David Geens – De kunst van het mogelijke

Ik heb net de column in De Standaard van Karel De Gucht gelezen.

Mooi intellectueel stuk en je moet De Gucht bewonderen hiervoor. Hij is een slimme mens en kan een mooie redenering opbouwen.

De Gucht verliest wel één ding uit het oog in zijn column. De geschiedenis heeft ons geleerd dat ongebreideld collectivisme (communisme) en doorgedreven individualisme (liberaal kapitalisme) beiden reeds schromelijk mislukt zijn.

Het Rijnlandmodel (zoals ook de CD&V al jaren bepleit) staat eigenlijk voor een maatschappijmodel in evenwicht: sterke individuen die vanuit hun eigen kracht een deel van die kracht doorgeven aan een grotere groep, aan hun samenleving.

N-VA en Bart De Wever trekken dit systeem duidelijk door: door te werken vanuit een eigen individuele indentiteit (Vlaming), kunnen we ons vanuit een zlefvertrouwen helemaal smijten in een groter homogeen geheel (Europa).

Geen zwaktebod

Het is daarom mijn inziens de juiste keuze dat je een globaal speelveld – Europa nu, misschien ooit een mondiale wereldgemeenschap – nooit vanuit een zwaktebod moet proberen te creëren, maar wel vanuit je eigen kracht en sterkte.

Je sluit geen blijvend huwelijk als je jezelf slecht in je vel voelt. Een relatie kan enkel maar lukken als beide partners voldoende zelfvertrouwen hebben, voldoende geloof in zichzelf, om met volle vertrouwen een stuk van zichzelf aan de ander te geven.

Het is met gemeenschappen en democratieën niet anders. Wie zich aansluit bij een groer geheel enkel en alleen maar om de eigen zwakte te compenseren, doet dit vanuit een temporeel kader. Ooit komt het moment om sterk genoeg te zijn om “weer op eigen benen te staan”.

Net zoals een individu pas goed kan functioneren in een groep als hij zelf sterk in zijn schoenen staat, zo geldt dat ook voor gemeenschappen die delen van hun taken afstaan aan anderen. Geen enkel democratische organisatie overleeft vanuit een zwaktebod. Integendeel… in zulke situaties gedijen dictators goed en komen ze op welhaast democratische wijze aan de macht.

Het is net het ontbreken van een identiteitsgevoel dat de ideale voedingsbodem is voor een gepredikt nationalisme dat deze lacune moet opvullen en bijgevolg kan misbruikt worden door de persoon die zich als bron van deze nieuwe identiteit voorstelt.

Ontbreken van identiteit is pas echt gevaarlijk

De Gucht maakt stiekeme verwijzingen naar uitspattingen van misplaatst nationalisme. Zonder het te zeggen denkt men dan aan het nazisme. Maar had Hitler kunnen de macht opnieuw grijpen als Duitsland niet enorm verzwakt was? Een groot volk was murw geslagen, hun identiteit was verbruizeld. Ze gingen onder zware lasten gebukt en werden de paria’s van Europa genoemd. Dat gebrek aan een zelfvertrouwende identiteitsgevoel was een zwart gat waar Hitler zijn ideeën kon in planten.

Het zou niet mogelijk geweest zijn als de Duitsers sterk in hun schoenen stonden.

Als je uit de geschiedenis iets kan leren, is dat overwinnaars pas echt wisten te overwinnen als ze de overwonnene snel terug zelfvertrouwen gaf en er een partner van maakte. De dictators die hun verslagen tegenstander totaal vernederde, werd nadien zelf snel het slachtoffer van wraakneming van de vernederde.

We zijn gelijkwaardig, maar niet gelijk

Het is dus volgens mij een terechte, zelfs de enige correcte keuze, om de eigen identiteit niet ten grabbel te gooien. Iedereen begint stilaan luidop te zeggen dat het huidig politiek correcte multiculturalisme mislukt is. Ik heb het al meermaals gezegd: we zijn allemaal gelijkwaardig, maar daarom niet allemaal aan mekaar gelijk. Gelukkig zijn er verschillen. Het zijn die verschillen die de moeite waard zijn.

En je kan de verschillen pas op waarde schatten, als je weet waarin je verschilt. Een eigen identiteit is niet slecht. Een uitgegomd, doorzichtig zelfbeeld is het eerste waar een psycholoog zal aan werken bij zijn patiënt.

Een sterk Vlaanderen voor een krachtig Europa

Zo moet het dus ook zijn in ons gemeenschapsbeleving. Een sterke eigen communiteit die krachtig genoeg is om samen te werken met gelijkwaardige (!!) partners. Een sterk Vlaanderen in een krachtig Europa voor een betere wereld.