In Vlaanderen 
No Comments Diplomatie is ondergeschikt aan economie
Diplomatie is blijkbaar van ondergeschikt belang als je het vergelijkt met economische belangen. Dat lijkt toch de stelregel te zijn sinds Karel De Gucht minister van Buitenlandse Zaken is.
Normaal zou de Dalai Lama vrijdag ons land vereren met een bezoek aan de eerste dag van de vijfde internationale conferentie voor steun aan Tibet.
Prins Filip, iets minder religieus belangrijk, vertrekt op 16 juni op economische missie naar China.
Onze Oosterse vrienden hebben echter er op gewezen dat de komst van de dalai lama geen gunstig klimaat zou scheppen voor de prinselijke missie. Deze boodschap werd door Buitenlandse Zaken overgemaakt aan de dalai lama, die er zijn conclusies uit trok.
Dit is trouwens niet de eerste keer dat dit gebeurt. In de lente van 2005 is krak hetzelfde gebeurd omdat toen koning Albert een maand later zou afreizen naar China.
Karel De Gucht is dus gewoon een minister die gaat blaffen in Congo, keffen op de VN en pootjes geeft aan China. Hij staat duidelijk graag in de spotlights om het op te nemen voor de Rechten van de Mens, maar blijkbaar niet wanneer er economische belangen geschaad kunnen worden.
Natuurlijk maakt Karel De Gucht er zich nu makkelijk van af door te zeggen dat hij niet meer gedaan heeft dan de bezwaren van China door te geven en wast hij zijn Pontius Pilatus handen in onschuld omdat de Dalai Lama zelf heeft besloten niet te komen. Niet verwonderlijk, want deze laatste is een heel stuk wijzer en weet dat ruzie maken niet helpt.
Het is echter zielig om vast te stellen hoe grote mond De Gucht plat op de buik gaat voor de Chinese druk en plots vergeet dat China het niet zo nauw neemt met de mensenrechten. Door nu geen standpunt in te nemen, krijgt het Chinese beleid de facto gelijk.
Of zoals senator Sabine de Bethune het uitdrukt:
De paarse regering vindt van zichzelf dat zij de afgelopen jaren het verschil gemaakt heeft op ethisch vlak. Die hoogstaande principes blijken wel niet van toepassing te zijn als het mensenrechtenbeleid moet afgewogen worden tegen economische belangen. Voor de zoveelste keer gaat de regering met haar “nieuwe” politieke cultuur hier over de schreef en geldt voor paars het adagio:”luister naar mijn woorden maar kijk niet naar mijn daden”.