In Vlaanderen 
No Comments Degoutant van De Panne tot Opgrimbie
De titel is een uitdrukking van mijn gevoelens ten opzichte van Yves Leterme en de ganse CD-top.
Nota bene, ik schrijf CD-top want in mijn ogen mag die partij het aanhangsel &V niet langer gebruiken.
Yves Leterme is een eenzaat, maar dat hij zo verknocht is aan de macht, is een teleurstelling. De man die mijn oude partij drie overwinningen op rij bezorgde, de man die het beste kartel van de afgelopen decennia heeft gebaard en verdedigd, de man die glunderde op 10 juni tussen wapperende Vlaamse Leeuwen, is nu de man aan het hoofd van een pro-Waalse regering zonder Vlaamse meerderheid.
In de politiek moet je bochten nemen, moet je compromissen maken, maar dit is onuitgegeven. Een regering zonder Vlaamse meerderheid was een Vlaamse kaakslag. Yves zou Guy hiervoor bevechten van De Panne tot Opgrimbie. Nu hoop ik dat deze man zich van De Panne tot Opgrimbie niet meer durft vertonen.
En Marianne, ni zeveren (een term die ik nog al gebruikt heb op deze blog). “Er was een meerderheid bij het maken van het regeerakkoord”: tuurlijk, zo werkt het in de politiek. En een regering valt als een partner er uit trekt en er daardoor geen meerderheid meer is. Die basisregel niet respecteren, is de democratie met voeten treden en ons land omvormen tot een bananenrepubliek (yeps, daar gaan we weer). Zeg alvast maar tegen De Gucht dat hij niet meer zo van leer moet trekken tegen Congo; we doen niet veel beter.
De Waalse overwinning is (wederom) compleet: FDF aan tafel, N-VA niet aan tafel. Moet ik nu echt een schets maken van welke staatshervorming er komt?
What’s next? Drie burgemeesters die in het Vlaams Parlement komen zeggen “oewij zal et nooit meer kdoen” en dan toch benoemd worden?
De smeulende revolutie in Vlaanderen is dood en begraven, verraden door haar eigen leiders.
Ik heb al gerichten gehoord dat Geert Hoste een dubbelavond plant: hij krijgt niet alle belachelijke gebeurtenissen in één avond verteld. Je zou hem geen ongelijk kunnen geven…
Hoe moet het nu verder? Ik weet het niet.
Ik weet wel dat ik op zes maand tijd serieus gedegouteerd ben geraakt van politiek. En als ik dat als politiek beest zeg, hoe erg moet het dan niet zijn bij de doorsnee Vlaming…?
In één ding ben ik gerust: ik zal niet geplaagd worden door gewetenswroeging bij de volgende federale verkiezingen want ik doe er niet aan mee. Ze zijn toch ongrondwettelijk.
Ik ben wel benieuwd naar wat de verkiezingsuitslag zal zijn. Als ik merk hoeveel ex-CD-stemmers ik de afgelopen 48u al gehoord heb, dan zou ik denken dat CD op quasi 10 tot max 15% zal stranden.
Het kartel is dood en ik rouw daarom: ik blijf verweesd (letterlijk) achter en zal nu een andere weg moeten zoeken, tenzij de basis de top nog een andere richting kan uitsturen. Welke dat wordt, zal pas de komende weken duidelijk worden. Partijen die een lidkaart willen aanbieden: gelieve u te onthouden als u deel uitmaakt van enige Vlaamse of federale regering.