In de wereld 
No Comments Is Mgr Léonard wel normaal?
Vorige week veroorzaakte onze kersverse aartsbisschop (neen, hij is nog geen kardinaal – ben ik nu de enige die zich ergerde aan al die kranten die de titel “Léonard nieuwe kardinaal” gebruikten?) al zijn eerste rel.
In 2007 kwam de bisschop (toen nog bisschop van Namen) al eens in opspraak omdat hij homo’s abnormaal noemde. Later veranderde hij zijn woorden een beetje zodat de zinssnede niet meer het woord abnormaal bevatte, maar toch bleef duidelijk dat hij homoseksualiteit een ongezonde vorm van seksualiteit vond.
Dat heeft hij dus nu bewezen door zijn vergelijking met anorexia te maken. Deze keer zegt hij letterlijk dat hij anorexiapatiënten niet abnormaal vindt, maar wel ziek.
Ik noem mezelf een christen die door culturele toevallen katholiek is opgevoed. Maar als gelovige houdt het me wel bezig welke richting de Rooms-Katholieke Kerk denkt uit te gaan. Daarom dat ik eens stevig hierover heb nagedacht.
Iemand als abnormaal bestempelen: ofwel doe je dat om te stigmatiseren ofwel doe je dat op basis van feiten. Feitelijk betekent abnormaal volgens Van Dale “van de norm afwijkend” of “in ziekelijke richting afwijkend”.
Dus de volgende vraag dan is “wat is de norm?“. De encyclopedie van de antropologie geeft hierop een goed antwoord:
Een norm is een stelsel van ideeën dat voorschrijft hoe je je dient te gedragen. Het zijn de “regels” voor sociaal aanvaard gedrag. Normen zijn relatief in de zin dat ze niet in gelijke mate gedeeld worden door de individuen in een samenleving.
Normaal zijn betekent dus niet noodzakelijkerwijs dat je zoals de meerderheid moet zijn. Het betekent dat je je gedraagt zoals de meerderheid dat aanvaardbaar vindt.
Dus het is niet omdat de meerderheid van de mensen hetero zijn, dat homo’s abnormaal zijn. Want de meerderheid heeft dat al lang aanvaard dat er homo’s zijn.
Dus in die uitspraak zit Mgr Léonard dus duidelijk mis.
Is het dan te vergelijken met een ziekte? Een ziekte is iets wat de gezondheid verstoort, wat schade aanbrengt, hetzij lichamelijk of geestelijk.
Anorexia is dus duidelijk een ziekte. Ze is zonder twijfel schadelijk. En in de mate dat het al een vrije keuze zou betreffen (quod non) is het zeker ook niet normaal, want zeer zeker niet als norm aanvaard door onze samenleving.
Homoseksualiteit verstoort niks. Een paar goeie vrienden van me zijn homo en als het al een effect heeft, is het positief, want het zijn van de leukste mensen die ik ken.
Dus is Léonard weer mis in zijn mening…
Léonard heeft zoals iedereen het recht op een mening, maar hij moet wel realiseren dat zijn mening niet de norm is of de mening van een meerderheid weerspiegelt. Een enorm verschil met vroeger en de Kerk moet daar nog heel hard aan wennen.
En intussen mag de goegemeente daar ook aan wennen. Moeten we op onze achterste poten staan als een minderheid zijn mening verkondigt? Moeten we die meteen zelf als abnormaal brandmerken of als onwenselijk bestempelen?
Iedere mening heeft zijn recht op bestaan, vind ik, zelfs al is het een mening die aan de uiterste randen van het sociaal aanvaardbare of zelfs daarbuiten bestaat. Meningen kunnen en mogen niet opgelegd worden, maar evenmin mogen ze afgepakt worden.
Laat Léonard en de zijnen dus maar doen. Ik lig er niet wakker van. Ik realiseer me één ding: als Jezus vandaag op aarde zou komen, hij zou zulke mensen uit zijn tempel jagen en vervolgens zou hij de homo’s bezoeken en de anorexia patiënten genezen. Want die boodschap van liefde vind ik wel nog terug in de Bijbel. Al vraag ik me af of Léonard dezelfde bijbel leest…