David Geens – De kunst van het mogelijke

De laatste weken heb ik een rust gevonden die ik in jaren niet heb gehad. Na een reeks emailtjes van “dit kan je toch niet doen, denk aan ons dorp” na mijn bekendmaking over de lijstvorming, is mijn mailbox opgedroogd, zijn de telefoontjes gestopt, maar heb ik vooral mijn hoofd kunnen leegmaken.

Ik ben al sinds mijn achttiende politiek actief, voor en achter de schermen. Na 20 jaar is het misschien het wel eens goed wat afstand te kunnen nemen.

Ik kan niet ontkennen dat het gewoon eens deugd doet me een pak minder zorgen te maken en grinnikend rond te kijken naar de rest van de campagnes. Ook binnen de N-VA doet het deugd. Ik draai al een tijd mee en er zijn nu een pak nieuwkomers. Veel daarvan moeten de stiel nog leren en maken veel fouten. Ik ben niet het type van de schoonmoeder die kijvend met het vingertje wil staan zwaaien. Beschouw me eerder als de vader die goede raad zal geven als hij daar om gevraagd wordt.

Ik heb deze week dan ook mijn ontslag gegeven als arrondissementeel secretaris van N-VA Gent-Eeklo. Ook daar is het beter dat iemand anders de fakkel overneemt. Het kost me te veel moeite om me nog in te zetten met de inzet die men van mij gewoon was.

Ik geef toe dat er nog een reden meespeelt. Sinds enkele maanden ben ik geroepen als raadgever in het presidium van de gemeente Gent in de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Onze kerk – ook wel de mormoonse kerk genoemd – heeft geen betaalde clerus. Het zijn allemaal leken die taken vervullen ten dienste van hun medegelovigen.

De taak die ik nu heb opgenomen is een belangrijke stap in mijn leven die gewoon een verder zetting is van het dienstbetoon dat ik als idealist ook in de politiek heb willen volbrengen. Ik vind dat ik zoveel gekregen heb in mijn leven, dat het mijn taak is om iets terug te geven. 20 jaar heb ik dat gedaan via de politiek, hoewel dat soms heel moeilijk was. Als idealist loop je vaak met je hoofd tegen de muur.

Nu ga ik mijn energie steken in mijn roeping. Net zoals ik normen en waarden in de politiek verdedigde, zal ik mij daarvoor inzetten vanuit mijn taken binnen de kerk. Nog meer dan vroeger zal ik mijn medemens kunnen dienen. Ik geloof immers dat we met een reden hier op aarde zijn en dat het onze taak is iedereen de kans te geven dit te leren kennen.

Ik geniet momenteel van volle teugen van de avonden dat ik bezig ben met huisonderwijs bij mijn broeders en zusters, om mee op bezoek te gaan met de missionarissen die actief zijn in onze regio of gewoon te helpen bij allerlei activiteiten in onze kerk.

Voor mij verandert er wezenlijk niet zo veel. Mijn inzet in de politiek en in de kerk hebben dezelfde oorsprong: mijn geloof dat me aanzet tot het dragen van verantwoordelijkheid. Dat zijn geen tegengestelden, hoewel het soms moeilijk is om aan politiek te doen op een moreel aanvaardbare wijze. In ons land is de tegenstelling religie-politiek vrij groot. In de VS is dat duidelijk anders.

Voor mij stopt hier dus de actieve politiek. Passief zal ik altijd betrokken blijven bij het welvaren van onze maatschappij, op eender welk niveau. Ik kan me dus heel goed inbeelden dat ik net zoals voor ik verkozen was in de gemeenteraad, gewoon vrank en vrij mij gedacht zal zeggen over bepaalde zaken. He, wie weet zal ik zelfs af en toe gebruik maken van het spreekrecht op de gemeente. Of zal ik later misschien een groep mensen begeleiden om een nieuwe politieke beweging op te starten met goede raad. Of… misschien dat ooit vanuit mijn gedrevenheid de mensen te helpen ik wel weer politiek actief word. Zeg nooit nooit…

Maar nu moest ik keuzes maken. Mijn dagen tellen ook maar 24u en er is altijd eerst mijn gezin en mijn bedrijf geweest. Politiek stond op de derde plaats en die plaats is nu ingenomen door dienstbaarheid in de kerk waartoe ik behoor. Ik weet ook niet welke taken me daar nog liggen op te wachten de komende jaren.

Onze kerk hecht (net als ik) veel belang aan gezinnen. We doen dan ook heel veel om mekaar te helpen om het gezin als hoeksteen van de maatschappij te vestigen.

Er gaat ook veel tijd om elke zondag in goede banen te leiden. We komen gedurende drie uur samen om mekaar te sterken, te leren en om van het avondmaal te nemen. We hebben ook heel wat hulporganisaties om niemand in de steek te laten en om mekaar sterker te maken in ons geloof. Als je dat wil doen met vrijwilligers, dan is dat een taak waar wekelijks enkele avonden aan gewijd dienen te worden.

Maar ik doe dat met plezier. Ik tel elke dag de zegeningen die ik daarvoor ontvang.

Ik wil iedereen ook bedanken. Het zijn acht waanzinnige jaren geweest in de Knesselaarse politiek, met ups en downs. Het was vaak gewoon fun. Ik heb plezier gehad met mensen binnen en buiten mijn eigen partij. Omdat we mekaar respecteerden, konden we allemaal werk maken van een beter Knesselare.

Als laatste doe ik ook een oproep. Al wie op mij wilde stemmen: stem aub blanco. Ik ben het nog altijd niet eens met hoe Groep 9910 het beleid voert en ik denk nog steeds dat het beter kan. Maak hen dat duidelijk door massaal blanco te stemmen. Laat hen zes jaar achtervolgen door het feit dat ze maar gesteund worden door een kleiner pak van de bevolking dan wat ze zelf geloven.

Allemaal bedankt voor de steun (en ook de leuke berichten van de afgelopen weken). Mijn hart is en blijft verknocht aan Knesselare en Ursel. Ik zal dan ook bidden dat het de komende jaren beter wordt dan het was.