David Geens – De kunst van het mogelijke

De titel is een uitdrukking van mijn gevoelens ten opzichte van Yves Leterme en de ganse CD-top.

Nota bene, ik schrijf CD-top want in mijn ogen mag die partij het aanhangsel &V niet langer gebruiken.

Yves Leterme is een eenzaat, maar dat hij zo verknocht is aan de macht, is een teleurstelling. De man die mijn oude partij drie overwinningen op rij bezorgde, de man die het beste kartel van de afgelopen decennia heeft gebaard en verdedigd, de man die glunderde op 10 juni tussen wapperende Vlaamse Leeuwen, is nu de man aan het hoofd van een pro-Waalse regering zonder Vlaamse meerderheid.

In de politiek moet je bochten nemen, moet je compromissen maken, maar dit is onuitgegeven. Een regering zonder Vlaamse meerderheid was een Vlaamse kaakslag. Yves zou Guy hiervoor bevechten van De Panne tot Opgrimbie. Nu hoop ik dat deze man zich van De Panne tot Opgrimbie niet meer durft vertonen.

En Marianne, ni zeveren (een term die ik nog al gebruikt heb op deze blog). “Er was een meerderheid bij het maken van het regeerakkoord”: tuurlijk, zo werkt het in de politiek. En een regering valt als een partner er uit trekt en er daardoor geen meerderheid meer is. Die basisregel niet respecteren, is de democratie met voeten treden en ons land omvormen tot een bananenrepubliek (yeps, daar gaan we weer). Zeg alvast maar tegen De Gucht dat hij niet meer zo van leer moet trekken tegen Congo; we doen niet veel beter.

De Waalse overwinning is (wederom) compleet: FDF aan tafel, N-VA niet aan tafel. Moet ik nu echt een schets maken van welke staatshervorming er komt?

What’s next? Drie burgemeesters die in het Vlaams Parlement komen zeggen “oewij zal et nooit meer kdoen” en dan toch benoemd worden?

De smeulende revolutie in Vlaanderen is dood en begraven, verraden door haar eigen leiders.

Ik heb al gerichten gehoord dat Geert Hoste een dubbelavond plant: hij krijgt niet alle belachelijke gebeurtenissen in één avond verteld. Je zou hem geen ongelijk kunnen geven…

Hoe moet het nu verder? Ik weet het niet.

Ik weet wel dat ik op zes maand tijd serieus gedegouteerd ben geraakt van politiek. En als ik dat als politiek beest zeg, hoe erg moet het dan niet zijn bij de doorsnee Vlaming…?

In één ding ben ik gerust: ik zal niet geplaagd worden door gewetenswroeging bij de volgende federale verkiezingen want ik doe er niet aan mee. Ze zijn toch ongrondwettelijk.

Ik ben wel benieuwd naar wat de verkiezingsuitslag zal zijn. Als ik merk hoeveel ex-CD-stemmers ik de afgelopen 48u al gehoord heb, dan zou ik denken dat CD op quasi 10 tot max 15% zal stranden.

Het kartel is dood en ik rouw daarom: ik blijf verweesd (letterlijk) achter en zal nu een andere weg moeten zoeken, tenzij de basis de top nog een andere richting kan uitsturen. Welke dat wordt, zal pas de komende weken duidelijk worden. Partijen die een lidkaart willen aanbieden: gelieve u te onthouden als u deel uitmaakt van enige Vlaamse of federale regering.

Er zijn toch heel wat vrachtwagenchauffeurs die het Staatsblad niet gelezen hebben op 4 mei 2007. Daarin stond immers het Koninklijk Besluit van 26 april 2007. Op wegcode.be staat heel duidelijk te lezen:

Door dit koninklijk besluit wordt een inhaalverbod ingevoerd dat van toepassing is voor bestuurders van voertuigen en slepen gebruikt voor het vervoer van zaken met een maximale toegelaten massa van meer dan 3,5 ton en dit buiten de bebouwde kom, op de openbare wegen waarvan de rijbaan twee rijstroken in de gevolgde rijrichting omvat.

Deze wijziging van de wegcode treedt in werking op 1 januari 2008.

En ik rij dagelijks op de N49-E34 Knokke-Antwerpen en wat maak ik dagelijks mee:

Toegegeven, het feit dat het per definitie verboden is, behalve als je zo’n stom blauw bord bent voorbijgereden dat nooit herhaald wordt:

maakt het er niet makkelijker op om te weten of een vrachtwagen er wel of niet mag inhalen.

Zo’n idee tot zulke regelgeving kan trouwens alleen maar voortspruiten uit een roomsblauw idee dat door rooie rakkers geboycot wordt of omgekeerd.

In ieder geval, ik vind dat het tijdens de spitsuren gewoon algemeen de regel zou moeten zijn voor die zware jongens: niet inhalen.

Het is gewoon niet veilig.

Kunnen we trouwens als autobestuurder niet een actie opzetten? Afspreken dat als we dan eindelijk zo’n achttienwieler kunnen inhalen, we vier keer toeteren: kort-kort lang-lang bijvoorbeeld? Als signaal dat op een 2 vaksbaan de lange wagens niet mogen inhalen?

Stuur dit bericht naar al je vrienden, zodat iedereen meedoet en we toeteren ze gewoon aan de kant…

Kunnen we zo niet op een vreedzame manier een bijdrage leveren aan de veiligheid op de weg?

Een maand heb ik gezwegen, uit onvrede. Onvrede met een groteske uitspraak van gouverneur Denys als zijnde dat de Knesselaarse gemeenteraad als voorbeeld moet dienen was de concrete aanleiding. Andréke toch, voor ge uitspraken doet, moet ge eens in het echt meemaken hoe de oppositie monddood werd gemaakt.

Tegelijk werd ik als politicus zelf vies van de politiek, ook op nationaal niveau. Ik geef toe dat ik op Leterme heb gestemd, dat ik borden van hem heb opgehangen en hem op internetfora heb verdedigd.

Maar nog nooit ben ik zo teleurgesteld in een politiek boegbeeld als in Yves. Als hij niet morgenmiddag naar de koning gaat om zijn ontslag aan te bieden, dan moest de ganse CD&V die daar mee akkoord gaat, diep in de grond kruipen van schaamte.

Ik voel me nu dus partijloos. Jazeker, deze woorden komen van een CD&V-afdelingsvoorzitter en lid van het provinciaal bestuur.

Ik heb vrijdag met fierheid drie leeuwen uitgehangen, waarvan symbolisch 1 met de poten omhoog op de rug liggend. Mijn vrees wordt dus bewaarheid. De Vlaamse Leeuw ligt op zijn gat en kan niet meer klauwen.

Ik heb geen enkel idee welke partij nu nog als echt Vlaams kan beschouwd worden. N-VA kan toch echt niet anders dan vanavond beslissen om het kartel te verlaten???

Ik weet nog niet wat ik zelf doe in dat geval, daar ga ik mijn vakantie eens voor gebruiken, terwijl ik op mijn terras geniet van een goeie cubaanse sigaar…

Wie tips of advies heeft, laat maar weten, want ik weet het zelf echt niet meer…

De media beweren geen standpunt in te nemen in het vernieuwde euthanasiedebat, maar ik zie het toch anders.

De eerste dagen werden de standpunten van Guy Verhofstadt en Etienne Vermeersch breed uitgesmeerd in de pers. En draai en keer het zoals je wil, ze hebben duidelijk standpunt ingenomen dat het een goede zaak is dat een demente oude zak niemand tot last wil zijn.

Leven we tegenwoordig werkelijk in een maatschappij die zo hard en kil is geworden dat we het een goede zaak vinden dat onze ouders ons niet tot last willen zijn? Ze mogen ons opvoeden, ze mogen babysit en opvang zijn voor onze kinderen en als de dag komt dat ze “lastig” worden, gelieve dan zo snel mogelijk te sterven en ons te laten erven?

Ik heb respect voor het zelfbeschikkingsrecht, net zoals blogger LVB. Hugo Claus had het recht te stoppen met leven en ik verdenk hem er geenszins van dat hij de pretentie had om de samenleving te leren niemand tot last te zijn. Maar mijn hoed neem ik er niet voor af, zoals LVB…

Ik gruwel er wel van dat Verhofstadt en zijn open VLD blijkbaar er zo wel over denken.

Men wil de euthanasiewet weer verder uitbreiden. Dementerende bejaarden mogen een spuit krijgen als ze dat jaren voordien hebben beslist op een moment dat ze nog helder waren. Zo helder dat ze niet eens kunnen weten hoe ze zich later zullen voelen. Maar dan is het te laat: een demente oudere zal dan niet meer zijn beslissing uit het verleden kunnen herroepen…

Tegelijk wil men ook euthanasie voor minderjarigen mogelijk maken. Zelfs voor borelingen…

Zijn we zo zwak geworden dat we geen naastenliefde meer hebben en niet meer willen vechten voor het leven?

Is ons leven een pure commodity geworden?

Ik respecteer het leven als een geschenk van God en ik wil niet iemand zijn die een goddelijk geschenk in de goot werpt als ware het een prul.

Ik kan me perfect vinden in de opinie van broeder Rene Stockmans. De Ode aan de Volmaakten is een stap in een verkeerde richting. Want altijd zullen er grijze zones zijn, hoe gedetailleerd we een euthanasiewet ook maken. Moeten we dan steeds blijven verruimen? Waar ligt de grens? In een maatschappij die de vergrijzing oplost door euthanasie als nobel voor te stellen?

Voor wie dat debat eens in ander daglicht wil zien, die kan eens kijken naar episode 22 van “Star Trek, The Next Generation” met als titel “Half a life”…

Ik vraag me af hoe lang het nog duurt voor iemand beweert dat Christus de eerste mens was die voor euthanasie koos…

Vandaag in De Standaard iets gelezen en plots dacht ik “de geschiedenis herhaalt zich”… Volgt u even mee?

Deze wijzen werden uitgestuurd om de Messias te vinden en te belagen, samen met zijn spiNONnen. Zij moesten zo snel mogelijk de volkstelling organiseren en zijn macht definitief vestigen, zodat er in geen dertig jaar nog twijfel zou zijn over wie de ware heerser was van het ganse land.

Tot zover de geschiedenis. Voor de rest van het verhaal moet ik nog extra opzoekingswerk verrichten.

Wat wordt het vervolg? Zou koning Hedirupodes het gelijk aan zijn kant halen dankzij zijn Raad van Wijzen? Zou de volkstelling uitwijzen dat hij voldoende getrouwen had om Brussethlehem tot de zijne te maken?

Of zou de voorspelde komst van de Messias uit Ypezareth een einde kunnen maken aan het gekronkel van koning Hedirupodes? Dan zou eindelijk het geld uit Flandrilea niet langer in de bodemloze schatkist van koning Hedirupodes en zijn geldverslindende hofhouding verdwijnen. Misschien keert de Raad van Wijzen zich tegen koning Hedirupodes en sturen ze hem wandelen. Of erger nog, misschien wordt koning Hedirupodes onthoofd? Zoiets is al wel meer voorgekomen in de geschiedenis.

Het zijn allemaal nog vraagtekens waarvoor meer onderzoek vereist is. Misschien kan historicus De Wever me helpen met het verdere opzoekingswerk.

Deze post zit al een ganse week in mijn pen, meer bepaald sinds vrijdag.

De titel is enerzijds de beschrijving het weer van die dagen: ijskoude vriestemperaturen, mistig, zichtbaarheid quasi nul en risico om van de baan te glijden.

Maar tegelijk is het alsof het weer van die dag een voorteken is over de pas gevormde nieuwe, maar bijna weeral aflopende interimregering van 90 dagen…

En het is ook hoe ik me er bij voel: een kille minaar van dit wangedrocht…

Ik heb het als christendemocraat moeilijk met wat er gebeurt. Als ik even terugdenk aan het eenvoudige lijstje (BHV gesplitst, zicht op een stevige staatshervorming en Leterme in de 16), dan zie ik geen enkele reden waarom de CD&V in deze carrousel moest meestappen.

Misschien zie ik het te simpel. Waarschijnlijk kan ik me niet in het staatsbelang vinden omdat ik me niet langer Belg voel, maar Vlaming en Europeaan. Misschien ben ik wel intussen qua persoonlijke politieke motivering een N-VA’er geworden… Maar ook N-VA duldt deze regering (de onthoudingsstem voor beste Vlaming werd onder hun kamerleden zelfs per opbod verkocht ten voordele van het goede doel weliswaar).

Dat is dan ook de enige denkpiste die het voor mij aanvaardbaar maakt om 90 dagen geduld te hebben: als De Wever zelfs met de duivel zou dansen om de staat te hervormen, misschien moeten we dan inderdaad vanuit de Vlaamsgezinden christendemocraten dat geduld opbrengen.

Ik ga alleszins waakzaam blijven gedurende die 90 dagen. Men kan het mij niet ten kwade duiden dat ik zéér kritisch sta tegenover deze interimregering. Applaudiseren zal ik zeker niet zomaar doen.

Ik wil trouwens er al meteen aan toevoegen dat ik niet in de 90 dagen geloof; daarvoor moet ik alleen al naar de portefeuille van Yves Leterme kijken. Institutionele hervormingen, begroting én mobiliteit. Dat zijn niet van de lichtste dossiers… Heeft Leterme zelf gekozen om begroting én staatshervorming bij mekaar te nemen of is hem dit in de maag gesplitst?

Mij schijnt het toe dat met zulke dossiers Leterme opnieuw op een dood spoor is gezet dat enkel eindigt in station “mislukking”…

Ik zal weliswaar pas gerustgesteld zijn als ik meer van Yves Leterme hoor. Ik denk dat onze partij best nu een rondgang door de provincies zou houden met enkele nieuwe excellenties, maar liefst met Yves Leterme erbij, om woord en uitleg te geven bij het te volgen parcours.

Daarom, beste Yves, breng ik u graag volgende woorden onder de aandacht “ik weet niet of u nog vaak onder de mensen zal komen”… Ik denk dat dit toch echt wel nodig is, binnen onze christendemocratische én vlaamsgezinde familie.

Vorige week heb ik samen met 160 andere burgers een verzoekschrift ingediend bij het Grondwettelijk Hof waarin we de vernietiging vragen om de dit jaar aangepaste racisme- en discriminatiewetten te laten vernietigen.

Ik heb al meermaals van leer getrokken tegen wat ik de linkse dictatuur van het correcte denken noem. Deze drie wetten die op 9 juni van kracht zijn geworden zijn momenteel het gevolg van de alsmaar toenemende wurgende macht van de linkse rakkers.

De drie wetten (1, 2, 3) kwamen er nadat het toenmalige Arbitragehof op 6 oktober 2004 belangrijke onderdelen van de antidiscriminatiewet van 2003 vernietigd had. De regering besloot drie nieuwe wetten op te stellen: een wet die de oude racismewet uit 1981 moest vervangen, een nieuwe antidiscriminatiewet en een wet met betrekking tot de gelijkheid tussen mannen en vrouwen.

Deze nieuwe wetten bevatten zeer vage en ruime bepalingen. Onder andere de vrijheid van meningsuiting, maar ook de godsdienstvrijheid en de vrijheid van vereniging worden aan ernstige beperkingen onderworpen.

Een openbare aanklager die een stok zoekt, vindt die altijd in deze wetten. Volgens de strikte interpretatie is het voorlezen uit de Bijbel strafbaar. Zelfs Darwin citeren kan strafbaar zijn.

Het gaat zelfs zo ver dat iemand die onopzettelijk medewerking verleent aan een groep die kennelijk discrimerende boodschappen verspreid, gestraft kan worden. Oh wee voor de drukker die iets drukt wat nadien verkeerd blijkt te zijn of de hosting provider die een website host waar op een forum bedenkelijke verschijnen.

Deze wetten hebben een puur opiniedelict ingevoerd. Het hebben van een mening en die kenbaar maken, is strafbaar. De wet is zo vaag dat de bepaling wat strafbaar is, afhankelijk wordt van de goede of slechte wil van de openbare orde.

Iemands vrijheid stopt waar die van een ander begint, is een principe dat ik globaal in mijn rechtsvaardigheidsgevoel probeer te hanteren. Een mening kan kwetsen, maar een mening – hoe verwerpelijk ook – moet ter discussie kunnen gesteld worden. Niemand is eigenaar van het grote gelijk en dus niemand kan iemand anders veroordelen voor het grote ongelijk.

Vrije meningsuiting is een pilaar waarop onze westerse democratie steunt. Van zodra aan die pilaar gezaagd of gestut moet worden, wankelt onze democratie en is het in feite een overwinning van diegenen die de democratie bestrijden; notabene dan eigenlijk diegenen die men viseert door de invoering van deze wetten.

Het strafbaar maken van opinies is een teken van zwakte vanwege onze maatschappij. Het is een sluipend gif dat langzaam maar zeker dodelijk werkt. Je merkt het nu al aan de media die eenheidsworst van slecht nieuws leveren.

Ik kan me helemaal niet verzoenen met deze wetten. Ik strijd zelf tegen puur racisme, maar ik strijd met open vizier. Men verdelgt geen racisme met deze wetten, men dekt het alleen toe. En als “gevaarlijke” opinies ondergronds gaan, worden ze nog veel gevaarlijker. Het beste medicijn tegen kwalijke meningen, zijn een hoop andere gezonde meningen.

Openlijke debatten en een vlotte verspreiding van ideeën zijn de enige manier waarop we onze samenleving verder kunnen laten groeien. Nu moet je al opletten als je zegt dat mannen het sterke geslacht zijn, want dat is volgens deze wetten strafbaar.

Om nog een voorbeeld te geven hoe idioot deze wetten zijn: men mag geen mening verkondigen die aanzet tot discriminatie op basis van vermogen. Als politicus ben ik dus strafbaar als ik mijn mening verkondig dat vermogensbelastingen een goede zaak zijn.

Kortom, ik heb me onmiddellijk aangesloten bij deze 160 mensen die meester Matthias Storme hebben verzocht deze zaak te voeren.

Voor meer info, lees ons <%media(20071209-verzoekschrift-grondwettelijk-hof.pdf|verzoekschrift)%>.

Vandaag heb ik nu al vier keer mijn blog moeten aanpassen.

Noodregering, geen noodregering.

Uitbreiding urgente opdrachten, informateur…

Dan beide…

Ik loop nog steeds achter de feiten aan.

1 ding weet ik wel: men moet nu heel voorzichtig zijn met wat men doet of de parlementaire democratie is om zeep.

Ik ben hier niet gelukkig mee, maar ik zal de Open VLD geven wat ze daarnet gevraagd heeft: begrip voor de moeilijke situatie…

Wordt vervolgd…

Beseft cdh/Wallonië nu dat ze zelf een einde hebben gesteld aan het compromismodel?

Men verwijt dat N-VA te blokkeren, men verwijt CD&V dat ze N-VA niet willen laten vallen,… Men verwijt ons Vlamingen dat we België kapot willen.

Maar voor alle duidelijkheid: wij hebben tot in den treure, zelfs het belachelijke toe, gezocht naar een compromis. Wat nu op tafel lag was al niet meer plat op de buik, dat was al een regelrechte prisonbreak tunnel die onder de lat gegraven was.

Gisteren had ik nog het genoegen om in vijf minuten aan iemand enkele voorbeelden te mogen geven hoe idioot het nu is. Ik gebruikte het voorbeeld van een Vlaamse overheid die geld over heeft, dat geld oa in betere spoorwegen wil steken en dat niet mag van de Walen.

De arrogantie aan de Waalse kant viert zelfs na de chantage van zaterdag hoogtij. Want zelfs al wordt het verpakt in een strikje, het blijft arrogantie:

Elio Di Rupo: Ik denk dat de situatie relatief duidelijk is. Ofwel zeggen de democratische Nederlandstalige partijen (SP.A, Groen, VLD): wij gaan regeren zonder CD&V/N-VA. Als ze dat zeggen, dan denk ik dat alle Franstalige partijen uiteraard akkoord zullen gaan.

RTBF-moderatrice: De CD&V is incontournable, meneer Di Rupo.

Elio Di Rupo: Neen, zij is dat niet. Zij is dat niet indien de andere Vlaamse partijen aanvaarden om hun verantwoordelijkheid op te nemen voor Vlaanderen en voor het land. Het land is in gevaar!

RTBF-moderatrice: Maar dat is de wil van de kiezer overhoop gooien…

Elio Di Rupo: Neen, ’t is te zeggen: we zijn in een situatie zes maanden erna. De situatie is dusdanig dat het land in gevaar is. In dit land hebben de Walen en de Brusselaars evenveel te zeggen als de Vlamingen. Als de CD&V werkelijk incontournable is, omdat men dat in Vlaanderen vindt, dan moeten alle redelijke personen rond de tafel gaan zitten en moet er een regering van nationale eenheid tot stand komen.

Debat tijdens het RTBF-journaal, 1 december 2007 19u30

Voila, nu weten we het. CD&V is zelfs geen democratische partij meer… Di Rupo zegt vlakaf “de democratische partijnen SPA, VLD en Groen”… Dus bij deze is het cordon sanitaire gebroken, want het kartel wordt in hetzelfde hoekje gedrumd. Weer een voorbeeld van de linkse dictatuur van het correcte denken.

Wat mij betreft zouden ze mogen ondervinden wat de consequenties zijn van deze ongelooflijke farçe: laat ons eens meestemmen met VB en LDD… Dat zijn 52 zetels langs Vlaamse kant. Tegenover slechts 36 voor de genoemde democratische partijen.

Om een meerderheid te halen in het parlement willen de Walen dus een coalitie vormen van minimaal PS-MR-CdH-O.VLD & SP.A (85 zetels) met daarin dus een franstalig overwicht van 53 zetels.

De Walen dus doen datgene wat men de Vlaamse arrogantie van vraag 3 luidde, namelijk of dat een 2/3de meerderheid genoeg was tegenover de speciaal geconstrueerde 2/3de meerderheid in iedere taalgroep.

Blijkbaar geldt zulke spelregel enkel maar om de Waalse bovenhand te kunnen voeren en geldt de regel niet als men de Vlamingen buiten spel kan zetten.

In dat geval hoop ik echt dat CD&V, N-VA, LDD en VB bij ieder voorstel in het parlement een belangenconflict inroepen, aan de alarmbel trekken en het land eens echt onbestuurbaar maken.

Moest zulke coalitie gevormd worden, dan mag het wat mij betreft burgeroorlog worden en gaan we barricaden opwerpen aan de taalgrens. Dan vertik ik het nog 1 eurocent belastingen te betalen aan eender welke federale overheidsinstelling. Ik zal geen geld van mijn Vlaams vaderland stelen: al het geld zal ik persoonlijk en cash gaan overhandigen aan de Vlaamse minister-president.

Laat het dus nu duidelijk zijn: de Walen willen niet het behoud van België. De Walen willen het behoud van het franstalig overwicht dat ze al in 1830 in de hand hebben gewerkt. Zij willen de Vlamingen gewoon kapot maken, uit pure jaloezie. En daar is het strikje van italiaanse couture de verpersoonlijking van.

En dit is het grote plan dat ze al vanaf 10 juni hebben. Iedere keer opnieuw deden de Vlamingen toegevingen en de Walen geen enkele. Ik denk dat Yves Leterme daarvan zowat gek moet geworden zijn. En dat heeft hij afgelopen week duidelijk aangevoeld.

Het is tijd dat we als Vlamingen zeggen “Tot hier en niet verder”. Hier trekken we de lijn en die lijn mag heel graag een staatslijn worden.

Ik heb een tijd terug ook reeds mijn bezorgdheid uitgesproken over de formatie.

Ik heb deze bezorgdheid ook meegedeeld aan Yves Leterme en voorzitter Jo Vandeurzen en het antwoord van Yves op mijn mail was duidelijk: “geen regeringsdeelname zonder staatshervorming“…

De laatste dagen zit ik weer met een ongemakkelijk gevoel en schrik dat er niet al te veel vissen zullen gevangen worden, laat staan dat er een vette vis in een pan ligt te sudderen…

Eric Van Rompuy verwoordde het eigenlijk perfect vandaag in een emailconversatie vandaag: “We moeten onze principes houden maar niet vluchten in de oppositie.Wij haalden 30%.” Eric heeft gelijk als hij stelt dat we ons niet onder druk mogen laten zetten maar dat het “de anderen” zijn die het belang van die 30% moeten leren valoriseren.

Maar ik ben niet de enige afdelingsvoorzitter die met twijfels rondloopt. In de kempen zijn er 14 CD&V-mandatarissen die een open brief hebben geschreven aan vooriztter Vandeurzen.

Er is sinds gisteren meermaals uit geciteerd op diverse websites, maar bijna allemaal hetzelfde Belga-bericht. Omdat enkele citaten beter op zijn plaats zijn in hun context, plaats ik bij “meer lezen” de volledige open brief.

Geachte voorzitter,

Beste Jo,

Ik ben bezorgd. Verwoord ik daarmee het buikgevoel van vele basismilitanten? Steeds meer krijg ik deze indruk! Ik wil u hiermee graag deelgenoot maken van mijn en onze ongerustheid.

Onze verkiezingsoverwinning mag geen democratisch vergiftigd geschenk worden. We hebben de verkiezingen gewonnen op basis van een programma. Deelnemen aan de verkiezingen betekent ook dat je een contract met je kiezers sluit waarbij ieder een prestatie dient te leveren. De kiezer is zijn deel van de afspraak nagekomen en heeft het kartel een duidelijk mandaat gegeven (30%) met de vraag om haar voorstellen bij de regeringsonderhandelingen te realiseren. Het kartel dient nu zijn deel van de afspraak na te komen door de vertaling ervan in beleidsengagementen.

Het is van cruciaal belang dat het kartel en CD&V in het bijzonder woord houdt. Ik weet en iedereen begrijpt dat er in dit land zonder compromis niet te besturen valt. Dit is geen vies woord maar het dient eerbaar te zijn en dient door alle gesprekspartners (ook door de Franstaligen) wel als uitgangspunt beschouwd te worden.

Op het congres van Kortrijk legde de CVP zijn gewaden van machtspartij af en werd CD&V als een beleidspartij geboren. We bouwden aan de weg van verbondenheid, geloofwaardigheid en goed bestuur. Blijkbaar scheppen sommigen er genoegen in om ons als separatisten af te schilderen. Dat zijn we duidelijk niet! Solidariteit is en blijft één van de grondbeginselen waarop de christendemocratie gebouwd werd. Vertrekkende vanuit onze basisidee van subsidiariteit willen we dan ook dat de gemeenschappen hun verantwoordelijkheid kunnen opnemen om een beleid dichtbij de mensen te voeren om zo een antwoord te geven op goed bestuur!. Ik begrijp niet waarom Franstalig België dit zo wil verhinderen. Dat is ronduit misdadig. Wij willen toch niets afpakken; alleen maar kansen aan anderen geven zodat zij hun talenten volledig tot ontplooiing kunnen brengen! Daarbij is een staatshervorming een middel en geen doel op zich!

Voorzitter, laat de oude CVP niet uit haar as herrijzen!. Laten we trouw zijn aan ons gegeven woord. Wij zijn niet langer als enigen verantwoordelijk voor het landsbelang. Met 30% moeten we daarin bescheiden zijn. Teveel kwam de oude CVP bij de congressen met dat argument op de proppen om hun bocht te verrechtvaardigen. Wij geloven in een solidaire samenleving waarin elke gemeenschap en gewest maximale kansen krijgt zodat iedereen zich hierin ten volle kan ontwikkelen. Wat goed is voor Vlaanderen en Wallonië komt ook ten goede van België !

Wanneer zou blijken dat wij hierin tijdens de onderhandelingen niet lukken, laat ons dan aan de zijlijn gaan staan om van daaruit onze strijd verder te zetten. Er is niets oneerbaars aan om op een bepaald moment te erkennen dat er geen politieke wil is om te slagen. Wij hebben allemaal (van basismilitant tot partijtop) geïnvesteerd in een geloofwaardige partij die zowel op sociaal, economisch als justitieel vlak initiatieven wil nemen om de samenleving op een betere manier te organiseren.

Uiteraard kunnen we dit het best vanuit de regering doen, maar als het niet mogelijk is, moeten we resoluut voor de oppositie kiezen. Deelnemen aan een regering waarin we weinig of niets van onze voorstellen kunnen realiseren, schaadt alleen maar onze moeizaam opgebouwde geloofwaardigheid. Iedereen dient uiteindelijk dit partijbelang te dienen.

Laten we hopen dat we niet naar een congres van Hasselt moeten gaan waarbij we de wedergeboorte van de CVP vieren.

Ludo Adriaenssen, schepen Vorselaar

Peter Bellens, gemeenteraadslid Herentals

Ivo Bollen, OCMW voorzitter Geel

Mark Lissens, OCMW-voorzitter Arendonk

Walter Luyten, OCMW voorzitter Ravels

Michel Meeus, gemeenteraadslid Dessel en provincieraadslid Antwerpen

Leen Mertens, OCMW voorzitter Olen

Raf Moons, gemeenteraadslid Laakdal

Toon Otten, gemeenteraadslid Turnhout en prov. voorzitter Jong-CD&V

Bob Van den Eijnden, gemeenteraadslid Rijkevorsel

André Van Genechten, burgemeester Meerhout

Paul Verbeeck, burgemeester Nijlen

Luc Vleugels, burgemeester Heist-op-den-Berg

Kristof Welters, gemeenteraadslid Westerlo en provincieraadslid Antwerpen

Staf Willemsens, burgemeester Beerse

Maarten Wouters, schepen Grobbendonk