David Geens – De kunst van het mogelijke

Nu ik stilaan begrip begin op te brengen voor de piloten in Ursel en hun pogingen zich in regel te stellen met de nodige reglementering, wil dat nog niet zeggen dat ik het dossier van Groen Ursel uit het oog ben verloren.

Meer nog: ik vind dat mensen hun huis afpakken nog van een andere categorie is dan het verbieden van een hobby. De twee dossiers staan los van mekaar, maar ik vind het onrechtvaardig dat er verschillend opgetreden wordt.

Daarom heb ik volgend punt ingediend op de gemeenteraad van woensdag 12 januari 2011.

Voorstel tot verleggen van de tolerantiegrens in het Drongengoed

Beschrijving van de huidige toestand

Doorheen het Drongengoed loopt van zuidwest naar noordoost een onzichtbare maar duidelijke tolerantiegrens, net ten zuiden van het vliegveld:

Sta me even toe enkele vaststellingen te doen per gebied.

In het noordelijke deel (dus boven de rode lijn):

• Mogen er een pak activiteiten plaatsgrijpen zonder milieuvergunning.

• Zijn er “maar enkele” klachten wegens overlast, maar die worden genegeerd.

• Staan er verschillende bouwwerken zonder enige bouwvergunning.

• Zijn quasi geen mensen uit ons dorp actief.

• Levert geen inkomsten op voor onze gemeente.

In het zuidelijke deel:

• Wonen enkele honderden mensen, burgers van Knesselare.

• Betalen allemaal belastingen: aanvullende personenbelasting, opcentiemen, algemene leefbaarheidsbelasting (sic), …

• Betreft vergunde verkavelingen.

• Zijn bouwovertredingen, maar meestal is de basisvergunning wel in orde.

• Zijn geen klachten op overlast.

Maar het grootste verschil tussen beiden gebieden zijn de tolerantiewaarden die ons bestuur hanteert.

In het noordelijk gedeelte, worden de overtredingen – en ik laat aan uw oordeel over of deze zwaarder zijn dan in het zuidelijk gedeelte – onder de goedkeuring van de burgemeester toegelaten. Ik citeer uit Het Laatste Nieuws van dinsdag 4 januari 2011:

“Er zijn klachten over geluidsoverlast, maar zolang de clubs zich in orde stellen met alle vergunningen en het vliegen beperkt blijft tot het weekend zie ik geen probleem.”

We kunnen onze burgemeester begrijpen: zomaar de hobby stilleggen van enkele clubs is geen lichtvaardige beslissing. Goed dat hij zijn nek hiervoor uitsteekt.

In het zuidelijke gedeelte geldt echter een nultolerantiegrens. De minste bouwovertreding wordt afgestraft. Mensen krijgen te horen dat hun huis moet afgebroken worden. Ze verliezen onmiddellijk hun woonrecht. En dit omdat ze enkele vierkante meters te veel hebben gebouwd, of vensters gestoken waar niemand last van heeft.

Wat weegt zwaarder? Een hobby afpakken of een huis afpakken?

In beide dossier heeft de gemeente niet het laatste woord, maar onze burgemeester kan wel dezelfde tolerantie hanteren in beide gebieden. Als er in het noordelijk gedeelte wetens willens niet wordt opgetreden, waarom wordt er in het zuidelijk gedeelte dan – met intensieve medewerking van de gemeentediensten – wel opgetreden?

Ons voorstel

Ons voorstel is dan ook heel simpel. We vragen de heer burgemeester rechtvaardig te zijn en iedereen met dezelfde tolerantieregels te bejegenen.

Als er flagrante bouwovertredingen – zijnde zonder enige vergunning – wel wordt toegelaten, dan vragen wij dat de burgemeester zijn functie gebruikt om ook in het andere gedeelte de diensten onder zijn bevoegdheid bevel te geven niet op te treden tegen kleinere overtredingen.

Aan ieder van de raadsleden vragen we dat ze in eer en geweten beslissen en publiekelijk hun stem uitbrengen of ze akkoord gaan met het afpakken van huizen enerzijds en het toelaten van een hobby anderzijds. Daar gaat deze stem over: niks meer maar vooral niks minder.