David Geens – De kunst van het mogelijke

De (pre)formatie blijft maar aanslepen en uiteraard krijg ik als ex-kandidaat regelmatig vragen over wat er nu zo lang kan duren terwijl de kiezer een duidelijk signaal heeft gegeven.

Ik heb nog niet veel commentaar gegeven op de formatiepogingen, maar omwille van de vele vraagstellers geef ik nu toch even mijn persoonlijke commentaar.

Duidelijk, maar verschillend

De verkiezingsuitslag was duidelijk… in ieder landsdeel dan toch wel. Vlaanderen stemt rechts, Wallonië links. Vlaanderen kiest voor een grondige verandering, Wallonie voor de statusquo van de rétour.

Als er dus één ding duidelijk is geworden, is dat het verschil, de kloof zeg maar, nog nooit zo duidelijk is geweest.

Per definitie hebben de Franstaligen dus de bovenhand. Als je onderhandelt en je bereitk geen overeenkomst, dan blijft alles zoals het is. Maar dat is exact wat de Franstaligen willen. Ze hebben dus geen noodzaak tot onderhandelen. Behalve dan misschien de schrik dat België barst.

Maar hebben we daar wel schrik van? Ze vrezen nog veel meer dat ze Brussel zouden kwijtspelen. En de naam België. Want zij willen er zeker de stekker niet uittrekken. Het is een beetje “als je niet meer van me houdt, dan moet jij maar weggaan, maar ik ga niet weg (want ik zie je misschien nog graag)”.

Geen compensatie voor BHV

Vandaag staan de media vol over het feit dat de Franstaligen de 500 miljoen euro voor Brussel als compensatie eisen voor de splitsing van BHV.

Mijn inziens totaal ongehoord. De splitsing van BHV is gewoon een gevolg van de federalisering van ons land. Gelijkheid, iets waar Franstaligen toch van zouden doordrongen moeten zijn naast hun fraternité… Het is gewoon niet eerlijk dat Franstaligen in Vlaanderen kunnen stemmen, maar Vlamingen niet in Wallonië.

De maximale toegift die nog logisch te verdedigen valt, is dat je de faciliteiten (onding dat ze zijn, maar ze zijn er en er wonen daar nu eenmaal veel Franstaligen) uitbreidt tot en met het stemrecht. Inschrijvingsrecht in Brussel moet dus nog te verdedigen zijn bij onze achterban, zij het dan wel maximaal in de zes faciliteitengemeenten.

Tot daar de “compensaties” voor BHV. De splitsing is verder gewoon ons goed recht. Ons dat recht ontzeggen, is de ware aard van een imperialisme dat Vlaanderen wil koloniseren.

De bevoegdheid over de balorige burgemeesters overdragen of een beroepsmogelijkheid tegen Vlaamse bestuurlijke beslissingen invoeren, is nog meer macht geven aan de Franstaligen.

De wet van het getal

Terzijde stip ik even aan dat diezelfde Franstaligen de huidige blokkeringsminderheden in Brussel voor de Vlamingen willen afschaffen, omdat ze niet overeen komen met de realiteit.

Als men die weg opgaat, dan snap ik niet waarom de Vlamingen niet hetzelfde recht van meerderheid hebben om de splitsing van BHV eenzijdig te stemmen.

Waarom heeft men dan schrik van het voorstel van de N-VA om de status van hoofdstedelijk gewest voor Brussel te herbekijken en er gewoon een gezamelijk te besturen gebied van maakt waar eenieder via de aansluiting bij een mutualiteit kan kiezen of hij zichzelf als Waal dan wel als Vlaming beschouwt?

Ik zal u het antwoord geven: omdat men dan plots zelf gaat moeten betalen voor de Franstalige (anderstalige?) meerderheid in Brussel.

Men wil onze centen

En dat brengt me bij de eigenlijke kern van de zaak. Er mag geen structurele verarming komen van de regio’s, zeggen de Franstaligen. Lees: er mag enkel meer geld naar de Franstaligen gaan. Want als er zomaar 500 miljoen euro naar Brussel gaat, zal dit uit een pot komen die voornamelijk door Vlaanderen gevuld wordt.

Daar knelt dus de schoen. Het raken aan de financieringswet. We mogen het draaien en keren zoals we het willen, als we die financieringswet niet aanpakken is al de rest een maat voor niets.

De Franstaligen roepen nu al weken dat ze voor 15 tot 16 miljard euro aan verantwoordelijkheden naar de regio’s willen doorschuiven. Jaja, maar op welke manier?

De beslissingen komen dan wel in regionale handen, de centen moeten federaal blijven komen waarbij meer dan 60% van de inkomsten uit Vlaanderen komen en ruim 60% van de kosten uit Wallonië.

Het doorschuiven van bevoegdheden zonder de responsabilisering op financieel gebied, zou op lange termijn een ramp worden voor Vlaanderen.

Ik geef een voorbeeld. De normen van hoe ziekenhuizen moeten ingericht en gerund worden, zouden doorgeschoven worden. Je kan je dan inbeelden dat in Wallonië er met de pet wordt naar gegooid en Vlaanderen in het kader van goed bestuur zich aan degelijke normen houdt. Waarom zouden ze immers in Wallonië voor efficiënte normen kiezen? De federale (lees Vlaamse) potten spijzen toch de facturen.

Neen, dan zeg ik dat ik die bevoegdheden liever niet doorschuif. Ik wil niet voor een rekening opdraaien waar een ander mag beslissen over mijn centen. Geen rechten zonder plichten.

No passeran

Ik hoop dan ook dat de N-VA strategogroep er ook zo over denkt. Men mag ons verwijten dat we bewust kiezen voor de verrotting. Iedere waarnemer die intellectueel eerlijk is, kan nu na 60 dagen zeggen dat er niemand zoveel moeite heeft willen doen als Bart De Wever.

Getuige daarvan het feit dat de man gisteren voor het eerst zijn mening aan de onderhandelingstafel in zijn eigen taal gaf en dat de Franstaligen dit als getreiter beschouwden.

Ja, u leest het goed. Een Vlaming die zijn eigen taal spreekt, is een storend element. Of moeten we vaststellen dat “de anderen” intellectueel echt niet in staat zijn onze taal te spreken?

We mogen bukken. We mogen ons niet laten opjagen voor het Vlaams Belang. Hun geroep voor een onvoorwaardelijke splitsing brengt minder zoden aan de dijk dan wekenlang, maandenlang als het nodig moest blijken, onderhandelen en ons stap per stap brengen naar een confederaal model.

Maar dan een werkelijk confederaal model, met daarin de nodige garanties dat ieder (voor een stuk) zijn boontjes moet doppen. Solidariteit kan, mag en moet gewaarborgd blijven, maar het moet eindelijk wel op een eerlijke en transparante manier.

Wie een slecht rapport krijgt, mag niet langer beloond worden ten koste van wie het goed doet.

En als Elio, Laurette en Joëlle denken dat ze dan beter af zijn zonder ons, laat ons dat vaststellen en er onze conclusies uit trekken. Beter zo dan een gedrocht van een overeenkomst die ons op termijn armer zal maken. Want de structurele verarming van Vlaanderen ten voordele van Wallonië: die mag eindelijk eens stoppen inderdaad!