David Geens – De kunst van het mogelijke

Ik ben voor mezelf begonnen een lijst aan te maken van alle gebeurtenissen in onze politiek die aantonen waarom ik ijver voor meer Vlaanderen: omdat België gewoonweg niet meer werkt.

Ik ga (voorlopig nog) niet teruggraven in het verleden, de lijst zou belachelijk lang worden.

De oogst van dit weekend:

1. Belangenconflict faciliteitenonderwijs

Een beetje achtergrondinformatie: in de faciliteitengemeenten in de Vlaamse rand hebben de franstaligen recht op basisonderwijs in het Frans. Aangezien de Vlaamse Gemeenschap verantwoordelijk is voor de materie onderwijs, worden deze scholen bekostigd door Vlaanderen.

Even terzijde, omgekeerd echter wordt het Vlaamse schooltje in Komen nog altijd niet door Wallonië betaald, dus dat is eigenlijk al een tweede punt waaraan je ziet dat België niet (meer) werkt.

De Vlaamse overheid vond echter dat als zij verantwoordelijk was, ze die verantwoordelijkheid ook ten volle wou opnemen en dat ze dus inspecties mocht sturen naar die scholen. De Franstaligen stonden meteen op hun achterste poten: Vlaanderen mag betalen, Vlaanderen mag luisteren naar hun klachten en er voor opdraaien, maar Vlaanderen mag niet controleren en bijsturen.

Om dat voor eens en altijd duidelijk vast te leggen, heeft het Vlaams Parlement in de commissie onderwijs op 13 december 2007 een ontwerp van decreet unaniem goedgekeurd. Het voorstel bevestigt de grondwettelijke bevoegdheid en verantwoordelijkheid van de Vlaamse Gemeenschap ten aanzien van het Vlaamse Franstalige basisonderwijs in de Vlaamse randgemeenten.

De Franstaligen zijn – zoals gezegd – dus niet akkoord en wat doen ze? Belangenconflicten inroepen. Er zijn er al twee gepasseerd (de eerste ingeroepen door het Franstalig Gemeenschapsparlement, tweede door de Franse Gemeenschapscommissie (Brussel)). Deze zijn gekomen en gegaan zonder overleg, want dat is niet nodig: de bevoegdheid omtrent deze materie is toch duidelijk.

Toch riep het Waals Parlement (jaja, vergeet niet dat men aan de andere kant van de taalgrens drie parlementen heeft, om hetzelfde werk te doen waar Vlaanderen er maar één voor nodig heeft; over goed bestuur gesproken dus) een belangenconflict in.

Het Waals Parlement is niet eens bevoegd voor onderwijs, dus dit is zelfs een onwettelijk belangenconflict. De Belgische overheid laat maar begaan in wat eigenlijk “toonbeeld van federale disloyauteit van de kant van de Franstaligen is” (dixit Helga Stevens).

De N-VA heeft inmiddels beslist niet meer mee te doen aan deze poppenkast en is uit het overlegcomité gestapt dat normaal nu het overleg moet begeleiden.

Best is inderdaad om gewoon nu door te bijten totdat ook dit belangenconflict is uitgezeten zodat het Vlaams Parlement dan het concreet kan stemmen.

2. Soloslim Turtelboom

Al sinds de start van de regering komt er maar geen overeenkomst tussen de Walen en de Vlamingen over het regularisatiebeleid.

Kort samengevat: de Walen willen de kraan wagenwijd opendraaien, want de meeste immigranten spreken en stemmen dus Frans.

De Vlamingen daarentegen beseffen dat Vlaanderen toch diegene is die de rekening moet betalen en dat er in quasu sprake is van een sluipende verfransing van Vlaanderen en wil hierin niet toegeven, de Open-Vld op kop in deze.

Van Rompuy, de oudere, heeft nu al een paar weken geprobeerd overleg te plegen tussen de partijen die lijnrecht tegenover mekaar staan, zonder succes.

Dus heeft minister Annemie Turtelboom een Letermke gedaan: ze heeft zelf alvast enkele criteria versoepeld voor gezinnen met kinderen die hier naar school gaan.

Versoepeld zegt u? Is dat niet tegengesteld aan wat de bedoeling is van Open-Vld?

Neen, ook Open-Vld wil niet onmenselijk zijn. Het is gewoon een politiek slimme zet. Turtelboom heeft nu eigenhandig bepaalde criteria vastgelegd en die zijn nog steeds zeer streng. Tegelijk kan ze zeggen dat ze nog niet de slechtste is.

In ieder geval, bewijs nummer twee dat België niet meer werkt en er langs Vlaamse kant gewoon een andere noodzaak is dan aan Waalse kant zodat beter ieder hun gang zouden gaan in plaats van mekaar te blokkeren.