David Geens – De kunst van het mogelijke

Een cliché is een cliché omdat het zo cliché is. Daarom begin ik met een mooie: “mijn vrijheid stopt waar die van een ander begint”. Mooi basisprincipe, waar heel veel moraliteit uit te halen valt als je wetten maakt in een maatschappij.

Want de maatschappelijke normen zijn eigenlijk wettelijke toetsstenen aan dit filosofisch principe. Individueel willen we misschien net iets meer vrijheid ten koste van een ander.

Onze samenleving heeft al eeuwen iets tegen maskers. Maskers dienen om te verbergen en enkel wie iets kwaads in gedachten heeft, wil zich verbergen. Als je morgen iemand op straat tegenkomt met een boevenmasker, zal je je niet veilig voelen. Onze samenleving heeft er dus al lang voor gekozen dat we op straat onze openlijk en zedig gedragen. Dus geen boerka’s.

Trouwens, niet alleen “geen boerka’s”. We willen ook geen naaktloperij zien op straat. We willen niet de hoek omgaan en een vrijend koppel zien. Dat mag allemaal dan als “individuele vrijheid” betiteld worden, je mag het misschien zelfs uitroepen tot je persoonlijke religie, maar sorry, wij willen dit niet op straat.

De linkse rakkers mogen dan weer op hun achterste poten gaan staan, ik lig er niet wakker van hun hypocrisie. Ze hebben een ziekelijke voorliefde om de uitwassen van de islam te verdedigen. Ik zou de eerste socialist of groene nog willen horen pleiten om bijvoorbeeld het reeds genoemde nudisme op straat te horen verdedigen als voorstander van individuele vrijheid.

Weet je, eigenlijk is het zelfs grappig dat de voorspraak net uit linkse hoek komt. Individuele vrijheden zijn immers een rechts gedachtengoed. Het is eerder links om net de belangen van de gemeenschap te laten primeren. Tot daar maar weer eens een overdenkertje of de N-VA bijvoorbeeld met haar standpunten nu eerder rechts dan links is.

Zeggen dat het gaat om twee tieners die experimenteren met de uitdrukking van hun zelf-zijn, is een verzachtende omstandigheid, maar is geen alomvattende clementieverlenend argument. Tieners mogen en moeten hun grenzen verkennen, maar moeten dus soms ook tegen die grenzen aanbotsen en moeten dan te horen krijgen dat ze te ver gegaan zijn. We kunnen begrip tonen voor experimenterende jongeren, maar we moeten daarom nog niet toelaten dat ze oneerbare dingen doen. Drugs, criminaliteit, … als ze zich daaraan bezondigen, moeten we ze een halt toeroepen.

Aanzetten tot criminaliteit

Als ik vandaag de foto’s zie in de kranten van Imene en Halina op het gemeentehuis van Sint-Joost-ten-Node, dan stel ik mij de vraag waar de politie was voor de vaststelling van e overtreding van het boerkaverbod. Hebben deze tienermeisjes onmiddellijk een nieuwe boete gekregen?

Zo niet, dan is het aan onze politiek en overheid om te tonen dat ze respect eisen voor hun wetten en het parket opdracht te geven op te treden tegen deze baldadigheid.

Ze kunnen het parket dan trouwens meteen de opdracht geven een onderzoek te openen naar Rachid Nekkaz wegens het aanzetten tot crimineel gedrag.

In het Verenigd Koninkrijk worden jongeren tot 4 jaar cel veroordeeld wegens het opzetten van Facebookpagina’s waarin ze opriepen tot rellen (een uiting van individueel ongenoegen op een individueel gekozen wijze?). Dit behoort tot dezelfde categorie. Iemand die aanzet en actief meewerkt aan het overtreden van wetten, da’s hetzelfde als professor Moriarty in de Holmes-verhalen of Don Corleone in The Godfather. De spin in het midden van het web van het kwade.

Ik ben eens benieuwd of de overheid zal optreden en kijk dan evenzeer uit of de media dit dan gaan goed- dan wel afkeuren.