David Geens – De kunst van het mogelijke

Als ik de columns lees van Mia Doornaert, vraag ik me echt af in welke hoedanigheid ze deze schrijft. Is zij onafhankelijk columniste bij De Standaard? Of is zij dan gewoonweg woordvoerster en verdedigster van de politiek van premier Leterme?

Haar laatste: was niets meer of minder dan het verdedigen van de werkwijze van haar baas. Haar grootste vijand is Bart De Wever van de N-VA. Alles wat de Vlaams-nationalisten zeggen, schiet bij Mia in het verkeerde keelgat. Als Jan Peumans in een spelletje een antwoord geeft dat politiek incorrect zou kunnen zijn, dan zit zij er bovenarms op om hem er van langs te geven.

Het bevestigt nog maar eens door onze kranten linkser dan links willen zijn. Op zich is het niet te verwonderen dat een journalist in ideologische achtergrond heeft die hem naar links doet neigen. Een journalist wil immers dingen veranderen, wil zijn visie op het wereldgebeuren geven, en wil er een goede bijdrage aan leveren. Basisingrediënten om een linkse rakker te worden.

Voor wie daar dieper wil op ingaan, kan ik u het boek “Media & journalistiek in Vlaanderen de media kunnen uw gezondheid schaden” aanbevelen. In dat boek staan enkele grondige analyses waarom onze media links zijn terwijl de Vlaamse onderstroom duidelijk rechts is.

Wat men dan nog meer opvalt is dat zelfs dit linkse gedrag van onze Vlaamse kranten niet links genoeg is voor de Waalse politici. Vorige week beschuldigde Elio di Rupo onze journalisten dat zij een autonoom militantisme tentoon te spreiden. Dit is nog maar eens het beste bewijs dat het linkse Wallonië veel linkser is dan waar wij ons een beeld van kunnen vormen in Vlaanderen. Wallonië wordt zo stilaan het meest communistische land ter wereld.

Want hoe kunnen we anders verklaren dat de kranten die zo vaak veraf zitten van de Vlaamse onderstroom, volgens de Waalse premier dan toch zo rechts berichten?

Natuurlijk zou Elio di Rupo liever hebben dat de Vlaamse kranten Bart De Wever en zijn N-VA helemaal doodzwijgen. Berichten over de duivel, is deelnemen aan zijn zwarte kunsten, volgens di Rupo en zijn volgelingen.

Ik wil de Waalse keuzes helemaal niet aanvallen. In een democratie hebben zij evengoed het recht te kiezen voor de richting die ze uit willen. En als dat een linkse rechtsomkeer is, dan moet dit kunnen volgens mij.

Maar het is totaal fout dat zij op een religieuze manier ons proberen te dwingen hetzelfde te doen. En hun ideologie niet volgen is een soort van ketterij. Al wie niet voor hen is, is tegen hen. Moet verbrand worden. Ook de kranten die hen (slechts) ten dele gelijk geven.

Kan het nog duidelijker zijn dan dat ons land tegenwoordig bestaat uit twee totaal verschillende gemeenschappen? Het is bijna onbegrijpelijk dat Wallonië niet zelf vraagt voor meer autonomie. Als ze toch zo een totaal andere keuze willen maken dan Vlaanderen, waarom maken ze zich dan niet los van Vlaanderen?

Is geld dan echt het enige wat ons nog bindt? Beseffen de Waalse politici dat het communisme enkel maar kan overleven als er massaal geld wordt ingepompt? Geldt dat dan nota bene van het kapitalistische Vlaanderen moet komen?

Ik denk daarom dat het uitgangspunt van de N-VA al jaren het juiste uitgangspunt is. Los van het feit of Vlaanderen al dan niet ooit onafhankelijk moet worden (er zitten bij de N-VA kiezers ook een pak kiezers voor wie volledige onafhankelijkheid niet hoeft, dat geef ik grif toe), moeten we de juiste vraag stellen bij deze hervorming.

We moeten duidelijk aangeven wat ons nog bindt in plaats van te focussen op wat ons scheidt. Dat beginsel zit zelfs al in onze grondwet in het beruchte artikel 35. We zijn de facto een confederatie, laat ons dan de structuren ook zo vastleggen. Dan kan ieder landsdeel de richting uit die het verkiest. Ook Wallonië verliest dan een ongewild blok aan hun been.

En laat ik ook één ding duidelijk stellen in Vlaanderen: wij hebben geen patent op goed bestuur. Ons bestuur kan en moet nog pakken beter worden. Op veel vlakken is het een flauw afkooksel van het Belgische recept. Teveel regelneverij, te starre administraties en raar maar waar te veel afhankelijkheid van een overheid zijn eerder symptomen van wat iedereen denkt te vinden aan Waalse kant, maar waar ook wij een grote fout maken.

Een ver familielid van me wordt vaak fout geciteerd: “wat we zelf doen, doen we beter”. Dat klinkt zo zelfgenoegzaam.

De waarheid is dat Gaston Geens heeft gezegd “wat we zelf doen, moeten we beter doen”. Die uitspraak is nog steeds actueel, actueler dan ooit.

Ook dat moeten we dus in overweging nemen bij de hervorming. Hervormen om hetzelfde verder te doen met lichtjes andere mensen: neen, dank u. Kindergeld laten uitbetalen door een Vlaamse instantie, maar met federale regels, is maar een voorbeeld van iets wat dan geregionaliseerd mag lijken in de grote hoop van 14 miljard overdrachten naar de deelstaten. Het is nog veel meer een voorbeeld van hoe we het niet moeten doen en waarom de N-VA niet zomaar ja zegt tegen nietszeggende voorstellen van de franstaligen.

Want een hervorming die dezelfde soep gaat schenken uit een Vlaamse kom in plaats vanuit een federaal soepbord, die kan ik missen als kiespijn. Dan nog liever opnieuw kies-pijn bij nieuwe verkiezingen.