David Geens – De kunst van het mogelijke

De laatste weken heb ik een rust gevonden die ik in jaren niet heb gehad. Na een reeks emailtjes van “dit kan je toch niet doen, denk aan ons dorp” na mijn bekendmaking over de lijstvorming, is mijn mailbox opgedroogd, zijn de telefoontjes gestopt, maar heb ik vooral mijn hoofd kunnen leegmaken.

Ik ben al sinds mijn achttiende politiek actief, voor en achter de schermen. Na 20 jaar is het misschien het wel eens goed wat afstand te kunnen nemen.

Ik kan niet ontkennen dat het gewoon eens deugd doet me een pak minder zorgen te maken en grinnikend rond te kijken naar de rest van de campagnes. Ook binnen de N-VA doet het deugd. Ik draai al een tijd mee en er zijn nu een pak nieuwkomers. Veel daarvan moeten de stiel nog leren en maken veel fouten. Ik ben niet het type van de schoonmoeder die kijvend met het vingertje wil staan zwaaien. Beschouw me eerder als de vader die goede raad zal geven als hij daar om gevraagd wordt.

Ik heb deze week dan

De laatste weken heb ik een rust gevonden die ik in jaren niet heb gehad. Na een reeks emailtjes van “dit kan je toch niet doen, denk aan ons dorp” na mijn bekendmaking over de lijstvorming, is mijn mailbox opgedroogd, zijn de telefoontjes gestopt, maar heb ik vooral mijn hoofd kunnen leegmaken.

Ik ben al sinds mijn achttiende politiek actief, voor en achter de schermen. Na 20 jaar is het misschien het wel eens goed wat afstand te kunnen nemen.

Ik kan niet ontkennen dat het gewoon eens deugd doet me een pak minder zorgen te maken en grinnikend rond te kijken naar de rest van de campagnes. Ook binnen de N-VA doet het deugd. Ik draai al een tijd mee en er zijn nu een pak nieuwkomers. Veel daarvan moeten de stiel nog leren en maken veel fouten. Ik ben niet het type van de schoonmoeder die kijvend met het vingertje wil staan zwaaien. Beschouw me eerder als de vader die goede raad zal geven als hij daar om gevraagd wordt.

Ik heb deze week dan ook mijn ontslag gegeven als arrondissementeel secretaris van N-VA Gent-Eeklo. Ook daar is het beter dat iemand anders de fakkel overneemt. Het kost me te veel moeite om me nog in te zetten met de inzet die men van mij gewoon was.

Ik geef toe dat er nog een reden meespeelt. Sinds enkele maanden ben ik geroepen als raadgever in het presidium van de gemeente Gent in de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Onze kerk – ook wel de mormoonse kerk genoemd – heeft geen betaalde clerus. Het zijn allemaal leken die taken vervullen ten dienste van hun medegelovigen.

De taak die ik nu heb opgenomen is een belangrijke stap in mijn leven die gewoon een verder zetting is van het dienstbetoon dat ik als idealist ook in de politiek heb willen volbrengen. Ik vind dat ik zoveel gekregen heb in mijn leven, dat het mijn taak is om iets terug te geven. 20 jaar heb ik dat gedaan via de politiek, hoewel dat soms heel moeilijk was. Als idealist loop je vaak met je hoofd tegen de muur.

Nu ga ik mijn energie steken in mijn roeping. Net zoals ik normen en waarden in de politiek verdedigde, zal ik mij daarvoor inzetten vanuit mijn taken binnen de kerk. Nog meer dan vroeger zal ik mijn medemens kunnen dienen. Ik geloof immers dat we met een reden hier op aarde zijn en dat het onze taak is iedereen de kans te geven dit te leren kennen.

Ik geniet momenteel van volle teugen van de avonden dat ik bezig ben met huisonderwijs bij mijn broeders en zusters, om mee op bezoek te gaan met de missionarissen die actief zijn in onze regio of gewoon te helpen bij allerlei activiteiten in onze kerk.

Voor mij verandert er wezenlijk niet zo veel. Mijn inzet in de politiek en in de kerk hebben dezelfde oorsprong: mijn geloof dat me aanzet tot het dragen van verantwoordelijkheid. Dat zijn geen tegengestelden, hoewel het soms moeilijk is om aan politiek te doen op een moreel aanvaardbare wijze. In ons land is de tegenstelling religie-politiek vrij groot. In de VS is dat duidelijk anders.

Voor mij stopt hier dus de actieve politiek. Passief zal ik altijd betrokken blijven bij het welvaren van onze maatschappij, op eender welk niveau. Ik kan me dus heel goed inbeelden dat ik net zoals voor ik verkozen was in de gemeenteraad, gewoon vrank en vrij mij gedacht zal zeggen over bepaalde zaken. He, wie weet zal ik zelfs af en toe gebruik maken van het spreekrecht op de gemeente. Of zal ik later misschien een groep mensen begeleiden om een nieuwe politieke beweging op te starten met goede raad. Of… misschien dat ooit vanuit mijn gedrevenheid de mensen te helpen ik wel weer politiek actief word. Zeg nooit nooit…

Maar nu moest ik keuzes maken. Mijn dagen tellen ook maar 24u en er is altijd eerst mijn gezin en mijn bedrijf geweest. Politiek stond op de derde plaats en die plaats is nu ingenomen door dienstbaarheid in de kerk waartoe ik behoor. Ik weet ook niet welke taken me daar nog liggen op te wachten de komende jaren.

Onze kerk hecht (net als ik) veel belang aan gezinnen. We doen dan ook heel veel om mekaar te helpen om het gezin als hoeksteen van de maatschappij te vestigen.

Er gaat ook veel tijd om elke zondag in goede banen te leiden. We komen gedurende drie uur samen om mekaar te sterken, te leren en om van het avondmaal te nemen. We hebben ook heel wat hulporganisaties om niemand in de steek te laten en om mekaar sterker te maken in ons geloof. Als je dat wil doen met vrijwilligers, dan is dat een taak waar wekelijks enkele avonden aan gewijd dienen te worden.

Maar ik doe dat met plezier. Ik tel elke dag de zegeningen die ik daarvoor ontvang.

Ik wil iedereen ook bedanken. Het zijn acht waanzinnige jaren geweest in de Knesselaarse politiek, met ups en downs. Het was vaak gewoon fun. Ik heb plezier gehad met mensen binnen en buiten mijn eigen partij. Omdat we mekaar respecteerden, konden we allemaal werk maken van een beter Knesselare.

Als laatste doe ik ook een oproep. Al wie op mij wilde stemmen: stem aub blanco. Ik ben het nog altijd niet eens met hoe Groep 9910 het beleid voert en ik denk nog steeds dat het beter kan. Maak hen dat duidelijk door massaal blanco te stemmen. Laat hen zes jaar achtervolgen door het feit dat ze maar gesteund worden door een kleiner pak van de bevolking dan wat ze zelf geloven.

Allemaal bedankt voor de steun (en ook de leuke berichten van de afgelopen weken). Mijn hart is en blijft verknocht aan Knesselare en Ursel.

Ik heb altijd al een natuurlijke afkeer gehad van socialisme in zijn huidige vorm, hoewel ik principieel socialisme een mooie richting vind. Delen met mekaar, de zwakkeren helpen, dat zit in mijn bloed.

Maar toch heb ik net weer eens ontdekt waar de huidige SP.a mis in zit en waarom ik veel meer geloof in het verhaal van N-VA. Gewoon door een vergelijking van de kiesprogramma’s van beide partijen in de grootsteden.

Ik kan het heel eenvoudig samenvatten: N-VA praat over dingen die moeten en SP.a heeft het voortdurend over kunnen.

Socialisme is tegenwoordig een vrijblijvende supermarkt zonder kassa: je kan dit nemen, je kan dat gebruiken, je kan consumeren zoals je wil, en dan op het einde kan je ook betalen. Hoeveel zouden dat doen, denk je? Ik vind het prachtig dat onze maatschappij veel kansen biedt aan zwakkeren, maar je houdt hen zwak als je hen niet aanzet tot dingen.

Eigenlijk vind ik het pervers van de SP.a. Ik geloof in het spreekwoord “geef een hongerige een vis, en hij heeft morgen weer honger; leer hem vissen en hij heeft nooit meer honger”. Socialisten zitten tegenwoordig zelf in pluche zetels, en geven van daar af en toe een sprotje uit eigen zak en verplichten de anderen hun grote vissen af te geven.

N-VA durft ten minste het werkwoord moeten gebruiken. Dat noem ik een werkwoord. Kunnen is dat niet.

Geen rechten zonder plichten. Het klinkt simpel maar zo moet het zijn. Je kan maar krijgen van de maatschappij als je haar respecteert en bijdraagt. Ja, zelfs een zwakkere kan bijdragen. Niet financieel

Wie Het Nieuwsblad leest, heeft gemerkt wat het standpunt is van Groen omtrent huiseigenaars. In Maldegem, waar Groen mee bestuurt, gaat men de opcentiemen (de grondbelasting, zeg maar) opdrijven.

Mij verwondert het niet. Op de vorige gemeenteraad opperde Roland Bonami van Groen al krek hetzelfde idee: schaf de leefbaarheidsbelasting af en voer een belasting in op het kadastraal inkomen.

Ik snap de bedoeling van Groen niet.

Allereerst tref je daarmee weer in de eerste plaats jonge gezinnen. Het zijn meestal jonge gezinnen die nieuwe, ruimere woningen bouwen (vergeleken met ouderen die in

Ik vind het niet normaal dat 160 misnoegde boeren – of eender welke beroepsgroep – de macht krijgen om een gans land op stelten te zetten. U wel?

Let op, ik begrijp hun problemen, maar de verhoudingen zijn buiten proportie. 160 mensen die tienduizenden mensen in de problemen brengen en onze economie een pak schade hebben toegebracht… De politie had in deze materie gerust wat harder mogen optreden. Spijkertapijten lijken mij ook te werken bij tractoren, evenals kogels om banden mee kapot te schieten.

En dat wederomom de gevolgen van verregaande liberalisering. Je kan er voor of tegen zijn. Voor sommige zaken heeft het soelaas gebracht, zoals bv telecom. Maar in andere sectoren zoals elektriciteit, posterijen, … heeft het niet veel soelaas gebracht.

En dus ook niet in de landbouw. En dat terwijl landbouw de grootste slokop is in Europa. Ik denk dan ook dat Europa zelf eens moet kiezen wat voor beleid ze voert: ofwel is Europa volstrekt liberaal ingesteld en dan moeten we de landbouw niet meer

Sinds 2005 moeten regerings- en parlementsleden, provinciegouverneurs, burgemeesters, schepenen en OCMW-voorzitters hun mandaten en bijhorende vergoedingen aangeven bij het Rekenhof.

De mandatenlijst moet publiek bekend gemaakt worden, de bijhorende vergoedingen worden onder gesloten omslag bewaard bij het Rekenhof. We hebben terecht geen zaken met wat iemand verdiend, maar we hebben als kiezer wel het recht te weten waar onze beleidsmakers allemaal bij betrokken zijn. Kwestie van tegenstrijdige belangen te kunnen ontdekken.

Dit jaar zijn er 300 politici die hun lijst niet hebben ingediend en hun mandaten dus niet publiek kenbaar willen maken. Op een totaal van 7700 politici valt dat dus wel mee. De aandacht gaat dus naar wie er niet op staat, want die heeft misschien iets te verbergen.

Onze Knesselaars college telt iemand die inderdaad verborgen wil blijven. Herlinde Trenson prijkt mooi tussen de namen die nu een boete riskeert tot 5500 euro.

Ons college moet zelf maar eens nadenken of het deontologisch aanvaardbaar is dat een schepen aanblijft die zich onttrekt aan verplichtingen die rechtstreeks met haar mandaat te maken hebben. W

Vanavond ben ik gaan luisteren naar de voordracht van een flamboyante politiechef: Glenn Audenaert, chef van de federale recherche in Brussel.

Vooreerst wil ik zeggen dat het een aangename spreker is. Hij vertelt op een gezapige manier, smijt er al eens een woord tussen van “daarvoor moet ge kloten hebben” en is niet op zijn mondje gevallen.

Zijn standpunten zijn echter wel controversiëler. Ik heb enkele zaken genoteerd die me opvielen.

“Het Vlaamse denken is bekrompen. We zouden beter Sarkozy volgen die de ring rond Parijs met 25 km uitbreidt. We leven niet in een kleine regio, wel in een mondiale aaneenschakeling van metropolen. Brussel slikt elke maand 15000 nieuwe inwoners en kan niet groeien. […] Brussel moet trouwens niet meer geld op. Al dat Europees gedoe zorgt voor genoeg welvaart. Maar Brussel moet wel kunnen groeien.”

Ook op andere momenten maakte Audenaert duidelijk dat hij kiest voor een terugkeer naar een sterker België. De rijkswachter in hem is zeker niet dood. Het zal ook niet voor niks zijn dat hij in Knokke woont en zich elke dag door een chauffeur naar en van Brussel laat verv

When business meets politics…

Als bedrijfsleider van een internet hosting bedrijf ben ik elke dag bezig met zaken zoals .be-domeinnamen. Ik zit trouwens ook als bestuurslid bij de vzw ISPA en in het agentencommittée van DNS.be. Zo ben ik dus langs heel wat kanten betrokken bij het belang van goed werkende .be-domeinnamen.

Daarom sprak ik een tijd geleden mijn vriend Peter Dedecker aan, die sinds 13 juni verkozen is als N-VA volksvertegenwoordiger. Peter is van opleiding ingenieur en ICT

Ik krijg de laatste dagen meer en meer telefoontjes en mailtjes van mensen die klagen dat in hun straat nooit gestrooid wordt.

Ik verwijs dan altijd eerst naar het strooiplan dat op de gemeentelijke website staat.

Maar nu blijkt steeds meer dat straten die rood ingekleurd staan als “te strooien”, helemaal niet gestrooid worden.

Al dagen vrees ik voor ongevallen en vandaag was het notabene vlak voor mijn deur zo ver. Niet te verwonderen natuurlijk, want die drempel hier is al in normale omstandigheden al moeilijk genoeg om te nemen. Met het vriesweer zie ik heel wat chauffeurs sukkelen: als je te traag rijdt, beginnen je wielen te slippen om er op te geraken. Ga je te snel, dan riskeer je dat je door de bots omhoog begint te schuiven en eenmaal je schuift op die ijsvlakte, is er geen stoppen meer aan.

1 keer heb ik de vluchtheuvel gestrooid weten worden, in het begin van het vriesweer. Precies alsof hij gekruid moest worden als een gerecht.

De gevolgen vandaag zijn er naar. De wagen is total loss, de bestuurders zit in het gips.

Ik ben benieuwd of dit geen staartje krijgt. In Damme dagvaardde men ooit de burgemeester voor een slecht verlicht kruispunt. Zou hier dan niet hetzelfde gebeuren omdat die vluchtheuvel niet gestrooid was. Ik hoop dat dit geen dure grap wordt voor de gemeente, want ofwel wordt de gemeente aangeklaagd ofwel de burgemeester, maar dan zal die de advocatenrekening wel doorgeven aan het schepencollege en dus aan de gemeente. (Persoonlijk opdr

Simpel geantwoord: nergens.

En waarom? Omdat de Franstaligen dat zo willen.

De Nota Vande Lanotte werd snel afgeschoten door CD