David Geens – De kunst van het mogelijke

Deze post zit al een ganse week in mijn pen, meer bepaald sinds vrijdag.

De titel is enerzijds de beschrijving het weer van die dagen: ijskoude vriestemperaturen, mistig, zichtbaarheid quasi nul en risico om van de baan te glijden.

Maar tegelijk is het alsof het weer van die dag een voorteken is over de pas gevormde nieuwe, maar bijna weeral aflopende interimregering van 90 dagen…

En het is ook hoe ik me er bij voel: een kille minaar van dit wangedrocht…

Ik heb het als christendemocraat moeilijk met wat er gebeurt. Als ik even terugdenk aan het eenvoudige lijstje (BHV gesplitst, zicht op een stevige staatshervorming en Leterme in de 16), dan zie ik geen enkele reden waarom de CD&V in deze carrousel moest meestappen.

Misschien zie ik het te simpel. Waarschijnlijk kan ik me niet in het staatsbelang vinden omdat ik me niet langer Belg voel, maar Vlaming en Europeaan. Misschien ben ik wel intussen qua persoonlijke politieke motivering een N-VA’er geworden… Maar ook N-VA duldt deze regering (de onthoudingsstem voor beste Vlaming werd onder hun kamerleden zelfs per opbod verkocht ten voordele van het goede doel weliswaar).

Dat is dan ook de enige denkpiste die het voor mij aanvaardbaar maakt om 90 dagen geduld te hebben: als De Wever zelfs met de duivel zou dansen om de staat te hervormen, misschien moeten we dan inderdaad vanuit de Vlaamsgezinden christendemocraten dat geduld opbrengen.

Ik ga alleszins waakzaam blijven gedurende die 90 dagen. Men kan het mij niet ten kwade duiden dat ik zéér kritisch sta tegenover deze interimregering. Applaudiseren zal ik zeker niet zomaar doen.

Ik wil trouwens er al meteen aan toevoegen dat ik niet in de 90 dagen geloof; daarvoor moet ik alleen al naar de portefeuille van Yves Leterme kijken. Institutionele hervormingen, begroting én mobiliteit. Dat zijn niet van de lichtste dossiers… Heeft Leterme zelf gekozen om begroting én staatshervorming bij mekaar te nemen of is hem dit in de maag gesplitst?

Mij schijnt het toe dat met zulke dossiers Leterme opnieuw op een dood spoor is gezet dat enkel eindigt in station “mislukking”…

Ik zal weliswaar pas gerustgesteld zijn als ik meer van Yves Leterme hoor. Ik denk dat onze partij best nu een rondgang door de provincies zou houden met enkele nieuwe excellenties, maar liefst met Yves Leterme erbij, om woord en uitleg te geven bij het te volgen parcours.

Daarom, beste Yves, breng ik u graag volgende woorden onder de aandacht “ik weet niet of u nog vaak onder de mensen zal komen”… Ik denk dat dit toch echt wel nodig is, binnen onze christendemocratische én vlaamsgezinde familie.