David Geens – De kunst van het mogelijke

When business meets politics…

Als bedrijfsleider van een internet hosting bedrijf ben ik elke dag bezig met zaken zoals .be-domeinnamen. Ik zit trouwens ook als bestuurslid bij de vzw ISPA en in het agentencommittée van DNS.be. Zo ben ik dus langs heel wat kanten betrokken bij het belang van goed werkende .be-domeinnamen.

Daarom sprak ik een tijd geleden mijn vriend Peter Dedecker aan, die sinds 13 juni verkozen is als N-VA volksvertegenwoordiger. Peter is van opleiding ingenieur en ICT’er, en dus ook politicus, en wist mijn bezorgdheid snel te begrijpen.

Ons Belgisch registratiesysteem werkt goed: efficiënt én zonder veel kosten. Super toch?

Enig nadeel: net daardoor waren onze .be-domeinen heel geliefd bij spammers en phisers. Voor weinig geld volledig automatisch een domeinnaam registreren die dan ook nog eens zonder papierwinkel direct operationeel is: zalig toch als je snel een miljoen emails de deur wil uitjagen op een onbestaand adres of beter gezegd een even bestaand adres zodat de spamfilters het herkennen als een echt domein.

Een

Ik krijg de laatste dagen meer en meer telefoontjes en mailtjes van mensen die klagen dat in hun straat nooit gestrooid wordt.

Ik verwijs dan altijd eerst naar het strooiplan dat op de gemeentelijke website staat.

Maar nu blijkt steeds meer dat straten die rood ingekleurd staan als “te strooien”, helemaal niet gestrooid worden.

Al dagen vrees ik voor ongevallen en vandaag was het notabene vlak voor mijn deur zo ver. Niet te verwonderen natuurlijk, want die drempel hier is al in normale omstandigheden al moeilijk genoeg om te nemen. Met het vriesweer zie ik heel wat chauffeurs sukkelen: als je te traag rijdt, beginnen je wielen te slippen om er op te geraken. Ga je te snel, dan riskeer je dat je door de bots omhoog begint te schuiven en eenmaal je schuift op die ijsvlakte, is er geen stoppen meer aan.

1 keer heb ik de vluchtheuvel gestrooid weten worden, in het begin van het vriesweer. Precies alsof hij gekruid moest worden als een gerecht.

De gevolgen vandaag zijn er naar. De wagen is total loss, de bestuurders zit in het gips.

Ik ben benieuwd of dit geen staartje krijgt. In Damme dagvaardde men ooit de burgemeester voor een slecht verlicht kruispunt. Zou hier dan niet hetzelfde gebeuren omdat die vluchtheuvel niet gestrooid was. Ik hoop dat dit geen dure grap wordt voor de gemeente, want ofwel wordt de gemeente aangeklaagd ofwel de burgemeester, maar dan zal die de advocatenrekening wel doorgeven aan het schepencollege en dus aan de gemeente. (Persoonlijk opdraaien voor de rekening zal pas gebeuren bij een eventuele veroordeling, en zelfs dan nog…)

Ik heb dan ook inmiddels aan schepen Speeckaert enkele schriftelijke vragen gesteld. Heeft onze gemeente nog genoeg zout? Is er uit overmacht nog amper gestrooid? Hoe komt het dat belangrijke verbindingswegen geen enkele gestrooid werden, ook niet in het begin van de winterprik.

Wederom heb ik zelf geen antwoord klaar als de mensen mij zeggen “waarom betalen we 87,50€ gezinsbelasting, 1650 opcentiemen en 8% personenbelasting als er zelfs niet één keer kan gestrooid worden”.

Simpel geantwoord: nergens.

En waarom? Omdat de Franstaligen dat zo willen.

De Nota Vande Lanotte werd snel afgeschoten door CD

Vandaag was dan de grote dag: een persoonlijke rondleiding op het vliegveld van Ursel (met dank aan Tom, die open was en veel uitleg gaf).

Heel veel dingen geleerd. Sommige zaken zijn duidelijk het gevolg van slechte communicatie.

Een voorbeeld?

Er wordt het gerucht rondgestrooid dat de piloten zich zichtbaar niet aan de regels houden door boven verboden gebied te vliegen, met name de dorpskernen van Ursel en Knesselare.

In werkelijkheid zijn beide kernen “te vermijden”, maar niet verboden. De aanvliegroutes zijn van die aard dat ze niet boven de kernen komen.

Maar het is niet verboden om boven onze dorpen te vliegen, het wordt gevraagd te beperken. En als ze boven de dorpen vliegen, moeten ze een minimale hoogte aanhouden.

Dus ze overtreden geen regels en dat suggereren is enkel olie op het vuur gooien, moet ik nu toegeven.

Ik heb ook een mogelijke verklaring voor het stuntvliegen: er moet ook af en toe geoefend worden op landen op een niet-vliegveld en dat oefent men dan op de velden in de buurt.

Let op, ik wind er ook geen doekjes om. Waar mensen zijn, worden fouten gemaakt en worden regels overtreden. Zo zal het ook zijn bij de vliegclubs, maar er wordt zoveel gecontroleerd dat het eerder beperkt zal zijn.

Levensgevaarlijke fietsers

Ik heb vandaag wel iets gezien wat me geschokt heeft. Fietsers en wandelaars die zonder rondkijken de landingsbaan oversteken.

Ik zou het niet aandurven. Wat gaan die idioten doen de dag dat er een ongeval van komt? Het aangrijpen als een extra reden dat vliegen daar niet past?

Laat ik daarin duidelijk zijn. Wat niet past op een vliegveld is fietsen en wandelen.

Als dit het gevolg is van groene jongens die oproepen om één of ander zeldzaam distelplantje te gaan bewonderen, dan zouden die beter eens goed nadenken hierover.

Fundamentele keuze

Wat betreft het vliegveld zelf en alle gedoe hieromtrent?

Dat gedoe met vergunningen is een juridisch steekspel waar men zaken uit de kantlijn gebruikt, terwijl men veel beter eens zou stilstaan bij de fundamentele keuze.

Met name, waar willen we naartoe met het Drongengoed?

Willen we een groot natuurgebied van maken? Liefst zelfs een stiltegebied.

Fijn, maar dan moeten alle consequenties getrokken. Geen luchtvaart meer, geen parkings in het bos, de Drongengoedhoeve niet als trekpleister en geen (recreatieve) bewoning meer in Groen Ursel.

Is dit wat we willen? Een natuurreservaat dat we omheinen en enkel onder strikte begeleiding mag betreden worden?

Het kan een

34000 mensen op straat in Brussel. De facebok generatie heeft zich bewezen…

Die slogans hoor je gisteren overal op het nieuws en lees je vandaag in de kranten. Er zijn echter weer heel wat dingen die de kranten niet overal even correct vermelden.

Succes van facebook of de linkse media?

Is dit wel het succes van facebook? Zou dit zo massaal “gelukt” zijn zonder alle andere media aandacht? Al vanaf dag 1 zijn alle zenders op dit verhaal gesprongen. Mede dankzij het leuke akkefietje dat dit toevallig werd georganiseerd door de zoon van een minister.

Vergeet ook niet dat de aandacht aan Waalse kant een veelvoud was van de al meer dan behoorlijke aandacht die de Vlaamse pers aan deze betoging heeft gegeven.

Duidelijk dat hier rode machten aan het werk waren. Al wat links is, heeft de afgelopen dagen de handen in mekaar geslagen. Links kiest immers voor logge staatsstructuren, want die zijn makkelijker te controleren. Links kiest voor een zwaar overheidsapparaat want dan zijn de burgers afhankelijker van haar bestuurders.

Voor België en tegen Vlaanderen

Laat ik al eens het volgende duidelijk in de verf zetten: voor een apolitieke betoging waren er toch wel veel Belgische vlaggen te zien.

Apolitiek zou ook moeten betekenen dat men verdraagzaam is, dat men het zou opnemen voor alle Belgen? Vraag dat eens aan Filip De Troij. Hij haalde een Vlaamse Leeuw uit, maar veel plezier heeft hij er niet aan gehad. Ze werd hem zeer hardhandig afhandig gemaakt en er vielen klappen. Zoveel vrede voor Vlaanderen dus tijdens de betoging.

7

Terwijl Di Rupo plannen smeedt om een anti-Vlaamse regering op de been te brengen die godbetert enkel BHV zal splitsen (op een voor hen redelijke manier) en de financiering van Brussel zal regelen (lees: een bla

Vanavond hebben de leden van de N-VA-afdeling Knesselare-Ursel hun stem kunnen uitbrengen om het eerste bestuur van deze nieuwe afdeling samen te stellen.

Als nieuwe voorzitter werd David Geens verkozen. Jean-Pierre Galle werd als ondervoorzitter aangeduid, zodat er een mooi evenwichtig duo is die Knesselare en Ursel samen kunnen vertegenwoordigen.

Met nog vier andere enthousiaste bestuursleden is daarmee het eerste bestuur een feit en is de afdeling klaar om uit de startblokken te schieten.

Wat staat er zoal op het programma?

In de eerste plaats een lokaal aanspreekpunt zijn voor N-VA, zowel kiezers als leden. N-VA ligt nog steeds goed in de markt en vele mensen zitten dan ook met vragen of sympathie voor onze partij. Voortaan kunnen zij dus bij de lokale bestuursleden aankloppen.

We beschouwen het dan ook als onze eerste taak om de mensen uit onze gemeente te woord te staan, zowel met vragen omtrent de lokale politiek als over de nationale politiek.

In de tweede plaats gaan we werk maken van een startmoment, waarop alle geïnteresseerden eens kunnen langskomen en kennismaken met andere gelijkgestemden. Onze eerste vergaderingen zullen dan voornamelijk bezig zijn met de praktische uitwerking hiervan. Dat we voor een verrassende spreker zullen zorgen, staat nu al vast.

We zullen ook werk maken van onze communicatie naar alle inwoners. Een huis-aan-huis-blad en een website zullen ook de nodige aandacht krijgen, zodat we – net zoals met de twee vorig genoemde punten – vlot kunnen communiceren met alle inwoners.

N-VA Knesselare-Ursel is afgelopen week goed gestart. Een zestigtal geïnteresseerden kwamen luisteren naar wat Siegfried Bracke te vertellen had over de regeringsvorming en waarom de N-VA zich blijft inzetten voor een staatshervorming.

Voor wie er niet kon bij zijn: pech, het was veel te boeiend om zomaar in een paar woorden samen te vatten. Ik onthou vooral dat het gaat om welvaart én solidariteit. Ja, ook solidariteit, ondanks wat velen beweren.

Na een grondige uitleg van een uur, was er nog ruimschoots de tijd voor een hele reeks vragen.

Ook de jonge afdeling werd voorgesteld. Als voorzitter deed ik een oproep om ook in Knesselare de schouders te zetten onder het appel tot verantwoordelijkheid waar de N-VA voor staat. Onze gemeente heeft dringend nood aan een nieuwe bestuursploeg die ons gemeente eindelijk op het goede spoor zet. Zonder ingrijpen wordt ons een dorp een slaapdorp waar we rustig oud worden en alle dynamiek verdwijnt.

De nieuwe bestuursploeg werd voorgesteld: Guido Van Hecke, Bram De Munter (secretaris), Koen Bockaert (penningmeester) en Jean-Pierre Galle (ondervoorzitter) zetten samen hun schouders onder de opstart.

Een warme oproep voor uitbreiding had al meteen succes en nieuwe leden melden zich aan om voortaan mee te werken.

Nu start de zomer en kunnen we allemaal even rusten. Wie echter al eens van gedachten wil

Op deze blog kan u een aantal artikels vinden met als thema “ik heb spijtig genoeg gelijk”. Wel, deze mag als trieste afsluiter in die reeks.

Al jaar na jaar bij elke begrotingscontrole hamer ik er op dat onze gemeente te duur is om aantrekkelijk te zijn voor jonge gezinnen die een huis bouwen en met tweeën centen verdienen door de hoge grondbelastingen en hoge inkomstenbelastingen. Tegelijk blijft men ook maar lenen en al ons bezit uitverkopen. Tenslotte gaat men langlopende projecten aan die ons nog veel geld zullen kosten (bv gemeentehuis).

De laatste weken heb ik een rust gevonden die ik in jaren niet heb gehad. Na een reeks emailtjes van “dit kan je toch niet doen, denk aan ons dorp” na mijn bekendmaking over de lijstvorming, is mijn mailbox opgedroogd, zijn de telefoontjes gestopt, maar heb ik vooral mijn hoofd kunnen leegmaken.

Ik ben al sinds mijn achttiende politiek actief, voor en achter de schermen. Na 20 jaar is het misschien het wel eens goed wat afstand te kunnen nemen.

Ik kan niet ontkennen dat het gewoon eens deugd doet me een pak minder zorgen te maken en grinnikend rond te kijken naar de rest van de campagnes. Ook binnen de N-VA doet het deugd. Ik draai al een tijd mee en er zijn nu een pak nieuwkomers. Veel daarvan moeten de stiel nog leren en maken veel fouten. Ik ben niet het type van de schoonmoeder die kijvend met het vingertje wil staan zwaaien. Beschouw me eerder als de vader die goede raad zal geven als hij daar om gevraagd wordt.

Ik heb deze week dan ook mijn ontslag gegeven als arrondissementeel secretaris van N-VA Gent-Eeklo. Ook daar is het beter dat iemand anders de fakkel overneemt. Het kost me te veel moeite om me nog in te zetten met de inzet die men van mij gewoon was.

Ik geef toe dat er nog een reden meespeelt. Sinds enkele maanden ben ik geroepen als raadgever in het presidium van de gemeente Gent in de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Onze kerk – ook wel de mormoonse kerk genoemd – heeft geen betaalde clerus. Het zijn allemaal leken die taken vervullen ten dienste van hun medegelovigen.

De taak die ik nu heb opgenomen is een belangrijke stap in mijn leven die gewoon een verder zetting is van het dienstbetoon dat ik als idealist ook in de politiek heb willen volbrengen. Ik vind dat ik zoveel gekregen heb in mijn leven, dat het mijn taak is om iets terug te geven. 20 jaar heb ik dat gedaan via de politiek, hoewel dat soms heel moeilijk