David Geens – De kunst van het mogelijke

Ik vind het niet normaal dat 160 misnoegde boeren – of eender welke beroepsgroep – de macht krijgen om een gans land op stelten te zetten?

Ik wil eerst zeggen dat ik begrijp dat het voor geen enkel individu leuk is om ontslagen te worden. Persoonlijk is zoiets altijd een drama.

Maar economisch gezien moeten we aanvaarden dat bedrijven het soms goed doen en soms slecht doen. Vakbonden lijken daar geen rekening mee te houden. In goede tijden eisen ze hun “deel van de winst” op, want de werknemer heeft daarvoor gezorgd. In slechte tijden eisen ze “ondersteuning van de koopkracht” van de werknemers die het moeilijk krijgen.

Kortom, voor de vakbonden moeten bedrijven alsmaar uitgeperst worden. Ik wil het nog eens meemaken dat een vakbond oprecht zegt “ok, nu het wat minder gaat, gaan wij onze leden overtuigen om ook hun steentje bij te dragen”…

In het geval van Carrefour kwam mijn haar al helemaal recht toen ik vorige week op Radio 1 de vakbonden hoorden zeggen dat de directie loog in de vele antwoorden die ze gaven op de tweede ondernemingsraad. Meer bepaald ging het over het feit dat Carrefour gebonden is aan hogere loonkosten dan de concurrenten zoals C

Tien jaar lang hebben de kinderen op de Hoogte en uit de omgeving kunnen genieten van een stukje grond met enkele speeltuigen.

In tegenstelling tot wat veel mensen dachten, was deze grond geen gemeentelijk bezit, maar wel privébezit. De eigenaar wist tien jaar geleden bij de verkaveling echter al dat hij een tijd lang geen gebruik zou maken van de grond. De gemeente sloot vervolgens een overeenkomst om de grond te mogen gebruiken als speelpleintje. De gemeente moest instaan voor de speeltuigen en het onderhoud.

Maar aan

De gemeenteraad heeft vanavond, meerderheid tegen minderheid, de belastingstarieven voor 2011 goedgekeurd.

De aanvullende personenbelasting blijft op 8%, de opcentiemen blijven op 1650.

Daarmee blijven we bij de duurste gemeenten van het Meetjesland. Ik blijf het spijtig vinden dat dit vooral jonge gezinnen treft.

Oudere gezinnen hebben meestal een woning die er al langer staat en aangezien kadastrale inkomens voor bestaande woningen toch nooit wordt aangepast, zijn deze steevast lager.

Omgekeerd kunnen hypothecaire kredieten en dergelijke door jonge gezinnen in mindering gebracht worden van de personenbelasting, waardoor een procent gemeenteheffing ook daar relatief minder doorweegt voor jonge gezinnen, mocht men daarvoor kiezen.

Ons gemeentebestuur blijft dus de kaart trekken om vooral de ouderen te sparen.

Dit blijkt ook uit het feit dat men de algemene leefbaarheidsbelasting op 87,50€ houdt. Een forfaitaire belasting die dus zwaarder doorweegt op de fragielere budgetten van jonge gezinnen.

Men zou beter dit reglement aanpassen zodat gezinnen met kinderen deze ALB niet of quasi niet zouden moeten betalen.

Als argument schermt men altijd met de budgettaire toestand van de gemeente, maar men zou beter eens werk maken van besparingen. Op deze gemeenteraad was er weer sprake van nog een coördinator er bij voor kinderopvang. Zorg als gemeente dat jonge gezinnen vlot toegang hebben tot de informatie waar er plaats is. Dit kan vlot via het internet. Jonge gezinnen kunnen makkelijk met zulke media werken.

Daar heb je geen dure coördinator voor nodig, wel eenmalig wat eenvoudige

Vanavond ben ik gaan luisteren naar de voordracht van een flamboyante politiechef: Glenn Audenaert, chef van de federale recherche in Brussel.

Vooreerst wil ik zeggen dat het een aangename spreker is. Hij vertelt op een gezapige manier, smijt er al eens een woord tussen van “daarvoor moet ge kloten hebben” en is niet op zijn mondje gevallen.

Zijn standpunten zijn echter wel controversiëler. Ik heb enkele zaken genoteerd die me opvielen.

“Het Vlaamse denken is bekrompen. We zouden beter Sarkozy volgen die de ring rond Parijs met 25 km uitbreidt. We leven niet in een kleine regio, wel in een mondiale aaneenschakeling van metropolen. Brussel slikt elke maand 15000 nieuwe inwoners en kan niet groeien. […] Brussel moet trouwens niet meer geld op. Al dat Europees gedoe zorgt voor genoeg welvaart. Maar Brussel moet wel kunnen groeien.”

Ook op andere momenten maakte Audenaert duidelijk dat hij kiest voor een terugkeer naar een sterker België. De rijkswachter in hem is zeker niet dood. Het zal ook niet voor niks zijn dat hij in Knokke woont en zich elke dag door een chauffeur naar en van Brussel laat vervoeren.

Hij noemde de houding van de Vlamingen momenteel hypocriet. “Wij doen nu wat we ze vijftig jaar hebben verweten. Bij de politie worden bewust vergaderingen gehouden ‘ieder in zijn eigen taal’ zodat de Franstaligen het niet begrijpen en stilzwijgend akkoord gaan. Vijftig jaar hebben we geleerd dat alle Walen lui zijn. Massale conditionering, noem ik dat.”

“Politie is nazorg. Met politie kan je geen structurele preventie van criminaliteit verzorgen. Daarvoor dient het onderwijs. Allochtonen moeten in kleine klasjes hun taalachterstand inhalen en goed onderwijs krijgen. Anders zitten ze op een glijbaan richting criminaliteit of richting fundamentele religie. Kies maar wat het ergste is. Ze mogen gerust een heel stuk van het politiebudget afnemen, op voorwaarde dat het integraal naar onderwijs gaat.”

Daarbij moet er veel aandacht gaan naar vrouwen, zeker van allochtone afkomst. Zij kunnen er volgens hem voor zorgen dat de allochtonen vijftig jaar vooruit gaan in de tijd. “Want we moeten ook durven achterom kijken: België was het laatste Europese land dat stemrecht voor vrouwen invoerden. In 1975 was overspel voor een vrouw nog een misdrijf. En in de kerk moesten vrouwen links en met een sluier. Wat is het verschil met vrouwen achteraan in de moskeeën met een hoofddoek?”

Volgens hem is de criminaliteit bij allochtonen niet hoger dan bij autochtonen. Hij vindt dus ook niet dat daar bijzondere aandacht moet naar toe gaan. Wel naar meer onderwijs en arbeidskansen voor allochtone jongeren.

Verder is hij vragende partij om meer regelgeving te creëren voor wat de politie zou mogen doen: mogen er meer camera’s komen die alles registreren? Mag er actiever afgeluisterd worden, emailverkeer gevolgd worden? Hij zegt het niet met zoveel woorden, maar is daar wel duidelijk een fan van, maar wil wel dat er duidelijk democratische regels zijn. Op dat vlak is hij duidelijk heel rechts: duidelijke regels van de staat om de staat te beschermen.

Hij ziet de strijd tegen terrorisme als een belangrijke prioriteit. “We moeten ons realiseren dat de politie op dit moment nog geen 10% van de informatie die ze in handen krijgt, kan verwerken. Vroeg of laat glipt er dus wel eens iets door het net waarvan men zal zeggen ‘die informatie had je in handen en je hebt er niks mee gedaan’. Dan lig ik op drie tellen buiten – liefst weggepromoveerd naar een land waar er 200 dagen per jaar de zon schijnt – aangezien ik nu eenmaal de smeltzekering van de politiek ben.”

Ook daar merk je tussen de lijnen een oproep voor meer big brother toestanden, om alles beter in kaart te kunnen brengen.

Daarom ook wil hij de versnippering van politiezones en vooral gerechterlijke arrondissementen wegwerken. Beter grotere gehelen met portefeuilles voor de specialisten ter zake. “Laat de directeur van de recherche in Antwerpen zijn expertise over drugshandel delen met de rest van het land. Hij weet het best hoe zoiets aan te pakken. Hij heeft dat geleerd op het Antwerpse Zuid, waar het twaalf maand per jaar sneeuwt.”

Kortom, als je zijn ganse betoog volgt, merk je dat hij pleit voor een sterkere gespecialiseerdere politie, met veel aandacht voor Brussel en liefst een groter Brussel dan nu. Hij heeft het duidelijk niet begrepen op de huidige politiek die België verder wil splitsen.

Simpel geantwoord: nergens.

En waarom? Omdat de Franstaligen dat zo willen.

De Nota Vande Lanotte werd snel afgeschoten door CD

Vandaag was dan de grote dag: een persoonlijke rondleiding op het vliegveld van Ursel (met dank aan Tom, die open was en veel uitleg gaf).

Heel veel dingen geleerd. Sommige zaken zijn duidelijk het gevolg van slechte communicatie.

Een voorbeeld?

Er wordt het gerucht rondgestrooid dat de piloten zich zichtbaar niet aan de regels houden door boven verboden gebied te vliegen, met name de dorpskernen van Ursel en Knesselare.

In werkelijkheid zijn beide kernen “te vermijden”, maar niet verboden. De aanvliegroutes zijn van die aard dat ze niet boven de kernen komen.

Maar het is niet verboden om boven onze dorpen te vliegen, het wordt gevraagd te beperken. En als ze boven de dorpen vliegen, moeten ze een minimale hoogte aanhouden.

Dus ze overtreden geen regels en dat suggereren is enkel olie op het vuur gooien, moet ik nu toegeven.

Ik heb ook een mogelijke verklaring voor het stuntvliegen: er moet ook af en toe geoefend worden op landen op een niet-vliegveld en dat oefent men dan op de velden in de buurt.

Let op, ik wind er ook geen doekjes om. Waar mensen zijn, worden fouten gemaakt en worden regels overtreden

Vandaag was dan de grote dag: een persoonlijke rondleiding op het vliegveld van Ursel (met dank aan Tom, die open was en veel uitleg gaf).

Heel veel dingen geleerd. Sommige zaken zijn duidelijk het gevolg van slechte communicatie.

Een voorbeeld?

Er wordt het gerucht rondgestrooid dat de piloten zich zichtbaar niet aan de regels houden door boven verboden gebied te vliegen, met name de dorpskernen van Ursel en Knesselare.

In werkelijkheid zijn beide kernen “te vermijden”, maar niet verboden. De aanvliegroutes zijn van die aard dat ze niet boven de kernen komen.

Maar het is niet verboden om boven onze dorpen te vliegen, het wordt gevraagd te beperken. En als ze boven de dorpen vliegen, moeten ze een minimale hoogte aanhouden.

Dus ze overtreden geen regels en dat suggereren is enkel olie op het vuur gooien, moet ik nu toegeven.

Ik heb ook een mogelijke verklaring voor het stuntvliegen: er moet ook af en toe geoefend worden op landen op een niet-vliegveld en dat oefent men dan op de velden in de buurt.

Let op, ik wind er ook geen doekjes om. Waar mensen zijn, worden fouten gemaakt en worden regels overtreden. Zo zal het ook zijn bij de vliegclubs, maar er wordt zoveel gecontroleerd dat het eerder beperkt zal zijn.

Levensgevaarlijke fietsers

Ik heb vandaag wel iets gezien wat me geschokt heeft. Fietsers en wandelaars die zonder rondkijken de landingsbaan oversteken.

Ik zou het niet aandurven. Wat gaan die idioten doen de dag dat er een ongeval van komt? Het aangrijpen als een extra reden dat vliegen daar niet past?

Laat ik daarin duidelijk zijn. Wat niet past op een vliegveld is fietsen en wandelen.

Als dit het gevolg is van groene jongens die oproepen om één of ander zeldzaam distelplantje te gaan bewonderen, dan zouden die beter eens goed nadenken hierover.

Fundamentele keuze

Wat betreft het vliegveld zelf en alle gedoe hieromtrent?

Dat gedoe met vergunningen is een juridisch steekspel waar men zaken uit de kantlijn gebruikt, terwijl men veel beter eens zou stilstaan bij de fundamentele keuze.

Met name, waar willen we naartoe met het Drongengoed?

Willen we een groot natuurgebied van maken? Liefst zelfs een stiltegebied.

Fijn, maar dan moeten alle consequenties getrokken. Geen luchtvaart meer, geen parkings in het bos, de Drongengoedhoeve niet als trekpleister en geen (recreatieve) bewoning meer in Groen Ursel.

Is dit wat we willen? Een natuurreservaat dat we omheinen en enkel onder strikte begeleiding mag betreden worden?

Het kan een keuze zijn om natuur puur natuur te laten zijn. Het zou gedurfd zijn in onze contreiën.

Of willen we eerder een gebied met enkele toeristisch aantrekkelijke troeven. Een stukje groen, maar waar de mens centraal staat?

Willen we genieten van de Drongengoedhoeve als trekpleister? Als een plek waar het leuk vertoeven is? Waar we zondags iets kunnen gaan drinken en wat wandelen?

Dan moet men aanvaarden dat er ook parkings moeten komen, en geen twee kilometer verder. De dag van vandaag willen we genieten van de natuur door er in te rijden met onze auto, uit te stappen, wat rond te wandelen, iets te kunnen drinken en weer in te stappen.

Kunnen we dan ook niet aanvaarden dat er gewoond wordt in de bossen? Dat heeft ook zijn charme en kan je bezwaarlijk hoogdynamische activiteiten noemen.

Aanvaarden we het vliegveld? Moet kunnen, maar dan moeten we dat ook volledig aanvaarden. Je kan geen vliegactiviteiten aanvaarden, maar verbieden dat men loodsen en een clubhuis zet. Men kan niet zeggen dat het Drongengoed in aanmerking komt als stiltegebied, maar vliegen dan makkelijkheidshalve een laagdynamische dagrecreatie noemen.

Durven keuzes maken

Het probleem is dus enerzijds simpel en anderzijds complex, heb ik vandaag beseft.

Zoals vaker is het probleem dat het bestuur, vorig noch huidig, een keuze durft maken. Het is een natuurgebied, maar vliegen moet kunnen, maar dan wel beperkter en zonder milieubezwarende loodsen en zo.

Het is natuurgebied waar men mag wonen, nog voor 20 jaar, maar daar mag dan geen enkele bouwovertreding. Eerst mag er nog gebouwd worden, dan niet meer. Verkavelingen worden vergund, maar verbouwingen niet meer. Wederom: geen keuze durven maken.

Het is natuurgebied met een toeristische trekpleister, maar er naar toe gaan mag enkel op middeleeuwse manieren.

En in plaats van keuzes te maken, steekt men zich op verschillende beleidsniveau’s weg achter mekaar.

Duidelijkheid gevraagd

Na vandaag ga ik dus op zoek naar duidelijkheid. Er moet voor iedereen duidelijkheid komen. Ofwel maakt men er natuurgebied van en dan moet alles en iedereen er uit.

Of gaan we als beleidsmensen stilstaan bij de realiteit en wat de mensen willen? Men wi

34000 mensen op straat in Brussel. De facebok generatie heeft zich bewezen…

Die slogans hoor je gisteren overal op het nieuws en lees je vandaag in de kranten. Er zijn echter weer heel wat dingen die de kranten niet overal even correct vermelden.

Succes van facebook of de linkse media?

Is dit wel het succes van facebook? Zou dit zo massaal “gelukt” zijn zonder alle andere media aandacht? Al vanaf dag 1 zijn alle zenders op dit verhaal gesprongen. Mede dankzij het leuke akkefietje dat dit toevallig werd georganiseerd door de zoon van een minister.

Vergeet ook niet dat de aandacht aan Waalse kant een veelvoud was van de al meer dan behoorlijke aandacht die de Vlaamse pers aan deze betoging heeft gegeven.

Duidelijk dat hier rode machten aan het werk waren. Al wat links is, heeft de afgelopen dagen de handen in mekaar geslagen. Links kiest immers voor logge staatsstructuren, want die zijn makkelijker te controleren. Links kiest voor een zwaar overheidsapparaat want dan zijn de burgers afhankelijker van haar bestuurders.

Voor België en tegen Vlaanderen

Laat ik al eens het volgende duidelijk in de verf zetten: voor een apolitieke betoging waren er toch wel veel Belgische vlaggen te zien.

Apolitiek zou ook moeten betekenen dat men verdraagzaam is, dat men het zou opnemen voor alle Belgen? Vraag dat eens aan Filip De Troij. Hij haalde een Vlaamse Leeuw uit, maar veel plezier heeft hij er niet aan gehad. Ze werd hem zeer hardhandig afhandig gemaakt en er vielen klappen. Zoveel vrede voor Vlaanderen dus tijdens de betoging.

77% Franstaligen

Hier en daar wordt het in Vlaamse kranten gemeld: slechts 21% van de betogers waren Vlamingen.

77% waren Franstalig. De meerderheid was zelfs van Brusselse origine (44%). Als je dat afweegt tegenover de bevolkingscijfers in een gewogen gemiddelde, dan was Brussel enorm oververtegenwoordigd.

En daarin zie je het zoveelste bewijs dat het niet de Vlamingen zijn die alles blokkeren, zelfs niet de Walen, die bereid zijn om te hervormen, maar dat de Brusselse Franstaligen de boel gijzelen. Denk Mangain en Milquet weg, en we hadden al lang een akkoord.

Trouwens, de cijfers komen van Le Soir zelf. Wat echt wel opvalt is als ik vandaag