David Geens – De kunst van het mogelijke

Simpel geantwoord: nergens.

En waarom? Omdat de Franstaligen dat zo willen.

De Nota Vande Lanotte werd snel afgeschoten door CD

Vandaag was dan de grote dag: een persoonlijke rondleiding op het vliegveld van Ursel (met dank aan Tom, die open was en veel uitleg gaf).

Heel veel dingen geleerd. Sommige zaken zijn duidelijk het gevolg van slechte communicatie.

Een voorbeeld?

Er wordt het gerucht rondgestrooid dat de piloten zich zichtbaar niet aan de regels houden door boven verboden gebied te vliegen, met name de dorpskernen van Ursel en Knesselare.

In werkelijkheid zijn beide kernen “te vermijden”, maar niet verboden. De aanvliegroutes zijn van die aard dat ze niet boven de kernen komen.

Maar het is niet verboden om boven onze dorpen te vliegen, het wordt gevraagd te beperken. En als ze boven de dorpen vliegen, moeten ze een minimale hoogte aanhouden.

Dus ze overtreden geen regels en dat suggereren is enkel olie op het vuur gooien, moet ik nu toegeven.

Ik heb ook een mogelijke verklaring voor het stuntvliegen: er moet ook af en toe geoefend worden op landen op een niet-vliegveld en dat oefent men dan op de velden in de buurt.

Let op, ik wind er ook geen doekjes om. Waar mensen zijn, worden fouten gemaakt en worden regels overtreden. Zo zal het ook zijn bij de vliegclubs, maar er wordt zoveel gecontroleerd dat het eerder beperkt zal zijn.

Levensgevaarlijke fietsers

Ik heb vandaag wel iets gezien wat me geschokt heeft. Fietsers en wandelaars die zonder rondkijken de landingsbaan oversteken.

Ik zou het niet aandurven. Wat gaan die idioten doen de dag dat er een ongeval van komt? Het aangrijpen als een extra reden dat vliegen daar niet past?

Laat ik daarin duidelijk zijn. Wat niet past op een vliegveld is fietsen en wandelen.

Als dit het gevolg is van groene jongens die oproepen om één of ander zeldzaam distelplantje te gaan bewonderen, dan zouden die beter eens goed nadenken hierover.

Fundamentele keuze

Wat betreft het vliegveld zelf en alle gedoe hieromtrent?

Dat gedoe met vergunningen is een juridisch steekspel waar men zaken uit de kantlijn gebruikt, terwijl men veel beter eens zou stilstaan bij de fundamentele keuze.

Met name, waar willen we naartoe met het Drongengoed?

Willen we een groot natuurgebied van maken? Liefst zelfs een stiltegebied.

Fijn, maar dan moeten alle consequenties getrokken. Geen luchtvaart meer, geen parkings in het bos, de Drongengoedhoeve niet als trekpleister en geen (recreatieve) bewoning meer in Groen Ursel.

Is dit wat we willen? Een natuurreservaat dat we omheinen en enkel onder strikte begeleiding mag betreden worden?

Het kan een keuze zijn om natuur puur natuur te laten zijn. Het zou gedurfd zijn in onze contreiën.

Of willen we eerder een gebied met enkele toeristisch aantrekkelijke troeven. Een stukje groen, maar waar de mens centraal staat?

Willen we genieten van de Drongengoedhoeve als trekpleister? Als een plek waar het leuk vertoeven is?

34000 mensen op straat in Brussel. De facebok generatie heeft zich bewezen…

Die slogans hoor je gisteren overal op het nieuws en lees je vandaag in de kranten. Er zijn echter weer heel wat dingen die de kranten niet overal even correct vermelden.

Succes van facebook of de linkse media?

Is dit wel het succes van facebook? Zou dit zo massaal “gelukt” zijn zonder alle andere media aandacht? Al vanaf dag 1 zijn alle zenders op dit verhaal gesprongen. Mede dankzij het leuke akkefietje dat dit toevallig werd georganiseerd door de zoon van een minister.

Vergeet ook niet dat de aandacht aan Waalse kant een veelvoud was van de al meer dan behoorlijke aandacht die de Vlaamse pers aan deze betoging heeft gegeven.

Duidelijk dat hier rode machten aan het werk waren. Al wat links is, heeft de afgelopen dagen de handen in mekaar geslagen. Links kiest immers voor logge staatsstructuren, want die zijn makkelijker te controleren. Links kiest voor een zwaar overheidsapparaat want dan zijn de burgers afhankelijker van haar bestuurders.

Voor België en tegen Vlaanderen

Laat ik al eens het volgende duidelijk in de verf zetten: voor een apolitieke betoging waren er toch wel veel Belgische vlaggen te zien.

Apolitiek zou ook moeten betekenen dat men verdraagzaam is, dat men het zou opnemen voor alle Belgen? Vraag dat eens aan Filip De Troij. Hij haalde een Vlaamse Leeuw uit, maar veel plezier heeft hij er niet aan gehad. Ze werd hem zeer hardhandig afhandig gemaakt en er vielen klappen. Zoveel vrede voor Vlaanderen dus tijdens de betoging.

77% Franstaligen

Hier en daar wordt het in Vlaamse kranten gemeld: slechts 21% van de betogers waren Vlamingen.

77% waren Franstalig. De meerderheid was zelfs van Brusselse origine (44%). Als je dat afweegt tegenover de bevolkingscijfers in een gewogen gemiddelde, dan was

Terwijl Di Rupo plannen smeedt om een anti-Vlaamse regering op de been te brengen die godbetert enkel BHV zal splitsen (op een voor hen redelijke manier) en de financiering van Brussel zal regelen (lees: een blanco cheque), heb ik vandaag nog maar eens gezien hoe sterk men probeert overal een Franse voet aan de grond te krijgen.

Op weg naar huis ben ik gestopt in een tankstation in Ruisbroek, om een colaatje te kopen. Standaard werd ik in het Frans aangesproken en ik moest aandringen om toch het bedrag in

Vanavond hebben de leden van de N-VA-afdeling Knesselare-Ursel hun stem kunnen uitbrengen om het eerste bestuur van deze nieuwe afdeling samen te stellen.

Als nieuwe voorzitter werd David Geens verkozen. Jean-Pierre Galle werd als ondervoorzitter aangeduid, zodat er een mooi evenwichtig duo is die Knesselare en Ursel samen kunnen vertegenwoordigen.

Met nog vier andere enthousiaste bestuursleden is daarmee het eerste bestuur een feit en is de afdeling klaar om uit de startblokken te schieten.

Wat staat er zoal op het programma?

In de eerste plaats een lokaal aanspreekpunt zijn voor N-VA, zowel kiezers als leden. N-VA ligt nog steeds goed in de markt en vele mensen zitten dan ook met vragen of sympathie voor onze partij. Voortaan kunnen zij dus bij de lokale bestuursleden aankloppen.

We beschouwen het dan ook als onze eerste taak om de mensen uit onze gemeente te woord te staan, zowel met vragen omtrent de lokale politiek als over de nationale politiek.

In de tweede plaats gaan we werk maken van een startmoment, waarop alle geïnteresseerden eens kunnen langskomen en kennismaken met andere gelijkgestemden. Onze eerste vergaderingen zullen dan voornamelijk bezig zijn met de praktische uitwerking hiervan. Dat we voor een verrassende spreker zullen zorgen, staat nu al vast.

We zullen ook werk maken van onze communicatie naar alle inwoners. Een huis-aan-huis-blad en een website zullen ook de nodige aandacht krijgen, zodat we – net zoals met de twee vorig genoemde punten – vlot kunnen communiceren met alle inwoners.

We staan dan ook open voor verdere uitbreiding van ons bestuur. Als er nog geëngageerde mensen zijn die lid zijn of willen worden van de N-VA, dan zijn ze altijd welkom. Ook voor een verkennend gesprek. Mail gerust naar d[email protected] of bel op 09/2588311.

En in 2012?

Mensen spreken me aan op straat, met vele vragen. Velen zijn ronduit gedegouteerd door de plotse bocht van CD

Op deze blog kan u een aantal artikels vinden met als thema “ik heb spijtig genoeg gelijk”. Wel, deze mag als trieste afsluiter in die reeks.

Al jaar na jaar bij elke begrotingscontrole hamer ik er op dat onze gemeente te duur is om aantrekkelijk te zijn voor jonge gezinnen die een huis bouwen en met tweeën centen verdienen door de hoge grondbelastingen en hoge inkomstenbelastingen. Tegelijk blijft men ook maar lenen en al ons bezit uitverkopen. Tenslotte gaat men langlopende projecten aan die ons nog veel geld zullen kosten (bv gemeentehuis).

Moesten we daar in ruil nog een fantastische dienstverlening voor krijgen, maar neen, daar hoor je ook iedereen over klagen.

Maar deze keer heb ik het niet gezegd: laat het nu eens niet uit mijn mond komen maar als beoordeling van een paar proffen die voor Het Laatste Nieuws de laatste weken rapporten van iedere gemeente hebben opgesteld.

De laatste weken heb ik een rust gevonden die ik in jaren niet heb gehad. Na een reeks emailtjes van “dit kan je toch niet doen, denk aan ons dorp” na mijn bekendmaking over de lijstvorming, is mijn mailbox opgedroogd, zijn de telefoontjes gestopt, maar heb ik vooral mijn hoofd kunnen leegmaken.

Ik ben al sinds mijn achttiende politiek actief, voor en achter de schermen. Na 20 jaar is het misschien het wel eens goed wat afstand te kunnen nemen.

Ik kan niet ontkennen dat het gewoon eens deugd doet me een pak minder zorgen te maken en grinnikend rond te kijken naar de rest van de campagnes. Ook binnen de N-VA doet het deugd. Ik draai al een tijd mee en er zijn nu een pak nieuwkomers. Veel daarvan moeten de stiel nog leren en maken veel fouten. Ik ben niet het type van de schoonmoeder die kijvend met het vingertje wil staan zwaaien. Beschouw me eerder als de vader die goede raad zal geven als hij daar om gevraagd wordt.

Ik heb deze week dan ook mijn ontslag gegeven als arrondissementeel secretaris van N-VA Gent-Eeklo. Ook daar is het beter dat iemand anders de fakkel overneemt. Het kost me te veel moeite om me nog in te zetten met de inzet die men van mij gewoon was.

Ik geef toe dat er nog een reden meespeelt. Sinds enkele maanden ben ik geroepen als raadgever in het presidium van de gemeente Gent in de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Onze kerk – ook wel de mormoonse kerk genoemd – heeft geen betaalde clerus. Het zijn allemaal leken die taken vervullen ten dienste van hun medegelovigen.

De taak die ik nu heb opgenomen is een belangrijke stap in mijn leven die gewoon een verder zetting is van het dienstbetoon dat ik als idealist ook in de politiek heb willen volbrengen. Ik vind dat ik zoveel gekregen heb in mijn leven, dat het mijn taak is om iets terug te geven. 20 jaar heb ik dat gedaan via de politiek, hoewel dat soms heel moeilijk was. Als idealist loop je vaak met je hoofd tegen de muur.

Nu ga ik mijn energie steken in mijn roeping. Net zoals ik normen en waarden in de politiek verdedigde, zal ik mij daarvoor inzetten vanuit mijn taken binnen de kerk. Nog meer dan vroeger zal ik dien

Omdat ik vaak de vraag krijg “voor wie moeten we stemmen”, geef ik alvast gewoon even mee hoe ik stem. ik heb niet het idee dat ik u moet vertellen hoe u moet stemmen, maar ik laat u graag weten hoe ik de zaken bekijk.

Voor de gemeente stem ik blanco.

Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om op Groep9910 te stemmen. Het zijn goede beheerders van lopende zaken, maar structureel of strategisch denken is hen vreemd. Onze gemeente is er de afgelopen zes jaar maar een beetje slechter op geworden (ik denk oa aan de verhoging van de grondbelastingen), maar er is zeker niks positief gebeurd. We hebben nog geen containerpark, de parkeerproblemen zijn niet opgelost, het zwaar verkeer crosst nog steeds door de woonkernen van Knesselare en Ursel, de overstromingen in Ursel dorp zijn na alle werken nog steeds afhankelijk van zes ijzeren staven om een schuilkelder open te zetten, de men

Ik heb gisteren met gemengde gevoelens meegemaakt, dat geef ik grif toe.

In Knesselare is het duidelijk dat ondanks de vele zure oprispingen, de burgers nog tevreden zijn met hun bestuur. 65% is een mooie score en daar wens ik Groep9910 proficiat mee. Ze hebben een duidelijk mandaat om verder te regeren.

Ik hoop echter dat ze enkele opmerkingen langs de zijlijn niet uit het oog zullen verliezen. Ten eerste hebben ze met 65% slechts normaal 12 of 13 zetels. De 14de zetel die ze hebben gehaald, is dus een overschot van de proteststemmen op Bart Van Daele. Dat was trouwens voor mij één van de redenen waarom ik geen