David Geens – De kunst van het mogelijke

Zoals ik al beloofd had, heb ik “Doe de Stemtest” van de VRT onmiddellijk gevolgd op TV en daarna afgelegd via de website.

Ik heb de test eigenlijk dus twee keer afgelegd: de eerste keer tijdens het volgen van het programma zelf mijn keuzes gemaakt, telkens binnen de 8 seconden en ondertussen de mini-debatten volgend.

Ik heb die resultaten eerst ingevoerd via de website en stond wel even verbaasd van het resultaat, maar niet verbijsterd dat het anders was dan ik zelf zou aangeven of het resultaat van het Kieskompas van de Standaard.

Resultaten en bemerkingen staan bij meer lezen…

Goed, het eerste resultaat:

Ik pas dus best bij de N-VA met een raakvlak van 75%. Als thema’s had ik een top-3 aangeduid van economie, werkgelegenheid en sociale zekerheid.

De topscore verbaasde me niet en stelde me niet teleur. Ik heb al enkele malen gezegd dat ik me nij N-VA wonderwel ook thuisvoel, sinds ze in kartel zitten met CD&V. Eerlijk gezegd voel ik me wonderwel het best thuis in het kartel dan in iedere partij afzonderlijk.

Wat wel verwonderlijk is op het eerste zicht met hoe ik mezelf als politiek beest en liefhebber zie, is dat in godsnaam nog aan toe ik Lijst Dedecker als tweede heb staan? Vlaams belang zit dan logischerwijs snel op de hielen maar o wee, zelfs Spirit gaat nog de CD&V in dit lijstje vooraf.

Populustisch ongenuanceerd

De verdere analyse van dit verhaal brengt me eigenlijk bij een verrassing, ik kom daar na de korte analyse op terug.

Dat LDD en VB op plaatsen twee en drie staan heeft gewoon te maken met mijn manier van interpratatie van de vragen en de korte simpele antwoorden akkoord, niet akkoord en geen mening.

Het meest zinnige dat ik tijdens de uitzending in verschillende bewoordingen hoorde terugkomen was dat politiek complex is. Eén van de zes BV’s zei zelfs “nu begrijp ik waarom politiekers zo rond de pot moeten draaien”…

Er bestaan geen simpele antwoorden op de complexe uitdagingen waar onze maatschappij nu voorstaat. Probeer je dat wel met simpele, slogans te doen, op populistische manier zeg maar, dan kom je uiteraard bij gouden medaille populisme Jean-Marie De Decker uit, strijdend voor die ereplaats met het sloganeske Vlaams Belang.

Toen ik de vragen en antwoorden verder bekijk, zag ik dit verband onmiddellijk en in één klap is dit (opnieuw) de grote zwakte van Doe de Stemtest (en misschien wel inherent aan zulke spelletjes). Het ja neen antwoorden op zulke stellingen, is niet simpel als je langer dan acht seconden nadenkt.

Bijvoorbeeld de vraag “moeten werkloosheidsuitkeringen in de tijd beperkt worden?”. In mijn eerste versie dacht ik “ja, die profiteurs moeten niet betaald blijven worden”. En dan heb ik met profiteur het op de mensen die niet willen werken, liever lui dan moe zijn en toch geld van de Staat willen. Dus beperk maar die uitkeringen. Simpele oplossing…

Maar wat dan met de mensen bij wie het echt niet lukt? Die een probleem hebben of het niet kunnen, om een bepaalde doch duidelijke reden. Maar die wel willen werken? Moeten die de dupe worden van zulke simpele beslissing? Neen, en dus was dit een eerste vraag waar ik met de I-knopjes van de diverse partijen hun stanpunten ben gaan lezen en dan zie je buiten de simplistische partijen genuanceerde antwoorden. Simplistisch zijn de partijen die hier eigenlijk inderdaad gewoon ja of neen op zeggen. U kan ze zo wel raden…

Maar dan merkte ik dat ik me het best voel bij het antwoord van de CD&V: niet puur de tijd is het criterium, wel andere elementen. Zoals diegene die ik zelf belangrijk vind om over te oordelen.

Deze vraag/antwoord analyse zette me aan het denken en ik heb de test dan opnieuw gedaan. Deze keer met het voornemen de vraag te lezen zoals ze er staat en er de stellingen van de partijen bijhalen en dan pas te kiezen.

De vragen waarbij ik van antwoord wisselde bij mijn tweede beurt:

º Inhaalverbod voor vrachtwagen: mijn eerste keuze was ja. Ik heb daar altijd last van, je hangt dan soms 5 kilometer achter die ene vrachtwagen die dan 2 km sneller gaat dan die andere… Zeker op de 2×2 wegen waar ik nogal gebruik van maak. En meestal tijdens de spits. Maar de vraag is “mogen ze nooit inhalen?”. Nee, da’s eigenlijk te gek. Op bepaalde plaatsen moet het kunnen, op sommige afhankelijk van het tijdstip of de drukte. Dus uiteindelijk neen voor gekozen en gemerkt dat CD&V ook in diezelfde richting denkt.

º Supermarkten open op zondag: vind ik nog altijd een moeilijke. Mijn eerste keuze is ja. Laat de uitbaters eens zelf kiezen of ze willen werken… Maar wederom, er staat supermarkten. Dus de eigenaars zijn anonieme mensen. De werknemers die daar zitten willen ook wel eens een vrije dag. Ik blijf het een moeilijke vinden. Moeten we de mens tegen zichzelf beschermen? Uiteindelijk heb ik mijn keuze veranderd: als men de winkels de zondag massaal open wil laten, gaat de economie ’s zondags ook verder draaien en vervalt misschien mijn eigen rust als informaticus, werkzaam voor ondermeer die sector. Dus om egoïstische redenen de belans laten doorslaan naar neen, maar eigenlijk wel zeer twijfelachtig.

º Eerst had ik neen gezegd. Afgewezen wil zeggen dat je geen recht heb op onze goedlievendheid, die ik graag tentoon spreid maar waar geen misbruik mag van gemaakt worden. Doch bij verdere overpeinzing volgende bermerking gemaakt. Ten eerste: er mogen er zo veel blijven die niet integreren door dat misbaksel van de snelbelgwet. Ten tweede: als men de tijd heeft gehad om te integreren, dan zijn het ofwel mensen die hier wonderbaarlijk goed passen ofwel (meer waarschijnlijk) is de staat in gebreke gebleven om op menselijk aanvaardbare tijd een antwoord te geven. Dus bij de tweede keer ja gezegd.

º Gevangenen moeten hun straf volledig uitzitten. Niet akkoord, want ik zag onmiddellijk de keerzijde hiervan. Als je enkel straft, met geen mogelijkheden om iemand te belonen als die inspanningen doet zich opnieuw aan te passen, als je geen opties hebt op geleidelijk aan terug in de maatschappij zetten, dan ben je fout bezig als samenleving. Straffen alleen is geen doel op zich, de maatschappij moet er ook door geholpen worden. Dit heb ik veranderd na het lezen van de diverse standpunten, waaronder dat van de CD&V: eigenlijk zeggen ze vrijwel hetzelfde doch duidelen akkoord als basiskeuze aan dat een straf een straf is en dat vervroegde vrijlating niet mag dienen als lapmiddel tegen overvolle gevangenissen. Ze zeggen wel dat alle begeleidende maatregelen moeten doenen om te streven naar een succesvolle reïntegratie in de samenleving. Eigenlijk vind ik dat ze net iets te makkelijk hier dan op zichzelf akkoord verklaren aangezien hun antwoord genuanceerd is. Heb ik dus aangepast omdat ik het eens ben met de stelling van de CD&V.

º Mensen moeten meer belastingen betalen via consumptie dan via arbeid. Hier had ik slecht over nagedacht. Het leek me wel goed dat arbeid minder belast zou worden. Maar vervangen door duurder goederen, bij nader inzicht treft dit de laagste inkomens en de hogere inkomens zouden enkel meer overhouden om te sparen en goedkoper in het buitenland in te kopen.

º Wie na zijn 65ste werkt, moet een hoger pensioen krijgen. Eerst zei ik neen omdat ik er van uit ging dat men wel én pensioen én loon mocht samen behouden en niet zoals nu dat men dan zijn pensioen verliest. Bij nader inzien gerealiseerd dat zelfs als je beide mag cumuleren, dat je nog altijd dan bijdraagt aan het systeem en dus dat je daar een stukje van mag terugkrijgen als beloning.

º Winkels moeten zelf hun koopjes kunnen organiseren: eerst dacht ik dat het best was de betutteling af te schaffen. Maar ik ben wel hevige voorstander van de middenstand en net die zou hier onder leiden dus na 2 minuten extra denken toch maar voor niet akkoord gekozen.

º minimumleeftijd brugpensioen: optrekken die handel, iedereen moet langer werken om het systeem betaalbaar te houden. Maar wederom: zo zwart wit is het niet. Het brugpensioen moet mijn inziens een uitzonderlingsmogelijkheid blijven bij sociale drama’s. Ik wil wel dat het stelselmatig al op pre-pensioen vertrekken op 58 minder evident wordt. Je kan dat doen door de minimumleeftijd gewoon op te trekken, maar dan raak je aan die sociale drama’s. Dus een kortzichtig neen was hier niet op zijn plaats.

Na dus nog wat dieper denkwerk, bleef ik met 1 moeilijke vraag zitten. Moet Vlaanderen onafhankelijk worden?

Ja, Vlaanderen moet meer bevoegdheid krijgen. 1000% zeker!

Moeten we volledig onafhankelijk worden? Ik weet het niet… Ik ben voor Europese integratie en dat vloekt daar een beetje mee. Maar als we niet meer slagkracht kunnen krijgen, dan liever onafhankelijk dan voort te moeten slabbakken in het huidige concept.

Ik heb dan makkelijkheidshalve maar dezelfde resultaten eens met en eens zonder die onafhankelijkheid gegeven.

Resultaten stemronde 2

Met Vlaamse onafhankelijkheid:

En zonder die Vlaamse onafhankelijkheid:

In volgorde verandert alleen De Decker, voor de rest enkel voornamelijk het percentage dat verandert.

In deze lijst verwondert het me nog dat SP.A zo hoog scoort. Hoewel hoog en niet hoog want qua percentage schommelt het allemaal binnen dezelfde 10% marge: tussen de 57 en 68%…

Waarmee wederom bewezen is net zoals mijn groot rond vlak in mijn vorige test dat ik nogal breed zit verspreid over diverse vlakken. Ik ben sociaalvoelend, dus er zijn zeker raakvlakken met de socialisten. Ik ben voor en vrije economie, dus liberaal ben ik zeker (maar niet pro-vld, wel liberaal). Ik ben ook voluit Vlaming, dus dat het Vlaams Belang hoogt blijft scoren, is door mijn keuzes op die terreinen.

Waarmee ook duidelijk is dat voor wie genuanceerd denkt, de keuze eigenlijk moeilijk is. De partijen liggen kort bij mekaar op veel vlakken. Zeker als je ze in eenvoudige hapklare brokken indeelt.

De voornaamste keuze zal dus gemaakt moeten worden door de zienswijze: het individuele van de open vld, het corporatistische model van de socialisten of het samen werkt-model van de chirstendemocraten.

Voor mij is het dus het samen-model, met een accent op persoonlijke vrijheid. Respect voor mekaar maar ook voor de indivuele eigenheid. Geen simpele oplossingen, maar soms saaie doch goed gebalanceerde oplossingen. Zoals ik die dus in het Kartel CD&V/N-VA gelukkig nog kan terugvinden.

Mijn verrassing en vraagteken

Waar ik dus beloofde op terug te komen: in mijn eerste populistische kortzichtige ronde, staat N-VA bovenaan. Verwonderlijk, want ik heb nergens het gevoel dat ze populistisch gaan of toch niet zo extreem. Ik kan enkel vermoeden dat mijn stevige Vlaamse keuzes de N-VA naar zo hoog heeft geduwd in dat lijstje. Vermoed ik, want het blijft een vraagteken…