David Geens – De kunst van het mogelijke

Iedereen lijkt er maar van uit te gaan dat Wallonië vecht voor het behoud van België. Zelfs om meer bevoegdheden terug naar de federale staat te laten terugvloeien.

Persoonlijk ben ik er echter van overtuigd dat de Walen ook de scheiding willen en nog meer dan de Vlamingen, maar dat zij zich op voorhand de rol van bedrogen echtgenoot willen toemeten, het grote slachtoffer, zodat ze in de echtscheiding veel alimentatie kan vragen en extra’s uit de boedelverdeling kan halen.

Kijk maar naar hun eisen. Die dienen twee doelen. Ten eerste zijn ze er puur op gericht om de boel inderdaad op te blazen. En dat pad bewandelen ze al langer. We mogen niet vergeten dat de rtbf reeds maanden geleden een duidelijk schot voor de boeg gaf met hun valse reportage. Daarmee lieten ze iedereen duidelijk zien dat een scheiding niet ondenkbaar is. Het ging er bij iedereen in als zoete koek. De kroniek van een aangekondigde scheiding, met het scenario al op voorhand uitgeschreven en gedeeltelijk zelfs in beeld gebracht. Een voorbereiding zodat de schok van de echtscheiding beter verteerbaar is voor de kinderen, zeg maar.

En ten tweede zeggen ze in feite wat ze willen: Brussel laten aansluiten bij Wallonië. Dat is het kind dat ze willen hebben. Alimentatie en het hoederecht over Brussel. Wallonië gelooft dat de Vlaamse drang naar onafhankelijkheid zelfs een aantasting aan onze territorialiteit zou toelaten. Een stuk grondgebied afgeven als alimentatie, dat is wat Wallonië in wezen wil.

En natuurlijk geld, veel geld. In de franstalige pers zijn al opiniestukken verschenen die een rekening maken van wat Vlaanderen nog aan Wallonië moet betalen bij een scheiding.

Maar uiteraard zullen ze het grote slachtoffer spelen. De bedrogen echtgenote die zegt de scheiding nooit gewild te hebben, maar ze gedwongen moet aanvaarden na het overspel.

Ik heb gisteren veel zin gehad om een deurwaarder onder de arm te nemen en hem een C4-document te laten bezorgen in Laken. Maar Leterme heeft blijkbaar gekozen om Albert nog wat in dienst te houden en hem zelfs nog aan het werk te zetten ook.

Eerlijk gezegd kan ik me op dit moment niet voorstellen hoe de Waalse knoop kan ontward worden. Het historisch verlies van de PS zorgt er nu contradictorisch genoeg nu voor dat de Waalse belangen als nooit tevoren worden behartigd. MR en CdH kunnen gewoon niet anders dan non zeggen, anders zegt de PS in 2009 simpelweg “voila, wij stonden eens niet aan het roer en Wallonië is (uit)verkocht”. De enige uitweg voor Reynders en Millequet is Wallonië versterken: Brussel binnenhalen en uitbreiden. Dat is het enige waarmee ze de PS definitief kunnen af- en overtroeven.

Ik begin al van een heel mooi eindejaar te dromen. Laat ons de komende maanden gebruiken om de papieren op te maken en op 1 januari 2008 worden we wakker in een Vlaamse staat en wappert de Vlaamse Leeuw weer in al zijn glorie op alle officiële gebouwen en neemt de Vlaamse ambassadeur zijn plek in bij de Verenigde Naties in New York.

Maar als er ook maar 1 Waal een vierkante meter Vlaamse grond wil inpakken, zal ik er als eerste staan om hem er terug af te meppen. Geen meter Vlaamse grond mogen we afgeven. Zoniet is het algemen mobilisatie.

En Brussel? Laat ons daar eerlijk in wezen. Brussel is een Europese hoofdstad. Maak er Europees grondgebied van, zoiets als Washington D.C. in de VS. Dat behoort ook tot geen enkele staat en enkel de federale overheid is er bevoegd. Brussel als Europese vrijhandelsstad, met een Europees politiekorps. Het zou Europa ook vooruithelpen in zijn politieke integratie.

Ik kijk al uit naar Nieuwjaar; misschien kan een droom dan werkelijkheid worden…