In Knesselare en Ursel 
No Comments Grof huisvuil = grof geld?
Mijn telefoon heeft al ettelijke keren gerinkeld vandaag. Het is weer grof huisvuil-tijd in onze gemeente en deze keer zijn de ophalers blijkbaar wel heel streng te werk gegaan.
Ik vermoed zelfs dat de telefoon deze namiddag en vanavond nog enkele keren meer zal overgaan als de mensen thuis komen en ze bellen om te klagen dat de ophaling bij hen niet is langsgeweest, want er blijft zoveel staan dat het soms lijkt of er niks is meegenomen.
Gelukkig zullen de meesten wel deze brief die in hun brievenbus stak eerst gelezen hebben.
Als ik een rode draad probeer te vinden in de gesprekken, stel ik vast dat een vast criterium voor de ophalers de afmetingen waren. Als het in een restafvalzak past, dan nemen ze het niet mee. Los van de andere terechte criteria: als het afval is dat reeds op een andere manier wordt ingezameld, laten ze het sowieso staan.
Maar men is inderdaad duidelijk zuiniger (sic!) geweest: men heeft duidelijk dozen en zakken geopend om de inhoud te inspecteren. Een grote doos met daarin klein brandbaar niet-recycleerbaar afval, laat men gewoon staan.
Ik heb het aan de klagers mee helpen uitleggen, wat toch regelmatig de zucht/klacht heeft uitgelokt dat grof huisvuil dus ook om grof geld draait. In die zin dat sommige voorbeelden inderdaad voorbeelden zijn van spullen die afgebroken kunnen worden en gedemonteerd en zo in verschillende restafvalzakken tegelijk kan. Dat men dan meerdere euro’s moet spenderen voor iets waarvan men dacht vandaag “gratis” van af te zijn, doet de wenkbrauwen inderdaad wel eens fronsen.
Want wat is de definitie van “alle brandbaar, niet-recycleerbaar afval dat niet in de huisvuilzak kan” (=grof huisvuil)? Een groot stuk speelgoed van plastiek dat met een hamer aan stukken kan geslagen worden, laat men blijkbaar staan.
Ik begrijp wel dat zulke plotse strengheid zulke reacties oproept. “Vroeger nam men het wel mee,” heb ik nu al even vaak gehoord.
Als men mij uitlegt wat men heeft laten staan, kan ik ook niet altijd een verklaring vinden. Ook niet met het lijstje op de brief bij de hand. Blijkbaar laten de ophalers bij twijfel het ook staan.
Eentje waar ik het antwoord niet op gevonden heb: een kapotte paraplu. Misschien inderdaad klein genoeg voor in een vuilzak? MAar metaal mak niet in het restafval. Mica zelf afscheuren en in de restafvalzak en het metaal in PMD?
Wat mij wel mateloos stoort is dat men deze verstrenging invoert zonder vanuit de gemeente dat ene punt te hebben waar men terecht kan met vragen én met bepaalde afvalstoffen: een degelijk containerpark.
Ik geef een voorbeeld: enkele van de voorbeelden gaan over bruin- en witgoed. Waar moet dat heen, nu het niet meer bij het grof huisvuil mag? Simpel, het antwoord staat op de site van Recupel: als u een nieuw toestel koopt, is de handelaar verplicht het oude terug te nemen. Fijn, en als u geen nieuw vergelijkbaar toestel koopt? Ah, het antwoord van Recupel is even simpel: breng het naar het containerpark waar Recupel regelmatig alles komt ophalen (want we betalen daarvoor allemaal via extra taksen op bruin- en witgoed).
Rest mijn vraag: welk containerpark?
Kortom, een goed beleid is er één van geven en nemen aan de burgers. Strenger en dus milieuvriendelijker omgaan met onze afvalbergen is een verplichting van elke overheid.
Maar het is beschamend om vast te stellen dat anno 2007 onze gemeente onze inwoners wel een alternatief ontneemt door niet te voorzien in een containerpark.
Ik hoop dan maar dat de bermen, grachten en bossen de komende dagen niet plots een stuk kleurrijker gaan zijn…