David Geens – De kunst van het mogelijke

Deel 1 is hier te lezen.

3. Deloyaal tegenover mekaar

Luc Van den Brande (CD&V) is kandidaat voor de functie van secretaris-generaal van de Raad van Europa. Hij maakt een goede kans om het te halen van zijn Noorse, Poolse en Hongaarse tegenkandidaten.

Hij heeft immers de juiste politieke kleur en heeft ervaring als Vlaams minister-president en zet zich al jaren in voor de regio’s van Europa.

Maar hij wordt tegengewerkt. Niet door de Noren, Polen of Hongaren alleen, maar wel vanuit eigen “land”.

Zes Waalse politici gunnen zulke hoge betrekking niet aan een Vlaming. Daarom schreven André Flahaut (PS), Daniel Ducarme, Georges Clerfayt, Philippe Monfils, François Roelants du Vivier (MR) en Francis Delpérée (CDH) een brief aan de 47 ambassadeurs bij de Raad van Europa om niet op Luc Van den Brande te stemmen.

Hierbij schilderen ze hem af als seperatist, tegenstander van het minderhedenverdrag en lid van een partij die de Europese verkiezingen boycot (in Brussel-Halle-Vilvoorde met name, waar enkele burgemeesters hun medewerking weigeren – maar dat vermelden ze er niet bij).

Kortom hoe kunnen Walen nog de eenheid preken als de eenheid enkel betekent dat zij het voor het zeggen mogen hebben (zie ook reden nummer 4).

4. Franstalig evenoverwicht

Louis Michel (MR) pleitte vorige week voor een beter evenwicht in de (buitenlandse) mandaten van ons land.

“Als de volgende Europese commissaris een Vlaming is, dan moet de minister van Buitenlandse Zaken een Franstalige zijn”, verkondigde Michel afgelopen weekend in La Libre Belgique.

Michel somde even op: “Als de premier een Vlaming is, net als de minister van Buitenlandse Zaken en die van Defensie, de rechter bij het Europees Hof en straks misschien de Europese commissaris, dan zie ik niet goed meer welke internationale bevoegdheid er overblijft voor de Franstaligen.”

Er ontbreekt echter wel het één en ander aan dit optelsommetje:

• Zijn eigen Zoon Charles= minister van Ontwikkelingssamenwerking
• Ilivier Chastel (MR) staatssecretaris voor Buitenlandse Zaken
• Jean De Ruyt als hoofd van de Permanente Vertegenwoordiging van België
• Philippe Maystadt: voorzitter van de Europese Investeringsbank

Voor alle duidelijkheid: bovenstaande politici zijn franstalig.

In de federale regering Van Rompuy Un moeten we ook even tellen. Zelfs al tellen we de premier mee (nochtans communautair geslachtsloos), dan komen we op 10 Vlamingen en 12 franstaligen…

Kortom, de franstaligen zijn niet geïnteresseerd in een evenwicht. Ze wanen zich nog steeds intellectueel superieur en willen een overwicht.