk kan dat allemaal wel tellen…

Voor de PS blijft het alsof de franstaligen in ons land de grote slachteroffer van een ongelooflijk complot zijn. De Vlamingen moeten blijkbaar op hun blote knieën vergiffenis gaan vragen omdat we nu voor één keer niet in het stof zijn gaan kruipen op vraag van onze zuiderburen…

Voor CdH was het wel een ‘positief signaal’.

Opvallend was trouwens dat CdH bij verschillende stemmingen meestemde met de rode oppositie en tegen oranje-blauwe coalitiepartners, zoals bij de verlaging van de inkomensgrens van het stookoliefonds.

En MR-voorzitter Reynders noemde het nadien dan toch geen echt gebaar en bleef in de lijn van zijn fractieleider: “We hebben gewoon vermeden dat er nieuw communautair probleem werd gecreëerd. Niets meer, niets minder”, verklaarde MR-voorzitter Didier Reynders. FDF-voorzitter Olivier Maingain had het dan weer over “het minste dat men kon doen”.

Ik heb dus niet de indruk dat dit echt hét signaal bij uitstek is die moet toelaten om Leterme te laten landen.

Trouwens, persoonlijk zie ik niet zoveel vooruitgang tegenover twee weken geleden. In werkelijkheid zijn er geen garanties op een staatshervorming en hangt er nog niet eens een klein stekelbaarsje aan de haak, laat staan dat die zelfs nog maar in één of andere pan gesukkeld is.

Ik vind trouwens dat het gewoon tijd wordt dat de franstaligen eens een gebaar stellen. Na 167 dagen “non, non, rien n’a changé” zie het best zijn dat de franstaligen eens duidelijk zelf zeggen wat er volgens hen wel veranderd is en nu mogelijk is tegenover enkele weken geleden. Want zonder dat we weten waartoe ze bereid zijn, zijn alle wijze raden en conventies niet meer dan lege praatbarakken.

De afgelopen dagen en weken hoor je vaak verzuchtingen en lees je deze in diverse opiniepagina’s dat Vlamingen moeten aanvaarden dat sommige faciliteitengemeenten nu de facto Franstalig zijn.

Professor Vermeersch pleitte in De Standaard van 13 september 2007 nog voor om vier faciliteitengemeenten (die met 80% franstaligen) bij Brussel te voegen en in de twee andere de faciliteiten te laten uitdoven: “De virtuele grens van Vlaanderen wordt verkleind (gemeenten met 80 procent Franstaligen vallen weg), maar de reële grens wordt uitgebreid (faciliteiten uitdovend).“

Jacques Vilrokx (socioloog verbonden aan de VUB) pleitte dit weekend dan weer om “de Vlaamse faciliteitengemeenten met een belangrijke Franstalige meerderheid paritair te besturen” om zo het “arrogante imperialisme van het FDF” een halt toe te roepen (De Standaard, 17/11/07).

Al deze voorstellen gaan er echter van uit dat we als Vlamingen moeten aanvaarden dat we meer dan “één morzel Vlaamse grond” kwijt zijn aan de franstaligen. We hebben ons in het verleden te veel laten inpakken en hebben nooit duidelijk genoeg geweest dat de taalgrens in feite wel een landsgrens was.

Nu is gisteren uit het VTM Nieuws wel gebleken dat dit niet zo is:

Enkele belangrijke quotes uit dit item:

“Nu blijkt dat veel franstaligen twijfelen om in de faciliteitengemeenten een huis of appartement te kopen.”

“De prijs zal zeker en vast naar beneden gaan.”

Hieruit kan je afleiden dat nu de Vlamingen eindelijk nog eens hebben gezegd “genoeg, tot hier en niet verder” dat de franstaligen hun “arrogant imperialisme” heel sterk matigen.

De immobiliënmevrouw beleeft natuurlijk minder leuke tijden: minder dure huizen betekenen minder commissie. Ook voor de huidige (franstalige?) eigenaars is het minder goed nieuws.

Maar ik denk dat hier zich een belangrijke opportuniteit voordoet voor de Vlaamse Regering. Bestonden er immers geen plannen die er op gericht waren de verfransing van de Vlaamse Rand tegen te gaan? Zijn bepaalde bepalingen in de Vlaamse Wooncode niet opgesteld om Vlamingen opnieuw voorrang te geven op Vlaams grondgebied?

Volgens Van Mechelen heeft de Vlaamse Regering momenteel 600 miljoen op overschot. Ze kunnen dus dat geld gebruiken in de vorm van subsidies om als hefboom te dienen in hetgeen wat nu blijkt te gebeuren: de franstaligen zijn op het eigen grondgebied aan het terugplooien. Mits enkele nuttige woonsubsidies kan het voor de Vlaming terug betaalbaar worden om in de rand rond Brussel te gaan wonen.

Als de faciliteiten gemeenten daarmee reëel in plaats van virtueel terug echt Vlaams worden, dan is het ganse probleem toch ook van de baan, of niet soms?

Originele versie:

De mier werkt gedurende de hele hete zomer hard; Zij bouwt haar huis en ze slaat voorraden op voor de winter De krekel vindt de mier dom: ze lacht, danst en speelt de hele zomer Eens de winter op komst, zit de mier er warmpjes en goed gevoed bij.

De krekel rilt van de koude, heeft geen voedsel, noch een schuilplaats en sterft van de koude.

EINDE VAN HET VERHAAL

BELGISCHE VERSIE:

De mier werkt gedurende de heel hete zomer hard; zij bouwt haar huis in het rijke Noorden en ze slaat voorraden op voor de winter. De krekel vindt de mier dom: ze lacht, danst en speelt de hele zomer; in het Zuiden van het land wordt het volgens haar nooit winter. Eens de winter op komst, zit de mier er warmpjes en goed gevoed bij.

De krekel, bibberend van de koude, organiseert een persconferentie waarop ze de vraag stelt waar de mier het recht vandaan haalt om er warmpjes bij te zitten met voldoende voorraad voedsel terwijl anderen met minder geluk dan zij, honger en kou hebben.

De Televisie organiseert een rechtstreekse uitzending waarbij getoond wordt hoe de krekel bibbert van de kou terwijl videobeelden tonen hoe de mier goed verwarmd vertoeft in haar comfortabele woning met een rijk gevulde tafel.

De regering onder druk van de krekels – hoewel in de minderheid – is geschokt dat, in zulk een rijk land, men die arme krekel laat lijden terwijl anderen in weelde leven. De verenigingen tegen de armoede betogen voor het huis van de mier.

Journalisten geven interviews met de vraag hoe het komt dat de mier rijk geworden is op de kap van de krekel en interpelleren in het parlement om een belastingverhoging voor de mier opdat zij haar rechtvaardige deel aan belastingen zou betalen.

Als antwoord op deze opiniepeiling, vaardigt de regering een wet uit op de economische gelijkheid, retroactief voor de zomer, zodat de krekels in het Zuiden de winter kunnen overleven.

De belastingen voor de mier worden drastisch verhoogd en zij ontvangt tevens een boete omdat zij nagelaten heeft de krekel in dienst te nemen teneinde haar op die manier te helpen.

Het huis van de mier wordt in beslag genomen door de autoriteiten omdat de mier niet genoeg geld heeft om haar boete en haar belastingen te betalen.

De mier verlaat het land om zich met succes te vestigen in het buitenland.

De Televisie maakt een reportage over de “vetgemeste” krekel.

Deze is bezig de laatste voorraden van de mier op te souperen, hoewel de lente nog veraf is.

Het voormalige huis van de mier, ondertussen sociale woning geworden voor de krekel, raakt in verval omdat deze laatste niets gedaan heeft om ze te onderhouden.

De andere huizen in de mierenbuurt vervallen eveneens omdat ook de andere mieren aangepakt worden en de overblijvende mieren de verloederde buurt willen verlaten.

Verwijten worden gemaakt naar de overheid, voor het gebrek aan middelen. Een parlementaire commissie wordt samengesteld, wat de overheid 10 miljoen Euro kost.

De krekels in hun sociale huizen vormen inmiddels de meerderheid in de mierenbuurt en willen voortaan in het krekels bediend en bestuurd worden.

De eerste krekel sterft aan een overdosis.

Verenigingen voor Liberalisering en Menselijkheid bekritiseren de mislukking van de overheid om het probleem van de sociale ongelijkheid ernstig aan te pakken.

Het huis van de mier wordt gekraakt door een bende geïmmigreerde spinnen.

De overheid prijst zichzelf voor de multiculturele diversiteit van België.

Sommige mieren willen zich afsplitsen van de krekels om hun zuurverdiende inkomsten te beschermen.

De krekelbonden organiseren petities en betogingen tegen de onsolidaire mieren.

De overheid laat begaan.

De zomer komt er aan en de krekels denken “er zijn nog hardwerkende mieren genoeg in het rijke Noorden” en beginnen weer te lachen, dansen en te spelen. De krekels blijven de mieren dom vinden.

EINDE VAN HET VERHAAL

Vanavond verschenen in De Standaard Online in de rubriek “Kreten en Gefluister”:

Re: regeringsdeelname

‘Ik voel me op dit moment ook niet meer lekker in mijn eigen partij’, liet een CD&V-partijmilitant formateur Yves Leterme vrijdag per mail weten. Leterme reageerde prompt, met onderstaande mededeling:

Er komt geen regering zonder staatshervorming.

Yves

Sinds de eis om bijkomende garanties voor een staatshervorming voelt de militant zich ondertussen al wat beter.

Redactie Wetstraat op 12 november 2007 om 21:13

Je kan het hier online zien.

Update 13/11/07 8:20: Vandaag dus ook in de gedrukte versie

Mijn eerdere blog vanmorgen heb ik geschreven na alle berichtgeving in de media met als druppel een persbericht op de site van CD&V dat me de moed in de schoenen had doen zinken:

Nu ontwerp van regeerakkoord afwerken en er op verder op bouwen

Onder leiding van formateur Yves Leterme werden acht belangrijke sociaal‑economische en maatschappelijke hoofdstukken van het ontwerp van regeerakkoord onderhandeld.

Verder werden een aantal belangrijke afspraken gemaakt over de aanpak en het tijdschema voor een verdere staatshervorming.

CD&V koos gisteren voor de parlementaire behandeling van het voorstel tot splitsing van het kiesarrondissement Brussel‑Halle‑Vilvoorde omdat een onderhandelde oplossing niet haalbaar bleek. Een bewijs dat het land grondige hervormingen nodig heeft.

De Koning wil nu de Voorzitters van Kamer en Senaat vragen om de dialoog over een evenwichtige uitbouw van onze instellingen op te starten.

CD&V is tevreden met deze versnelde aanpak.

CD&V vraagt de formateur de oranje‑blauwe partners zo snel mogelijk samen te brengen om de deze regeringsonderhandelingen met succes af te ronden. CD&V zal de formateur hierin steunen zodat deze spoedig een daadkrachtige regering op de been kan zetten.

Maar er is in de loop van de dag allerlei gebeurt, zo blijkt. Niet lang nadat Yves Leterme kort en krachtig mailde “geen regering zonder staatshervorming”, is het eerste persbericht van de site verdwenen en inmiddels vervangen:

Zonder waarborgen voor een staatshervorming is geen federale regering mogelijk

CD&V – N-VA wijzen de vraag van MR-voorzitter Didier Reynders af die van de Vlamingen een “gebaar” vroeg na de stemming in de Kamercommissie over het wetsvoorstel over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde.

CD&V – N-VA vraagt integendeel van de Franstaligen een “gebaar” over waarborgen over het tot stand komen van een staatshervorming. Deze waarborgen moeten gegeven worden vooraleer regeringsonderhandelingen opnieuw kunnen opstarten.

Het kartel wacht het resultaat af van de consultaties van de Voorzitters van Kamer en Senaat. Zonder deze garanties is er geen federale regering in het land mogelijk.

Opvallend dat er nu overal sprake is van CD&V/N-VA en vanmorgen niet…

Wat is er gebeurd? Enkele leuke speculaties staan ook te lezen op LVB.net

Het doet me in ieder geval hopen dat men vanmiddag druk overlegd heeft en misschien dat men intussen heeft aangevoeld dat vele militanten dit niet zouden slikken.

Bedrogen en verraden, zo voel ik mij sinds gisteren…

Naar Koning Albert wil ik alvast een C4-formulier sturen:

Naam: Van België

Voornaam: Albert

Woonplaats: Laken

Functie: gedelegeerd bestuurder België NV

Reden van ontslag: niet-verdedigen van de belangen van de meerderheidsaandeelhouder in de NV

Maar ik voel me op dit moment ook niet meer lekker in mijn eigen partij. Wat mij betreft had Leterme inmiddels zijn ontslag als formateur moeten indienen bij de koning en had de CD&V nu moeten zeggen “Tire ton plan” en gewoon kiezen voor de oppositiebanken naast de SP.A.

CD&V/N-VA had een drieledig verkiezingsprogramma:

– niet in een regering stappen zonder splitsing van BHV: ze moeten nu niet afkomen met “we hebben de splitsing toch gestemd in de kamercommissie”… Er is geen splitsing en dus moeten de uitspraken van begin juni van Leterme volledig gehonoreerd worden (“We stappen niet in een regering zonder staatshervorming en een splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde” en “U onderschat de radicalisering van CD&V. U onderschat ook mijn persoonlijke gevoeligheid voor het kartel. Dat is zoals mijn kind, hé. Ik zal dat nooit opofferen voor een postje. Liever het kartel dan ministers”)

– de verkiezingen winnen en de eerste minister leveren: Leterme is de uitgesproken stemmenkampioen en dus kandidaat nummer één om eerste minister te worden. Niemand lijkt dat echt in vraag te stellen. Maar wat je wel ziet is dat men nu ook al tegenover die “eis” tegengewicht wil vormen. Reynders zegt dat het vertrouwen zoek is en wat hem betreft de formatiegesprekken nog niet hervat kunnen worden. De Walen lijken nu ook al vergeten te zijn welke “buit” ze al binnen hebben en gaan nu nog toegevingen eisen om het premierschap aan de CD&V te gunnen…? Neen, zeg ik dan. Dan opnieuw liever een CD&V die dank u zegt en het premierschap en regeringsdeelname aan anderen laat en kiest voor een stevige oppositie.

– een staatshervorming in het teken van goed bestuur: met heel wat moeite misschien een Vlaamse afgevaardigde in de raad van bestuur van de NMBS zonder stemrecht noem ik geen staatshervorming. Regionalisering van een brok fiscaliteit, verdere splitsing van het arbeidsrecht, … dat zijn de dikke vissen die in de pan zouden moeten liggen, maar die nu uitgesteld (en dus afgesteld) zijn. Ze komen nu in een comitée der wijzen, toevallig allemaal belgiciens… En wat dan nog? Er is een belangconflict, de alarmbelprocedure zal alle communautaire dossiers naar de regering verwijzen. Zonder akkoord moet die vallen, vroeg of laat, ten laatste in 2009. Wat enkel in het belang van de MR is om hun kans waar te maken de PS definitief van de troon te stoten en ondertussen de CD&V zo beschadigd te hebben dat in de superverkiezingen van 2009 Reynders de grote triomfator wordt en zijn natte droom kan waarmaken: premier worden van Belgique…

Kortom, na deze analyse is het voor mij als tsjeef snel duidelijk. Op geen enkel punt, noch van ver of dichtbij, lijkt het er op dat watnu gebeurt zal leiden tot een regering die conform is met de verkiezingsbeloften van CD&V/N-VA.

Ik ben realist genoeg om te beseffen dat je zonder een meerderheidssysteem altijd compromissen moet sluiten en geen enkel verkiezingsprogramma 100% in een regeerprogramma wordt omgezet. Maar 0% is te weinig, veel te weinig.

Dus voor mij staat het vast: als op basis van de huidige context door de partijleiding van CD&V de regeringsdeelname ter goedkeuring wordt voorgelegd aan het ledencongres, zal mijn stem duidelijk neen zijn.

En als het congres toch het licht op groen zet, zal ik (samen met vele anderen) mijn lidmaatschap serieus in heroverweging nemen en kijken welke partijen wel echt Vlaams blijken te zijn.

Ik ben nu online aan het kijken naar een magisch moment: Pieter De Crem is net begonnen met de stemming over de splitsingsvoorstellen van Brussel-Halle-Vilvoorde.

De Walen zijn als eersteklas lafaards naar buiten gelopen, onder luid applaus en gewuif van de Vlamingen.

Nu loopt een lange stemming artikel per artikel, waarbij enkel de Groene Tine Vanderstraeten tegen de Vlaamse voorstellen stemt.

Nu moeten we waken, zeker in mijn partij CD&V, dat er geen toegeving komt om al het communautaire in de dieprvries te steken en een “noodregering” te vormen.

Als ze met dat voorstel naar een regeringscongres trekken, zal ik zoveel mogelijk militanten mobiliseren om op dat congres neen te stemmen en dus tegen regeringsdeelname.

Zouden we morgen wakker worden in een ander land?

Op Radio1 zijn Peeters en Pichal een actie gestart tegen de kerstman die te vroeg ons land binnen komt, met name voor 15 december.

Samen met Humo hebben ze een antikerstmansticker gemaakt om te protesteren tegen mensen en bedrijven die in september, oktober en november al volop kerstmuziek draaien, en kerstbomen zetten, en een kerstman op een ladder aan hun gevel hangen.

Ben je ook tegen vroege kerstvogels? Wil je ook zo’n sticker?

Je kan er bestellen door een mailtje te sturen naar [email protected]

of je kan hem hier downloaden

De (reclame)sector probeert al jaren zelfregulerend te werken, maar het gedoe lijkt wel contraproductief. Dit jaar pakken sommige ketens zelfs uit met de boodschap “de kerstman komt dit jaar vroeger”…

Op zich heb ik niks tegen commercie, al dan niet plat want dat is toch enkel “in the eye of the beholder”…

Maar als papa van twee jonge (autistische) kindjes zit het me wel dwars. Door hun autisme zien ze bepaalde zaken zoals gewone kinderen, maar dan 10 keer (of meer) uitvergroot. Probeer dan nog maar eens doorheen alle verhalen door zinnige duiding te geven bij sinterklaas, de kerstman enzovoort…

Al twee weken lang zijn de best gelezen boeken thuis allerlei speelgoedreclamefolders. Als ouder probeer je je kind geduld te leren, maar wachten van eind oktober op een stuk speelgoed is wel enorm veel geduld dat geteeld moet worden.

Algemeen pleit ik dus zowel voor sinterklaas als voor de kerstman voor een kortere reistijd. Laat de ene oude man maar rustig wat langer overwinteren in Spanje en laat de andere baardmans gerust wat langer ijsbeer spelen in zijn iglo samen met roodneuzige Rudolf.

Op die manier kan de commercie misschien dan toch wat meer afstand nemen en vooral terug ruimte creëren voor de andere betekenissen van deze evenementen. Ik ben geen verstokte christelijke kwezel, en ik wil Kerstmis zeker niet puur als kerkelijke feestdag beschouwen, maar ik hou wel van het moment van vrede, goede wil, het licht in de duisternis, … dat er bij hoort. Ook dat wil ik mijn kinderen meegeven en dat zou toch net iets makkelijker gaan als ik niet constant zou struikelen over de vele “hulp”-sinten en kerstmannen.

Oh ja, en mag dit in één keer ook een actie zijn tegen al die lelijke kerstmannen die aan de gevels gehangen worden?

Vanmorgen zat ik in de auto en reed op een normale doorstroming in het linkerrijvak toen plots de chauffeur in de wagen voor mij besliste dat hij toch naar links wilde afslaan op het kruispunt dat slechts 10 meter verder lag. Ik moest dus behoorlijk afremmen en na het kruispunt weer snel optrekken want het verkeer achter me had natuurlijk veel minder oog op het onverwacht maneuver vlak voor mij. In een flits dag ik “shit, weer remmen versleten en extra diesel verstookt, door de schuld van die ***”…

En tegelijk viel het me dus op dat ik voor zo’n akkefietje dacht in termen van schuld, vooral de schuld van een ander. Niet aan mijn schuldig verzuim om misschien toch wat net meer afstand te houden.

En doordat ik me schuldig voelde over die schuldvraag, dacht ik meteen aan wat me nu al een ganse week boeit: het proces Van Themse.

Ik ben ooit gaan luisteren naar een voordracht van ex-assisenvoorzitter Erwin Van Fraechem. Vanaf dat moment ben ik overtuigd voorstander voor het behoud van de volksjury. Hoewel ik het eens ben dat men het een beetje meer eigentijds mag maken, ben ik er zeker van dat 12 mondige burgers een grondig vonnis kunnen vellen over een schuldvraag.

Maar het draait hem allemaal om de schuldvraag en het valt me in dit proces, maar ook in vele recente assisenprocessen op dat men de schuld vaak extern gaat zoeken. Was het een slechte jeugd? Uitlokking? Onweerstaanbare drang? Ontoerekeningsvastbaar?

Voor Hans Van Themse speelt de vraag niet “heeft hij het gedaan”? Dat is zonneklaar. Daar twijfelt geen kat aan. In vele landen zou dit zelfs geen proces waardig zijn. De beklaagde ontkent geen schuld of heeft alleszins daar toch geen reden toe.

Maar bij ons duurt zo’n proces wel weer twee weken en is de schuldvraag hervormd tot: is het de schuld van racisme of is het de schuld van vermeend autisme? Het is alleszins een externe schuldfactor.

In dit proces wil of durft men niet kijken of het gewoon de dader zelf is die slecht is. Het klassieke (christelijke) onderscheid tussen kwaad en goed mag niet meer spelen in onze politiek correct denkende maatschappij.

Vorige week stonden de media bol van verontwaardiging na de uitspraken van Vic Van Aelst, advocaat van Songul Koç. Die stelde eigenlijk gewoon de vraag of het wel nodig was dat men het proces uitsluitend liet draaien rond racisme… Prompt werd hij door zijn cliënte ontslagen en vervangen door een links correct denkende advocaat, namelijk Jos Vander Velpen. Die kennen we nog van het proces tegen het Vlaams Blok wegens, jawel racisme… Opvallend, niet?

De schuldvraag omtrent racisme moet en zal beantwoord worden. Zelfs de akte van inbeschuldigingsstelling gaat hierin enorm ver. Al van bij de start werd snel de link gelegd naar familieleden van Van Themse die lid of erger nog, zelfs mandataris zouden zijn voor het Vlaams Belang. De niet-uitgesproken gedachte dat het VB een partij van moordenaars is, zat overal wel te broeden…

Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat de verdediging de schuld op “iets” anders wilde afschuiven, want het draaide niet langer om de moorden van Van Themse, maar wel om de klopjacht op het racisme.

En daar is dan autisme om de hoek komen kijken. Andere advocaten zijn er inmiddels ook al opgesprongen met zaken uit het verleden (“nu snap ik waarom mijn client toen ook zo emotioneel onbewogen kon blijven”)…

Als ouder van autistische kindjes kan ik alvast zeggen dat het toch al te makkelijk is om zoiets daar op af te schuiven. Een autist kan vastzitten in zijn eigen wereld en er zijn autisten die geen onderscheid kunnen maken tussen leven en dood en daar geen empathie voor hebben, maar als ervaringsdeskundige weet ik alvast één ding. Hans Van Themse kon dat wel, zijn moordtocht is op zich al het bewijs dat hij wist dat het fout was.

ASS of autismespectrumstoornis is zo breed dat men van een spectrum stoornis spreekt… Er zijn dus heel wat grijze gebieden, geen zwart of witte.

Maar, en hier kom ik terug op mijn eigen gedachte van vanmorgen, we leven in een maatschappij die gebukt gaat onder een verwerpelijke dictatuur van correct denken die leidt tot een onzichtbaar maar dwangbuisachtig puritanisme. Individuele fouten mogen niet, kunnen niet, ze zijn de fout van het grote (rechtse) kwaad.

Niemand draagt zelf nog schuld, het is altijd de fout van een ander. Niemand verliest zelf verkiezingen, het zijn de ander die zorgen dat men zelf niet wint. Niemand moordt nog omdat die zelf de grens van goed en kwaad niet meer beheerst, maar door de fout van de maatschappij. Mensen sterven op de weg niet door slecht rijgedrag van anderen, maar door slechte wegen (cfr de aansprakelijkheid van de burgemeester van Damme). Kankerpatiënten sterven niet door hun rookgedrag, maar omdat de overheid te weinig heeft gedaan aan tabakspreventie. Een kind is niet onhandelbaar omdat het een moeilijk karakter heeft, maar omdat zijn opvoeders zich onvoldoende kunnen inleven. Een kind straffen hoort dan ook niet, men moet zelf iets veranderen.

Ik waag me misschien heel ver, maar is het niet eens tijd om durven te stellen dat er goed en kwaad bestaat. Dat we als mensen zelf die keuzes kunnen en moeten maken?

Maar omdat we constant verbeterd worden in onze gedachten door de linkse gedachtenmaffia (zelfs een mop over stereotiepe man/vrouwverhoudingen is al strafbaar), worden we subtiel geleerd niet meer zelf te denken. “Denk niet meer zelf, dat doen wij voor u”. Met als gevolg dat als onze gedachten toebehoren aan anderen, ook de schuld toebehoort aan die “anderen”…

Dat en volgens mij niks anders zien we nu de gevolgen van op het proces Van Themse.

Voor alle StuBru-luisteraars die het nog eens willen horen en voor alle niet-luisteraars die het nog niet gehoord hebben, hier de hit van de afgelopen weken.

‘Hey Yves Leterme’ is een parodie op de tonen van ‘Hey there Delilah’, de hit van Plain White T’s.

Tekst bij meer lezen…

Hey Yves Leterme.

Zeg gij zijt nogal ne ferme.

G’ hebt gelachen daar in juni.

Maar nu is ’t wel minder funny.

Leterme Yves.

De walen vinden u nen dief.

Dat is nie lief.

Hey Yves Leterme.

Heel het land dat ligt te kermen.

tiert dedzju zeg krijg de tering en geef ons rap een nieuw regering.

Want ’t is tijd.

Hou maar op met dat gebleit.

gelijk een geit.

YVES / GE ZIJT ZO LIEF / YVES / GE ZIJT NEN DIEF

YVES / GE ZIJT ZO LIEF / YVES / GE ZIJT NEN DIEF

MIJN HARTENDIEF …

Hey Yves Leterme.

dat de Heer zich mag ontfermen.

d’100 dagen zijn voorbij.

d’oppositie is dolbij.

Ze worden rijk.

Slapend op het politiek gezeik.

In ’t Koninkrijk.

Hey Yves Leterme.

Ge laat u properkes beschermen.

door den Herman en Jean-Luc.

Ook ne straffen tsjeventruk.

Verkenners zijn de laagste rang in Stratego

and here we go.

YVES / GE ZIJT ZO LIEF / YVES / GE ZIJT NEN DIEF

YVES / GE ZIJT ZO LIEF / YVES / GE ZIJT NEN DIEF

MIJN HARTENDIEF …

De pers wordt zot; de koning drinkt.

Het land gaat splitsen. Peter zingt.

gij rijdt met uw velo door ’t Westenland.

Wordt rood of groen oranje blauw?

En blijft de Waal weer in de kou?

Oh Yves wat is er aan de hand?

Ze zullen u niet temmen. Neen.

Al lachen ze met uw geween.

Straks zijt gij toch weer onze nummer één.

ge hangt dan vier jaar aan ons been!

Hey Yves Letarme, Hoe Wallonië nu omarmen?

Leer de Bi-Ba Brabançonne.

Dat is al goed begonnen.

Zeg rare hans.

Eén sorry was misschien je kans. Maar dan in ’t Frans.

hey Yves Leterme.

Dzju gedomme gijse ferme.

We zien u geiren. Dikke zoen van Van de Veire. En van Lemaire. + KUS

En van Albert ne mushi mushi

op uw derrière.

YVES / GE ZIJT ZO LIEF / YVES / GE ZIJT NEN DIEF

YVES / GE ZIJT ZO LIEF / YVES / GE ZIJT NEN DIEF

MIJN HARTENDIEF …