David Geens – De kunst van het mogelijke

De moorden die vandaag gebeurd zijn, is geen moslim terrorisme. Dit is niet het geweld van een religie, dit is niet de keuze die miljoenen moslims ter wereld maken. De islam telt bij mijn weten meer mensen die dit geweld ook afkeuren, dan dat er moslims zijn die nu hoera roepen.

Maar, dat gezegd zijnde, is iedere persoon – moslim of niet – die nu goedkeurend mompelt bij deze aanslag of deze massamoord probeert te relativeren, is er één te veel. Dit geweld tegen vrije meningsuiting is onaanvaardbaar en is meer dan een brug te ver.

Het is nog geen week geleden dat ik ageerde tegen een socialistische burgemeester die de vrije meningsuiting aan banden wil leggen. Sommige mensen reageerden met “dat is zo erg toch niet?”. Denken zij dat nu ook van de moorden in Frankrijk? Of kunnen we nu eindelijk zien dat we naar een wereld gaan waarin onverdraagzaamheid de boventoon viert en waar andere meningen niet meer verdragen kunnen worden, tot op het punt dat ze overheidsgewijs of geweldadig bestreden (moeten) worden?

En toch… Ik kan hier nu duidelijk een standpunt innemen waarvan ik weet dat ik niet alleen sta. Twitter ontploft met de hastag #JeSuisCharlie. Tegelijk moet ik bekennen dat ik me ook al wel eens heb ingehouden met mijn gedacht te zeggen of te schrijven op mijn blog, met de bedenking “ja laps, als ik dit u schrijf, moet ik opletten of ze pakken mij ook nog eens aan”. Word ik een bangerik naarmate ik ouder word? Ik kan wel zeggen dat ik door ouder te worden, wel vaker bedenk dat ik niet enkel aan mezelf moet denken, maar ook aan mijn kinderen. Die gedachte heeft me inderdaad al weerhouden mijn mening neer te schrijven uit schrik voor deze of gene, al dan niet Moestafa genoemd of niet.

En dat vind ik eigenlijk erg. Want dan denk ik opnieuw aan mijn kinderen. Moeten zij een wereld erven waarin ze schrik moeten hebben om hun mening te verkondigen? Een wereld waarin een gedachtenpolitie of -militie op de loer ligt om je te betrappen op een fout idee?

Hiermee hebben de terroristen eigenlijk al gewonnen. Want terreur is een oorlog in angst en ze zijn er in geslaagd angst als normale reactie in onze harten te planten. Net zoals ik me al heb ingehouden om iets neer te schrijven, is iedereen al slachtoffer van de angst. Ik las daarstraks “lafaards” als reactie op het feit dat AP al een pak foto’s heeft gecensureerd. Een begrijpbare reactie, maar ik stel hier de vraag “wie van ons is al niet eens een lafaard in deze geweest?”.

Politieke correctheid is eigenlijk een gestileerde vorm van die lafheid. Het is niet politiek correct om te zeggen dat je schrik hebt van de islam. Het is not done om te zeggen dat we het moeilijk hebben met moslims die naar hier komen, om te profiteren van de vruchten van onze vrije sameleving en tegelijk die vrije samenleving aanvallen net dankzij die vrijheid die ze niet hadden op de plek waar ze vandaan gevlucht zijn. Het is ongehoord om je uit te spreken tegen mensen die eisen dat onze zwembaden twee avonden per week voorbehouden zijn voor vrouwen die niet eens hun enkels mogen tonen omdat de mannen dan als een bende losgeslagen met hormonen volgespoten stieren zouden hun hoorns recht zetten.

Moet de aanslag van vandaag niet als gevolg hebben dat wij – samen met de moslims die niet akkoord gaan met hun broeders – vandaag zeggen “tot hier en niet verder”? De vraag is alleen: “hoe gaan we dat doen?” Want als we repressief optreden tegen de jihad, dan wakkeren we onverdraagzaamheid net aan en onverdraagzaamheid is een vorm van angst tegenover een andere mening.

Dat is de catch 22 van onze samenleving en daardoor hebben de terroristen bij voorbaat gewonnen. Net die vrijheid die ze aanvallen en van ons willen afpakken, kunnen we ogenschijnlijk enkel verdedigen door hen die vrijheid te ontnemen. Net omwille van die tegenstelling is het zo moeilijk om een antwoord te formuleren op de onverdraagzaamheid van hen tegen ons zonder dat het een ons tegen hen wordt.

Op één punt kunnen we wel duidelijk zijn: geweld tegen een mening kan nooit. Het geweld, de moordzucht van vandaag, moet massaal veroordeeld worden. De overheid heeft als plicht massaal jacht te maken op de daders en hen voor het gerecht te brengen. Zelfs al weten we dat na deze drie of vier met propaganda zotgestookte jongeren er nog een ander leger klaarstaat om hetzelfde te doen.

De enige remedie die echt kan werken, is tonen dat de angst niet kan zegevieren. We moeten tonen dat we onze mening niet zullen afgeven. We moeten de moed hebben de rug te rechten en door te gaan. De censuur van AP, de politieke correctheid die een bedekte vorm van censuur is, de regelneverij van CGKR tegen ons maar niet tegen hen moet stoppen.

Angst is enkel met moed te overwinnen. We moeten nu allemaal de moed hebben om te zeggen “tot hier en niet verder”. De moed om te beseffen dat dit niet zonder slag of stoot zal gaan. Maar het gevecht bij voorbaat uit de weg gaan uit angst, is de strijd opgeven zonder kans op slagen. Laat de aanslag van vandaag een sleutelmoment zijn waarop we zeggen “we tolereren dit niet langer” en laat ons die boodschap eensgezind uitdragen. Zoniet is onze wereld nu al om zeep.

Vorige week veroorzaakte onze kersverse aartsbisschop (neen, hij is nog geen kardinaal – ben ik nu de enige die zich ergerde aan al die kranten die de titel “Léonard nieuwe kardinaal” gebruikten?) al zijn eerste rel.

In 2007 kwam de bisschop (toen nog bisschop van Namen) al eens in opspraak omdat hij homo’s abnormaal noemde. Later veranderde hij zijn woorden een beetje zodat de zinssnede niet meer het woord abnormaal bevatte, maar toch bleef duidelijk dat hij homoseksualiteit een ongezonde vorm van seksualiteit vond.

Dat heeft hij dus nu bewezen door zijn vergelijking met anorexia te maken. Deze keer zegt hij letterlijk dat hij anorexiapatiënten niet abnormaal vindt, maar wel ziek.

Ik noem mezelf een christen die door culturele toevallen katholiek is opgevoed. Maar als gelovige houdt het me wel bezig welke richting de Rooms-Katholieke Kerk denkt uit te gaan. Daarom dat ik eens stevig hierover heb nagedacht.

Iemand als abnormaal bestempelen: ofwel doe je dat om te stigmatiseren ofwel doe je dat op basis van feiten. Feitelijk betekent abnormaal volgens Van Dale “van de norm afwijkend” of “in ziekelijke richting afwijkend”.

Dus de volgende vraag dan is “wat is de norm?“. De encyclopedie van de antropologie geeft hierop een goed antwoord:

Een norm is een stelsel van ideeën dat voorschrijft hoe je je dient te gedragen. Het zijn de “regels” voor sociaal aanvaard gedrag. Normen zijn relatief in de zin dat ze niet in gelijke mate gedeeld worden door de individuen in een samenleving.

Normaal zijn betekent dus niet noodzakelijkerwijs dat je zoals de meerderheid moet zijn. Het betekent dat je je gedraagt zoals de meerderheid dat aanvaardbaar vindt.

Dus het is niet omdat de meerderheid van de mensen hetero zijn, dat homo’s abnormaal zijn. Want de meerderheid heeft dat al lang aanvaard dat er homo’s zijn.

Dus in die uitspraak zit Mgr Léonard dus duidelijk mis.

Is het dan te vergelijken met een ziekte? Een ziekte is iets wat de gezondheid verstoort, wat schade aanbrengt, hetzij lichamelijk of geestelijk.

Anorexia is dus duidelijk een ziekte. Ze is zonder twijfel schadelijk. En in de mate dat het al een vrije keuze zou betreffen (quod non) is het zeker ook niet normaal, want zeer zeker niet als norm aanvaard door onze samenleving.

Homoseksualiteit verstoort niks. Een paar goeie vrienden van me zijn homo en als het al een effect heeft, is het positief, want het zijn van de leukste mensen die ik ken.

Dus is Léonard weer mis in zijn mening…

Léonard heeft zoals iedereen het recht op een mening, maar hij moet wel realiseren dat zijn mening niet de norm is of de mening van een meerderheid weerspiegelt. Een enorm verschil met vroeger en de Kerk moet daar nog heel hard aan wennen.

En intussen mag de goegemeente daar ook aan wennen. Moeten we op onze achterste poten staan als een minderheid zijn mening verkondigt? Moeten we die meteen zelf als abnormaal brandmerken of als onwenselijk bestempelen?

Iedere mening heeft zijn recht op bestaan, vind ik, zelfs al is het een mening die aan de uiterste randen van het sociaal aanvaardbare of zelfs daarbuiten bestaat. Meningen kunnen en mogen niet opgelegd worden, maar evenmin mogen ze afgepakt worden.

Laat Léonard en de zijnen dus maar doen. Ik lig er niet wakker van. Ik realiseer me één ding: als Jezus vandaag op aarde zou komen, hij zou zulke mensen uit zijn tempel jagen en vervolgens zou hij de homo’s bezoeken en de anorexia patiënten genezen. Want die boodschap van liefde vind ik wel nog terug in de Bijbel. Al vraag ik me af of Léonard dezelfde bijbel leest…

Ik heb een filmpje gevonden over een professor die een zeer kritische blik laat dwalen over de klimaatcrisis.

Zijn enkele empirische bevindingen zijn stof tot nadenken, geen wetenschappelijk argumenten. Maar hij scoort twee punten:

1. we horen altijd veel over alles wat pro klimaatprobleem pleit, maar tegengestelde berichten horen we nooit. Zijn twee voorbeelden over de temperaturen in Eureka en de meetfout van de satelliet zijn tekenend hiervoor.

2. ik denk dat iedere wetenschapper momenteel graag casht op basis van CO²-geld. Ook daarin geef ik hem gelijk.

Kijk en vorm zelf een mening:

De afgelopen weken hebben we al veel commotie gehoord rond kranten en uitgeverijen die personeel moeten ontslaan omwille van de tegenvallende (advertentie)inkomsten.

In Franstalig België heeft men nu een nieuw idee: een extra belasting op het Internet via de ISP’s. De redenering is dat het Internet mee aan de bron ligt van de verminderde interesse in kranten en dat men bijgevolg zo wat geld wil laten terugvloeien.

De mosterd heeft men in Frankrijk gehaald. Daar heeft president Sarkozy een taks van 0.9% ingesteld op ISP en telco’s als compensatie voor het stopzetten van reclame op de publieke netten.

Het is dan ook in Frankrijk dat een krant Libération het idee lanceerde om nog een extra taks te heffen op de inkomsten van de ISP’s en die taks dan te herverdelen onder de uitgevers van de dagbladen.

Natuurlijk rekenen de ISP’s deze taksen gewoon door aan hun klanten. De internettarieven zijn nog niet hoog genoeg in België dat we nu hieraan moeten denken…?

Trouwens, als men telkens als een sector het economisch minder goed doet, gaat opkrikken door taksen te heffen op de vernieuwende “opvolger” van deze sector, dan heft men eigenlijk een taks op vernieuwing.

Moeten we dan ook een taks heffen op het openbaar vervoer om de slabbakkende autoindustrie er weer bovenop te helpen?

Of een taks op nieuwe medicijnen om de weggevallen inkomsten van patentvervallen medicijnen te compenseren?

Ook weer opvallend is dat zelfs in deze materie een communautaire scheidslijn loopt. De Waalse uitgevers zijn voor dit idee gewonnen, de Vlaamse uitgevers lijken zich op de vlakte te houden.

Ik denk dat we duidelijk neen moeten zeggen tegen zulke taks die vooruitgang en vernieuwing zou belasten.

Grandioos. Ik moest vandaag bij Mexx headquarters in Amsterdam zijn en in plaats van zelf milieuonvriendelijke diesel te verbranden en me te ergeren aan de files, ben ik vanuit Antwerpen met de Thalys naar Amsterdam Schiphol gespoord. Geen zorgen en rustig 1 uur en 45 minuten om rustig te werken.

Jazeker, ik kon lekker werken, want de meeste Thalys toestellen hebben tegenwoordig Internet aan boord via Wifi.

Nu ja, deze morgen werkte het niet. Technische storing met excuses. Gelukkig had ik nog mijn 3G kaart die inmiddels geïnstalleerd is.

Maar op de terugrit onmiddellijk wifi en hopla, we hadden internet.

In Comfort 1, eerste klasse zeg maar, is het gratis. Comfort 2 moet je betalen: 13 euro voor het ganse traject of voor korte trajecten kan je ook een 60 minuten abonnement kopen voor 6,5 euro.

Als je trouwens tijdig reserveert op deze rustige dagen, is zelfs comfort 1 best betaalbaar. Deze heen- en terugrit heeft me 75 euro gekost in een promotarief. Meer dan goed genoeg om al die kilometers uit te sparen, gratis drank en snacks te krijgen en nu ook gratis internet.

Het was me op de trein al opgevallen dat er een speciale bol stond. Ik heb er in het station nog snel een foto van gemaakt maar omdat het daar nogal donker is, dus echt goed zie je het niet.

Maar Thalys heeft er ook een leuke porthal voor gebouwd en daar vind je een goeie voorstelling van hoe het werkt:

Op een andere pagina vind je echter een kaart die aangeeft dat op bepaalde trajecten er geen internet beschikbaar is, maar tussen Den Haag en Rotterdam had ik toch internet.

Langs de andere kant, in stations ben je meestal de verbinding kwijt. Maar een leuke popup widget komt je dat ook mooi vertellen en geeft je meer uitleg:

Uw Internet sessie is momenteel onderbroken. Gelieve ons hiervoor te verontschuldigen.

De toegang tot de ThalysNet portal is beschikbaar gedurende uw ganse rit. Uitzonderlijk, omwille van de satelliet-technologie, kan de connectie onderbroken zijn omdat de trein een niet gedekte zone passeert (tunnels, stations, …). Uw sessie is automatisch hersteld op het moment dat u het station, tunnel, … verlaat.

Eenmaal de Internet-dekking is hersteld op de trein, kan u zich opnieuw identificeren op de portaalsite om uw sessie verder te zetten.

Een WiFi-netwerk zal geleidelijk aan uitgerold worden in de Thalys-stations. Vervolgens zal dan bij het naderen van een station, uw sessie behouden blijven. Gelieve ons te verontschuldigen voor dit tijdelijk ongemak.

Ik wilde ook eens weten langs welke netwerken de connectie verloopt, maar dat hebben ze goed afgeschermd. Vanop mijn laptop was een traceroute niet mogelijk.

Een traceroute van buitenaf naar het public IP van de router, gaf volgend resultaat (ter hoogte van Rotterdam):

1 sc-sdv1571.servint.net (209.50.227.232) 0.101 ms 0.056 ms 0.044 ms

2 209.50.254.65 (209.50.254.65) 1.194 ms 1.083 ms 1.093 ms

3 62.153.203.125 (62.153.203.125) 1.470 ms 1.465 ms 1.536 ms

4 217.239.41.5 (217.239.41.5) 22.527 ms 2.062 ms 1.945 ms

5 64.208.110.233 (64.208.110.233) 2.455 ms 2.331 ms 2.375 ms

6 te2-1-10G.ar1.NDL1.ANT.gblx.net (67.17.70.194) 95.359 ms 89.248 ms 89.156 ms

7 TELENET-OPERATIES-N-V.te3-2.ar1.NLD1.ANT1.gblx.net (64.215.184.30) 91.762 ms 91.585 ms 91.702 ms

8 dD5E0FDC2.access.telenet.be (213.224.253.194) 92.683 ms 92.700 ms 92.714 ms

9 * * *

10 * * *

11 * * *

12 213-224-25-42.iFiber.telenet-ops.be (213.224.25.42) 94.379 ms 95.210 ms 94.360 ms

13 * * *

14 * * *

Als laatste heb ik ook de snelheid een paar keer getest met McAfee SpeedOMeter:

Bij een eerste test haalde ik 60 kbps, later haalde ik 100kbps. Normale snelheden dus op een gedeelde internetverbinding, want ik heb zeker een tiental laptops geteld in eerste klasse. Dit was telkens terwijl de trein niet zo hard reed.

Een meeting in open veld leverde meer snelheid op: 200 kbps.

Een laatste leukigheid is dat je op een kaart kan meevolgen waar je zit, samen met de snelheid van de trein. Enkele snapshots van de reis:

[foldergallery folder=”wp-content/uploads/media/1/20080829-thalys/” title=””]

Oh ja, noot aan Wouter, Mattias en Mark: de treinen rijden in Nederland inderdaad rechts en in belgië links.

Van de week vroeg ik me toch af hoe hypocriet een volk kan zijn…

Vergelijk even deze twee foto’s:

Beide zijn zonen van de Britse kroonprins; beide hebben een smoking gun bij het nemen van deze foto’s.

De oudste van de twee had geschoten op vossen en werd verketterd.

De jongste had geschoten op arme Afghanen (en neen, niet de jachthonden van zijn oudere broer) en wordt als een held onthaald…

Zijn onze diepmenselijke waarden zo door mekaar geschud dat wat ik hierboven beschrijf de waarheid is?

Ik word er gewoon even stil van…

Electrabel en De Standaard gaven ieder een andere invalshoek deze week naar aanleiding van deze vraag.

Met cijfers kan je heel veel bewijzen en uitleggen. Het is dan ook erg als je soms maar het naspeuren hebt naar het hoe en waarom.

Op dinsdag 11 december verscheen in De Standaard een artikel én een advertentie van Electrabel over de Belgische stroomprijzen. Beide gebruikten ze het pas gepubliceerde negende Europees Energierapport van de adviesgroep Cap Gemini.

En beiden trekken ze andere conclusies.

Electrabel: België is 5.2% goedkoper dan de buurlanden

De Standaard: België is duurder dan Europees gemiddelde

Even uitzoeken wie gelijk heeft.

Electrabel blokletterde:

De Belgische gezinnen betalen hun elektriciteit gemiddeld 5,2% minder dan in de buurlanden.

In een paginagrote advertentie gaven ze meer uitleg:

De Electrabel-prijzen voor de Belgische gezinnen liggen lager dan in de meeste buurlanden.

Is energie duur in België ? Het antwoord op deze vraag is momenteel “eerder ja”, althans voor olie en ook aardgas waarvan de waarde op internationale markten wordt bepaald.

Voor elektriciteit is het antwoord genuanceerder. Belgische gezinnen die klant zijn bij Electrabel, werden gedurende de laatste jaren niet geconfronteerd met gevoelige stijgingen van de elektriciteitsprijzen. 3 factoren vormen hiervoor een verklaring: inspanningen voor de verbetering van onze concurrentiekracht, strategische keuzes die we maakten en sommige productie-installaties die nu stilaan afgeschreven zijn. De officiële Europese Eurostat-statistieken bevestigen deze tendens. Elektriciteit kost in België minder dan in Nederland, Duitsland en Luxemburg en tijdens de voorbije 5 jaar waren de prijsstijgingen in België kleiner dan in de rest van Europa.

Wij stellen alles in het werk om onze klanten competitieve prijzen aan te bieden. Wij beseffen maar al te goed dat energie voor hen een grote uitgavenpost vormt. Dankzij deze inspanningen, liggen de Electrabel-prijzen voor de Belgische gezinnen vandaag gemiddeld 8,4% lager dan in de buurlanden.

Electrabel en Suez kiezen voor een strategie die tegelijk gericht is op zekerheid van bevoorrading, een beheerst prijsniveau en zorg voor het milieu. Dat is wat onze klanten van ons verwachten.

Daarbij stond deze infografiek:

In de financieel-economische bijlage van De Standaard van dezelfde dag stond ook een artikel naar aanleiding van de publicatie van het nieuwe rapport.

In dit artikel staat letterlijk te lezen:

De Belgische gezinnen betalen gemiddeld meer dan het Europese gemiddelde.

Grafisch stelde De Standaard dit als volgt voor:

Let even op de nuances, zowel in woorden als in beeld.

Electrabel vergelijkt de Belgische prijs met de buurlanden en komt uit dat België 5.2% goedkoper is.

De Standaard laat zien dat we duurder zijn dan het Europees gemiddelde.

Los van het feit dat Electrabel de prijs neemt van wat een gemiddeld gezin met een richtverbruik van 3500 kWu betaalt (wat mij een beetje laag lijkt, naar mijn eigen gezin kijkend) en De Standaard de prijzen zonder taksen gebruikt, kan je alvast vaststellen dat geen van beide liegt, maar de cijfers anders voorstelt.

Opmerkelijk is wel dat Luxemburg zonder taksen duurder is in het lijstje buurlanden. Luxemburg is duidelijk dus ook fiscaal voordelig voor energie.

Ik ben dus even in het rapport gaan kijken en heb zelf enige cijfers (telkens in eurocent) op een rijtje gezet.

Eerst de cijfers zonder taksen, zoals gebruikt door De Standaard:

Hier zie je dat België inderdaad 5.7% goedkoper is dan onze buurlanden, maar wel nog 4.8% boven het Europees gemiddelde zit.

Op energie worden er door de meeste staten vlotjes taksen geheven en dan verandert het beeld toch lichtjes:

Hier kom je inderdaad op 5.2% goedkoper uit dan de buurlanden, zoals Electrabel beweert, maar nog steeds 3.5% duurder dan het Europees gemiddelde.

Je kan dus ook concluderen dat we gemiddeld iets meer taksen heffen op energie dan onze buurlanden, maar minder dan op Europees vlak.

Bovenstaande tabellen zijn echter gebaseerd op absolute cijfers waarbij eventuele lokale munten werden omgerekend naar euro aan de koers van 1 januari 2007.

In de cijfers van Eurostat valt het echter meteen op dat bijvoorbeeld de Scandinavische landen in deze absolute cijfers de duurste zijn.

Eurostat heeft echter ook een koopkracht correctie uitgevoerd en werkt met een alternatieve munt: de PPS (Purchasing Power Standard).

De PPS is een kunstmatige munteenheid die als referentiemunt kan gebruikt worden om de koopkrachtverschillen tussen de diverse landen te elimeneren. Met 1 PPS koop je dus in elk land dezelfde hoeveelheid van iets.

In PPS uitgedrukt zie je plots heel andere cijfers:

Hier moeten we vaststellen dat België maar 1.1% goedkoper is dan het gemiddelde van onze buurlanden, maar we kunnen tegelijk vaststellen dat elektriciteit in deze berekening in België 3.4% goedkoper is dan het Europees gemiddelde.

Dus al bij al genomen kunnen we zeggen dat we op een vrijwel gelijk niveau zitten, zowel met onze buurlanden als met Europa.

Ter vergelijking, de uitersten in de tabellen (in PPS): Slovakije is de duurste met 24.31¤c en Griekenland is met 8.13¤c de goedkoopste.

Vandaag is zo’n dag dat ik plots met angst naar onze (Belgische) maatschappij kijk en me ongemakkelijk voel.

De concrete aanleiding was het bericht dat vandaag weliswaar de krantenkoppen haalt, maar weinig achtergrond informatie met zich meebrengt, laat staan enige duiding (nu ja, duiding is duidelijk geen kerntaak meer van kranten). Ik heb het dan over de niet-uit-handen-geving van Mariusz O.

Persoonlijk denk ik dat het gerecht hier een verkeerde keuze heeft gemaakt. Rechts-spraak is geen rotsvast gegeven doorgeen de tijd: recht (en wetgeving) evolueren en moeten de tijdsgeest volgen. Ik vrees echter dat wat er hier gebeurt een symptoom is van de maatschappelijke slinger des tijds die te ver naar links uitslaat. Het is nobel als een gerecht in zijn geheel niet enkel repressie nastreeft, maar oog heeft voor de dader en zijn wederheropvoeding om van hem (of haar) opnieuw een volwaardig burger te maken. Maar het loopt fout als boetedoening uit het plaatje verdwijnt.

Een fout moet bestraft worden. Een straf ondergaan is een essentieel onderdeel van het pad dat moet leiden naar wederaanvaarding van en door de maatschappij. Het is aan een menswaardige maatschappij om te zorgen dat op het einde van de strafrit zowel de (mis)dader de maatschappij en haar normen weer aanvaardt als dat deze samenleving de misdadiger opnieuw aanvaardt als één van hen.

Hoe een gerecht bestraft, is volgens mij een goede graadmeter doorheen de eeuwen om te kijken naar welke kant de morele slinger van de samenleving uitslaat.

Dat Mariusz nu niet uit handen wordt gegeven is voor mij een duidelijk bewijs dat we in een tijdsgeest zitten die extreem-links begint te worden (in de zogezegde strijd tegen extreem-rechts).

Geven we hiermee immers geen verkeerd signaal? Ik snap het soms allemaal niet meer. Vanaf 16 jaar mag men uitgaan, alcohol drinken, drugs gebruiken, … De linkse politiek zegt nu zelfs in het euthanasiedebat dat men op 16 al oud en wijs genoeg is om te beslissen over (eigen) leven en dood. En links vindt ook dat 16 al oud genoeg is om zeggenschap te krigen in ons bestuur (via het stemrecht vanaf 16).

Maar 16 is blijkbaar niet oud genoeg om de waarde van dat leven in te schatten. Iemand die mee de handen heeft gehad in de dood van een medemens, wordt als een kind behandeld. Niet als een jong-volwassene.

Ik vind dat een keiharde tegenstelling: ofwel is men op 16 al oud en wijs genoeg om tal van dingen te beslissen. Als men dan al voldoende levenswijsheid beschikt om zoveel zelfbeschikkingsrechten te hebben dat men letterlijk zijn leven in handen heeft, dan vind ik dat men simpelweg de moed moet hebben om de meerderjarigheid op 16 te brengen.

Maar ik hoor niemand dat voorstel doen: nochtans is het dan simpel. Al die aparte uitzonderingsregels hoeven niet en men respecteert één van de basisprincipes van een rechts-staat: geen rechten zonder plichten.

Maar blijkbaar heeft links een ideologische oorlog gestart tegen rechts. Rechts is vies, is verwerpelijk. Nochtans is rechts een onderdeel van rechtspraak, een rechtsstaat, rechten, het gerecht… Het is niet voor niks dat onze taal al die fundamenten van een moderne maatschappij bedacht heeft met dezelfde rechtse stam.

Nota bene: wie zicht niet houdt aan de rechtsregels, is een slinkse figuur!

Zo zal men mij wellicht wel verwijten maken dat ik hierbij verwijs naar een persbericht van Bart Laeremans. Mijn gezond verstand zegt dat er in die tekst een grond van waarheid zit, los va de politieke verwijten die de tekst logischerwijze bevat.

Men zal zeggen “da’s weer populisme van het Vlaams Belang”. Sinds het debat De Gucht versus De Winter van vorige week is populisme een bijhorend naamwoord geworden bij mestkever…

“Yves Leterme is conservatieve populist”

Op de populaire (sic!) weblog Pietel.be wordt Yves Leterme verweten “een conservatieve populist, de George Bush van Vlaanderen, de baarlijke duivel” te zijn.

Sorry, maar ik vind dit grappig en verontrustend tegelijk.

Heeft niemand dan door dat door de enorme druk van het politieke correcte denken dat nu zelfs weer in extra wetteksten is gegoten, links tot de norm is verheven?

Ik ben echt niet aan het zeveren. Voor wie tijd heeft (en een paar aspirines aan de kant heeft liggen) heb ik drie links (tiens, het internet is links geïnspireerd) voor u: hier, hier en hier.

Ik word daar stil en angstig van: sommige van mijn ideeën zijn strafbaar. Help, ik wil naar, tja, naar waar kan ik eigenlijk vluchten?

We moeten allemaal linkse rakkers zijn. Wij moeten als gastheer voor de allochtonen ons aanpassen aan hen. Hoefddoeken moeten kunnen, katholieke shcolen moeten ook maar islam onderwijzen. Vloeken mag niet. Drugs gebruiken wel. Jongeren mogen sex hebben, alcohol gebruiken, roken (niet op café, wel in jeugdhuizen) en moeten geen schrik hebben voor het gerecht. We moeten opperalverdraagzaam zijn.

En het is soms gewoon idioot. Voor u verder leest, raad ik aan om eens het verhaal van John Baeyens over integratie eens.

Links is zo hard de norm geworden dat het gezapige centrum dat de CD&V en Leterme nog altijd is, overkomt en afgeschilderd wordt als rechts. Want als dat al rechts is, is het VB extreem-extreem-extreem rechts.

Rechts is zo fout bestempeld, dat zelfs de liberalen die ideologisch verplicht rechts zouden moeten zijn, zo links geworden zijn dat ze de bloedbroeders van de socialisten zijn geworden en wat enigzins rechts (al dan niet voor de raap) denkt, defenestreren.

Populistisch is ook een scheldwoord geworden. Besef wel hoe belachelijk het is als iemand zichzelf democraat noemt (meestal een eigenschap die linkse denkers zichzelf toedichten) het populisme afbreken. Populisme is een discours waar het volk centraal staat.

Definitie van populisme volgens Wikipedia is een discours waarbij het volk centraal staat.

De definitie van democratie is dan “het volk regeert”… Hoe kan populisme dan zo verwerpelijk zijn in een democratie?

Is populisme dan niet gehuisvest in de kern van de democratie?

Voor linkse ideologen niet. Ieder links regime begint met nobele (populistische?) initiatieven, maar tendenseert altijd naar totalitaire macht (kijk maar naar Chavez nu doet).

Ik ben lid van Amnesty International: ik strijd tegen landen en hun bevelhebbers waar mensen in “den bak” vliegen om wat ze denken. Sinds vorige week kan dit in België ook. Ik hoop dat ik niet reeds dit jaar mijn eerste spoedactie voor een Belgische gewetensgevangene moet schrijven…

Informatica en politiek, twee begrippen die beiden een grote plaats innemen in mijn leven. Het ene is momenteel mijn beroep en was ooit mijn hobby, het andere is mijn hobby en zal – naar ik hoop – nooit mijn beroep worden.

Maar vandaag kreeg ik een prachtig komisch filmpje te zien waarin men de twee vrolijk mixt: Apple introduceert de iRack… De moeite waard om eens te zien en mee te lachen…

OK, voor wie het nog niet weet, Jean-Marie Pfaff, bijgenaamd El Sympatico, ooit de beste doelman van de wereld toen de Rode Duivels nog wisten wat voetballen was, heeft – hou u vast – een neger een trap tegen zijn kant gegeven en dat is wereldnieuws.

Eerst de achtergrond info: een beeldfragment uit het VTM Nieuws van dinsdag 3 april 2007.

De Pfaffs waren op vakantie in Barbados, een plek waar rijke blanken gaan genieten van luxe en rust, aangeboden door hardwerkenden andersgekleurden. In het kielzog van de Pfaffs reist altijd een cameraploeg mee en die beelden worden nadien grondig geselecteerd op hun kijkcijferaantrekkelijkheid. Niet te verwonderen dus dat net dit fragment werd uitgezonden.

Maar de reacties… Man man man… Pfaff is een racist! Punt uit. Schoppen tegen een zwarte negerkont kan gewoon niet…

Het centrum voor gelijke kansen en racismebestrijding, je weet wel, die overheidsorganisatie die meer dan 5 miljoen euro verbruikt per jaar, gaat de heer Pfaff en VTM een brief schrijven.

De kranten, ook in het buitenland, staan er bol van. Het merendeel van de commentaren geeft het centrum gelijk en vindt “den Jean-Marie” een dikke racist. Eén van de weinige andere commentaren komt trouwens van Sven Ornelis.

Die spreekt over het gezond verstand van zijne bakker en ik kan me daar wel in vinden.

Kijk, wat Jean-Marie gedaan heeft, was ongemanierd. Je stampt niet zomaar iemand tegen zijn gat, zeker niet met de bedoeling om er eens goed mee te kunnen lachen. De verhouding van de rijke hotelgast en de arme hardwerkende tuinman maakt het er niet beter op. Stampen naar ondergeschikten is echt niet meer van deze tijd.

Maar omdat die tuinman nu net een donkere huidskleur heeft, moet de wereld op zijn kop gezet worden.

Neem van mij aan dat als dit hotel aan de Costa Brava had gestaan en de tuinman gewoon een wat gebruinde Europeaan was, er geen kat naar gekraaid had.

Die verbeten strijd tegen het racisme, draait uit op hetgene wat ze bestrijden. Een gedachtenpolitie die alles wat volgens hen incorrect is, gaat opsporen en bestraffen. Men bestrijdt racisme om geen 40-45 meer mee te maken, maar wat is het verschil tussen een geheime politie van één of andere dictator (vaak zwart van huidskleur nota bene) die andersdenkenden opspoort en laat verdwijnen en deze massale jacht op alles wat ook maar op racisme zou kunnen lijken.

Ik weet soms niet meer of ik nog mag lachen met een mop over Joden, Limburgers, homo’s, negers, … Het CGKR heeft daarover trouwens ook ooit al stelling ingenomen: je mag enkel nog lachen met meerderheden. Lachen met een minderheid ist verboten…

Ik begin veel gelijkenissen te zien tussen de middeleeuwse inquisitie en het CGKR.

Voor het eerst in jaren betrap ik mezelf er op dat ik mijn mening “zuiver”, dat ik oplet om misschien per ongeluk te zeggen dat een bepaalde minderheid aan deze of gene eigenschap voldoet…

Ik ben tegen racisme, maar ik ben ook tegen de gedachtenpolitie die zich stilaan vormt in onze democratie. Men tornt langzaam maar zeker aan een fundament van onze moeizaam veroverde vrijheden en ik krijg er grijs haar van.

Deze storm vind ik er dus gewoon over. Pfaff was fout, maar dit is géén racisme. Het gezonde bakkersverstand geniet mijn voorkeur: ga niet jagen op enkelingen. Steek dat geld liever in dingen die iets opleveren. Vecht tegens de kansarmoede onder de migr*** – alloch**** – euh nieuwe vlamingen. En niet tegen ex-nog-trappende-doelmannen, tegen kantelpoortenfabrikanten, tegen beveiligingsfirma’s…

Stop deze inquisitie aub en geef mijnheer De Witte een job als pastoor of zo… Da’s een minderheid die ook versterking kan gebruiken!