David Geens – De kunst van het mogelijke

Met een wrange nasmaak volg het gebeuren van de Gentse CD&V op de voet.

Ik ga me niet moeien in die ruzie, maar het interesseert me om persoonlijke reden wel… Men mag zeggen wat men wil over de concrete aanleiding van deze splijtzwam in de Gentse CD&V-afdeling, maar ik ben er van overtuigd dat inmenging van overhand mee aan de grond van de zaak lag. En nu wil men het notabene oplossen door, jawel, inmenging van bovenaf.

In Oost-Vlaanderen is er altijd nogal wat verschil gebleven tussen de oude arrondissementen. Gent-Eeklo is Aalst niet en zeker geen Oudenaarde… Daarom dat één van de weinige Oostvlaamse “sterren”, met name Pieter De Crem, wel helder kan schijnen rond Aalter, maar ook niet veel verder.

Het gebrek aan eigen gebaarde toppolitici heeft de kiem in zich gedragen om tot de situatie te komen waarbij men figuren van hogerhand dropt. Voorbeelden genoeg in de Oostvlaamse CD&V. Neem bijvoorbeeld Etienne Schouppe. Niet echt een Oost-Vlaming? Toch verkozen op de Oostvlaamse lijst… Diezelfde Schouppe is trouwens nadien zonder overleg politiek secretaris geworden, voorzitter ad-interim en dan staatssecretaris.

Of wie herinnert zich Peter Leyman nog?

Die werd ook zomaar “uit het niets” gedropt. Tony Van Parys moest daarvoor zelf uitwijken naar de Senaat. Veel heeft Peter Leyman niet opgeleverd.

Derde voorbeeld: Filip Van Laecke. Alles over Gent schreef bij de bekendmaking van het lijsttrekkerschap van Van Laecke nog “Filip wie?”.

En nu zal het snel weer “Filip wie?” worden, aangezien hij dreigt buitengesmeten te worden.

Het is vooral daardoor dat ik nu dit alles volg, omdat ik het zelf heb meegemaakt.

Want in dit alles herken je één rode draad, met name de sterke hand vanuit Brussel. Vanuit de Wetstraat 89 maakt men eigengereide beslissingen volgens het grote gelijk en als het dan niet goed uitdraait, is het de schuld van een ander en moet die ander er uit…

Herkent u dit handelsmerk? Inderdaad, van Yves Leterme. Zo was het in zijn regering en zo is het al jaren geweest in de CD&V. Zijn legitimatie zat in de opeenvolgende verkiezingsoverwinningen.

Maar wat ik me nu afvraag is wie nu die sterke hand is?

Marianne Thyssen speelt hierin geen solo-slim. Het feit dat er zo hard wordt ingegrepen in Gent, is duidelijk het bewijs dat binnen de CD&V nog meer dan ooit de centralistische sterke hand speelt. Wie kritiek uit, moet er uit. Daar ben ik zelf het levende bewijs van.

Maar wie trekt er dan aan de touwtjes? Dit alles heeft zo sterk de merkstempel van Leterme, dat het me doet twijfelen of het triumviraat Leterme-Vandeurzen-Vervotte nu nog wel dan niet achter de schermen alles dirigeert.

Is Van Rompuy een marionet of zijn er momenteel twee CD&V’s die achter de schermen een enorme machtsstrijd uitvoeren?

Ik vind het in ieder geval niet gezond dat een partij met nog zo weinig respect voor democratie (hoe kun je het anders noemen als een nationaal voorzitter eigengereid een gans lokaal bestuur de laan uitstuurt?) aan het roer van ons land staat. Als ze intern al weinig respect voor de basis tonen, moet het u dan verwonderen dat men nu niet wakker ligt van alle verbroken verkiezingsbeloften.

Laat staan van een regering zonder Vlaamse meerderheid… De Panne en Opgrimbie hebben nog nooit zo dicht bij mekaar gelegen.