David Geens – De kunst van het mogelijke

De laatste week is mij duidelijk geworden dat wij misschien ten onrechte denken dat de maffia enkel nog op Sicilië de kop opsteekt. Ik stel echter vast dat op zeer korte tijd ik op verschillende plaatsen weer te horen (en te maken) krijg met maffiapraktijken, alleen lijkt het soms wel dat niemand er nog echt van wakker ligt.

Wat bedoel ik met maffiapraktijken? Het klassieke gekende beeld: afpersing en door het in een wurggreepachtige macht houden een zekere vorm van mentale gijzeling.

Ik geef enkele voorbeelden…

Deze week kreeg ik de eerste keer het gevoel van maffia toen ik de berichtgeving las over het feit dat in Antwerpen minder alcohol in allochtone snackbars wordt geschonken (bron: ATV en VRTNieuws.net).

Als dit een vrije keuze is, hoezeer ook gebaseerd op religieuze motieven, dan respecteer ik dat en vind ik daar niks mis mee. Zoals het mijn keuze is om bij mijn eten een lekker glas wijn te drinken, heb ik respect voor de keuze om zonder alcohol door het leven te gaan. Ik dwing niemand een glas alcohol door zijn strot.

Maar het probleem is dat het hier niet om vrije keuze gaat. De uitbaters krijgen “bezoek” van enkele fundamentalisten die er op wijzen dat de betrokken uitbater toch niet zo respectvol handelt tegenover hun geloof. Ik kan me best inbeelden dat het een moedig man vergt om dan te blijven volharden “in de boosheid”… Een brand is snel uitgebroken, een gaskraan kan al eens voor een ontploffing zorgen…

Dat zijn dus gewoon maffiapraktijken. Er wordt misschien geen geld gevraagd en valt daarom niet onder het strafbare feit afpersing, maar is wel een gijzeling. En ik meen dat een mentale gijzeling even zwaar doorweegt als een fysieke gijzeling.

Het handelskenmerk van maffiapraktijken is “volgzaamheid” afdwingen. Waar de Siciliaanse maffia deze volgzaamheid nog in ahrde lires uitdrukte, is de volgzaamheid er in dit geval één van religieuze volgzaamheid.

Net zoals in Italië moet onze overheid er voor beducht zijn. De Italiaanse (recente) geschiedenis leert ons dat de wurggreep van zulke praktijken zich alsmaar verder uitbreidt. In Sicilië is de maffia begonnen met het beheer van waterputten om nadien een grepe te hebben op alle takken van de economie en politiek. Er zijn keiharde rechters voor nodig geweest om die augiasstal op te ruimen. Ik denk dat we in ons land dan ook beter preventief optreden.

Vooral omdat mijn bezorgdheid uitgaat naar de moslims zelf. Zij worden beperkt in hun vrije keuze. Het is een elementaire plicht van onze overheid om de moslims die hier leven die waarborg te geven: een vrije keuze. Want volgens mij is wat de media er ook van mogen maken, een essentieel onderdeel van de ware islam: respect voor elkaar en elkaars mening. Dat lees ik toch in de Koran… De islam is op sommige punten in wezen zelfs meer respectvol dan vele andere religies.

Een andere maffia staat veel dichter bij ons en is al langer bezig en is er dus al wel in geslaagd veel dieper in onze economie en politiek binnen te dringen. Ik heb het dan over de vakbonden die van het stakingsrecht een middel tot gijzeling hebben gemaakt.

Zijn de toestanden in de stations zoals vorige week of zoals op de luchthaven nog iets anders te noemen dan een gijzeling?

Dragen de vakbonden hierin schuld? Volgens mij zeker wel. Ze erkennen bijna elke spontane staking (bron: Knack). Daardoor lopen de stakers bijna geen risico. Ze krijgen een vergoeding voor die dag en doordat hun werkgever zo hard gegijzeld wordt, halen ze nog hun slag bijna altijd thuis.

En ik ben niet zeker de enige die vaststelt dat die stakingen gebeuren op mooie zonnige dagen en bij voorkeur op een maandag of vrijdag.

Een feit die me sterkt in dit gevoel is dat ondanks het feit dat bij de genoemde treinstaking al om 12u toezeggingen waren gedaan, de staking toch de rest van de dag bleef duren. Misschien is het gewoon menselijk dat er vele NMBS-werknemers waren die voor het kleine loonverlies bereid waren een dag thuis te genieten van de leuke lentedag?

Het stakingsrecht is een fundamenteel recht: de socialisten hebben hier hard genoeg voor gevochten en ik vind dat werknemers recht op vrije vereniging in vakbonden moeten behouden, maar de vakbonden zelf moeten wel eens nadenken of ze überhaupt nog de solidariteit nastreven? Solidariteit strekt zich uit tot ook die werknemers die op een perron staan te wachten en op hun werk willen geraken en ’s avonds weer thuis willen geraken. Solidariteit moet zich uitstrekken tot al die werknemers die het momenteel zo goed hebben in ons land dat ze voldoende vakantie en centen hebben om zelfs in de paasvakantie weg te trekken naar verre vliegbestemmingen.

Waar is de solidariteit met die mensen vraag ik me dan af?

Maar de vakbonden lijken het wel belangrijker te vinden om te kunnen wegen op zelf de kleinste beslissing. In Zaventem ging het over een maatijdcheque en een chef die wat te chefferig was…

Vakbonden houden ook hun leden in een mentale gijzeling. Meelopen of je kan fluiten naar je stakingsvergoeding.

Wat nog straffer is, is de georganiseerde gijzeling. Want wat kan een staking breken? Werkwilligen?

Vroeger, véél vroeger, kon een fabrieksbaas nog zeggen “bon, jullie willen niet werken? Goed, aan de poort staan genoeg werklozen die wel willen werken.”

Dat hield het allemaal wat in evenwicht. Maar vandaag is een werkloze ook totaal afhankelijk van de vakbond want wie keert de werkloosheidsvergoeding uit? Juist ja, de vakbonden… Ze hebben alles in hun macht: zowel de werknemers als de werklozen. En ze zullen deze laatste ook wel zo behandelen dat er geen “werkwilligen” zijn…

Ik heb het al eerder aangeklaagd: ik vind het ongehoord dat een vakbond de instantie is die werkloosheidsgelden moet uitkeren. Een topprioriteit voor de volgende regering: laat die overheidstaak terug uitvoeren door de overheid. Vakbonden hebben op allerlei manier er baat bij dat mensen werkloos blijven: zo verdienen ze er geld aan en hebben ze hen in hun macht.

Vakbonden zijn nodig, maar ze moeten in hun rol blijven. In ons land heeft de vakbond rechtstreekse invloed op de politieke macht, op alle takken van de economie (waarom schreeuwen ze moord en brand om een verplichte aanwezigheid te krijgen in KMO’s hoewel onderzoek heeft uitgewezen dat de KMO-werknemers daar zelf geen vragende partij voor zijn; is dat nog vrije vereniging te noemen?) en gebruiken ze mentale gijzeling om hun macht te behouden en door te drukken. Zijn dat niet exact de kenmerken van maffiapraktijken?

Mentale gijzelingen sluipen altijd. Ze zijn er niet plots. Ze beginnen altijd klein, breiden uit en voor je het weet hebben ze een ganse maatschappij in hun macht omdat niemand ze aan de kaak durft stellen.

De groene maffia is er nog zo eentje. Alles draait momenteel om klimaat en milieu. Groen! haalt niet eens de kiesdrempel van 5% maar eist nu al de post van klimaatminister op. Maffiaans noem ik dat: gewoon eisen waar je meent recht op te hebben.

En durf momenteel eens niet groen te denken? Je wordt vervolgens aan alle kanten uitgespuwd. Men heeft er voor gezorgd dat het chique staat dat je milieuvriendelijk bent en ieder tegengestelde daarvan wordt afgestraft.

De groene maffia heeft zich netjes in de linkse maffia ingeweven. De maffia van het politieke correcte denken. Wie rechts denkt, is vies. Zelfs een liberale partij zoals VLD schuift zichtbaar ongemakkelijk op naar links, omdat “het zo hoort”.

Is het dan verwonderlijk dat een figuur zoals De Decker door veel mensen slinks (sic!) bewonderd wordt? Zijn uitspraken van “gezond verstand” worden door het linkse politieke correct denken verguisd, en niet veel mensen durven daar openlijk tegenin gaan.

Ik vind De Decker om allerlei redenen een pure mediafiguur, die maar één echte reden heeft om er te zijn: zichzelf. Wat hij geprobeerd heeft bij de N-VA was egoïstisch. Maar zijn populistische betogen mogen toch ook niet zomaar genegeerd worden. Sommigen getuigen gewoon van gezond verstand en als er iets is wat onze politiek kan gebruiken, is het gewoon gezond verstand.

Maar als we gezond verstand de mond snoeren, dan zullen we daar nog de spijtige gevolgen van dragen. Gezond verstand gebruiken is het beste medicijn tegen maffiaanse praktijken.

Gezond verstand is ook nodig om een maatschappij leefbaar te houden. Getuigt het van gezond verstand als buren naar een rechtbank trekken om spelende kinderen het zwijgen op te leggen? Denk maar aan het speelpleintje in Lauwe vorig jaar (zie ook de actiewebsite van “Zwijg kleine”). Of het voorbeeld van de vader van drie ADHD-kinderen dat amper het Belgische nieuws haalt (in Nederland heeft het wel de nieuwspagina’s gehaald).

Het verdrukken van het gezond verstand leidt tot onverdraagzaamheid. En onverdraagzaamheid is een goede voedingsbodem om bescherming te zoeken. Bescherming van één of andere maffia.

Respect voor mekaar en samen werken aan gezond verstand: het zal moed vragen van politici om dit uitgangspunt te hanteren bij het vormen van een nieuwe regering na 10 juni.