David Geens – De kunst van het mogelijke

Het was afgelopen zondag een beetje rennen. Laat vertrokken, hopeloos vloekend op het verkeer op de E17, nog erger vloekend op het feit dat de afrit die we moesten hebben afgesloten is en helemaal razend om de zoveelste wegenwerken zonder degelijke wegomleidingsbordjes tegen te komen.

Maar soit, de stress verdween bij het binnenrijden van Bazel. Niet voor niks is dit dorpje tweede geworden in de wedstrijd “Mooiste Dorp van Vlaanderen“.

En op dat mooie dorpsplein, ligt een mooie pracht verscholen achter de gevel van ’t Hofke van Bazel.

We hadden geluk nog op tijd te zijn om van de ondergaande zon te genieten in de tuin, met een glas cava en overheerlijke amuses gueules.

Het degustatiemenu was uitmuntend. De bediening was superbe. Je vraagt je af of dit restaurant niet op weg is naar een ster.

Om je een idee te geven van hoe de chef Peter Dudink (raar, ik peins dat de dag nadat wij er gegeten hebben, de chef er vertrokken is: hij staat inmiddels niet meer als chef vermeld op de site) goochelt met ingrediënten:

Cannelloni en tartare van Ierse ossenhaas met gemarineerde langoustine uit Guilvenec, samenspel van gele en rode watermeloen, flinterdunne crostini met gedroogde zwarte olijf en Parmezaanse kaas

***

Canadese wilde Sockeye zalm met Buchot mosselen, mousseline van doperwten met munt, salardaise van Belle de Fontenay aardappel en schuimende jus

van schelpdieren met basilicum

***

Sorbet van abrikozen met z’n chutney, wolkje van Gin tonic, Griekse yoghurt en gesuikerde lavendel

***

Filet van jonge eend met crunch van zuurdesembrood, gekonfijte ganzenlever, zalf van jonge wortel en sinaasappel, jus met zomertruffel

***

Proeverij van enkele ambachtelijk gerijpte hoevekazen met begeleidende garnituren

***

Degustatie van frambozen, crème van mascarpone en citroengras, sorbet van framboos met ijzerkruid, karamelkrokantjes van witte chocolade

Hemels…

Leuk aan ’t Hofke van Bazel is dat ze hun terras gezellig is ingericht als bar-fumoir.

Ik had voor mezelf een El Credito Maduro Robusto mee. Eén van de dikste en langste sigaren die ik tot nu toe gerookt heb.

Een sigaar gemaakt volgens Cubaanse traditie maar een filler van Dominicaanse en Nicaraguaanse tabak.

Qua smaak deed ze mij eerder Dominicaans aan. Zoet, gelijkmatig rokend, zonder pittige uitsprongen. Veel sigaar voor 8,30 €. Maar geen uitschieter. Eigenlijk wel een goeie sigaar om after dinner te roken, vergezeld van een lekkere cognac. Durf er gerust een degelijke cognac bij te nemen. Deze El Credito is niet van het type sigaar dat de cognac gaat overklassen, dus er mag gerust wat pit in de cognac zelf zitten.

Leuk weetje: deze sigaar wordt gemaakt in Little Havana, de wijk van Cubaanse vluchtelingen in Miama. Ondanks het feit dat in 1999 het merk werd opgekocht door Swedish Match, kan je de fabriek nog altijd terugvinden in Little Havana.