David Geens – De kunst van het mogelijke

Bedrogen en verraden, zo voel ik mij sinds gisteren…

Naar Koning Albert wil ik alvast een C4-formulier sturen:

Naam: Van België

Voornaam: Albert

Woonplaats: Laken

Functie: gedelegeerd bestuurder België NV

Reden van ontslag: niet-verdedigen van de belangen van de meerderheidsaandeelhouder in de NV

Maar ik voel me op dit moment ook niet meer lekker in mijn eigen partij. Wat mij betreft had Leterme inmiddels zijn ontslag als formateur moeten indienen bij de koning en had de CD&V nu moeten zeggen “Tire ton plan” en gewoon kiezen voor de oppositiebanken naast de SP.A.

CD&V/N-VA had een drieledig verkiezingsprogramma:

– niet in een regering stappen zonder splitsing van BHV: ze moeten nu niet afkomen met “we hebben de splitsing toch gestemd in de kamercommissie”… Er is geen splitsing en dus moeten de uitspraken van begin juni van Leterme volledig gehonoreerd worden (“We stappen niet in een regering zonder staatshervorming en een splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde” en “U onderschat de radicalisering van CD&V. U onderschat ook mijn persoonlijke gevoeligheid voor het kartel. Dat is zoals mijn kind, hé. Ik zal dat nooit opofferen voor een postje. Liever het kartel dan ministers”)

– de verkiezingen winnen en de eerste minister leveren: Leterme is de uitgesproken stemmenkampioen en dus kandidaat nummer één om eerste minister te worden. Niemand lijkt dat echt in vraag te stellen. Maar wat je wel ziet is dat men nu ook al tegenover die “eis” tegengewicht wil vormen. Reynders zegt dat het vertrouwen zoek is en wat hem betreft de formatiegesprekken nog niet hervat kunnen worden. De Walen lijken nu ook al vergeten te zijn welke “buit” ze al binnen hebben en gaan nu nog toegevingen eisen om het premierschap aan de CD&V te gunnen…? Neen, zeg ik dan. Dan opnieuw liever een CD&V die dank u zegt en het premierschap en regeringsdeelname aan anderen laat en kiest voor een stevige oppositie.

– een staatshervorming in het teken van goed bestuur: met heel wat moeite misschien een Vlaamse afgevaardigde in de raad van bestuur van de NMBS zonder stemrecht noem ik geen staatshervorming. Regionalisering van een brok fiscaliteit, verdere splitsing van het arbeidsrecht, … dat zijn de dikke vissen die in de pan zouden moeten liggen, maar die nu uitgesteld (en dus afgesteld) zijn. Ze komen nu in een comitée der wijzen, toevallig allemaal belgiciens… En wat dan nog? Er is een belangconflict, de alarmbelprocedure zal alle communautaire dossiers naar de regering verwijzen. Zonder akkoord moet die vallen, vroeg of laat, ten laatste in 2009. Wat enkel in het belang van de MR is om hun kans waar te maken de PS definitief van de troon te stoten en ondertussen de CD&V zo beschadigd te hebben dat in de superverkiezingen van 2009 Reynders de grote triomfator wordt en zijn natte droom kan waarmaken: premier worden van Belgique…

Kortom, na deze analyse is het voor mij als tsjeef snel duidelijk. Op geen enkel punt, noch van ver of dichtbij, lijkt het er op dat watnu gebeurt zal leiden tot een regering die conform is met de verkiezingsbeloften van CD&V/N-VA.

Ik ben realist genoeg om te beseffen dat je zonder een meerderheidssysteem altijd compromissen moet sluiten en geen enkel verkiezingsprogramma 100% in een regeerprogramma wordt omgezet. Maar 0% is te weinig, veel te weinig.

Dus voor mij staat het vast: als op basis van de huidige context door de partijleiding van CD&V de regeringsdeelname ter goedkeuring wordt voorgelegd aan het ledencongres, zal mijn stem duidelijk neen zijn.

En als het congres toch het licht op groen zet, zal ik (samen met vele anderen) mijn lidmaatschap serieus in heroverweging nemen en kijken welke partijen wel echt Vlaams blijken te zijn.