David Geens – De kunst van het mogelijke

Op een ludieke manier campagne voeren voor een betere wereld, daar ben ik altijd voor te vinden.

Ik loop dan ook warm voor de idee van Broederlijk Delen: de Koffiestop.

Ook Tom Waes van Tragger Hippy heeft een voorbeeld gemaakt van hoe je een effectieve Koffiestop kan organiseren (filmpje bij meer lezen).

De bedoeling van een Koffiestop is mensen een gezellige tas warme koffie aan te bieden, samen met een bijhorende gezellige babbel, op 2 maart. In ruil vraag je de koffiedrinker een bijdrage te leveren voor het werk van Broederlijk Delen.

Bijvoorbeeld op deze manier:

Wie doet er mee aanstaande vrijdag?

Dat Saddam aan zijn einde is gekomen, weten we wellicht allemaal al.

Persoonlijk deel ik de mening dat ten eerste de doodstraf nooit een goede straf is. Ik ben er principieel tegen om diverse redenen.

Ik ben in de eerste plaats geneigd dat de doodstraf altijd buiten proportie is. En in de tweede plaats geen gepaste straf. Een leven in een gevangenis lijkt me een ergere straf.

Maar ik denk ook dat het nieuwe Iraakse regime – lees: onder leiding van de Amerikanen – zich hier al te makkelijk heeft willen van afmaken. De grote boeman moest uit de weg, sommige dingen mochten in de toekomstige processen zeker en vast het licht niet zien. Men moest maar eens ontdekken dat de CIA wist dat er totaal geen massavernietigingswapens waren in Irak.

Wat mij ook vooral trof, is het feit dat GSM’s met camera echt van iedereen een nieuwsreporter maakt. Alle nieuwszenders en kranten hebben al verkorte nummers om van iedereen een reporter te maken, maar ook in dit feit heeft het Internet en de blogosfeer de klassieke media geklopt.

De wazige beelden van een GSM camera tonen een heel ander beeld dan wat uit de beelden die de pers gisteren reeds verspreid heeft af te leiden valt.

Een waarschuwing is wel op zijn plaats: het is en blijft een executie. Niet klikken op “lees het volledige verhaal” als deze beelden niks voor u zijn…

Ik ben er zeker van dat deze titel heel wat mensen naar mijn site zal lokken die hopen op vermakelijk nieuws. De één zal hopen dat de titel slaat op franstalige marktkramers die niet alleen in Merchtem op de vingers getikt worden, de ander hoopt misschien dat de toepassing van de wooncode nog verder gaat en wie niet op tijd Vlaams kent, een boete krijgt.

Anderen zullen nog verder dromen…

Wel, aan al deze die aan zulke zaken dachten op Vlaams grondgebied: jullie zijn mis.

Ik heb het over het feit dat de Nederlandse Spoorwegen voortaan op de lijn Luik-Maastricht de Waalse treinbestuurders die niet voldoende kennis van het Nederlands hebben, beboeten. (bron: MetroTime)

Zo zie je maar: wat in België sommige doet likkebaarden omdat ze weten dat het onmogelijk is dat zoiets zou gebeuren, lukt wel net over de grens.

Ik kan het mij niet inbeelden dat de NMBS zwaardere maatregelen zou nemen om ongevallen zoals die van 27 maart 2001 in Pécrot te voorkomen. Tweetaligheid wordt alsmaar minder afgedwongen. Zelfs rechters in Brussel moeten niet meer tweetalig zijn.

De talenonkunde in ziekenhuizen leidde al tot een Europees onderzoek dat van meet af aan werd gemanipuleerd door waalse lobbygroepen: wat een onderzoek naar aanleiding van een Vlaamse klacht was, werd door de Walen omgevormd tot mede-onderzoek naar de discriminatie van de franstalige minderheid. Wat volgde was een streep door de rekening want twee conclusies kwamen uit hat rapport naar voren: “Nederlands in Brussels ziekenhuis is must” en dat “Franstaligen in de Brusselse Rand geen minderheid vormen”.

Zijn de boetes van de NS dan onterecht? Neen, het gaat om veiligheid. Een bestuurder – van eender welk voertuig – die de lokale regelgeving en instructies niet kan begrijpen, vormt een gevaar voor al de andere vervoersgebruikers.

Is het dan abnormaal om deze regel die uit het pure gezonde verstand voortspruit, algemeen aanvaardbaar te maken? In een wooncode bijvoorbeeld? Met alle respect voor anderstaligen, maar in Vlaanderen moet men dringend eens beseffen dat er niks verkeerd is aan het feit dat men zou verwachten dat wie er woont, werkt en/of leeft, zich onze taal eigen maakt en begrip opbrengt voor onze cultuur.

Dit heeft geen uitstaans met xenofobie. Anderen zijn welkom, onze talenkennis en bereidheid tot een compromis, maakt dat Vlaanderen een zeer aangename plaats is om te wonen, voor buitenlanders, anderstaligen en allochtonen.

Als we dat zou willen houden, dan moet onze cultuur, waar die comprimisbereidheid ingebakken zit, gerespecteerd en gevoed worden. Het is net dankzij onze eigenheid, onze typische Vlaamse cultuur, dat het hier goed wonen is.

Laat ons dus de valse schaamte en het verkeerd linksopgeplachte politiek incorrecte etiket van onverdraagzaamheid vallen indien we vragen om respect voor onze taal en cultuur.

Het gebeurt overal, ook net over de grens; afgedwongen met boetes indien nodig!

Het lijkt er op dat Youtube zijn eerste goede daad heeft verricht.

Ryan Miller werd vorige maand in Canada neergestoken toen hij een discotheek verliet. Enkele veiligheidscamera’s filmden het misdrijf.

In de zoektocht naar getuigen besloot de Canadese politie gebruik te maken van Youtube en plaatste de beelden op de populaire filmsite.

Het filmpje – dat inmiddels weer van de site is gehaald – haalde meer dan 30.000 bezoekers.

Op zich leverde het geen getuigen op, zegt de politie, maar twee weken nadat ze het filmpje gepost hadden, heeft de 24-jarige George Gallo zich zelf aangegeven bij de politie. De extra aandacht via het internet had hem er blijkbaar toe aangezet.

Het stemt tot nadenken… Enerzijds is het natuurlijk fantastisch dat het internet zo diep doordringt dat Web 2.0 – waar Youtube toch een uithangbord van is – de politie toelaat een publiek te bereiken dat ze via de normale media niet (meer?) zou bereiken.

Anderzijds stemt het tot nadenken waar de grenzen liggen. We kennen in Vlaanderen al het geval van muziekhandel Piens die de naam van een dief op zijn site zette en daarvoor bijna vervolgd werd. Dat was in ieder geval iets anders dan het geval van het wassalon uit Gent: die uitbater had in de eerste plaats de bedoeling de daders te vinden. Piens wilde gewoon iemand voor schut zetten, nadat hij zich in de steek gelaten voelde door justitie die zo weinig prioriteit hecht aan winkeldiefstallen.

Waarmee dus de aloude discussie weer actueel wordt: waar ligt de grens tussen het belang van de gemeenschap tegenover het belang van het individu (privacy)? Mag het uithangen van foto’s wel om daders te zoeken en foto’s uithangen als virtuele schandpaal dan weer niet?

Mijn gevoel zegt inderdaad dat daar een verschil in zit… Maar net daarom denk ik dat het een goede zaak is als de Belgische justitie ook eens wakker zou schieten en zelf regels zou maken met de privacycommissie zodat de politie gebruik kan maken van deze schitterende tool, maar tegelijk dat ook iedereen weet daar de grenzen liggen.

Ik ben tegen elke vorm van discriminatie, of dit nu positieve of negatieve discriminatie betreft. Ik vind het bericht van de lijn dan ook heel jammer. Ik vind het eigenlijk niet kunnen dat wanneer twee sollicitanten die evengoed met de bus kunnen rijden, even vriendelijk zijn tegenover de klanten, het verkeersreglement evengoed kennen, de vrouwelijke of allochtone sollicitant voorrang zal krijgen tegenover de andere.

Ik heb het verschil tussen positieve en negatieve discriminatie dan ook nooit volledig gesnapt. Discriminatie is discriminatie. Het betekent dat je om bepaalde redenen de voorkeur aan iemand geeft over iemand anders. Meestal is die reden irrelevant aan de selectieprocedure.

Ik vind het ook weer een voorbeeld van overdreven regelgeving. Als Vlaming worden we constant betutteld. Zelfs een sollicitatieprocedure kan niet meer zonder regels.

Waar is de tijd naar toe dat de regel “de beste krijgt de job” nog de enige regel was die geldig was bij een aanwerving?

Want ik vraag me dan ook af, of het nieuwe streefdoel van positieve discriminatie, inderdaad alleen maar zal gelden met twee gelijkwaardige kandidaten? Volgens mij bestaat het reële risico dat men zelfs minderwaardige kandidaten voorsprong zal laten nemen gewoon omdat ze nu eenmaal een vrouw of allochtoon zijn. Want ik kan niet geloven dat in deze moderne tijden bij echt gelijkwaardige kandidaten de rekruteerder constant voorrang zou geven aan blanke mannen.

Is het niet gewoon een feit dat vrouwen en allochtonen andere interesses hebben in andere jobs? Als dat zo is, dan is er maar één manier om de streefcijfers te halen. En dat is door deze groepen voor te trekken op andere. Wat dan uiteindelijk resulteert in het feit dat er minder geschikte mensen de job gaan uitoefenen. En dat zal dan zijn weerslag hebben op de efficiëntie van het bedrijf. En dus ook op de winsten. Met alle gevolgen vandien.

We wandelen hiermee een gevaarlijke weg. Wie weet waar dit gaat eindigen?

Als dit de algemene regel gaat worden in ons bedrijfsleven, dan zullen op langere termijn de gevolgen even erg zijn als deze van negatieve discriminatie.

Ik stel me ook vragen bij de juridische kant. Wat als de blanke man die uit de boot viel, een rechtszaak aanspant samen met het centrum voor gelijke kansen en tegen discriminatie? Zal de rechter dan oordelen dat positieve discriminatie wel mag?

Nog maar een paar weken geleden lanceerde de Vlaamse overheid de campanile “stem cliché”. En vandaag dit weer. Als blanke mannelijke hetero van 30 jaar, voel ik mij tegenwoordig opgejaagd wild. Volgens de overheid moet ik achteruit gestoten worden bij verkiezingen, bij sollicitatie, bij wat nog binnenkort?

Ik ben het principieel nooit eens met de standpunten van het Vlaams Belang. Maar omwille van mijn vragen die ik net vernoemde, kijk ik wel uit naar de resultaten van de klacht die Filip Dewinter heeft ingediend.

En intussen hoop ik dat er binnenkort één of andere lobbygroep ontstaat die ook eens de belangen van de blanke mannelijke dertigjarige hetero gaat beschermen…

We hebben al de buren gehad die kinderen niet meer willen laten spelen, maar in het Verenigd Koninkrijk heeft men nu ook iemand verboden om Kerstmis te vieren op zijn speciale manier.

De Engelse zakenman Vic Moszczynski hangt al drie jaar op rij minimaal 22.000 kerstlichtjes aan zijn huis, maar dit jaar moet hij het noodgedwongen met 300 doen.

De zakenman begon 18 jaar geleden met enkele lampjes, maar door de jaren heen bleef zijn hobby maar groeien. Zulke bezienswaardigheid lokt natuurlijk veel volk en het is die drukte die de buurt zover hebben gedreven om via de rechtbank het kerstlichtverbod op te leggen. Volgens de vordering waren er zelfs huwelijken die er aan kapot zouden gaan moest het verbod er niet gekomen zijn.

Ik vind dit wederom een mooi voorbeeld van het principe dat iemands vrijheid stopt daar wie die van een ander begint. Natuurlijk is het niet leuk voor de buurt om in een rustige straat te wonen waar plots enkele weken lang files staan, autobussen in lange rijen staan aan te schuiven en tuintjes die herschapen worden tot publieke storten en WC’s door onwelvoegelijke nachttoeristen.

Op zich zijn dus niet de lampjes van mijnheer Moszczynski het probleem, wel van de ongemanierdheid van de voyeuristische andermansnestbevuilende bezoeker.

Jammer. In de eerste plaats voor Moszczynski die zich beknot voelt in zijn hobby, maar ook jammer omdat in het verleden hij op die manier al tot 80.000 € heeft ingezameld voor goede doelen. 300 lampjes zullen spijtig genoeg dat effect niet hebben.

bron: Daily Telegraph (met foto)

Ik begin stilaan schrik te krijgen in dit land. Ik heb ooit al lachend gezegd dat na de val van de USSR België na Cuba het meest communistische land is ter wereld. Niet negatief bedoeld op zich, want ik refereerde naar het socialisme en naar het sociaal systeem.

Maar sinds enkele maanden bekruipt me het gevoel dat ik met die uitspraak blijkbaar een toekomstvoorspelling heb gemaakt. Want het was een typisch kenmerk van de USSR en bijhorende satellietstaten om gedachten aan banden te leggen.

Blijkbaar probeert men in België nu toch ook wel heel sterk werk te maken van gedachtencontrole. De gedachtenpolitie is er al, met name het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding.

België heeft al één van de verregaandste wetgevingen met betrekking tot antidiscriminatie en negationisme.

Deze wetgeving begint de laatste tijd echter wel heel veel uit de kast gehaald te worden. Yves Leterme heeft al enkele klachten aan zijn been omwille van een politieke uitspraak.

Vandaag lees ik op LVB.net dat Le Soir op de vingers werd getikt door het CGKR omwille van een alinea in de wekelijkse glossy bijdrage in een stuk dat gewoon ging over de verheerlijking van het Vlaamse Knokke-Zoute:

Wie koopt er zoal? Duitsers, Vlamingen, meer bepaald rijke Antwerpenaren die er elk weekend toestromen, en ook de Joden, die traditioneel gehecht zijn aan Het Zoute.

Net zoals Luc Van Braekel vraag ik me af: waar zijn we in godsnaam mee bezig? Ieder woord en gedachte moet gewikt en gewogen worden. Ik zou soms schrik krijgen om mijn gedacht te zeggen op deze blog. Stel je voor dat Groep9910 klacht indient bij het CGKR omdat ze zich gediscrimneerd voelen omdat hen totaal onkundig vind om onze gemeente te besturen.

Het baart me tevens zorgen dat de wetgeving nogal ruim wordt geïnterpreteerd en bijgevolg open staat voor de willekeur van wie ze wil inroepen. Ik stel daarbij vast dat bepaalde groepen die toch niet te klagen hebben over een constante onderdrukking maar al te graag klacht indienen.

Let wel, ik ben het eens met de geest van de wetgeving. Structurele discriminatie is een totaal gebrek aan respect voor mekaars vrijheid, maar een structureel ontnemen van onze vrijheid van mening is een discriminatie die zelfs verboden is door het fundamentele charter van de Rechten van de Mens.

Voor sommigen gaat het nog niet ver genoeg. Patrick Dewael – een liberaal notabene, of alleszins iemand met een lidkaart van de VLD – wil een nieuwe wet die racistische en negationistische organisaties kan laten verbieden. De minister is echter niet moedig genoeg om zelf zo’n wet te maken (misschien schrik dat hij een klacht krijgt wegens discriminiaties van bepaalde organisaties die zich geviseerd voelen?) en vraagt het parlement om zo’n wet op te stellen.

Ik vind het dan gewoon jammer dat net de bedoeling van de wet – waar ik dus achter sta – niet gehaald wordt. Of niet wil gehaald worden. Deze week las ik nog in het Nieuwsblad dat men de manifestatie van Blood & Honour niet kon verbieden met de huidige wetgeving. Men grijpt dit voorval maar al te graag aan met een “zie je wel dat we een nieuwe wet nodig hebben”…

Maar ik betwijfel of dit nodig is…

Is dit eigenlijk geen teken van zwakte van onze leiders? Ook in een dictatuur wordt een geheime politie opgericht die subversieven (lees: anders-denkenden) moet opsporen en liquideren. Als lid van Amnesty International schrijf ik elke maand wel enkele brieven om het op te nemen voor zulke mensen, ik hoop dat ik binnenkort niet moet beginnen schrijven voor landgenoten.

En tegelijk wil ik oproepen om de hand in eigen boezem te steken. We moeten in onze eigen straat terug meer aandacht hebben voor mekaar. Respect voor de medemens begint met respect voor de mens die vlak bij je staat.

Als gemeentelijk politicus hoop ik om meer ondersteuning te kunnen geven aan wijkfeesten. Onze gemeente kent er nog heel wat en toch stel ik vast dat de laatste jaren de opkomst ook daar verder wegzakt. De eerste wijkkermis is al verdwenen en we moeten tijdig halt roepen aan het wegsluimeren van deze bijeenkomsten. De verzuring moeten we in eigen straat bevechten en als gemeentebestuur kunnen we daarbij een handje helpen, denk ik.

Meer respect voor iedereen, we kunnen er alleen beter van worden.

In het Verenigd Koninkrijk is een hetze in de pers ontstaan over de houding van GSM-operator Orange. Eén van hun werknemers, een zekere Inigo Wilson, had een “lefty lexicon” op het Internet gepubliceerd. Noem het een “links woordenboek”.

Tony Blair en zijn New Labour zijn immers kampioenen geworden in het verdraaien van feiten en uitspraken om toch maar in de Amerikaanse pas te blijven lopen. Het is allemaal begonnen met de inval in Irak, en het neemt soms echt belachelijke vormen aan om politiek correct te blijven.

Vrij vertaald een voorbeeld van de ironische woordenlijst is het woord diversiteit dat wordt omschreven als “het creëeren van een personeelsbestand gebaseerd op hoe mensen er uitzien, in plaats van op basis van hun talenten en vaardigheden”.

Op een hilarische manier wordt het linkse woordenmisbruik ontmaskert als een middel om andere meningen het zwijgen te doen opleggen.

Ook in Vlaanderen maken we dit mee, maar dan onder de noemer van het Politiek Correct Denken.

Het is de afgelopen dagen – cfr de “beledigende” uitspraken van Yves Leterme – nog maar eens dik in de verf gezet dat het Politieke Correcte ieder scherp kantje moet afvijlen van wat een tegen/medestander zou kunnen zeggen of doen en daardoor een ander zou kunnen overschaduwen.

Het is toch zeer teleurstellend vast te stellen dat “men” altijd roept dat niemand het opneemt voor Vlaanderen en eens directe krasse taal spreekt en dat van zodra iemand buiten het VB dat wel doet, dezelfde “men” staat te roepen dat het zonder inhoud is, populistisch, een tsjeventruuk is, lonken naar de VB kiezer…

Is het Vlaamse Belang dan een alleenrecht van het Vlaams Belang geworden?

Maar iedere zweeppartij vreest het moment dat ze haar doel bereikt, met name dat de traditionele partijen eindelijk gehoor geven aan “hun” verzuchtingen. De VU is doodgegaan toen het federalisme werd uitgevoerd. Agalev is gestorven toen ook andere partijen aandacht hadden voor het milieu.

Waarschijnlijk vreest het VB nu ook het einde van haar dagen en schreeuwt men langs Vlaamse zijde van de taalgrens nog veel harder dan aan de andere kant, niet omwille van een gelijk of ongelijk, maar wel uit pure overlevingsdrang.

Ik vraag me soms af of het Politiek Correcte niet georchestreerd wordt. Het is tegenwoordig bijna een schande als je zegt “ik ben een Vlaming”.

Ik merk het zelf in eigen dorp. Als ik bij een feestdag de Vlaamse Leeuw buitenhang (en het is bewust een authentiek exemplaar met enkel zwart en geel), hoe vaak krijg ik dan niet de opmerking van “zou je dat nu wel doen”?

Ook het feit dat de “B” op mijn wagen overplakt is met een “VL”, doet vaak opmerkingen rijzen.

Een paar maand terug was er zelfs een gebeurtenis waar men letterlijk aanhaalde dat zich té Vlaams gedragen deed vermoeden dat men Blokker was. Ik ben aangesloten bij de Vlaamse Strijdbroeders. Vroeger bestond de gewoonte een bijeenkomst af te sluiten met het zingen van de Vlaamse Leeuw. Nu echter werd voorgesteld dit gebeuren af te voeren op bijeenkomsten waar sprekers uitgenodigd werden. Als argument werd aangevoerd dat men merkte dat die sprekers nogal verrast, ja zelfs gechoqueerd waren als plots een “meute” de Vlaamse Leeuw begon te zingen…

Ik vraag me nog steeds af waar het zo fout gelopen is dat het zingen van het eigen volkslied achter gesloten deuren moet gebeuren alsof het een schaamtelijke zaak was… Is dat het gevolg van het Politiek Correct Denken?

Alles wat Vlaams is, ieder die het opneemt voor Vlaanderen, moet dezer dagen vergruisd worden. Dat heeft men er zo diep ingepompt dat zelfs mensen waarvan ik niet tijwfel aan hun vlaamsgezindheid (bv Willem Coppenolle), nu beweren dat Leterme fout zat.

Binnen onze GVP is vroeger ooit de term “de dictatuur van de middelmaat” gebruikt, om aan te duiden dat als alle scherpe kantjes moeten afgevijld worden, als er altijd naar de grootst gemene deler moet gezocht worden om toch maar echt niemand voor het hoofd te stoten, je altijd bijstelt naar de ondergrens en er nooit ingrijpende zaken kunnen veranderen.

Een mooi voorbeeld daarvan is Aalter: toen de plannen bekend werden – jaren geleden – voor de aanpassing van het centrum, schreeuwde iedereen, middenstand op kop, dat het een ramp zou betekenen. Vandaag bloeit de middenstand in Aalter centrum als nooit tevoren, voornamelijk dankzij het aangename centrum. Politieke moed is nodig om soms tegen de stroom in te gaan en nieuwe zaken te verwezenlijken.

Gelukkig is sinds vorige zomer de genoemde middelmaatsdictatuur vertrokken samen met een aantal andere zaken. Laat ons hopen dat ze bij Groep 9910 niet opnieuw de bovenhand haalt, want dit zou een slechte zaak zijn voor onze gemeente.

Oh ja, wie wil weten hoe het met Dhr Wilson is afgelopen bij Orange, die kan het ganse verhaal lezen op de blog van Vrijhaven. Freedom of Speech is blijkbaar een slogan zonder inhoud bij Orange/Mobistar. Wilson werd onder druk van de Politiek Correct Denkende klasse in de UK ontslagen.