David Geens – De kunst van het mogelijke

Al vanaf de paarse regeringen hebben de franstaligen in ons land een de facto overwicht gehad in de federale regering. Verhofstadt heeft heel wat bonuspunten verkocht om premier te kunnen zijn en momenteel leidt CD&V de regering Van Rompuy Un.

Tijdens die 10 jaar lijkt het mij soms dat er vernuftig werk is gemaakt van een economische destabilisering van Vlaanderen. De laatste tijd zelfs in versneld tempo. Ik geef een aantal voorbeelden.

In 2005 werd Electrabel verkocht aan de Franse groep Suez, via een opstapje langs Tractebel en de Waalse Albert Frère. Daarmee verwierf de Franse staat een greep op 91.5% van de Belgische elektriciteitsproductie. Een beetje veel en om dat te sussen werd een deel overgedragen aan SPE.

Maar begin deze maand raakte bekend dat het Franse Electricité de France (EDF) het belang in SPE overneemt. Daarmee komen we tot de vaststelling dat de Franse overheid die 85% van EDF bezit en met 36% de grootste aandeelhouder is van Suez, de Belgische elektriciteitsmarkt volledig (97.1%) controleert.

Afhankelijk zijn van één land voor je energievoorzieningen kan gevaarlijk zijn. Kijk maar naar het spel dat Rusland en Oekraïne hebben gespeeld.

Was het visionair van de N-VA om al in februari een voorstel te doen rond een Vlaamse energiemaatschappij?

Ik denk dat we dit echt als speerpunt moeten hanteren indien de N-VA gevraagd wordt om mee een regering te vormen.

Anderzijds moeten we ook de banken bekijken. Dexia en Fortis zijn ook al in Franse handen gevallen en de federale regering houdt wel heel sterk vast aan het feit dat ze KBC willen helpen, maar dan in ruil voor een pak aandelen. Probeert men zo onze Vlaamse bank ook in handen te krijgen om nadien verder te versassen naar het zuiden?

Een derde voorbeeld vind je bij de luchthavens. Op Zaventem worden steeds meer restricties ingevoerd, vooral onder druk van het Brussels Gewest met zijn strenge geluidsnormen, onder druk van enkele franstalige partijen opgelegd.

Maar in Wallonië zelf kan alles. In Bierset mag men onbeperkt landen en opstijgen, ook gedurende de nacht. Let wel, die nachtvluchten laat men dan voornamelijk over Vlaamse gemeenten vliegen. Wel de lusten, niet de lasten.

De Waalse luchthavens Bierset en Charleroi zitten echt op jacht om maatschappijen weg te lokken van het moeilijke Zaventem naar twee luchthavens in handen van de Waalse overheid waar alles kan en mag.

Ik moet er geen tekening bij maken dat we hier over vele tienduizenden jobs praten.

Kortom, sommigen mogen de mond vol hebben over solidariteit, maar we moeten ook onze ogen openen voor de realiteit.

Vlaanderen lijkt wel in de uitverkoop te staan. Zou het te ver gezocht zijn om te denken dat hier een weldoordachte strategie achterzit om, indien Vlaanderen zich onafhankelijk zou verklaren, het te isoleren op enkele cruciale sectoren?

Mijn verre familie Gaston Geens zaliger krijgt binnenkort een standbeeld. Zijn uitspraak “We zullen moeten bewijzen dat wij wat we zelf doen beter doen” is vaak misvormd tot “wat we zelf doen, doen we beter”, maar misschien moeten we nu eens zeggen “we doen het beter zelf”.