Algemeen 
No Comments We zijn niet gelijk
Ik krijg altijd opnieuw de kriebels over die verdomde antidiscriminatiewetten. Ik vind ze gewoon absurd. Ze ontkennen de realiteit.
Ik ben blij dat verzekeringen voor vrouwen duurder worden. Nu zal iedereen eens gaan ondervinden wat de idioterie is van dat rare linkse correcte denken.
Ik heb nieuws voor al die correcte filosofen: we zijn niet gelijk.
Mannen zijn mannen. Wij pissen graag rechtopstaand en spetteren graag op de rand van de pot. We zijn allemaal een beetje macho en als echte pantoffelhelden durven dat niet toegeven.
Vrouwen zijn vrouwen. Ze zijn emotioneel in staat veel meer te begrijpen dan mannen. Ze zijn het ware sterke geslacht.
Negers zijn negers. Ze hebben een donkere huid en een ander gestel. Ze zijn als volk een ras die de wereld anders beleven dan wij.
Moslims zijn moslims. Zij geloven in Allah en hebben een godsdienst die 14 eeuwen jonger is dan ons christelijk geloof. Zij moeten nog hun donkere middeleeuwen meemaken en daar zelf uit leren.
Homo’s zijn homo’s. Het zijn mannen en vrouwen die liever hun eigen soort hebben. Ze brengen heteroseksuelen soms wel eens een voorbeeld van wat mekaar graag zien echt betekent.
En zo kan ik nog uren doorgaan over de heerlijke verschillen die er zijn op onze aarde. We verschillen allemaal, ieder individu en iedere soort die hier rondloopt.
We zijn niet gelijk, maar we zijn allemaal wel evenveel waard. We kunnen verschillen en toch evenveel waard zijn. Het is net omdat we niet geloven dat we allemaal waarde hebben, dat sommigen het nodig vinden gekke “we zijn allemaal gelijk”-wetten uit te vinden.
Deze wetten zijn dus in wezen het bewijs dat de bedenkers en de voorstanders ervan zich niet sterk genoeg voelen om te aanvaarden dat we verschillen maar dezelfde waarde hebben. Het is een teken van zwakte van onze maatschappij: we zijn als samenleving niet sterk genoeg om ieder individu zijn eigenwaarde te geven of te erkennen.
Zolang we als maatschappij wetten moeten neerschrijven en rechtbanken nodig hebben die de werkelijkheid moeten verdraaien om een mens in zijn waarde te laten bestaan, zijn we fout bezig. Het is een strijd die we op voorhand verloren hebben. Wettelijke gelijkheid afdwingen zal niet werken: zelfs mijn zoontje van drie jaar ziet dat papa en mama verschillen. Hij heeft dus meer gezond verstand dan alle wetgevende en rechterlijke machten samen.
En tot de dag dat onze overheid dat beseft, blijf ik de antidiscrimantiewetten bestrijden en blijf ik een voorvechter van onze individuele waarde.