David Geens – De kunst van het mogelijke

Simpel geantwoord: nergens.

En waarom? Omdat de Franstaligen dat zo willen.

De Nota Vande Lanotte werd snel afgeschoten door CD&V, zo heette het, maar lees eens het antwoord van Milquet op de nota. Ze verborg zich achter het zinnetje “we willen praten over de timing, de procedure en de methode hoe we nog verder kunnen doen”. Anders gezegd: de nota van VDL was zodanig slecht dat er een andere manier gevonden moest worden om verder te gaan.

We moeten ook realiseren dat de nota op quasi elk hoofdstuk reeds een afgeslankte versie was van de nota van De Wever. Van ieder onderdeel was een stukje afgeschaafd. Op zich zou je van een enkel punt nog denken “och ja”, maar als je de totaalsom maakt, zie je dat de lat enorm laag gelegd wordt.

En dan nog zeggen de Franstaligen “jamaar, hier moeten we over praten”. Ze blijven het spel maar trekken en iedere keer net wat minder bieden.

Een grondige knoeiboel

Ondertussen is de nota al een grondige knoeiboel geworden. In plaats van ons te verbeteren en bevoegdheden te homoniseren, zou het beleid nog meer versplinterd geraken. Efficiënt en goed besturen zou zeker niet mogelijk worden.

Je kan moeilijk zeggen dat de N-VA niet telkens opnieuw bereid is nieuwe mogelijkheden te verkennen. Nu ook weer door voor te stellen om minder bevoegdheden te splitsen, maar dan wel grondiger.

Welke andere bevoegdheden dan werkgelegenheid en gezondheidszorg zitten volgens de geest van het federale België eigenlijk het best bij de gewesten? Inderdaad, deze twee. Niks abnormaal dus dat we dit naar voren schoven.

Maar de splitsing van de RVA werd plots van alle kanten afgeschoten.

De staart kwispelt met de hond

Door CdH, ja, maar die schieten alles af. Milquet is fundamentalistischer dan Mangain, maar niemand lijkt dat volop te beseffen.

Di Rupo heeft haar helemaal niet onder controle. Het is tegenwoordig de staart die met de hond kwispelt. Het kleine CdH gijzelt inmiddels via de PS het ganse land. Het is gewoon niet anders.

De vakbonden stonden ook vooraan in de rij om deze denkpiste af te schieten, maar ook dat verwondert me niet. Ik zeg het al jaren dat we moeten beseffen dat vakbonden organisaties zijn die wettelijk gezien niet bestaan, maar wel hopen geld krijgen van de overheid. In de eerste plaats vooral veel geld per werkloze, want de vakbonden betalen de werkloosheidsuitkeringen uit. Dus begrijpelijk dat zij tegen een kleinere efficiëntere overheid zijn, die wel eens de overheidstaak om sociale zekerheidsgeld te beheren weer zelf zou uitvoeren.

Geheugenverlies

En SP.a? Die zijn hun eigen <%media(20110115-Intentieverklaring.pdf|nota)%> vergeten die Gennez en Vande Lanotte enkele jaren geleden hebben opgesteld. Ga naar pagina 15 en lees paragreef 3.4.1 “Het werkgelegenheidsbeleid moet regionaal worden” eens. Zelfs de SP.a zei al enkele jaren geleden dat ze de boel wilde splitsen.

Rik Van Cauwelaert schrijft ook terecht over het geheugenverlies van sommigen: “Soms kan geheugenverlies een beetje gênant zijn. Dit is zo’n geval.”

Demonisering

Ik schreef deze week ook mijn twijfels over het feit dat speculanten echt het vuur aan de schenen leggen van België.

Nog geen dag later verscheen er een interessant artikel in De Tijd die me volledig gelijk geeft:

Terwijl de Belgische kranten bol staan van de politieke malaise en de onrust op de financiële markten, is het business as usual in Londen. Het belangrijkste financiële centrum van de wereld lijkt niet echt wakker te liggen van het politieke gekrakeel in Brussel.

…

Grant Lewis valt net niet van zijn stoel wanneer ik hem een aantal Belgische krantenkoppen voorleg. Lewis is hoofd research bij de Londense afdeling van het beurshuis Daiwa Capital Markets. ‘Speculanten voeren druk op’? ‘Gieren boven België’? Zulke koppen vind ik heel kwalijk en typisch voor hoe continentaal Europa tegen de dingen aankijkt. Een van de redenen waarom Europa nu in de problemen zit, is omdat politici de schuld steeds afgeschoven hebben op ‘de speculanten’ in plaats van de problemen ten gronde aan te pakken.

…

‘Traditioneel zijn de Belgische verzekeraars de kopers van Belgisch overheidspapier’, zegt Jonathon Jackson, directeur van de bond sales desk bij Daiwa en hoofdzakelijk actief in de Benelux. ‘Vroeger kochten ze in Belgische frank om het wisselkoersrisico te vermijden. 80 tot 90 procent van de portefeuilles bestond toen uit Belgisch staatspapier.’

‘Maar met de komst van de euro is het belang van Belgisch papier teruggevallen tot 40 à 50 procent. Op termijn kan dat belang nog verder dalen. De recente rentepiek heeft dus niets met speculatie te maken, maar alles met een herallocatie van middelen.

Waarom lezen we dan toch andere dingen in onze kranten?

Omdat die, links als ze zijn, geen rechtse N-VA willen, maar een linkse regering. CD&V staat nu al in de spreidstand en SP.a luistert braaf naar hun grote Waalse broer.

En die willen een regering zonder N-VA. Een volledige miskenning van hoe Vlaanderen gestemd heeft. Ze willen geen duimbreed toegeven. Dat is de reden waarom Di Rupo zich “niet smijt”. Hij koppelt zich als kandidaat-premier niet los van de franstaligen en geeft geen duimbreed toe.

Van zodra men de publieke opinie voelt kantelen tegen de N-VA, zal men CD&V losweken en werken aan een regering van nationale eenheid. Het enige middel om dit niet mee te maken, is een duidelijke opinie.

Maar die wordt lekker opgeklopt met zaken zoals camping16 en betogingen van enkele fils a papa. Slechts een kleine minderheid met een grote toeter roert zich, maar aangezien de schijnwerpers van de media enkel hierop gericht wordt, lijkt het een grote massabeweging en mensen zijn nu eenmaal kuddedieren. Als ze denken dat ze met hun mening “we moeten volhouden” alleen komen te staan, dan geven ze die mening op.

Dus mijn oproep een jullie allemaal is: geef niet op. Of het is allemaal voor niets geweest.