David Geens – De kunst van het mogelijke

Vorige week haalde dit item nog het VTM Nieuws.

Kinderen spelen tegenwoordig veel minder op straat dan vroeger. Niet omdat ze dat niet leuk zouden vinden, maar omdat hun ouders te bang zijn om ze nog buiten te laten: het verkeer is te gevaarlijk, en er lopen teveel mensen rond met slechte bedoelingen, vinden ze. Dat staat allemaal in een studie van het speelgoedmuseum in Mechelen.

(beeldfragment staat bij meer lezen)

Volgens deze studie speelde van de Vlaamse kinderen geboren na 1970 nog 41 procent buiten. Sinds 2000 is dat nog maar 15 procent. “76 procent speelt in de tuin, daarna komen de straat (58 procent) en een park of plein (17 procent)“, aldus Marc Wellens, conservator van het Speelgoedmuseum.

In De Morgen las ik ik toen een goede samenvatting van het rapport van Wellens.

In Vlaanderen gaat het bergaf met het buiten spelen, zeker op straat. Dat wijst onderzoek van het Speelgoedmuseum uit. “Sommige kinderen weten zelfs niet meer hoe ze moeten knikkeren”, aldus Marc Wellens. “Ze gooien gewoon met de knikker in plaats van hem met duim en wijsvinger weg te schieten.”

Als kinderen minder buiten ravotten, komt dat niet omdat ze liever binnen zitten met hun gameboy. Belgische kinderen vinden buiten spelen leuker dan binnen spelen, zo bleek nog uit een onderzoek uit 2005 van Duracell bij negenhonderd Belgische ouders en evenveel kinderen. Zes op de tien zouden graag wat meer buiten spelen.

Maar 77 procent van de ouders is bang voor gevaarlijke situaties als ongevallen of vreemde mensen. Daarmee zijn de Belgische ouders de bangste van heel Europa.

Dat is niet onlogisch, gezien België een van de dichtstbevolkte landen is, met druk verkeer, ook op kleinere banen. “Het verschil tussen plattelandskinderen en stadskinderen wordt daardoor kleiner”, meent Wellens. De drukke bebouwing zorgt er ook voor dat de geliefdste speelplekjes van kinderen, een onbenut veldje, een verlaten koertje, almaar schaarser worden. “Kinderen kiezen liever een eigen, wat afgezonderde speelplek, dan naar het speelplein bij het park te moeten gaan”, zegt Johan Meire, stafmedewerker bij Kind en Samenleving. “Zulke plekken verdwijnen. Ik hoorde laatst nog van een paar jongens dat ze hun speelplek kwijt waren, omdat de grond verkaveld was.”

Een tweede reden waarom je kinderen minder vaak buiten ziet ravotten, is demografisch van aard. “Ouders met één kind laten dat kind niet makkelijk alleen buiten spelen”, aldus Johan Meire. “Als een oudere broer of zus meegaat, hebben ze er meer vertrouwen in. In plaats van samen op een plein te voetballen, zitten veel van deze enige kinderen alleen thuis. Buiten spelen is nochtans belangrijk om vrienden te maken, buiten de school.”

© De Morgen 27/3/2007

Deze week ontving ik van het ACW van Knesselare een strooifolder en een mooie affiche die dit thema nog eens onder het lokale licht brengt.

Kinderen

willen

lopen , spelen, fietsen

Beste buurtbewoner,

Maak van je buurt een kindvriendelijke buurt. Samen met je buren.

Hang deze affiche aan het raam.

En geef daarmee aan dat kinderen de nodige ruimte verdienen.

Niet zelden schrikken ouders en grootouders ervoor terug om de (klein)kinderen buitenshuis te laten spelen omwille van veiligheidsredenen.

Nochtans hebben kinderen nood aan voldoende bewegingsruimte en aan speelkameraadjes.

Ruimte voor kinderen is zowel een verantwoordelijkheid voor de inwoners als voor het beleid.

Met deze affiche moedig je meteen ook de lokale overheid aan om werk te maken van een kindvriendelijke gemeente.

Alvast bedankt voor uw medewerking

(achterzijde)

Lopen staat voor open ruimte, voor vrije natuur waar kinderen kunnen ravotten, kampen bouwen, … Spelen gaat over de nood die kinderen voelen om zich uit te leven op een speelplein, in een recreatieve zone, … Met fietsen vragen kinderen naar een verkeersveilige omgeving zodat ze met hun fiets veilig naar school de sportclub of de muziekschool kunnen gaan.

Ruimte voor kinderen kan niet in elke buurt op dezelfde manier worden ingevuld. ACW Knesselare wil dan ook in Knesselare…

• elke (nieuwe) relevante woonwijk voorzien van een speelplein, zodat het een ontmoetingsplek wordt voor de kinderen (en ouders) uit de buurt/
• een goed onderhoud van de speelinfrastructuur door de gemeente en de inwoners.
• voldoende speel- en ontmoetingsruimte voor jongeren, in een veilige omgeving (verkeersmatig, veilige speeltoestellen) met genoeg sociale controle (vanuit de buurt, de jeugdbeweging enzovoort).
• verdraagzaamheid tegenover spelende kinderen, lawaaihinder kan mits goede afspraken tot een minimum herleid worden.>

Hebt u vragen, opmerkingen of suggesties over de actie of wil u affiches, neem dan contact op met:

• Anny De Boever, H. Sakramentstraat 18, 9910 Knesselare, 09/374.27.31
• Gerard Versluys, Kloosterstraat 74, 9910 Knesselare, 09/375.16.84

Het ACW engageert zich om de actie verder op te volgen!

Het ACW is de koepelorganisatie van de christelijke werknemersorganisaties

bron: ACW Knesselare

Meer informatie over deze actie vind je ook op de website van ACW Gent-Eeklo.

Ik ben blij dat dit thema zo veel aandacht krijgt en tegelijk kijk ik ook in eigen boezem. Het is waar: als ouder van twee kindjes flitst het ook door mijn hoofd dat ik ze liever niet op straat zie spelen. OK, ze zijn nog maar twee en vier, da’s extreem jong en door het autisme is er sowieso al een gebrek om gevaar te herkennen.

Maar los daarvan is er inderdaad het verkeer, de schrik voor onbekenden, de resultaten van de Dutroux psychose…

De straat terug ombouwen tot een veilige speelomgeving, is volgens mij onrealistisch om te wensen. Veilige speelruimtes daarentegen moeten het alternatief vormen. Veilig in al zijn betekenissen. Veilig qua ligging, veilig qua omgeving, veilig speeltuig, veilig door sociale controle maar ook waar de kinderen zich veilig voelen en niet constant in de gaten worden gehouden.

Kortom, die vier aandachtspunten van het ACW zeggen het allemaal: plek om te spelen, goed onderhouden, veilig in elke zin en vedraagzaamheid van de buurtbewoners.

Onze gemeente telt gelukkig hier en daar enkele leuke speelplekken. In de H. Sakramentsstraat vind ik de inplanting wel ongelukkig gekozen: een voorbeeld van een niet-veilige omgeving. Een kavel in de Groene Vijvers had een mooie bestemming kunnen krijgen. Normaal moet er nu wel een open ruimte behouden blijven in de nieuwe wijk De Wijngaard. Ik hoop dat we als gemeente daar de nodige investeringen zullen doen om het er kindvriendelijk te maken.

Persoonlijk blijf ik er ook voorstander van om deze twee nieuwe wijken, die duidelijk jonge gezinnen aantrekken, om te vormen naar een woonerf. De Groene Vijvers trekt doorgaand verkeer aan tijdens de begin- en einduren van de school in de Sportstraat en de “randparking” daar is ook een spijtige zaak. Men moet geen extra verkeer in zo’n wijk aantrekken, vind ik.

Ik hoop ook dat het nieuwe bestuur snel werk kan maken van het fijnmazig netwerk van veilige fiets- en wandelwegels. Vele buurtwegen en kerkwegels (waar we nog voor gestreden hebben om deze te behouden daar waar het vorig bestuur ze soms nog weg wilde hebben) hebben dringend een opknapbeurt nodig. Zo kunnen kinderen op een veilige manier, zonder al die auto’s rondom hen, zich verplaatsen.

Om deze actie te steunen, wil ik heel graag luisteren naar voorstellen. Als u een idee hebt om uw buurt kindvriendelijker te maken, door betere verkeersveiligheid, door omgevingsingrepen, door plek te maken voor kinderen, … dan hoor ik het graag. Ik wil al de ideeën op hun haalbaarheid beoordelen en indien onze fractie daar goede voorstellen in vindt, dan wil ik ze natuurlijk ook naar de gemeenteraad brengen.