In Vlaanderen 
No Comments Pietertje toch
Ik ga nog even kort samen vatten wat er gebeurd is voor diegenen die niet op deze planeet hebben rondgelopen afgelopen week.
Een korte tijd terug heeft onze buurman Pieter De Crem een plezierreisje naar de VS gemaakt (officieel voor een vergadering, maar die was op voorhand afgelast, maar de amerikanilofiel in De Crem vindt NY leuker dan BRU, dus toch maar gegaan).
Daar is ’t ie op de lappen gegaan en nog geen beetje. In het B-cafe heeft hij zitten zingen van “zie ik de lichtjes van defentie” en zo…
Allemaal geen nieuwswaarde. Als Pieter wil drinken en zingen, so what… Het is hem gegund en hij kan het gebruiken om eens wat luchtiger door het leven te gaan.
Maarre, we weten dit alles dankzij Nathalie Lubbe Bakker die dit tafereeltje op haar blog Living in New York.
Op zich dus nog niks mis, maar een paar dagen later vliegt dat meiske buiten omdat de bareigenaar een telefoontje had gekregen van een medewerker van De Crem.
Da’s natuurlijk al een pak minder fris. Mocht ze voor haar blog ontslagen worden?
Ik heb op Natalies blog daarover het volgende geschreven:
Er zijn twee kanten aan dit verhaal, lijkt me.
Ik ben van mening dat ook De Crem (die ik persoonlijk ken en soms door zijn lengte al eens hoog van de toren kan blazen) ook recht heeft op een vrij moment en een pint gaat pakken met een delegatie. Dat hoort bij de geplogendheden.
Net zozeer hoort discretie bij de geplogendheden van een “bartender”.
Verkondigen dat de minister, zelfs al was die dronken, stond te lallen in een cafe, hoort dus niet bij je burgerplicht, integendeel.
Anderzijds is er de uitspraak dat de reis nutteloos was en dat men dit op voorhand wist. Dat is smossen met overheidsgeld.
Nu is De Crem een macho (en dat is zijn recht) en zal hij deze mentaliteit ook wel zoeken onder zijn medewerkers, dus is mijn eerste vraag of die bewuste medewerker niet stond te zeveren van zattigheid om macho over te komen.
Laat het dan wel waar zijn, dan kan je het als je burgerplicht beschouwen om dit te melden. LDD is hier al genoemd, maar er zijn ook andere integere politici die dit varkentje wel willen wassen.
Of je dat publiekelijk moest doen of niet, is een vrije keuze. We leven in een internettijdperk, ik kan er mee leven dat zulke zaken naar boven komen drijven, op voorwaarde dat iedere betrokkene zijn verhaal kan en mag doen.
Dus als je ontslagen bent wegens indiscretie, sorry, maar ik eis van mijn werknemers ook dat ze niks vertellen buiten de werkvloer over dingen van klanten.
Moest je puur ontslagen zijn om die bewuste uitspraak te melden, dan was het er over.
Probleem is: de twee zijn vermengd en het is dus onmogelijk te kiezen voor OK of NOK.
Maar Pieter is Pieter en in de Kamer reageert hij plots als slachtoffer, zoals je kan zien in de reportage van Actua-TV:
Ik wil van deze gelegenheid en van dit non-event gebruik maken om een gevaarlijk fenomeen in onze maatschappij te signaleren. We leven in een tijdsgeest waarin het iedereen vrij staat naar goeddunken en zonder enige verantwoordelijkheid op blogs te gaan posten. Dit overstijgt zelfs het moddergooien. En samen met u voorzitter, andere collega’s uit het parlement en collega’s uit de regering stel ik vast dat het bijna onmogelijk is om zich daar tegen te verdedigen. Iedereen van u collega’s, voorzitter, collega’s uit het parlement en collega’s uit de regering, is een potentieel slachtoffer. En ik vraag u af [sic] dat we ons daar allen zouden over bezinnen.
Komaan Pieter, heb je dit echt gemeend? De reacties op het internet zijn inmiddels niet meer te tellen. Tientallen bloggers hebben hier al over geschreven.
De beste reactie is die van Maarten Schenk:
Een boodschap van Al Blogger from Maarten Schenk on Vimeo.
Soit, persoonlijk vind ik het er allemaal over: het ontslag, de persaandacht maar vooral ook Pieters reactie…
En nu wederom maar bang opkijken of ik geen tank in de Nieuwstraat tegenkom natuurlijk. Van al die bloggers woon ik wel heel dicht bij Pieter…