David Geens – De kunst van het mogelijke

Onderstaande tekst verscheen al eerder op mijn LinkedIn profiel en kreeg verbazingwekkend veel aandacht.

Als ondernemer volg ik de politiek altijd op de voet, zeker als het gaat om maatregelen die onze economie beïnvloeden. Ik ben voor maatschappelijk verantwoord ondernemen en ik juich maatregelen toe die onze economie en het ondernemerschap ondersteunen.

Ik keek dus met veel belangstelling uit naar de tax shift. Dat dit een broekzak-vestzak operatie ging worden, mag voor niemand een verrassing zijn. Het zit hem al in de definitie. Het is een verschuiving van lasten. Wat er in het ene potje uitgehaald wordt, komt er in het andere bij.

Maar ik had er meer van verwacht, op meer gehoopt eigenlijk. Ik weet dat in dit land revoluties onmogelijk zijn, dat de verhoudingen tussen links en rechts, noord en zuid, patronaat en vakbonden er voor zorgen dat de status quo vaak de uitkomst van het compromis is. Ik verwachtte geen revolutie, maar toch een grondige evolutie. Maar voor mij is het gerommel in de marge, met toch een beetje hoop op een betere toekomst.

Ik ken nog niet alle details, maar afgaand op de berichtgeving vrees ik dat deze regering te veel verwacht van jobcreatie. Als bedrijfsleider van een onderneming met 20 werknemers, zie ik mijn RSZ-bijdragen mooi verminderen, maar het zal geen aanleiding geven tot extra aanwerving.

De shift verschuift gewoon al wat kosten binnen mijn onderneming. Diesel wordt duurder, de roerende voorheffing gaat omhoog, … Maar vooral mijn loonkosten zullen stijgen. Mijn werknemers beseffen nu al dat de levensduurte omhoog gaat. De vakbonden zullen daar zeker ook mee gaan zwaaien tijdens de vele sociale overlegmomenten en tegelijk zullen ze het argument gebruiken dat werkgevers nu meer marge hebben door de RSZ-verlaging.

Tegelijk gaat de war on talent keihard voort en door de stijgende levensduurte zullen de getalenteerde werknemers gevoeliger worden om van job te wijzigen voor betere loonsvoorwaarden. Zeker in grote bedrijven waar relatief meer loonmassa vrijkomt omdat men daar ook geld bespaart op de lonen van de minder jobmobiele werknemers (die netto meer zullen overhouden van deze tax shift en dus minder geneigd zullen zijn om meer loon te vragen), zal er meer vloeien naar de hogere functies.

Deze shift zal dus voornamelijk een shift zijn waarbij er van de besparing op bruto meer zal gaan naar netto door een verhoging van de (bruto)lonen. De kloof tussen hogere lonen en lagere lonen zal groter worden.

Werknemers zullen snel het argument oppikken dat ze nu minder kosten en er dus een stuk extra naar hun loonzakje kan gaan. Waar niks verkeerd mee is, want ons land is en blijft kampioen in het belasten van arbeid. Maar dat zal de ruimte om nieuwe jobs te creëren sterk verminderen.

Tel daarbij de maatregelen op die het consumeren meer belasten en ronduit sommige zaken beogen dat er geconsuminderd zal worden, dan zal de economie minder moeten produceren.

Misschien ga ik nu in tegen heel wat denktanks, studiediensten enz… maar ik denk niet dat dit jobs, jobs, jobs zal opleveren. Er zal heel wat verschuiven, maar de toekomst zal moeten uitwijzen of de mayonaise pakt of shift.