David Geens – De kunst van het mogelijke

Tijdens de gemeenteraadszitting van april 2008 riep de meerderheid haast meelijwekkend ons begrip in voor een hoogdringend dossier.

De maandagavond rond 23u ’s avonds voor de gemeenteraad ontving ik, net als de fractieleiders, een email van Fons De Neve, voorzitter van de Knesselaarse gemeenteraad. Het betrof een uitnodiging om de dag nadien – dus daags voor de gemeenteraad – even samen te komen om mondeling toelichting te krijgen over een netelig dossier dat ze graag daags later bij hoogdringendheid zouden behandelen.

Zulke openheid konden we alleen maar toejuichen, dus trokken Roland Bonami namens Groen! en ikzelf namens GVP naar die minimeeting. Anderzijds was ik genoeg op mijn hoede want ik besefte dat men dit enkel zou doen indien nodig, en dit was nodig, want zonder de oppositiestemmen heeft meen geen tweederde meerderheid, wat nodig is om de agenda nog bij hoogdringendheid te kunnen aanpassen.

Daar kregen we mondeling toelichting over het feit dat in de gemeenteraad van mei de raad zich akkoord zou verklaren met de voorwaarden van het “Lokaal Pact” van de Vlaamse regering. Kort samengevat gaat het Lokaal Pact over het feit dat de Vlaamse regering de Vlaamse gemeenten 100 euro per inwoners heeft voor schuldaflossing. Voor Knesselare-Ursel gaat het dus over net iets meer dan 800.000 euro. Niet te laten liggen dus.

De Vlaamse regering “vraagt” in ruil wel een aantal zaken: geen forse belastingsverhogingen in de komende jaren en afschaffing van pestbelastingen voor bedrijven en de afschaffing van de forfaitaire huisvuilbelasting.

In Knesselare doet men het tegenovergestelde: men verhoogt de belastingen…

Om deze laatste draaide het in eerste instantie. Ons College van Burgemeester en Schepenen ziet de 800.000 euro graag komen voor prestigeprojecten waarmee ze zich kunnen verzekeren van nog eens zes jaar in het zadel te kunnen blijven, maar dat kunnen ze enkel als ze het geld van de forfaitaire huisbelasting – sinds lange tijd is dat 75 euro per gezin per jaar – niet laten schieten.

Dus stelde de burgemeester een broekzak-vestzak operatie voor. We schaffen de forfaitaire huisvuilbelasting af en verhogen de Algemene Leefbaarheidsbelasting (ALB) – vroeger gekend als de gezinsbelasting – met 75 euro. Tot drie keer toe heb ik tijdens die meeting de bevestiging gevraagd dat er dus buiten een naamsverandering niks wijzigde voor onze inwoners en tot drie keer toe werd bevestigd.

Hoewel het dus regelrecht tegen de principes van het Lokaal Pact ingaat (zie ondere mijn blog over “Knesselare wordt genoemd in Vlaams Parlement”), kon ik er mee instemmen dat ik mijn fractie zou vragen het punt bij hoogdringendheid te behandelen. Als oppositie moet je immers niet moeilijk doen om moeilijk te doen, maar constructief meewerken.

De pil was ’s anderendaags op de gemeenteraad enkel maar des te bitterder. Ter zitting werden papieren uitgedeeld met de uitgewerkte “nieuwe” reglementen. We moesten hard op tafel kloppen om 15 minuten schorsing te krijgen om deze snel te kunnen doornemen. Waarom had men ons die de dag voordien niet gegeven? Enkel en alleen al die vraag dwong me om voorzitter De Neve op te merken dat als hij hoogdringendheid wou inroepen, het gewoon van politiek fatsoen zou getuigen dat de oppositie toch tenminste 15 minuten de tijd kreeg nieuwe papieren te bestuderen. Wederom het feit dat dit slechts met tegenzin werd toegestaan (onder dreiging om anders niet in te stemmen met de hoogdringendheid) deed bij mij en onze fractie een rood lampje flikkeren. Wat probeerde men hier stiekem door onze strot te rammen.

Al snel bleek het dus niet om een broekzak-vestzak operatie te gaan. In plaats van de geest van het Lokaal Pact te respecteren en een deel van de meeropbrengst terug te laten vloeien naar onze inwoners (de gemeente bespaart de komende 15 jaar 60.000 euro per jaar aan aflossingen en intresten), splitsen ze de ALB en de bedrijfsbelasting op zodat ze voortaan afzonderlijk kunnen aangerekend worden.

Dit betekent dus dat voor iedere zelfstandige, vrije beroeper en ondernemer het niet langer zo is dat hij enkel de fiscaal aftrekbare bedrijfsbelasting moet betalen, maar dat hij of zij ook privé de zwaar verhoogde ALB moet betalen.

Een voorbeeld: een ondernemer betaalde tot 2007 enkel de bedrijfsbelasting van 40 euro. Vanaf dit jaar betaalt die dus die 40 euro als ondernemer en 87,50 euro als “gezin” op hetzelfde adres.

De GVP vindt dit stiekeme gedrag onaanvaardbaar. We hebben ondanks de korte voorbereidingstijd vorige maand toen gevraagd een amendement in te dienen om deze cumul uit het nieuwe reglement te halen maar voorzitter De Neve stelde toen “dat er enkel gestemd kon worden over wat ter zitting was ingediend”… Zwak argument als je besft dat 5 minuten voordien hun reglement ook nog niet officieel op de dagorde stond. Teleurstellend zelfs voor een voorzitter van de gemeenteraad die het spel meerderheid-minderheid zou moeten overstijgen en niet enkel als handpop van de burgemeester dienen.

Omdat ons amendement toen niet mocht besproken worden, hebben we het nu als toegevoegd punt ingediend. De GVP stelt simpelweg voor om de cumul af te schaffen: indien op een zelfde adres een zelfstandige activiteit, onderneming of vrij beroep is gevestigd, dan is de ALB niet verschuldigd. Ons idee is dat een gemeente inderdaad heel wat taken heeft uit te voeren voor iedere “bewoner”, maar als je een bewoning als eenheid telt, dan moet je eenzelfde eenheid niet twee keer belasten.

Later deze week leg ik u ook uit wat we gaan doen aan het feit dat het Lokaal Pact geen meerwaarde biedt voor onze inwoners.